Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
"Je vertelt me dat de prikkel van het vlees je aanzet misbruik te maken van de genoegens van de liefde. Als je de wet niet overtreedt en in geen enkel opzicht de gevestigde zeden schendt, je buren niet lastig valt, je krachten niet verspilt en je vermogen niet verkwist, geef je dan onbezwaard over aan je neiging. Maar het is onmogelijk dat je door één van deze bezwaren wordt weerhouden:
DE GENOEGENS VAN DE LIEFDE HEBBEN NOOIT IEMAND GEBAAT, HET IS NU AL HEEL WAT ALS ZE NIET SCHADEN.
Woorden gericht aan een ogenschijnlijk door hevige behoefte aan sex gekwelde adolescent door Metrodorus ... eeuwen terug. Helaas vandaag brnadend actueel, zowel binnen de maatschappij als in de kerk.
1 mei ... voor mij en voor zo veel anderen een feestelijke dag. Neen, het feest van de arbeid is het voor mij nooit geweest, maar opgegroeid onder de kerktoren van de basiliek van Onze-Lieve-Vrouw te Dadizele was dit echt een hoogfeest. Reeds van in de vroege morgen trokken mensen van heinde en ver te voet, met de fiets of met de wagen naar dit bijzondere bedevaartsoord. Alle mensen wareen ook dan ook op hun paasbest en alles voelde aan als een zondag. Heel zeker toen ik in de vroege morgen als lector mocht fungeren voor een tot de nok gevulde kerk, de geur van de brandende kaarsen om me heen. Dat was, en dat is nog altijd 1 mei voor mij, mijn ogen en de ogen van zovele bedevaarders gericht op MARIA. Ook vandaag zullen weer velen naar Dadizele trekken om er één van de vele missen bij te wonen, de kleine of grote kruisweg te wandelen in gebed en bezinning, genietend van de mooie stille tuin. Neen, geen fesst van de arbeid voor mij, en ook geen feest van de heilige Jozef waar ik nooit goed heb bij gevoeld omdat het feest van Sint-Jozef op één mei er zo kunstmatig is aan toegevoegd.
Helaas zal deze eerste mei voor velen overschaduwd worden door de recente onthullingen rond Mgr. Vangheluwe. Voor ons, mensen van het bisdom van Brugge, en nog meer voor de inwoners van het bedevaartsoord Dadizele was "1 mei-Dadizele- de bisschop" één geheel, want de man kwam naar jarenlange traditie feestelijk de meimaand openen. Hij zou er nog een gebedswake leiden rond en voor roepingen te Dadizele in deze meimaand.
Wie eraan denkt naar op bedevaart te gaan naar Dadizele, die vindt alle data en uren van misvieringen en andere vieringen en/of bezinningen - o.a. bedevaart voor het leven ter bescherming van het ongeboren kind -op de website van DADIZELE als bedevaartsoord.
Beste, ik heb al vaak geschreven over 'vriendschap en liefde', maar toen bovenstaande titel me in handen viel was ik meteen verkocht. Dit werk vertelt heel wat rond de beleving van liefde, vriendschap, relaties en sexualiteit. Het leest heel vlot en is een echte aanrader. Het is ook geen vakliteratuur, maar hier en daar een (h)erkenning en zo een verlangen meer te lezen, want het boekje vermeldt honderden voetnoten en links rond dit thema. Ik deel dit werk dan ook graag met jullie, zeker in tijden waar 'liefde' een eigen invulling krijgt.
Filosofen, liefde en lust
Van Socrates tot Simone de Beauvoir
Aude Lancelin & Marie Lemonnier
Wat vinden filosofen van de liefde? En wat brengen ze er zelf van terecht? Aude Lancelin en Marie Lemonnier vergeleken de leer van twaalf grote denkers met hun werkelijke liefdesleven. Hoe liggen de verhoudingen tussen theorie en praktijk?
Alle filosofen, van Montaigne tot Kierkegaard, hebben hun persoonlijke verdriet en successen nauw verweven met hun filosofie, waar ze vrijwillig een soort autobiografie van maakten. Over de liefde hebben ze altijd met hun bloed geschreven, met hun unieke belemmeringen, neuroses en successen, en hun denken heeft daardoor alleen maar aan gewicht en belang gewonnen, zo schrijven de auteurs. Aude Lancelin en Marie Lemonnier zijn journalist bij de Nouvel Observateur. Ze studeerden beiden filosofie.
