Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
maar wie heeft mijn blogje aangeraakt zodat hij er zo smalletjes uitziet, of heeft het ook te lijden van de koude? wil de dader het terug rechtzetten? dank u!
Wij vieren de de vierde adventszondag. We naderen dus met rasse schreden het feest van Kerstmis. Voor Christenen betekent Kerst de komst van Christus. Hij was de langverwachte Messias, licht in een vaak zo donkere werled. Hij trad op in woord en daad tegen onrechtvaardigheid, had oog voor mensen aan de rand van de samenleving.
Laat ons solidair zijn met wie onze solidariteit nodig heeft, die geen vrienden hebben, geen thuis vinden, geen dak boven het hoofd hebben in deze bittere koude. Solidair zijn, het kan soms niet meer zijn dan dat kaartje sturen aan hem of haar die we nooit eerder schreven; die het misschien zelf niet eens kan betalen er eens aan ons te schrijven.
Het is in deze en andere kleine dingen dat wij een stap dichter zetten bij de wereld die HIJ voor ogen had.
In een keuken, bijna tegen de middag .... is de nog thuiswonende zoon van 23 zijn moeder aan het helpen terwijl ze een gemoedelijke moeder-zoon-babbel hebben, o.a. over het feit dat zoonlief wellicht binnenkort het huis zal verlaten om samen met zijn vriendin een eigen nestje te bouwen. Moeder heeft altijd een goede band gehad met haar zoon, maar evenzeer met de veel jongere zoon en haar ondertussen gehuwde dochter. Terwijl ze zo bezig zijn over toekomst, zeker nu de oudste op zoek is naar een geschikte betrekking, zegt de zoon opeens dat hij eigenlijk niet direct denkt aan het huis en de thuis te verlaten. Moeder stopt met aardappelen schillen, kijkt hem aan met openvallende mond en vraagt dan waarom hij nog veel langer hier wil blijven wonen, ook al beseft ze dat het voor haar een groot verlies zal zijn eens hij zijn vleugels heeft uigelsagen. Dan zegt haar zoon heel eenvoudig dat hij niet wil dat zijn jongere broer alleen achter moet blijven bij zijn ouders, en dat hij het nog wel enkele jaren zal 'trekken bij ma en pa', tot 'broerke' nog wat ouders is. Is dit geen mooie broerderliefde?! Maar wellicht ook eeen teken van een warm nest dat beide jongens en hun zus kregen en krijgen. Een nest waar ook papa wellicht een aardige rol heeft gespeeld. Ja, er zijn nog mooie verhalen te bespeuren als je maar goed toekijkt. Dit wilde ik toch even met jullie delen!
Het is altijd oppassen geblazen met personen die zich in de menigte begeven met smoezen om geld te ronselen, een extra mooie foto te maken van U en je partner, een vuurtje te vragen voor een sigaret ...
Het zijn misschien jongens en meisjes die dat geld broodnodig hebben voor allerlei doeleinden.
Geef daar nooit iets aan en laat je vooral niet emotioneel prikkelen. Voor je t weet ben je iets kwijt, al is het maar een sjaal of muts ...
Wees ook op je hoede voor bedrieglijke reclame op het internet in deze wereld ...
Wees ten slotte ook steeds terughoudend tegenover mensen die het beste voorhebben met je beleggingen als die er zijn, want voor minder dan 100 000 hoef je van dat slag volk niet bang te zijn.
Er is voor de Belg 1 zekerheid om van je geld af te raken en dat is je elektriciteits maatschappij, je waterleidings maatschappij, je internet provider met telefoon tarieven waar je geen wijs uit raakt en, jawel op de laatste plaats in dit lijstje : de fiscus, (een bodem loos vat !)
Wanneer je deze allemaal nog kunt betalen zal je emotie omtrent mensen in nood sterk geslonken zijn ...
Ik ben absoluut niet tegen steun maatregelen, die betalen we toch via onze belastingen op loon of uitkering, maar ik heb bedenkingen bij mensen die toch nog hun portemonnee openen aan supermarkten voor kinderen/kerels/meiden die de miserie misbruiken.
