Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Innerlijke aanwezigheid is heel belangrijk ....en een heel mooi deel van het leven met en voor mensen....
Je kan onmogelijk zonder innerlijke aanwezigheid, bezorgheid.... liefde uitstralen....
Bidden is de basis....het spreekwoord zegt toch ook...ik aanbid jou.. het komt eigenlijk steeds weer terug , de liefde en vriendschap....iets waar je van houdt aanbid je....waarom zouden we het echte bidden ( kerkelijke bidden ) dan verwaarlozen....waarom de Heer vrezen, hij is toch onze herder, engelbewaarder, redder, helper....Hij is ons alles...een dank u zeggen dat we mogen ontwaken en een dank u zeggen voor de mooie dag die we krijgen , ondanks soms tegenslagen , ook daar zitten positieve lessen in....
Een luisterend oor en een helpende hand is het mooiste geschenk dat je kan delen....
Ik praat graag, maar luisteren doe ik heeeeeeeeeel graag...samen lief en leed delen....is toch zalig...maar spijtig genoeg...waar kan en mag het nog....
In de voorbije vijf jaar heb ik nog nooit zo een boeiend boek gelezen als "Steenhouwer" van Camilla Läckberg. Hieronder vind je de achterflap.
Steenhouwer
In het Zweedse kustplaatsje Fjällbacka vindt een visser het levenloze lichaam van de zevenjarige Sara. Lijkschouwing wijst uit dat zij niet in zee is verdronken maar waarschijnlijk in een badkuip: in haar longen zit zoet water met zeepresten.
Inspecteur Patrik Hedström leidt het politieonderzoek. Hij kent het meisje: zijn vrouw Erica en Saras moeder Charlotte zijn vriendinnen. Tijdens het onderzoek komen merkwaardige zaken aan het licht. Zo heeft Sara as in haar maag die afkomstig blijkt te zijn uit een oud, houten doosje dat van Lilian is, de oma van Sara. Het gaat om de overblijfselen van de steenhouwer Anders Andersson en van de tweelingbroers Karl en Johan, die in de jaren twintig van de vorige eeuw bij een brand omkwamen. Of werden zij eerst vermoord en werd daarna brand gesticht? En hoe houden gebeurtenissen van tachtig jaar geleden verband met de dood van Sara?
Ja, een woord dat zowat overal, gepast of ongepast, valt, met of zonder aanleiding. Het hoort er nu blijkbaar bij en een vanzelfsprekendheid geworden ... of je hoort er zelf niet meer bij. Dan heb ik het nog maar over het 'woord'sex. Alle overige is maar een aanleiding tot ...
Maar waar is het woord SEXUALITEIT gebleven?! Hebben we ooit niet geleerd dat er een essentieel verschil bestaat tussen sexualiteit en sex, waar laatste enkel en alleen maar gericht is op lust. Sexualiteit had toen alles met LIEFDE te maken, en zo hebben we het geleerd. Deze waarden werden ons niet enkel voorgehouden maar ook voorgeleefd, woordeloos, zelfs zonder lessen voorlichting. De term 'sex' heeft ons echter langzaam bezoedeld via de media. De rest is eruit gevolgd al hebben velen nooit leren genieten van sex in hun relatie, of 'mogen' genieten. Maar daar gaat het hier nu even niet over.
Waar het woord 'liefde' werd vervangen door het begrip 'sex', daar begon het mislopen van relaties. Meer nog, sindsdien lijkt het onmogelijk nog een sterke relatie op te bouwen met de partner, omdat ook deze meestal eerst heeft geproefd van de sex nog voor elkaar te leren kennen.
'In kennis-zijn' staat inderdaad los van instantsex ... maar nu krijg ik wellicht bakken kritiek over me heen, en toch waar is de sexualiteit gebleven waar uiteindelijk iedereen naar verlangt? Een verbondenheid in liefde en vriendschap!
Volgend citaat kan tellen als antwoord:
"seks is een nevenverschijnsel/een uitvloeisel van waarachtige liefde. Pas dan ervaar je de hoogste vorm van geluk, en pluk je alle bijkomende fysieke geschenken. Probeer dat eens opnieuw aan jonge mensen te vertellen ! "
Melancholie der bomen in september, die weldra niet meer samen groen zult zijn, doch draagt uw eigen kleur van diepen wijn, van donker bier, van roggebrood, van gember ...
het is goed het rirme van de dag eens te doorbreken. Help ons alle narigheden opzij te zetten, vergeten wat ons vandaag bekommert en morgen ook onze zorgen zal zijn.
