Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
deze wensen zijn heel bijzonder gericht aan die mensen die ik de afgelopen jaren mocht leren kennen en die door ziekte, ongeval of andere aandoening niet aan het "normale" leven kunnen deelnemen. Ik vrees dat ik daardoor wel een paar namen zou kunnen vergeten, maar zij die zich herkennen en mij ook al langer volgen zullen weten aan wie ik dit gedicht opdraag en dit VAN HARTE!
Neen, deze keer niet over armoede, maar misschien toch wel over DE armoede. Nogal wat mensen leven eigenlijk alsof er niets meer te verwachten is. Men werkt hard en sluit de nodige verzekeringspolissen af voor het geval er iets misgaat - (maar tegen werkverlies o.a. bestaan geen polissen). Er zijn geen idealen meer waarvoor kan geleefd worden en dit brengt ergens zowel een verhitting mee als een verkilling. Verhitting van een soort werkalcoholisme: werken en nog eens werken, want hier moet het gebeuren. En toch een kilte en een verlamming: waarom werken we dan eigenlijk. We sterven toch. Is dit één van de redenen van het wilde koopgedrag en de consumptiedrang in deze kerstperiode? Of worden we juist doorheen de kerstsfeer heel diep vanbinnen aangesproken door het Jezuskind dat in ons is blijven leven, ondanks alles. Misschien tonen wij het niet genoeg. In de huiselijkheid van de feestdagen kan het dan gebeuren dat de liefde wordt gewekt, misschien door een eenvoudig woord, een kaart, een wens. Want is het niet ten diepste uit vriendschap en liefde dat we als familie samen willen Kerst vieren, die liefde die mobiliseert en de mens de sterkste energie geeft, de hoop dat al ons werken en doen - indien in liefde gedragen - toch zijn waarde blijft behouden. Neen, wij zijn niet gemaakt voor de dood, maar voor het leven. Hoe zou God iets kunnen maken om het weer teniet te doen ?
En toch brengt ook laatste mij op een andere gedachte, een nieuwjaarswens van een ondertussen overleden vriend, aan mij destijds gericht, verlangend naar eeuwige rust en dit tegen het einde van het jaar. Ik laat je in een volgende bijdrage even meelezen.
Ik schrijf zeer graag, ben er misschien voor in de wieg gelegd. De voorbije avond had ik verse koffie gezet, een mooie cd opgelegd en ergens in een realistisch-euforische stemming ben ik begonnen aan mijn wenskaarten te schrijven, niet van moeten maar van ganser harte en telkens heel persoonlijk gericht - zelfs wat de kaart op zich betreft.
Wenskaarten moeten voor mij tegen Kerstmis belanden met de boodschap van Kerstmis en niet zoals een dame, die zoekend naar een gepaste kaart, haar gading niet vond omdat er geen ree of een slee was op afgebeeld. Hiermee wil ik niemand tegen de borst stoten die wél het goede voornemen had een gemeende boodschap te sturen via een echte, met de hand geschreven kaart!
Waar ik eigenlijk naartoe wil is het volgende: Hoe kan je, juist op dit ogenblik van je gemeende wensen aan een ander, ouders, broers of zussen, familie en vrienden, bloggenoten een wenskaart schrijven uit het diepste van je hart wanneer je onverwacht een telefoon krijgt dat binnen dezelfde week en los van elkaar zowel een neef als een nicht van mij een auto-ongeval hebben waarbij beide wagens "perte-totale" zijn?! ...Ik kan je verzekeren dat ik meteen alles aan de kant heb gelegd want zo een nieuws verwerk je niet in 1 2 3 en ....Neen, ze reden niet te hard of onder invloed. Het zijn doodgewone jonge mensen die een mooie opvoeding genoten maar bruusk van de weg werden gekieperd waarvan één met vluchtmisdrijf!
Ja, wat kun je dan nog schrijven op zo een avond of hoe wensen ook zo betrekkelijk zijn!? Laat me positief eindigen en u meedelen dat geen van beiden lichamelijke schade heeft geleden. Een wagen kan vervangen worden, maar ook hier geldt een rouwproces, klein of groot. Verlies van ...