Ik heb ook bedenkingen bij ministers die berichten de wereld insturen en mensen van ver weg zaken beloven die in realiteit nog erger uitvallen van wat ze ginder allemaal achtergelaten hebben.
Hun huis verkopen, hun familie achterlaten, alles opgeven om naar dat veel beloofde land te trekken in barre soms onmenselijke omstandigheden ...
Aan velen zou ik een oproep richten en zeggen, blijf waar je bent en zoek het geluk bij U zelf door aan jullie samenleving te werken.
Als het geld en luxe is wat je zoekt dan zal je als gewone sterveling en werk mens er toch niet in slagen.
Vergeet nooit je eigen afkomst en blijf dankbaar met soms het weinige wat je hebt.
Eigenlijk zit een mens verkeerd in mekaar.
We komen op de wereld en willen verwezenlijkingen neerpoten met alle middelen ter onzer beschikking. Soms door oorlog voeren.
Aan het einde van dat leven zie je daar niks meer van terug en halen ze je hier weg zoals je gekomen bent ...
Al of niet liefdevol omringd (ik denk aan gesneuvelde soldaten) maar blut, zonder iets want wat ga je in godsnaam doen met al je verwezenlijkingen als je het zelf niet meer kan begeren ?
Tussen die eerste schreeuw naar lucht en de laatste zucht naar rust moet een waardevol, geborgen en ja, liefdevol bestaan zijn opgebouwd.
Laat ons dat nimmer vergeten, ook in minder goede tijden !
We naderen het einde van dit jaar, of beter gezegd een begin van een nieuw werkjaar. Velen zullen zich herkennen dat dit voor vele werkgevers en diensthoofden het uitgelezen moment is om tijdroosters te wijzigen tot zelf grondige reorganisaties op de werkvloer door te voeren, meestal zonder inspraak van betrokkenen. Maar al gauw komt vast te staan dat een systeem verneukt is, en krijgen de mensen die ermee moeten werken daar altijd de schuld van en nooit degenen die het bedacht hebben. En dan is er stress?!
Ze bestaan, mensen met een goed gezond verstand en die zich niet laten doen door dromers en domoren, en toch laten sommigen onder hen hun leven bepalen door een aaneenschakeling van relaties met lichtgewichten, drugsverslaaafden, mannen met depressies en charletans. Liefde of eigenliefde?
Ken je het verhaal van de ratelslang die aan het paard vraagt om hem over een rivier te dragen die buiten zijn oevers is ggetreden? Nee?
De slang zegt: "Breng me in veiligheid," maar het paard zegt: "Nee, vergeet het maar. Je zult me bijten als ik je in mijn buurt laat." De slang zegt:"Als ik je bijt, gaan we allebei dood." Het paard begrijpt wat hij bedoelt en laat hem op zijn rug. Halverwege de overtocht, bijt hij hem. "Nu gaan we allebei dood," zegt hij. "Waarom heb je dat gedaan?" "Omdat het mijn aard is."
Moraal van het verhaal: Je raakt eraan gewend om gebeten te worden als je verliefd bent. Je raakt gewend aan het gif. Je gaat er zelfs naar verlangen.
Christus is gekomen om brood te geven aan de wereld, in alle betekenissen van het woord, dus ook brood voor het lichaam. Het hongerprobleem zou ons geweten nooit met rust mogen laten. Er is maar één oplossing: dat wij vrijwillig onze luxe verminderen om anderen te laten leven. 'Elk kledingstuk in je kast dat je niet nodig hebt, 'zegt Ambrosius, 'behoort je niet toe.' Meer nog, als onze broeders en zusters sterven van de kou, moeten wij ons ontlkleden voor hen. Deze vraag dringt zich mer dan ooit op nu we in eigen land beelden zien van mensen die sterven van koude en ontbering. 'Geef ons heden ons dagelijks brood' betekent dan ook dat wij recht doen aan allen, heel zeker nu!
