Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Er wordt gezegd dat er aan de aan de andere kant van de wereld goud is.Dat weet ik niet! Maar ik weet wel dat er aan de andere kant van deze computer een persoon is die goud waard is! Lijm het op de muur van mensen die jouw respect of liefde verdienen.
Het ergert me soms wel als men het heeft over wat iemand 'waard is', want daarbij wordt meestal gedoeld op de rijkdom van zo iemand. Het gaat dan meestal over de som van iemands investeringen en bezittingen, zijn huizen en wagens, de vele en soms verre reizen: alleen de dingen die je kan zien en aanraken tellen dan mee zoals ook de grote garderobe die wisselt per seizoen, en zeker per jaar.
Immateriële zaken als het geluk of de pech die iemand in zijn leven had, de liefde die hij schonk of die voor hem werd gevoeld, of - wat op dit moment belangrijk was en is- wat hij nog te goed heeft aan genegenheid en affectie, spelen nooit een rol als waardemeter lijkt het wel. Ik voel me dan buiten het kringetje staan van hen die 'het gemaakt hebben'.
En mag ik dan toch even terug komen op wat eerder schreef rond de affectieve nood; want velen die voor de buitenwereld een etiket 'waard' worden opgeplakt, zijn juist deze mensen die vluchten bij dezen die wel dat immateriële in zich dragen, zelfs uitdragen.
Je hebt er geen idee van hoe gemakkelijk op vandaag gelogen wordt, en dan heb ik het niet over 'een leugentje om bestwil'. Velen komen er zo gemakkelijk mee weg, maar weten niet wat ze een ander aandoen.
Liefde is de weg naar geluk, maar die weg is soms zo smal dat wij onderweg wel moeten één worden om dat geluk te ervaren. Zo is liefde samen Zijn in het samenzijn, zeg maar samen-één-worden.
Ja vrienden, wat kan er heerlijker zijn en gelukkiger maken dan plots een telefoon te krijgen dat jouw ourders op bezoek komen, zeker als je dacht dat dit nu heel wat moeilijker - zoniet onmogelijk zou worden - nadat beiden een heel moeilijke winter met zware gezondheidsproblemen hebben doorgemaakt, waar één van hen zelfs bijna een eed had gedaan de wagen aan de kant te laten staan. Oké, die wagen zal voor nu nog wel bestuurd worden door zus lief, maar is alvast een mooi begin wat me vandaag heel dankbaar, zeg maar héél gelukkig maakt. Ik dank dan ook allen die voorbije maanden meegeleefd hebben, meegebeden hebben, zelfs diep geloofde in het sturen van engelen om zowel mij als hen bij te staan. De boodschap van die engel is waarheid geworden. Er zijn vele vormen van gebed. Laat me vandaag ondanks deze vastentijd een dankgebed richten, en dan mag er zeker een goed stuk taart bij!
Laat ons deze avond bidden voor de deken van Kortrijk die dood werd aangetroffen in het water na wekenlange ongerustheid over zijn plotse verdwijning. Moge God de Vader Hem ontvangen in Zijn Liefde die geen einde kent.
Ja dit is voor mij de samenvatting van alles wat ik hoorde en las op verschillende fora en chatsessies de afgelopen maanden. Het zijn deze woorden van één van die mensen die me hebben geraakt. Naast even plezier beleven in een instantdate, of na uren de datingsite af te lopen zonder één enkel resultaat, verlangt men uiteindelijk naar warmte, warmte en genegenheid die langer mag duren dan een nacht. Mensen zijn allen zo hartstochtelijk naar die éne ware relatie op zoek die mag blijven duren, en moeten het dus blijkbaar stellen met 'even warmte' te mogen ervaren. De redenen naar het waarom zullen zeer divers zijn om zich niet langer te binden aan die ene partner. Anderen zijn dan weer bang echt verliefd te worden en houden de boot af. Nog anderen zoeken enkel maar jong(er) en slank. Wat me sterk opvalt is dat vooral mannen nog noit zoveel tederheid hebben gezocht, zelfs bij een andere man. En dat heeft hoegenaamd niets meer met geaardheid te maken. Ligt dit aan normenvervaging, 'de nieuwe man' of toch aan een gebrek aan stabiele relaties. Of mag veel wat jaren verdrongen was nu zijn uitweg vinden bij een ander, een 'vreeemde man'. Ja, misschien is dit stukje anders dan de andere, maar laat ons niet om de werkelijkheid heen draaien. Pure esthetische lichamelijkheid kan echt mooi zijn maar daar ontbreekt vroeg of laat dat verlangen naar warmte.
Vasten beleven is met je hoofd (bewust) je hart alle kansen geven.
