Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Toen men aan kunstenaar Willem Vermandere vroeg: "Wat is voor u een gelukkig leven?" gaf hij volgend antwoord, een antwoord dat ik ter overweging meegeef.
"Laat het me zeggen met een parabel uit het evangelie. Zoals de koopman die een parel vindt van grote waarde en daarvoor alles geeft wat hij bezit, zo moet een mens in zijn leven ontdekken waarvoor hij gemaakt is en daar tenvolle voor gaan.
Het rijk der hemelen, dat is het leven nu en hier tot volheid brengen, de ballast overboord gooien en dat ene waarvan je overtuigd bent geraakt, tot volle wasdom brengen".
Ik kende haaar al langer maar ze was nog nooit bij me thuis geweest. Ze bekeek mijn living zoals alleen een vrouw dat kan. Niet direct kritisch, zelfs aangenaam verrast, maar vooral met zo'n blik die alles in zich opnam en niets oversloeg. Bij mijn (dure) gordijnen bleven haar ogen even hangen en ik wist dat ze dacht, wanneer zijn die voor het laatst gewassen? Mannen denken, waar staat het bier?
The expression of the face could be seen by everyone.. But the depression of
heart could be understood only by the ONLY ONE..Don't lose that person
in your life EVER! Because in LIFE you get lucky only ONCE.
In het Engels klinkt het veel beknopter en toch heel echt. Niet omdat het in het Engels moet, maar met minder woorden komt deze boodschap wel aan. En inderdaad je zal altijd graag terug vallen op die éne persoon die je leven zin gaf en geeft, gehuwd of niet!
Wij beseffen anno 2010 al te weinig verwend als we zijn wat we te danken hebben aan die sterke mannen en vrouwen die Vlaanderen vanuit hun christelijk engagement hebben uitgebouwd tot wat het vandaag is: een open en verdraagzame samenleving met veel ruimte voor initiatief en grote solidariteit.
Tot in de kleinste dorpen van Vlaanderen hebben deze mensen muziek-maatschappijen, vrouwenverenigingen en jeugdbewegingen opgestart, vergaderzalen en parochiale centra gebouwd, kleuter- en later onderwijs opgericht en uitgebouwd. Steeds stonden zij klaar om medemensen in nood bij te staan, studieadvies te geven, beroepskeuzes te oriënteren. Ze waren relatiebemiddelaar, vertrouwenspersoon, ombudsman avant la lettre.
In alle steden van Vlaanderen hebben deze mannen en vrouwen middelbare scholen opgericht en ziekenhuizen gebouwd. Zij boden als allereersten toen er nog geen ministerie van welzijn was opvang voor daklozen, personen met een handicap, alcohol- en drugsverslaafden of psychiatrische patiënten.
Ook vandaag zijn ze niet zelden de drijvende kracht achter nieuwe vormen van hulpverlening in stads- en dorpsbuurten. Vanuit hun sterk sociaal engagement is ook vandaag hun rol in de individuele begeleiding van de mensen van wezenlijk belang.
Zingeving, keuzes maken, zieken- en stervensbegeleiding, alle dagen staan zij ter beschikking.
Op seksueel gebied luidde de boodschap dat de beleving van de seksualiteit moet plaatsvinden in een geest van liefde, trouw en beheersing van jezelf. Daar is niets mis mee. Degenen die beweren dat we in geen geval mogen terugkeren naar de seksuele moraal van vroeger, laat ik weten dat ik er soms heimwee naar heb, vooral als ik kijk naar de psychische en sociale ravage die de huidige seksuele moraal bij jonge mensen aanricht.
Buiten bij de hooofdingang van het ziekenhuis - mij wel bekend - ging de deur bijna schuil achter een wolkendek. Niet van het weer, nee ... rokers, als angstige lepralijders op een kluitje samengedromd. Het rookverbod is na al een hele tijd oud en dergelijke groepen maatschappelijke bannelingen vormen een vertrouwde aanblik, 's winters verstijfd van de kou, 's zomers vrolijk lachend. Het ontstaan van nicotineliefdes was had tot een njieuwe term geleid. Mensen geraakten aan de praat; door hun gedeelde verslaving gingen sociale barrières die normaal minder gemakkelijk werden geslecht, nu letterlijk in rook op. Wordt dit flirten met een sigaret ook een aanzet tot echte nicotineliefdes? Hoe dan ook, ik geraak met moeite voorbij die ingang en de hoest blijft nog lang in mijn keel hangen!
Aan blogvrienden die zelf roker zijn, zie dit niet als een aanval op juliie en stuur me geen commentaar, maar is wel een reële weergave van wat ik daar meemaak wat ik hierboven beschrijf. Het is soms zelfs moeilijk, zeker wanneer het regent, zich door de nicotineliefdes heen, een weg naar buiten te banen. Of gaan ze misschien dan toch zo op in hun prille hernieuwde liefde?
Je schiet nog eens het café binnen. De barman knikt, geen woorden. Ik loop door tot in het hoekje. Je hoort pas echt bij het meubilair wanneer je niet alleen niets meer hoeft te bestellen, maar ook nog eens kunt doorlopen naar je vaste stek om daar te wachten tot je drankje wordt gebracht. En zelfs als je aan de bar 'hangt' zoals Krelis terecht opmerkte, dan nog ben je op de duur een stuk van het meubilair geworden tenzij je rijkelijk omspringt met traktaties.