Maria echter sprak tot de engel: 'Hoe zal dit geschieden daar ik geen man beken?' Hierop gaf de engel haar ten antwoord: 'De heilige Geest zal over u komen en de kracht van de Allerhoogste zal u overschaduwen; daarom ook zal wat ter wereld wordt gebracht heilig genoemd worden, Zoon van God.'
Uit: Lucas 1, 34-35
Gezien mijn blog altijd een beetje een Mara-blog is geweest - waardoor velen dit blog en zo ook zijn schrijver leerden kennen - is het heel passend het feesst van vandaag, op 8 december, in de kijker te plaatsen. Dan maar even plaats maken voor andere berichten ...
De blinde is het beeld voor tastend verder moeten gaan. Crisis brengt een mens in onbekend levensgebied. 'Het leven gaat door', zegt men dan. Maar hoe? In een crisis zie je anders en je ziet wat anderen niet waarnemen.
Je bent gevoeliger voor woorden. Je bent gevoeliger voor steun die oprecht is. Je bent gevoeliger voor attente aandacht.
Crisis kan zijn een zevenkoppig monster, dat jij moet aankijken om in een nieuw begaanbaar levensgebied te komen.
Bijna middernacht. Inge Gerets komt van een personeelsfeestje in het chique Anderlechtse Westland Shopping Center. Ze moet voortmaken. Anders mist ze de laatste trein richting Mechelen. In Sint Guido, de dichtstbijzijnde metrohalte ligt het perron er verlaten bij. Op het signalisatiebord is welgeteld één rode stip te zien. Van een metrostel dat twaalf minuten geleden is vertrokken. Van inkomend verkeer geen spoor. Als ze een taxi overweegt en rechtsomkeert wil maken, merkt ze tot haar verbazing dat ze niet alleen is. De jonge allochtoon, zelfzeker en arrogant, staart haar aan alsof hij naar iets smerigs kijkt.
Blijven of weglopen? Kiezen. De essentie van het leven. Maar wat als er geen keuze is? Als het noodlot nonchalant je enige uitweg blokkeert. De roltrap. Inge beseft dat ze als een rat in de val zit. Ze panikeert. Waarom ik? Probeert zichzelf te sussen. Die jongen wacht gewoon op een vriend. Haar gemoed schiet vol en ze haast zich naar het eind van het perron, murw gebeukt door haar emoties. Ben ik een racist? De jonge allochtoon komt haar niet achterna. Op het signalisatiebord floept een rood bolletje aan. Nog tien minuten wachten. Inge haalt opgelucht adem. Als haar ogen langs de muur glijden, ziet ze een vuilniszak. Het ding hangt over de bewakingscamera. Is dat toeval? Of het begin van een verschrikkelijke nachtmerrie waaruit Inge nooit meer zal ontwaken?
Soms kan in een relatie een sluimerend ongemak schuilen, ook tussen vrienden, zeker in een beginnende liefdesrelatie. En je hoort en leest het ook zo vaak dat echte vrienden elkaar steunen door dik en dun ... Het karakter en het humeur van de ander mag dan ook geen rol spelen voor de goede verstandhouding, nog minder zijn afkomst of verleden. Omdat juist de verschillen hen sterker maken. Completer.
Bij deze een gelukkige verjaardag aan mijn broer op deze dag, dankbaar, ondanks onze verschillen, dat we bij elkaar terecht kunnen in goede en kwade dagen.
Iedereen heeft het gelezen en gehoord: 'Kerken zijn tegen 2016 leeg'. Toen ik deze titel van een persbericht mailde met wat uitleg aan Indische vrienden, zowel leken als inlandse missionarissen kreeg ik prompt enkele antwoorden waaronder volgende. Meteen de echte zin van de ADVENT!
"with the change of orientation, this is possible.
when people are after money, power, name & fame; what they miss mostly is the religiosity.
it is a byproduct of reason outplaying faith.
there will definitely be a time when faith regains its lost glory.
let's pray and wait upon that day.....
that to is the meaning of ADVENT.....
Let's wait in expectation of the return of the lost Christian Glory in prayer .....
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
