Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Jezus is verrezen en besluit om zich kenbaar te makenin Antwerpen. Hij komt neergedaald op de Groenplaats en besluiteen goei pint te gaan pakken.
Na een tijdje geraakt hij aan de klap met dekroegbaas en vertelt hij wie hij is.
"Ja ja, dat zal wel. En kan je dat ook bewijzen?"
Jezus staat recht en teent naar een man in eenrolstoel die verlamd is. Jezus raakt de man aan en zegt hem op te staan. De man springt recht en loopt weer vrolijk rond.
Even verder zit een blinde man.
Jezus raakt de man aan en zegt hem de ogen te openen.
De man kan weer zien en gooit zijn blindenstok weg.
Aan een tafeltje zit Mustafa en Jezus vindt hetraar dat die man daar helemaal alleen zit. Wanneer hij in de richting van Mustafa stapt, staat die recht en begint te roepen. "Riskeer het ni hé makker. Ik ben nog maar 14 dagen inziekenkas!"
even laten weten dat ik mijn mails aan het opruimen ben waarbij ik nog één en ander wil beantwoorden. Hoeveel moois sturen mensen elkaar toch door en dan dat willen bewaren voor ooit of om nu te gebruiken, of voor een toekomstige bezoeker of een zoveelste blogger. Mogen we ons niet gelukkig noemen dat zoveel schoons ons zomaar via het internet in de schoot wordt geworpen?!
Oké, ik dwaal al af want ik wou opruimen en niets méér dan met één van de vele mooie foto's jullie laten! Maar het is niet omdat er geen nieuw bericht is dat er ook geen nieuws zou zijn.
Misschien DE UITGELEZEN GELEGENHIED te grasduinen in mijn archief om me beter te leren kennen nu jullie me al langer bezoeken en misschien beter begrijpen waarom het allemaal begon!
Geluk uit het niets. Doodgewoon maar even zitten en stil zijn. Even zonder alles, alleen met je zelf zijn. Vele gedachten die als maar komen en gaan. Schenk er voor even geen aandacht aan. Laat ze door je hoofd waaien als de wind. Ze fladderen en verdwijnen dan gezwind. Merk dat er ruimte ontstaat tussen vele gedachten. Een ruimte, die je steeds meer gaat achten. Een stukje niets, waar in je het geluk naar boven voelt komen. Meer als je ooit had durven dromen. Laat de gedachten achteloos komen en gaan. En weer is er die ruimte, ze komt spontaan. Laat geluk zijn gang gaan in die tijd van niets. Iedere keer weer gebeurt er iets. Zonder iets te verwachten of te willen zal het jou naar en hoger bewustzijn tillen. Het zal ook de nodige rust brengen in jouw leven. Het gaat vanzelf zonder het na te streven. Heerlijk om dit pure geluk spontaan te ervaren. De wilde stroom des levens komt tot bedaren .... Of hoe eenvoudig geluk toen was zoals op de foto, zonder de pc waar we nog dit en dat moesten, ook in onze vrije tijd of als senior.
Of wij nu boreling zijn of een klein kind, of we op zoektocht zijn als puber of verlangen naar die éne grote liefde die ons leven vol maakt; allen verlangen we naar een veilig nest, geborgenheid en dit van bij de geboorte tot aan de dood tot we uiteindelijk geborgen worden in Zijn Liefde die niet sterven kan! Tot zo lang roepen we op onze moeder, ook al is zij ons al lang voorgegaan ...
wie daar ook aan de andere kan mag bezig zijn iets aardigs en moois achter te laten om in schoonheid te delen en elkaar zo een mooi moment te bezorgen dit boeket!
NIEMAND ontsnapt aan de dood. De dood hoort bij het leven. Daarom vind ik het zo erg dat velen niet eens de kans krijgen een mooi leven te leiden. Waarom bestaan vluchtelingen? Waarom moord? Waarom zou je niet in dit korte bestaan niet trachten voor iedereen goed te doen?! Het leven is toch alléén maar een gave!