Ken je het? Jij helpt me, ik heb het gevoel dat ik iets verschuldigd ben, en tot die situatie opgeheven is, voel ik me ongemakkelijk, onrustig. De waarheid, dat weten we allebei, is dat we een band moésten hebben, een band hadden, en ergens gewoon bang zijn dat we elkaar zullen kwijtraken. Als een godvrezende en een dealer, een koppel dat elkaar in een ogenblik van onwerkelijke tederheid had gevonden. Ach, tederheid is mijn specialiteit ...
Wat ooit door duizenden ergens in een jaszak zat of in een schort of hoe dan ook niet ver van de schouw lag, en zeker altijd te vinden was in een handtas, is op vandaag ontdaan van al zijn waardigheid en wordt een sieraad en dat niet enkel en alleen nog in het homomielieu. Of is het dragen van de paternoster rond de hals dan toch ergens diep vanbinnen een hunkering naar diepere zingeveing die enkel van God kan komen doorheen de gekruisigde MENS Jezus?!
Ondanks alle storm die over ons wordt uitgegoten produceert 'de kerk' zingeving aan het leven van miljarden mensen. Is het geen belangrijk product, wellicht toch het belangrijkste in de wereld om het eens in economische termen uit te drukken. Het is zelfs een gewild product, want anders waren wij er als kerk al lang niet meer, ondanks de grote verscheidenheid en de tekortkomingen. Wij moeten ons dan ook tot het uiterste inspannen opdat niets van dat 'product' verloren gaat.
Ja, weet je waarom mensen geen tijd meer hebben voor elkaar zoals vroeger wanneer men, zeker op zomerse dagen, voor de deur met elkaar een praatje zat te maken? Neen, niet omdat we zoveel individualistischer zijn geworden alleen, maar omdat juist in deze zomerse avonden nog zo veel mails vol grappen en drollen, sexistisch of erotisch getint, zonodig nog moeten gelezen worden, en vooral doorgestuurd. En tegen de tijd dat je al die gekheid terug hebt verwijderd is iedereen al terug in zijn huis wegens de duisternis, de invallende nacht en of de bedtijd. En zij die dan wel nog tijd nemen om blogs te lezen blijven al niet te lang stil staan wanneer iets te lezen is dat boven dit platvloerse gaat.Plichtsgetrouw laten ze dan maar hun button achter met 'goeie avond', zonder écht de tekst te hebben gelezen die ze zo voor hun ogen zagen voorbijkomen. Want deze 'goeie avond' gaat soms voorbij aan een roep, een vraag, een vaststelling. Misschien hebben de mensen ook geen tijd meer precies omdat ze enkele uren niets anders 'moesten' doen dan grappen door te sturen, grappen die je gewoon op de werkvloer of in de winkel, ja zelfs op straat vertelde. Nu moet je hiervoor je pc aanzetten, er zelfs tijd voor nemen alles op te ruimen indien je geen zin hebt in dit tijdverdrijf. En dan maar klagen dat mensen elkaar niet meer kennen als buren.
Hier liggen ze en ik zal ze maar meteen aan jullie voorleggen. Ik vraag me gewoon af of de vele instellingen gebruik maken van de zwakheid van de mens nu hij met verlof is en ergens, nu hij nu toch veel geld uitgeeft in zijn vakantiebestemming, hem juist nu aanspreekt om gul te zijn, zelfs fiscaal aftrekbaar. Er is nog zo een periode in dewelke op het gevoel wordt gespeeld, met name de eindejaarsperiode.
Ik dacht recent nog niet langer te storten voor al deze goede doelen toen een man voor me zat en vertelde dat hij amper rond komt, soms zelfs niet rondkomt met de weinige uitkering die hij maandelijks ontvangt. Ik dacht nl. dat die vele aparte stortingen voor diverse doelen voor die man een grote boterham konden betekenen.
Maar dan zie je plots de grote watersnood en de bijhorende ellende in Pakistan, waarvan ik bijna zeker ben dat er morgen al een stortingsformulier in de bus zal vallen. Een tv-show wordt nu alvast op stapel gezet.
Dus mijn vraag aan jullie waar je uitdrukkelijk mag op reageren. Hoef ik volgende overschrijvingen nog in te vullen?
Handicap International vzw Damiaanactie Welzijnszorg vzw Vlaamse Liga tegen Kanker Bond Zonder Naam Rode Kruis Alzheimer Liga Licht en liefde voor onze blinden ....
Waar ik me vooral persoonlijk aan stoor is dat deze bedelbrieven als maar langer worden, en dat er dan uiteindelijk, en meestal tot twee maal toe, staat dat er SLECHTS 38 nodig is om een kind te redden. Indien er SLECHTS zo weinig geld nodig is om iemand te helpen, een leven te redden ... ja, dan kon de wereld al tien maal genezen zijn zeker?! Of ben ik stout?
"People often say that 'beauty is in the eye of the beholder,' and I say that
the most liberating thing about beauty is realizing that you are the
beholder. This empowers us to find beauty in places where others have
not dared to look, including inside ourselves."
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
The expression of the face could be seen by everyone.. But the depression of
heart could be understood only by the ONLY ONE..Don't lose that person
in your life EVER! Because in LIFE you get lucky only ONCE.
Ondanks alle storm die over ons wordt uitgegoten produceert 'de kerk' zingeving aan het leven van miljarden mensen. Is het geen belangrijk product, wellicht toch het belangrijkste in de wereld om het eens in economische termen uit te drukken. Het is zelfs een gewild product, want anders waren wij er als kerk al lang niet meer, ondanks de grote verscheidenheid en de tekortkomingen. Wij moeten ons dan ook tot het uiterste inspannen opdat niets van dat 'product' verloren gaat.