Na het internationale succes van zijn literaire detectivereeks met Erast Fandorin heeft Akoenin zijn mannelijke superheld ingeruild voor een evenzo origineel vrouwelijk personage. Zuster Pelagia is een uitermate dynamische vrouw met veel talenten, die in een regionaal orthodox klooster verblijft. Van tijd tot tijd wordt er een beroep op haar gedaan de meditatieve abdij te verlaten om delicate en ingewikkelde mysteries op te lossen in de snelle realistische wereld. In De zwarte monnik leidt het moordonderzoek zuster Pelagia naar een voor haar bekend terrein: een bezinningsklooster gesitueerd bij een afgelegen meer. In het omringende woud wonen slechts drie monniken die bovendien volledige stilte moeten betrachten. Zij kunnen dus geen helderheid verschaffen in het mysterie van de moorden die in het klooster plaatsvinden of over de geruchten over de zwarte monnik die dood en waanzin veroorzaakt. Wanneer politiechef Lagrange dicht bij de oplossing komt, loopt hij in een dodelijke val en beneemt zichzelf ogenschijnlijk het leven. Daarop wordt de hulp van Pelagia ingeroepen en zij ontdekt dat het mysterie verrassend dicht bij het moderne leven staat.
Je wilt het liefst alleen maar een geestelijk leven leiden, maar dat valt je zwaar, omdat je jong bent en veel kracht hebt. En vooral - omdat je veel liefde in je hebt. Je bent er helemaal van vervuld en ze is ongebruikt. Het barst gewoon uit je.
In deze tijdsgeest denken sommigen nu wellicht aan alle schandalen rond pedofilie, al dan niet in de kerk, wanneer jullie bovenstaande lezen. Helaas niet. Misschien ken je wel in de familie of in de onmiddellijke omgeving mensen met een fysische handicap. Wél, ik heb me met bovenstaande proberen in te leven in de grote wens, het diepe verlangen van enkele mensen die ik leerde kennen, en die hunkeren naar een vleugje erotiek, wat tederheid, passie, maar vooral ook naar echte sexualiteit in schoonheid en gegevenheid.
Wellicht een moeilijke opgave als de ander zich niet gebruikt mag voelen of gebruikt wordt, maar het blijft helaas ook in de media een taboe. Als we geloofwaardig willen zijn in dit blog rond 'vriendschap en liefde', mogen we ook deze groep mensen niet uit de weg gaan. Mogen ze mensen vinden die voor hen een wegwijzer zijn, een mooie vriendschap vinden, of een oprechte en ware geborgenheid!
Iemand die straks naar de operatietafel moet schrijft:
Misschien dat de volgende woorden een steun kunnen zijn en de kracht kunnen geven om er even over te praten.
----------------------
Steek jezelf niet weg in een schulp vol toorn. Dwaal niet in de stilte van jouw lijden, maar praat. Praat de pijn van jou af want een woord wat gesproken wordt en beluisterd is als een pleister op een wonde.
Wees niet bang om jouw pijn te delen met anderen want als een echte vriend jouw woorden ontvangen zal zullen ze jou helpen die lasten te dragen.
Dool niet rond in jouw eigen geest zonder eens iemand anders binnen te laten in jouw doolhof van verdriet en pijn. Open jezelf ; zo zul jij de wonde helen. Het werkt als een zalf, als een medicijn. Het werkt als een verdrietstollend middel als jij jouw pijn kunt delen met iemand anders.
En wees niet bang dat de ander jou niet begrijpen zal ,want doet diegene dat niet, dan is hij geen vriend, geen metgezel waarop je bouwen kunt.
Een vriend is namelijk vaak de fundering van jouw leven. Vrienden zijn vaak die berg waartegen jij kunt leunen.
En vaak zijn ze net dat ene straaltje hoop waardoor jij opnieuw het licht kunt zien!
Je kunt iedereen die lijdt helpen en iedereen die niet begrepen wordt begrijpen. En als je hem begrepen hebt, kun je met hem aan de slag; het zwakke in het sterke veranderen, het onvolwaardige in het volwaardige, het ongelukkige in het gelukkige. Wij zijn niet intelligenter, niet beter, niet boven de rest ... We hebben alleen de picht elk individu boven zichzelf te laten uitstiijgen ...
Tegen de kracht van de natuur valt niks te beginnen.Wij, de moderne Europeanen die dachten alles onder controle te hebben, zijn tegen onze grenzen gebotst. Laat dit een lesje wezen. Er zijn veel ergere dingen in de wereld dan vliegtuigen die een paar dagen aan de grond moeten blijven.
