Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Een mens zou een tweede leven nodig hebben dacht ik deze avond wanneer ik via één gastenboek werd geleid naar een ander gastenboek en zo terecht kwam op weeral een niewe en fijne weblog!
Er rest ons geen tijd meer om zelf nog iets neer te pennen wanneer we ten minste zo vriendelijk willen zijn een compliment achter te laten, wat ik ook graag doe wanneer het gedaan is van ganser harte en niet omdat het moet. Want laatste blijft menig blogger blijkbaar verontrusten. Bij enkelen voel ik zelf een vorm van eenzaamheid, van niet-erkend-worden in hun werk hieraan, maar over scores hebben we het al eerder gehad.
Eigenlijk wou ik tussendoor een résumé achterlaten wat ik wél gedaan heb de voorbije week naast het bloggen en voor de pc zitten. En dat gaat over het bestellen van een nieuw te plaatsen voorzetrolluik tot het aankopen van nieuwe dons en een lekkere Solemio tot het vernieuwen van uurwerkarmband met bijhorende batteerijen. En dan was er nog de container voor tuinafval en twee nieuwe fietsbanden ... en nog eens naar de bank en nog eens naar de bank ....
Ik kreeg het bijna niet meer allemaal op een rijtje, maar goed, ondertussen was er een uitnodiging in de bus gevallen voor de parochiefeesten te Berlare en dit voor een volledig weekend. Dus dat moest er toch ook nog wel even bij kunnen. Je bent ten slotte toch uitgenodigd, en het is eten omwille van het goede doel, zoals in deze maanden het bij velen het geval zal zijn. Ben je dan niet verwonderd dat er een serieuse hap uit de maandwedde is verdwenen en dat nog op tien dagen van einde maand!
En wat met al die boterbriefjes die hier nog liggen als hint of must om achter te laten op een blog. Dan zijn er nog die vele mooie foto's die ik wil toevoegen. En het uitgebreid Indiaverslag dat hier ook al maanden ter vrwerking ligt. Toch nog een ander afzonderlijk blog aanmaken?
Ja, veel tekst deze keer hé, wellicht te veel om me buiten te bonjouren. Oké, ik ben al weg! Dank voor alle bezoekjes en graag tot een volgende!
(Belga) De bisschoppen zijn erg geschokt door het sociale drama dat zich momenteel bij VW Vorst voltrekt. Dat meldt de Bisschoppenconferentie van België dinsdag.
"De economische herstructurering die vandaag werd aangekondigd, zal duizenden werknemers uit het bedrijf en daarbuiten hun werk ontnemen en brengt evenveel families in financiële onzekerheid", zo stelt kardinaal Godfried Danneels in naam van de Belgische bisschoppen. "Wij roepen op alles te doen wat in de mogelijkheden ligt om de werknemers die hun baan verliezen, zo goed mogelijk bij te staan op economisch, sociaal en menselijk vlak", aldus de kardinaal, die in de aanloop naar Kerstmis iedereen uitnodigt solidair te zijn met de slachtoffers van de herstructurering. (dwm)
" Op een vergadering van een priesterraad zie ik allemaal 'contente venten'; misschien krijgen de jongeren deze boodschap niet genoeg te horen". (deken Jan Wuyts)
Vreugdevolle ervaringen in de Kerk verdienen meer aandacht en dragen ongeetwijfeld bij tot een vruchtbaarder roepingenklimaat.
Ik zie wolken in blauw en grijs en ook bomen oud en wijs. Ik zie vogels op hun vlucht en ook onweer in de lucht. Ik zie rijm op heg en gras en een ijslaag op de plas.
Ik zie zoveel onverwacht en heb daarover nagedacht.
Ik heb in stilte rondgekeken, in veel boeken nagelezen. Maar geen enkel van die boeken, hielp me eigenlijk bij het zoeken.
Want de wonderen, het moet gezegd, worden nergens uitgelegd...
Ik heb het de voorbije weken even druk gehad en ik moet dringend bijbenen. In elk geval dank voor de mails en de berichten via gastenboek alsook de vele zinvolle en mooie powerpoints! Iedereen zal uit ervaring wel weten dat ook daar heel wat tijd in gaat, zeker wanneer je deze zinvolle dingen nog wil delen met een ander. En zo wordt het algauw middag en avond! Maar niet getreurd, ik kom zo vlug mogelijk terug. Ik heb me voorgenomen ook nog een paar blogvrienden te bezoeken die ik al langer een compliment wilde achterlaten. Dus uitgesteld is niet verloren. Je hoort wel van mij op één of andere manier!