Klinkt veel gemakkelijker als je de dingen leest die je in deze tijd ontvangt via nieuwsbrieven, dagelijkse gedachten of mails dan de werkelijkheid van elke dagdagelijkse dag. En zelfs als je er bewust mee wil omgaan kunnen je goede bedoelingen al gedwarsboomd zijn door de houding van de ander of door je eigen slecht karakter.
Misschien is dit wel de betekenis van het kruis tegenkomen. Je hoeft niet altijd direct te denken aan lijden en dood als het woord kruis valt in deze veertigdagentijd. Mogen we juist dan mensen ontmoeten die ons willen ondersteunen, bemoedigen. Het kan gewoon de buurman zijn.
Spreek het vooral uit als je iets tegengaat. Dan pas kan je verder met je vasten, zonder die steen die op je hart en verstand gelegd werd. Want alleen kunnen we het niet. We zijn samen onderweg zoals op de tekening die me werd doorgemaild van Karin, mijn eerste blogvriendin waarvoor dank voor het gebruik hier.
Ja, vasten gaat om het hart zoals vriendschap en liefde. Om het met Clouseau te zeggen: "Het zit vanbinnen". De ene hand hoeft niet te weten wat de ander doet. Het is vanbinnen dat je wil veranderen, en daartoe is deze tijd je gegeven!
Het verwondelijke tot verbijsterende van kantoren is dat zoveel mensen zo een groot deeel van hun leven daarin door kunnen brengen en dan nog de overtuiging hebben dat hun tijd goed besteed is.
Het is iets dat inderdaad door velen in stilte gedacht of soms zelfs luid geopperd wordt door mensen die werken met hun handen, zij het in tuin of garage, want daar zijn resultaten zichtbaar. Want zeg nu zelf: wat doe je met filosofie en psychologie? Allemaal lucht! Misschien hebben jullie dat ook al mogen ervaren/gehoord. Moeilijker wordt het wanneer hand- en hardwerkende vaders zien dat hun zoon of dochter die richting ingaat waar hij of zij 'hun broek maar zullen verslijten' in dat kantoor. Dan komt toch vroeg of laat de bedenking, eens persoon in kwestie thuis komt met klachten zoals stress.
Jij stress? Van een ganse dag op je gat te zitten; je hebt niet eens iets gedaan. Kijk maar naar het werk van mijn handen! Ja, werken met de handen kan misschien meer voldoening geven voor velen, maar onze maatschappij is nu éénmaal zo geëvolueerd, want zelfs de 'handwerker' zit 's avonds voor zijn pc, al 'brengt het niets op' klinkt stem van vader nog lang na ...
De discussie over zwaar werk zullen we hier maar even laten rusten, want wie werkt hard, hangt meestal af van de persoon zelf, of hij nu handenarbeid doet of kantoorwerk.
Een echte relatie veronderstelt dat je niet alles van een ander weet en wilt weten. Al lijken op vandaag nogal velen te willen zoeken in het leven van een ander door het Googelen als je het op de man of vrouw niet durft te vragen. Menswaardig leven echter vraagt juist dat vertrouwen en respect voor de eigenheid en evenwaardigheid van de ander, ook al zou je iets van de ander via welke weg dan ook zijn te weten gekomen in deze geglobaliseerde wereld.
Toen Jezus, onder het kruis gebukt, op weg was naar Golgotha, wiste Veronica met een doek het zweet van zijn voorhoofd. Op zich was dat geen heldendaad. Maar velen weten maar al te goed wat het betekent: iemands haand vasthouden, erop toezien dat de zieke gemakkelijk ligt, zijn lippen bevochtigen, in stilte waken en bidden, een telefoontje plegen. Het zijn eenvoudigedaden die we voor een medemens kunnen doen. Toch zijn ze lang niet vanzelfsprekend.
Eergisteren kreeg ik de plotse aandrang een stuk Camembert te gaan eten en en dit met een goed glas rode Bordeauxwijn, eens iets anders dan de klassieke boterham in de avond, en dat allemaal door het lezen van dit boek!