Zegen ons samenzijn met mensen die het goed met ons voor hebben en die wij ook genegen zijn. Mochten we de vriendschap vieren die we ontvangen en geven.
Help ons dankbaar te zijn voor de uren die ons blijdschap brachten en voor de samenhorigheid wanneer we het moeilijk hadden.
Mochten we elkaar nu wat meer nabij komen om dan weer samen in genegenheid en in trouw de komende dagen tegemoet te gaan.
Maak ons samen-zijn tot een feest, want elke vreugde is zo vluchtig en het leven zo kort.
Who was Jesus Christ & what did He really teach? Find out in free book
Zoals wij advertenties zien verschijnen op onze internetdagbladen, zo verschijnen bovenstaande advertenties in India! Wie zegt dat het christelijke geloof dode letter is? Dit zijn maar enkele van de dagelijkse advertenties die per uur worden upgedate!
Weliswaar de Nederlandse titel van het boek met als titel 'Qui est pour vous Jésus-Christ?", een boek samengesteld uit opiniestukjes van zowel christenen, ongelovigen en anderen, elk met hun eigen kijk op wat Jezus voor hen betekent.
Op zich niets fout mee ware het niet dat men dit boek niet moet meegeven aan jonge mensen die het dan nog in één ruk willen uitlezen. Zo gebeurde het met een jonge seminarist dan nog. De vele gedachten die hem werden toegeworpen en dat in afzondering, en er zonder met anderen mee in discussie te kunnen gaan, deed de seminarist die heel bewust een keuze had gemaakt voor het prieterschap in er en geweten net voor de dagelijkse avondmis op het seminarie het besluit nemen naar zijn geestelijk directeur toe te stappen en hem te melden dat hij niet in de mis zou aanwezig zijn, wat ook gebeurde. Wat nog vreemder is, de seminarist voelde zich helemaal niet ongemakkelijk terwijl zijn studiegenoten allemaal in de kapel waren. Hij was precies een gast, zich van geen kwaad bewust en niet langer nadenkend over het boek.
De dag nadien echter was voor betrokkene alles blijkbaar verleden tijd en was hij terug de seminarist als de dag voordien, maar niet voor de professor en het seminariecollege die hem nog dezelfde maand diplomatisch naar huis stuurden. De roeping bleef. Zijn leven daarentegen werd onderste boven gegooid en zijn roeping bleef onbeantwoord.
Geef dus zo een boek niet zomaar in handen van onze jongeren tenzij je hen begeleidt en ze het niet laat uitlezen in één ruk. Want dan weet zelfs de eerste beste gelovige niet meer 'Wie Jezus Christus voor je is', een vraag die we daarom best elke week eens worden gesteld tijden de eucharistie.
Een tekst lezen raakt de mens soms dieper. Maar sommige blogvrienden en -lezers herkenden er het mooie lied in dat ik hier dan ook graag achterlaat. Misschien eerst knop van muziekblokje op stop zetten. Boudewijn blijft dan ook een icoon wat deze liederen betreft! Dank voor het toesturern!
Waar zijn ze gebleven die beloftes om meer tijd te spenderen aan vrienden en kennissen of aan zieken? Wellicht ook deze keer, netr zoals bij het nieuwe jaar, is er maar weinig - zeg maar niets - van terecht gekomen. Ben ik dan cynisch of verbitterd? Neen, helemaal niet, want een pure objectieve vaststelling; Waar was je met mijn verjaardag? Waar was je tijdens jouw verlof waar je eindelijk eens zou binnenwippen nu je tijd had? Of steek je het deze keer op het mooie weer? Mischien was ik niet bij de uitgenodigden voor het straatbarbecue? Velen zullen zich hier wel in herkennen want die zelfde velen zaten voor hun pc met virtuele mensen en virtuele wensen. Niet dat dit geen deugd doet een gemeende gelukwens te krijgen, maar daar blijft het dan ook bij. We krijgen berichten van heinde en ver en nog meer beloftes op zowel SeniorenNet, Facebook, Netlog. Op al deze en andere sites worden we uitgenodigd. Maar is dit niet al te gemakkelijk? De persoon die uitnodigt kent je niet eens en is al vergeten dat hij je heeft uitgenodigd. Zelfde met die verjaardagswensen omdat je nu eenmaal opgeslagen bent in één of ander verjaardagskalender. Neen vrienden, ook deze zomer hebben we van al onze mooie beloftes weer niets gemaakt. Of gebruiken we die laatste vakantiedagen dan toch maar om eeen nieuwe start te maken?!