Beste mensen,
wanneer ik bovenstaande daarnet las van een zekere Lucien Decock kon ik niet anders dan deze boodschap hier achter te laten, zeker in deze gedenkdagen van oorlogen, maar meteen ook de levensgrote vraag: Waarom moord, waarom honger, waarom uitsluiting?!
Ik weet, het is misschien niet gepast terwijl we genieten van onze zondagavondrust stil te staan bij alle vormen van gruwel bij goede muziek, en toch: laten we morgen en ook elke dag nadien eens extra vriendelijk zijn voor elk-ander! Een kleine druppel? En mochten er dan eens miljoenen van deze druppels zijn ... !
Nog een mooie avond verder en een vredevolle week toegewenst!
Ja, ik weet niet hoe het komt, maar ik heb iets met mijn patroonheilige, Sint-Maarten. Mijn blognaam heb ik dan ook niet lang moeten zoeken. Een mooie poster van het beeld dat je vindt in Berlare hangt dan ook in mijn kamer, en al langer zoek ik naar een mooie schilderij om in de leefkamer op te hangen. Van mijn goeie blogvriend "Peter1925" kreeg ik destijds zomaar een paar foto's die ik dan ook graag in de zijkant plaats van dit blog.
Wat ik ten diepste met de heilige man heb is wellicht het proberen te delen met anderen. Dit is geen eigenwaan maar mede ook doorheen de opvoeding heb ik die waarden meegekregen en ik doe dan ook mijn naam graag eer aan. Zijn de Indiareizen daarvan niet een verre uitloper? Je mantel delen! Je huis gastvrij openstellen, luisteren naar het verhaal van een ander, want wie luistert er op vandaag nog echt?! De meesten hebben al een antword klaar en hebben dus niet echt geluisterd. Maar vandaag wil ik het positief houden.
In India had ik jaren terug het geluk precies op 11 november te gast te zijn en ik werd er omhangen met bloemnskransen want voor de Indiërs betekent een verjaardag niet zoveel; de feestdagen daarentegen wel! Een speciaal voor mij opgedragen mis in een privékapel met drie priesters was iets bijzonders! Zo ontvang ik nog steeds in deze periode de mooiste, soms duurste(al hebben de meesten weinig of niets!), wenskaarten met HAPPY FEAST! .. Oké, Maarten, je dwaalt weeral af naar jouw India ... Bij deze dan ook een Gelukkige Feestdag aan allen die de naam dragen van Martin, Maarten, Martijn, Martine, Tine .... Een zuster heeft ooit naar mij bij haar inkleding de naam aanvaard van Zr. Martine! Voor velen in Vlaanderen is het meteen ook een dag voor groot en klein wanneer de kindervriend langskomt! Mooi toch deze naam te mogen dragen!
Beweeg je vreedzaam midden het lawaai en de haast, en weet welke rust er in de stilte kan heersen.
Ga zo ruim mogelijk met iedereen vriendelijk om, maar zonder de dupe te zijn.
Zeg uw waarheid rustig en duidelijk; en luister naar anderen, zelfs naar saaie en onontwikkelde lui;
ook zij hebben hun eigen verhaal. Ontwijk schreeuwerige en agressieve mensen, zij zijn een ergernis voor de geest.
Wanneer je jezelf met anderen vergelijkt, zou je ijdel en verbitterd kunnen worden; want er zullen altijd mensen zijn groter en kleiner dan jezelf.
Geniet zowel van je prestaties als van je plannen. Blijf vol interesse voor je carrière, hoe bescheiden die ook moge zijn; het is een echte rijkdom in het wisselend lot van de tijd. Wees behoedzaam als je zaken doet; want de wereld is vol bedrog. Maar laat dit je niet blind maken voor alles wat rechtschapen is:
vele mensen streven hoge idealen na; en overal is het leven vol heldendom.