Vandaag gewoon deze gedachte meegeven.
Wij kunnen geen grote dingen doen, maar wel kleine dingen met grote liefde. Moeder Theresa
Vandaag ECHT uit het leven gegrepen en LEVEN wil ik in hoofdletters schrijven! Wat méér is, hier wordt het woord LIEFDE dat ik al lang gebruik in mijn blog zelfs vruchtbaar in Nieuw leven, DE LIEFDE tussen twee mensen!
Dus zomaar uit het vuistje maar dan heel echt want dat overkomt een mens niet elke dag meer!
Met enige ontroering meld ik u de geboorte van THIBEAU,zoontje van de buren!
Ja, inderdaad een maand te vroeg.
Ik hoorde dinsdag rond middernacht nogal wat héén en weer geloop en wanneer ik de dag nadien zag dat rolluiken zo goed als dicht waren en de wagen weg was en weg bleef, dacht ik dat Isabelle misschien zou bevallen, want ze had me eerder verteld dat het kindje wellicht voortijdig zou geboren worden.
Wanneer ik Kurt verder ook niet meer hoorde tot laat in de avond wist ik het bijna zeker. En inderdaad, deze morgen stak er een geboortekaartje in de bus.
"Thibeau - 15 november 2006". (als dat geen koningswens is!)
Wat doet een mens dan hé? Toch niet onmiddellijk gaan aanbellen; maar wanneer ik deze avond de moto van Kurt hoorde aanstaan (wellicht uit de garage gehaald omdat hij zo gelukkig is - want zijn moto is enkel zijn hobby -) ben ik maar buiten geweest en heb de lichten aangemaakt!
Nog nooit heb ik iemand zo gelukkig gezien, een stralende papa, klaar om vlug terug naar zijn vrouw te te gaan, maar toch even tijd om zijn geluk te delen ..
"Het is een zoontje, de naam is Thibeau en alles is goed. ... We zijn naar het ziekenhuis gereden om 23.30 u, maar omdat het toch te vroeg geboren zou worden, heeft men nog geprobeerd uit te stellen tot 16.30 u. Het woog bij de geboorte 2,660 kg".
Ik ben zeer gelukkig voor hen, want al die tijd was ik als goede buur ook een beetje met hen in verwachting, een eerste kindje en dat na tien jaar huwelijk waar ze al zolang hebben naar uitgezien!
Jean, een jongeman van 20 jaar had de reputatie van zijn ouders schade toegebracht. "Jean, ga uit mijn ogen, ik wil niet dat je nog een voet in dit huis zet",zei zijn vader.
En Jean is vertokken, met de dood in het hart.
Wat later zei hij tot zichzelf: "Het is waar. Ik ben echt een stuk vuil, een smeerlap. Ik ga mijn vader vergiffenis vragen."
Maar omdat hij schrik had dat zijn vader hem aan de deur zou zetten, schreef hij hem een brief.
"Papa, je hebt gelijk, ik heb je naam besmeurd en ik vraag vergiffenis. Ik zou toch zo graag terug naar huis komen."
"Daarom schrijf ik je deze brief. Zonder adres, omdat ik schrik heb dat je me niet meer wil zien.
Maar als je me toch kan vergeven, -vader, ik smeek het je - knoop dan een witte halsdoek aan de laatste appelaar
op de laan naar ons huis."
Enkele dagen later zocht hij zijn broer en beste vriend Marc op. "Marc", zei hij, "Je moet me vergezellen naar huis. Ik rij tot 500 meter van onze woning en dan neem jij het stuur over. Ik ga op de passagierszetel zitten en zal mijn
ogen sluiten. Dan daal je langzaam de laan naar ons huis af. Als er een witte handdoek hangt dan kom ik nooit
meer naar huis".
Zo gezegd, zo gedaan. Op 500 meter geeft Jean het stuur aan Marc en ze rijden samen traag de laan af,
tot aan de laatste appelaar voor het huis. "Marc, ik smeek je, heeft mijn vader een witte zakdoek aan de
appelaar gebonden",vraagt Jean. En Marc antwoordt:"Nee, Jean er hangt niet één witte sjaal aan de appelaar,
maar de hele laan hangt vol met honderden witte halsdoeken."
Jezus is verrezen en besluit om zich kenbaar te makenin Antwerpen. Hij komt neergedaald op de Groenplaats en besluiteen goei pint te gaan pakken.