Jouw armen liefste zijn niet om te slaan. Je moet je handen niet tot vuisten maken. Je ogen hoeven niet zo hard te staan. Ontspan die harde lijnen om je kaken. Je lichaam, lief, is zacht om aan te raken. Maar jij denkt enkel aan je eigen heil, jij denkt alleen maar aan je eigen zaken. En dat is toch beneden alle peil.
Bekijk jezelf en lach, je zachte arm is voor mijn hoofd gemaakt om op te rusten. Je borst, als veilig kussen, houdt me warm. Maar warmer zijn je lippen, die me kusten. Zo wekte je één voor één m'n andere lusten, Maar jij dacht aan een ander onderwijl waarmee je zonder moeite je geweten suste. En dat is toch beneden alle peil.
Mijn liefde was de inzet voor jouw spel. Door mij liet jij je ijdelheid graag strelen. Je wilde niet, dan wilde je weer wel. Ik was verblind, ik liet maar met me spelen. Je liet je zomaar door 'n ander stelen, en mijn geluk ging zomaar voor de bijl. Maar mijn verdriet kon jou niet zoveel schelen, zn dat was toch beneden alle peil.
Prinsheerlijk lig je in 'n anders bed en maakt hem met je lichaam dwaas en dronken. Wat in geen enkel opzicht jou belet achter zijn rug om weer naar mij te lonken. Bedriegen ligt nu eenmaal in jouw stijl. Je hebt je in 't geheim aan mij geschonken, maar het is toch wel beneden alle peil...
Dit heb ik van iemand ooit ontvangen en wil het nu graag met jullie delen. Voorwaar een herkenning voor velen, misschien nog het meest na deze hete zwoele zomermaanden.
Doorheen Venetië, Istanbul, Griekenland en Oostenrijk en verder terug in de tijd naar het oude Ottomaanse Rijk dit alles onder de deskundige leiding van JASON GOODWIN, auteur van o.a. "De Brand van Istanbul". Daarnaast nog twee heel interessante litteraire thrillers van zijn hand die me hebben ondergedompeld in het rijke verleden. Drie boeken die je best in één adem uitleest!
Jason Goodwin (1964) debuteerde als romanschrijver met De brand van Istanbul, het begin van een serie misdaadromans waarvan De slangensteen het tweede deel is. Voor De brand van Istanbul ontving hij de Edgar Allan Poe Award, voor beste roman. Eerder schreef hij de non-fictieboeken Lord of the Horizons en On Foot to the Golden Horn; A Walk to Istanbul, waarvoor hij onderzoek deed naar het Ottomaanse Rijk. Hij woont in Dorset, Engeland, met zijn vrouw en vier kinderen.
Het boek waardoor ik me liet verleiden draagt de titel: DE KAART VAN BELLINI.
Het is aan God om alles te weten, en aan ons om slechts dat te weten te komen wat we nodig hebben.
Wanneer wij hier in onze maatschappij over God spreken, dan denken we spontaan aan de God die we leerden kennen via Christus en het christelijke geloof. Zo benaderen wij Hem ook in ons gebed en de lezingen.
Dat ik er nooit eerder ben bij stil gestaan en dus het als vanzelfsprekend heb ervaren werd me ineens a.h.w. geopenbaard wanneer ik bij een Indische vriend las dat hij God dankt en looft omdat hij mij mocht ontmoeten ... Maar die vriend bleek uiteindelijk een Hindu te zijn. We hadden het er nooit eerder over gehad, wellicht omdat we beiden over GOD spraken ...
Misschien moet ik dat wel eens posten op mijn blog 'geloven' die ik destijds heb opgestart op vraag van een paar medebloggers. Maar hoe langer ik me op beiden richt, hoe meer het me opvalt dat geloven én liefde en vriendschap niet deelbaar zijn, toch niet vanuit mijn doorleefd geloven en beminnen.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.