Wees jezelf. Veins vooral geen genegenheid. Wees evenmin cynisch over de liefde, want midden alle dorheid en ontnuchtering blijft zij eeuwig als het gras.
Laat je mild door de jaren leiden; doe zacht afstand van de dingen van je jeugd. Voed geestelijke kracht als schild om je heen bij onverwachte tegenslag . Maar ontredder jezelf niet met spookbeelden. Vele angsten zijn de kinderen van vermoeidheid en van eenzaamheid.
Naast een weldadige discipline, wees teder met jezelf. Je bent een kind van het heelal, niet minder dan de bomen en de sterren; je hebt het recht hier te zijn. En gaat het al of niet je begrip te boven,
toch ontvouwt het heelal zich zoals het hoort.
Leef daarom in vrede met God, hoe je hem ook mag voorstellen,
en wat je inzet en verlangens ook mogen zijn. Leef in harmonie met je ziel in de lawaaierige verwarring van het leven. Met al zijn onechtheid, afstomping en stukgeslagen dromen is het toch nog steeds een prachtige wereld. Wees zorgzaam. Zet je in om gelukkig te zijn
Max Ehrmann ( 1872 - 1945)
Dit is de "modernere versie" van een tekst ooit gevonden in de Sint-Pauluskerk, Baltimore, gedateerd 1692. De originele tekst heb ik eerder al geblogd, maar deze wijsheid blijft toch actueel! Dat wou ik je nog even meegeven op de vooravond van 11 november 2006!
... en het gaat toch ook deze keer weer over de liefde zeker!!!
Als mensen verliefd worden, gaan ze kussen en als je voor de eerste keer kust, dan val je op de grond, voor zeker een uur. (Wendy, 8 jaar)
Gisteren heb ik een meisje gekust op een heel persoonlijke plaats. Achter een boom (Thomas, 7 jaar)
Verliefde mensen houden elkaars hand vast, omdat ze hun ringen niet willen verliezen die veel geld gekost hebben. (Govert, 8 jaar) De ene wordt op de andere verliefd omdat hij bv. sproeten heeft en die vindt dan iemand die ook sproeten heeft. (Andy, 6 jaar)
Als je verliefd wordt, word je door een pijl neergestoken of zoiets, maar de rest doet niet meer zo'n pijn. (Manuel, 8 jaar)
Om een goed koppel te zijn, moet je altijd blij zijn, ook als hij snurkt. (Wynne, 7 jaar)
Je kan iemand verliefd maken door heel hard te roepen I love you, I love you" en je mag het niet erg vinden als haar ouders erbij staan (Nicholas, 8 jaar)
Als je iemand verliefd wil maken, doe dan geen vieze, stinkende groene schoenen aan of zo. Je krijgt dan wel aandacht, maar aandacht is nog niet hetzelfde als liefde. (Titus, 9 jaar)
Je kunt je vriendinnetje mee uit eten nemen. Maar dan moet je er wel voor zorgen dat ze het lust. Frieten zou ik wel lusten. (Jonas, 9 jaar)
Als twee volwassenen uit eten gaan, weet je zeker dat ze verliefd zijn als ze de hele tijd naar elkaar kijken. Hun eten wordt koud. Andere mensen willen hun eten warm eten. (Jelle, 9 jaar)
Als volwassenen verliefd zijn, zijn ze meestal mooi aangekleed. Dus als ze gewoon een jeansbroek aanhebben, dan zijn ze misschien al uit elkaar. (Sarah, 9 jaar)
Het is echte liefde als ze in het restaurant zo'n dessert kiezen dat in brand staat. Dat bestellen ze graag, want hun hart staat ook in brand. (Charlotte, 9 jaar)
Als je wil dat de liefde blijft duren, moet je heel goed leren kussen. Dan vergeet je vrouw misschien dat je nooit de vuilbakken buitenzet. (Dave, 8 jaar)
Mensen kussen, omdat je daar helemaal warm van wordt. Dus zeker in de winter is kussen heel leuk. (Daphne, 8 jaar)
... om op te warmen" is een toen nog getypte versie van zomaar wat bedenkingen over zakelijke contacten tussen twee personen tot ze beiden een mens worden van vlees en bloed, en die het contact alleen maar versterken doorheen de jaren. Een lofprijzing aan de vriendschap die sterker is dan de liefde, en zo nu nog op vandaag een blogverhaal waard is!