Na een tijdje geraakt hij aan de klap met dekroegbaas en vertelt hij wie hij is.
"Ja ja, dat zal wel. En kan je dat ook bewijzen?"
Jezus staat recht en teent naar een man in eenrolstoel die verlamd is. Jezus raakt de man aan en zegt hem op te staan. De man springt recht en loopt weer vrolijk rond.
Even verder zit een blinde man.
Jezus raakt de man aan en zegt hem de ogen te openen.
De man kan weer zien en gooit zijn blindenstok weg.
Aan een tafeltje zit Mustafa en Jezus vindt hetraar dat die man daar helemaal alleen zit. Wanneer hij in de richting van Mustafa stapt, staat die recht en begint te roepen. "Riskeer het ni hé makker. Ik ben nog maar 14 dagen inziekenkas!"
even laten weten dat ik mijn mails aan het opruimen ben waarbij ik nog één en ander wil beantwoorden. Hoeveel moois sturen mensen elkaar toch door en dan dat willen bewaren voor ooit of om nu te gebruiken, of voor een toekomstige bezoeker of een zoveelste blogger. Mogen we ons niet gelukkig noemen dat zoveel schoons ons zomaar via het internet in de schoot wordt geworpen?!
Oké, ik dwaal al af want ik wou opruimen en niets méér dan met één van de vele mooie foto's jullie laten! Maar het is niet omdat er geen nieuw bericht is dat er ook geen nieuws zou zijn.
Misschien DE UITGELEZEN GELEGENHIED te grasduinen in mijn archief om me beter te leren kennen nu jullie me al langer bezoeken en misschien beter begrijpen waarom het allemaal begon!
Geluk uit het niets. Doodgewoon maar even zitten en stil zijn. Even zonder alles, alleen met je zelf zijn. Vele gedachten die als maar komen en gaan. Schenk er voor even geen aandacht aan. Laat ze door je hoofd waaien als de wind. Ze fladderen en verdwijnen dan gezwind. Merk dat er ruimte ontstaat tussen vele gedachten. Een ruimte, die je steeds meer gaat achten. Een stukje niets, waar in je het geluk naar boven voelt komen. Meer als je ooit had durven dromen. Laat de gedachten achteloos komen en gaan. En weer is er die ruimte, ze komt spontaan. Laat geluk zijn gang gaan in die tijd van niets. Iedere keer weer gebeurt er iets. Zonder iets te verwachten of te willen zal het jou naar en hoger bewustzijn tillen. Het zal ook de nodige rust brengen in jouw leven. Het gaat vanzelf zonder het na te streven. Heerlijk om dit pure geluk spontaan te ervaren. De wilde stroom des levens komt tot bedaren .... Of hoe eenvoudig geluk toen was zoals op de foto, zonder de pc waar we nog dit en dat moesten, ook in onze vrije tijd of als senior.
Of wij nu boreling zijn of een klein kind, of we op zoektocht zijn als puber of verlangen naar die éne grote liefde die ons leven vol maakt; allen verlangen we naar een veilig nest, geborgenheid en dit van bij de geboorte tot aan de dood tot we uiteindelijk geborgen worden in Zijn Liefde die niet sterven kan! Tot zo lang roepen we op onze moeder, ook al is zij ons al lang voorgegaan ...
wie daar ook aan de andere kan mag bezig zijn iets aardigs en moois achter te laten om in schoonheid te delen en elkaar zo een mooi moment te bezorgen dit boeket!
NIEMAND ontsnapt aan de dood. De dood hoort bij het leven. Daarom vind ik het zo erg dat velen niet eens de kans krijgen een mooi leven te leiden. Waarom bestaan vluchtelingen? Waarom moord? Waarom zou je niet in dit korte bestaan niet trachten voor iedereen goed te doen?! Het leven is toch alléén maar een gave!
Beste mensen,
wanneer ik bovenstaande daarnet las van een zekere Lucien Decock kon ik niet anders dan deze boodschap hier achter te laten, zeker in deze gedenkdagen van oorlogen, maar meteen ook de levensgrote vraag: Waarom moord, waarom honger, waarom uitsluiting?!
Ik weet, het is misschien niet gepast terwijl we genieten van onze zondagavondrust stil te staan bij alle vormen van gruwel bij goede muziek, en toch: laten we morgen en ook elke dag nadien eens extra vriendelijk zijn voor elk-ander! Een kleine druppel? En mochten er dan eens miljoenen van deze druppels zijn ... !
Nog een mooie avond verder en een vredevolle week toegewenst!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