Dank voor je aandacht ...Ook dat is vriendschap, meer dan een blogje tussendoor!
Na het doornemen van het blog van BOOMER mag ik volgende op mijn blog plaatsen, maar vooral wil ik bij deze u uitnodigen haar mooi blog te gaan lezen en er vooral even bij stil te staan! Ook dat is WELZIJNSZORG! Ook anderen kunnen zich hierin wellicht herkennen en zo toch een gezellige sfeervolle en hoopvolle tijd doorbrengen via blogland, dat is mijn wens voor Boomer en al die anderen hier!!!
vraag om kracht zodat ik het licht blijf zien.
ik vraag om licht zodat ik de kracht blijf houden.
Als je echt om mensen geeft, ze erkent en kansen biedt, kunnen ze enorm veel. Mensen die helpen bij je problemen kunnen mee je zorgen dragen, maar dat er iemand naar je luistert, ECHT LUISTERT, dat doet zoveel meer! Mensen moeten voelen dat ze waardevol zijn, dat ze iets betekenen, dat ze IEMAND zijn!
... ook al zijn bloggers dit jaar er héél vroeg bij, zal ik me maar in de rij aansluiten zeker, meer bepaald omdat deze wens uit INDIA komt en zij die me al langer volgen zullen weten waarom.
Whatever is Beautiful,
Whatever Brings you Happiness,
Whatever is Meaningful,
May that be God's gift for YOU this Chrismas!
Merry Christmas and a Peaceful & Successful Year ahead!
"Van in het begin van Zijn openbaar leven onderrichtte Jezus zijn leerlingen en een grote menigte volgde hem."
Dit is de beknopte samenvatting van wat Jezus deed, eigenlijk niet veel handenwerk om het maar eens zo te stellen, maar Zijn woord had des te meer invloed, een invloed die een wereldbeeld heeft veranderd en totaal nieuw gemaakt.
In elk evangelie lezen we dat: "Jezus SPRAK tot ....", behalve die éne keer wanneer men een overspelige vrouw naar hem toebrengt om haar te oordelen.
Deze keer spreekt Jezus niet; Hij kijkt haar amper aan. Hij zegt helemaal niets maar schrijft in het zand, op een vloer waar het zand zo zal wegwaaien.
Hij weet heel goed wat de vrouw heeft misdaan. Maar tot de toehoorders zegt hij dat ze de eerste steen mogen werpen wanneer die zonder zonde zijn.
Die stilte moet een enorme indruk hebben gemaakt, stel het u maar even voor.
Wanneer dan allen zijn heen gegaan zegt Jezus haar : "Ook ik veroordeel u niet, ook al weet ik dat je kwaad hebt gedaan".
Misschien een boodschap die eens anders klinkt in deze Kersttijd, maar ook geldt voor elke nieuwe dag en voor allen opdat wij niet te vlug zouden oordelen, laat staan veroordelen. Is het geen bevrijdende gedachte dat we elke minuut opnieuw mogen beginnen ondanks ons menselijk falen! Niet geoordeeld noch veroordeeld worden, zelfs niet op ons karakter als het er op aan zou komen.
Laatste zinsnede voegde een pastoor zaliger ooit toe aan het Onzevader.
"De basis van paranoia -(niet dat ik daar aan toe ben, geacht publiek!)- wordt volgens mij gelegd dat je je altijd opsluit in die kamer en vol wantrouwen zit tegenover de buitenwereld ... Ga dat huis uit, en treed de wereld om je heen binnen".
Toch een doordenker en ook een bijzondere aanbeveling maar ook zo heel wezenlijk in onze maatschappij waar de wachtzalen en consultatieruimtes voor geestelijke gezondheidszorg nog nooit zo vol zaten!
Eigenlijk komt dit citaat uit een zeer merkwaardig boek, zelf ontdekt via het programma "Uit de kast". Titel: Een samenzwering van idioten door John Kennedy TOOLE.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
boomer 
in liefde ,met licht en kracht.........boomer 