Namen en plaatsen refereren naar een echt verhaal maar zijn zoals in vele boeken en films hier vervangen door andere namen al blijft het verhaal levensecht en waarheidsgetrouw. hier gaan we:
Tien maanden terug.
September 1991
een naamkaartje waarop we vlug noteren:
- gebak, op te warmen; chocolademousse ...
Een zoveelste aanbieding. Voor ons misschien niet interessant, toch bewaren.
De jonge man, netjes gekleed, komt een maand
later terug - wat is ons overkomen;
dat weet wellicht geen van beiden, maar als vreemden
bleken wij zelfde wegen te gaan ...
Het product, deze keer de boels, werd een
eerste schakel, reeds verstrengeld in een
wederzijdse sympathie, die deugd deed.
Even later, bijna op de valreep, een uitnodiging
tot een degustatie-avond, die in dank wordt aanvaard.
Maar wie zijn we .... de vrienden van vroeger voor
de anderen, al kennen we elkaar nauwelijks.
Of toch, want eindelijk iemand gevonden die weet
te genieten van een fijne tafel, en voor wie
een mooi pak, zo niet belangrijk dan toch aangenaam
dragen is.
Ik vraag me zelfs nu nog af of het precies niet
mijn complimentjes zijn geweest met zijn verzorgd
voorkomen die de tweede schakel vormden.
Van dat ogenblik af groeide de vriendschap in
verhouding tot de grootte van de facturen, al had
geen van beiden invloed op elkaar, integendeel.
Een summum werd wellicht de Meersbloem, met
een dagenlange intense nasmaak. Gewoon prachtig, man!
Met uw geliefde die verwonderd is over mijn platenkeuze
"DU", maar me toch in een nieuw pak steekt,
thuis afscheid nemen ... bij rode wijn ...
tot hij wederkomt, de Kerstman.
Dat is wat men noemt: jong en dynamisch,
en toch zo fijngevoelig.
Dat voel je in elke handdruk, in de glimlach.
Stilaan werd het een samen-uitzien naar 18.07.
"U bent zeker op mijn huwelijk" wist ik reeds
bij uw derde bezoek ...
En dat was groot, want wat is vriendschap?!
Niets meer dan er zijn voor elkaar.
Het werd dus tijd voor een tweede re-unie: een festijn
bezegeld met Champagne, niet voor de naam,
maar voor ons - bijna een voorlopig afscheid van
de jongeling, die straks man en vader wordt.
Nog even speelde hij de Paashaas, lekker groot;
en zo blijft ons alleen de zomer nog, die zo anders
zal zijn ... dat ik er even stil bij word,
dankbaar herinnerend alles wat we samen hebben beleefd,
bron van stille vreugde en kracht, waar een firmanaam
gestalte kreeg in vlees en bloed, in lach en traan,
immer om elkaar begaan, vooral uit gans mijn persoon
een "dagelijkse gedachte" waarin ik me nog altijd een beetje herken. En zo gaan we terug naar de oorsprrong van mijn blog; misschien het ogenblik om blogland uit te nodigen terug te gaan in mijn archief en niet alléén bij de laatste berichten stil te staan. Want in die eerste maanden heb ik velen leren kennen en vooral omgekeerd. Bij deze een hartelijke uitnodiging en alvast dank aan de mensen die me nog niet zo lang volgen! Echt van harte!
Misschien is het wel heimwee, dat ik nog heimelijk blijf vechten om iets dat al lang verloren is. (vrij naar) Verdano (ingestuurd door: El Condos, Brugge)
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