OKTOBER 2010 - Peter Mayle, de bekende auteur van onder andere Een jaar in de Provence, ontkurkt met dit boek een winnend wijnmysterie. Danny Roth is een snelle jongen in Los Angeles met een van de mooiste collecties bordeauxwijnen van Amerika. Toch zint iets hem niet: niemand weet van zijn expertise als wijnkenner. Wanneer hij dit euvel besluit te verhelpen door een interview te geven aan de Los Angeles Times, heeft dat een onverwachte consequentie: zijn wijncollectie wordt op vernuftige wijze gestolen. Buiten zichzelf van woede eist Danny onmiddellijk de drie miljoen dollar die de wijn waard was van de verzekering. Sam Levitt, wijnkenner en voormalig handelaar in schimmige zaakjes, wordt door de verzekeringsmaatschappij ingeschakeld om de wijnroof te onderzoeken. Zijn onderzoek leidt hem naar de Bordeaux, waar hij de elegante Sophie als collega krijgt. Samen volgen ze het spoor van de daders door het prachtige wijngaarden van Frankrijk. Naast zijn non-fictieboeken schreef Peter Mayle ook enkele romans. Hij woont nu al 18 jaar in de Provence. Zijn kennis van Frankrijk -en niet te vergeten de Franse keuken en Franse wijn- komen samen in deze spannende roman., die lekker gemakkelijk wegleest. Het Bordeaux Complot is uitgegeven als paperback met slappe kaft. Het telt 240 paginas (14x21,5 cm) en kost in de winkel 17,99. ISBN: 978 90 475 1500 5. Uitgeverij: Van Holkema & Warendorf (Unieboek/Het Spectrum, Houten/Antwerpen.
Een gelukkig mens heeft het kind in zich bewaard. Goethe
Beste mensen, Ik zal niets afdoen van deze wijsheid maar telkens ik dit hoor krijg ik lachkriebles, want het doet me terugdenken aan mijn laatste jaar middelbaar waar een priester-leerkracht, wellicht enkel omdat het moest en hij het zo moeilijk over de lippen kreeg, ons probeerde voor te lichten. Toen we met zijn allen zaten te grinniken, een ingehouden lach over hoe hij alles probeerde zo goed mogelijk uit te leggen, sprak hij ons plots toe met de woorden van Goethe en zegde hij ons: 'Het is goed dat jullie het kind in jullie bewaren'. Maar dat had het tegenovergesteld effect en de klas bulderde het uit van het lachen. Ja, je zal maar over voortpanting en 'het kind in zich' bezig zijn. Gelukkig voor hem was hij gered door de bel.
Enkele dagen terug geraakte ik in gesprek met twee mensen die ik nooit eerder heb ontmoet. En je weet uit ervaring dat soms een kleinigheid aanleiding kan zijn om wat langer bij elkaar stil te staan. Zo zegde de één op een gegeven moment: "ja, we zijn al twintig jaar samen", waarop ik spontaan antwoordde: "mooi zo". Toen ik mijn eigen woorden hoorde vond ik dat maar mager, maar meteen vervolgde het koppel: "Ja simpel hoor, gewoon elkaar graag zien, en eerlijk zijn tegenover elkaar".
Wie ben ik om daar nog iets aan toe te voegen?! Inderdaad zo eenoudig kan het zijn.
Inderdaad, je vond me niet vandaag en de dag is weeral om. Niet dat er geen tijd was of zo, maar zoals bij velen onder jullie zijn er data die niet weg te branden zijn. Zo is dat ook voor mij het geval al moet ik terug gaan naar 1982, maar toen overleed mijn goede vriend aan beenderkanker, na anderhalf jaar ziekte. Hij zou zijn studies burgerlijk ingenieur beëinidigen en daarna in het huwelijksbootje stappen. Zo vele geluk was hem echter niet gegund. Maar hij is wel mogen omringd worden door zijn ouders en verloofde en zo heeft hij eht geluk gehad thuis te kunnen sterven. Elk jaar frappeert het me hoe écht oze vriendschap was, zomaar ... Luc, het ga je goed, heel goed!
Beste mensen, stop met 'ja' te zeggen en 'nee' te voelen. Het is de eerte stap naar verandering, een andere manier van reageren. Want iedereen heeft recht op tijd voor zichzelf, op plezier, op voldoening. Je mag aan jezelf denken, meer nog, sommigen MOETEN dit leren. Puur genieten en dit niet om een ander te behagen. En dat kan inderdaad heel onwennig klinken als je het altijd anders hebt gedaan alsof het zo moest zijn. Ergens werd ons aangeleerd als goede christen en eerlijke burger dat aan jezelf denken egoïstisch is; dat doe je gewoon niet. Akkoord altijd en alleen maar aan jezelf denken is niet wenselijk. Maar te weinig aan jezelf denken of niet aan jezelf denken is heel erg ongezond. Het kan tot burn-out of depressie lijden in het ergste geval, want je was gewoon het beste van jezelf aan de ander te geven. Een behoorlijke mate van zorg is dan ook onontbeerlijk en leidt je weg van een burn-out. Mijn tip voor deze week: begin alvast vaker eens NEEN te zeggen!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