"De laatste tijd hebben christenen dat woord boetedoening te vaak vermeden. Boetedoening is een genade. Zij is noodzakelijk om onze fouten te erkennen. Vernieuwing is het werk van de goddelijke barmhartigheid.
Het kind in jezelf verliezen doe je een heel leven lang ...
Je herinneringen aan je opvoeding zijn gegrift op je grijze massa en dit niet enkel door toedoen van de mensen die je altijd hebben omarmd en het beste voor je wilden ...
Het kind in jezelf is weg, afgestorven of misschien zelfs dood en vergaan als je jezelf niet graag ziet ... Meer zelfs, het beminnen van de ander begint met het koesteren van je eigen "ik zijn" ...
Ons brein is geconditioneerd op het verwerken van impulsen en emoties van vroeger, heden en later ... Het kan niks "voor zien" ... en is daardoor zo ellendig broos ...Je moet er als kind zelf mee leren omgaan en wanneer je het geluk hebt om te praten, luisteren en zien, raad inwinnen bij mensen die je hebt leren graag zien, vertrouwen geven ...
Lente,een droom en een verlangen, zeker na een lange, koude en strenge winter, vooral voor mensen die niet naar buiten kunnen, neit buiten mogen. Ook zij hunkeren naar een zonnestraal op hun gezicht. Moge de Geest een weg vinden via ons om ook aan hen vreugde en toekomst te schenken!
Hoeveel vluchtige ontmoetingen telt een mensenleven? Wat had kunnen zijn, maar nooit zal zijn, je heel even benevelt en voorbijvliegt. Elke dag van ke leven is een mand vol gemiste kansen, van misgelopen lotswendingen. Het heeeft zin erom te zuchten, je moet je eigen weg weten te waarderen.
'Heb jij dan nooit aan je geloof getwijfeld?', vroeg me een dame. Mijn antwoord was: 'Denk je dan dat ik een heilige ben? Heiligheid vind je alleen bij armen van geest; een denkend mens worden zware beproevingen gezonden. Goed is niet die hij geen verleidingen kent, maar hij die deze overwint. Iemand die nooit aan iets twijfelt, heeft een dode ziel. Maar twijfel aan mijn geloof werd al gauw weggenomen om plaats te nemen voor VERRTROUWEN, mijn grootste wapen.
Weet je, opeens komt er een moment in je leven waarop je voelt dat het zo niet langer kan. Dan moet je stil blijven staan, om je heen kijken, luisteren naar de stilte en iets wezenlijks over jezelf begrijpen. Misschien ook het moment om bewuster en langer bij Onze-Lieve-Heer te verwijlen, te zwijgen en te weten dat er een nieuwe weg voor je open ligt.
Bij deze ook "Gelukkige Verjaardag zus!" Mogen al je dromen dit jaar uitkomen, en dat zijn er ondertussen drie!
Ik ben een heel gewoon boek aan het lezen, een roman, maar plots raakt me die ene zin waardoor ik lang door het raam bleef staren. Ik dacht dat deze wel de moeite was te overwegen. Hier gaat hij.
"En toen Christus aan het kruis hing, had hij toen ook hoop?"
Het is een groot man die met Jezus kan zeggen: "Want mijn juk is zacht en mijn last is licht." Er staat ook geschreven: "Gij moet eeen zwak mens geen bovenmatige lasten op de schouders leggen".
Broeder Petroc, een vriendelijke jonge novice, leidt een eenvoudig leven op het Engelse platteland. Hij doet zijn uiterste best om zijn ziel zuiver te houden en het vrouwelijk schoon te weerstaan maar loopt met open ogen in een wrede valstrik. Ingepalmd door de charmante maar vileine ex-tempelier Hugh de Kervezey, laat hij zich verleiden om een relikwie van het altaar weg te nemen. Volgens Hugh heeft de bisschop het nodig, maar het betreft een ordinaire diefstal en voor Petroc het weet, krijgt hij een moord in de schoenen geschoven. Met het relikwie onder zijn pij vlucht hij voor zijn leven. Met de gewetenloze moordenaar op zijn hielen, is zijn enige redding een mysterieuze relikwieënhandelaar, die hem opneemt in zijn gezelschap. Reizend door Europa en met de Kerk en De Kervezey in zijn kielzog, probeert Petroc erachter te komen hoe zijn lot verbonden is met het heilige relikwie en zint hij op wraak op de man die zijn leven ontwricht heeft...
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
