Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Mijn vader vroeg me:"Ben je homo?" Ik antwoordde: "Is het belangrijk?" Hij zei : "Nee, niet echt". Ik bekende hem: "Ja, ik ben zo". Hij zei: "Sodemieter dan maar op". Kennelijk vond hij het toch belangrijk.
Mijn baas vroeg me:"Ben je homo?" Ik antwoordde: "Is het belangrijk?" "Hij zei: "Nee, niet echt". Ik bekende hem: Ja, ik ben zo". Hij zei: "Je werk deugt niet, ik ontsla je". Kennelijk vond hij het toch belangrijk.
Mijn beste vriend vroeg me:"Ben je homo?" Ik antwoordde: "Is het belangrijk?" Hij zei: "Nee, niet echt". Ik bekende hem: "Ja, ik ben zo". Hij zei: "Je kunt mij beter niet meer je vriend noemen". Kennelijk vond hij het toch belangrijk.
Mijn lief vroeg me: "Hou je van me?" Ik antwoordde: "Is het belangrijk?" Hij zei: "Ja". Ik bekende hem:" Ja, ik hou van je". Hij zei: "Kom hier, ik neem je in mijn armen". Voor de eerste keer was iets echt belangrijk.
Mijn God vroeg me: "Hou je van jezelf?" Ik antwoordde: "Is het belangrijk?" Hij zei: "Ja". Ik vroeg: "Hoe kan ik van mezelf houden? Ik ben homo". Hij zei: "Zo heb ik je gemaakt". Wat is er verder dan nog belangrijk?
VRIENDSCHAP IS EEN SOORT LIEFDE EN DAT BETEKENT DAT JE MOET AANVAARDEN EN VERGEVEN WAT JE NIET BEGRIJPT. DAT IS EEN GEVAAR IN EEN AFFECTIEVE RELATIE MAAR OOK EEN DAGELIJKSE OPGAVE.
Iemand aardig gaan vinden is als verliefd worden; of neen, het is VRIENDSCHAP, de argeloze intimiteit, het vrij stromende, soms absurde converseren dat we zo lang gemist hebben, de wederzijdse eerlijkheid waarvan we genieten dat maakt dat we ons soms alleen gaan voelen eens de vriend vertrokken is. ... Waarom kunnen mannen elkaar niet bellen zoals vrouwen doen? Omdat we niet kunnen of durven toegeven dat misschien wel af en toe een mannelijke vriend nodig hebben en zo beter het leven aan te kunnen?!
'Lachen en glimlachen zijn poort en deur, waardoor veel goeds in de mensen kan binnenglippen'. (Christian Morgenstern 1871-1914) Heel belangrijk, zeker voor de kleintjes.
. "Ja, ik probeer elke dag opnieuw graag te zien, maar in de liefde is er voor mij ook een vorm van respect en dat is de eenheid maken met de andere in de alledaagse momenten en soms in de hele kleine dingen. Deze kleine tekenen zijn voor mij de échte tekenen van Liefde, van Jezus' aanwezigheid. De mariale spiritualiteit hoeft geen lang betoog of het hoogste woord, maar voor mij is Maria de moeder die Gods' liefdeswoord weet te herkennen en te vertalen, zij beschermt haar kinderen en met haar genade gaat ze met ons op weg om dichter bij God te komen. Ik zou het fijn vinden mocht iedereen, elke instelling, elke gemeenschap een hart hebben dat liefde toelaat in respect, begrip en eerbied voor de andere om op deze manier de liefde zichtbaar te maken. Een 'hoe gaat het" is voor mij een even groot geschenk van de liefde. Soms vraag ik me af waar de eenvoud is van deze liefde..."
Het was dat "hoe gaat het" dat me een tijd ook een stukje deed schrijven en een aandachtige lezer die nochtans zelf nog geen blogger is heeft deze commentaar achtergelaten al mag ik het eigenlijk niet zo benoemen. Dank L. voor de wijze woorden en het samen-zoeken wat je zo mooi verwoordt als "DE EENVOUD VAN DE LIEFDE"!
door pc-problemen en zo hebben velen wellicht vruchteloos op me gewacht zonder een woord van afscheid, maar ik geraakte gewoon niet meer op her net; vandaar een goeiedag aan allen .. Want je bent inderdaad nog niet van me af. Alvast deze als nieuw begin ... als het tenminste wil lukken! En het lukt dus nog niet echt, enfin ik ben er en moegen zien we wel verder. Ja, wat zijn we nog zonder ons pc-ke hé?
... beland, waar zijn we mee bezig wanneer we deze onder ogen krijgen?! Ik kan en mag dan ook niet nalaten deze houding zwaar aan te klagen. Ik lees met u mee: " Er is een nieuwe generatie OVERBODIGEN op komst. Wij moeten plaats maken voor het slachtoffer van een mislukte zelfmoordpoging tot verkeersslachtoffers. Er zit toekomst in deze generatie".
Alléén al het wxoord "OVERBODIGEN", al vrees ik dat die trend(zeker in woordkeuze) alleen maar zal toenemen, jammer genoeg in de negatieve zin, wanneer straks terug de debatten verder worden gezet over levensbegin en levenseinde. Daarom deze oproep: LAAT IEDER IN ZIJN WAARDE! Anders mogen alle boeken over waarden en geluk en spirituele zinzoekers van tafel voor mijn part, want die zijn dan inderdaad overbodig indien we eerst niet handelen en er zijn voor elkaar, zeker voor diegenen die minder kansen kregen!
Op de vraag waarom ik ben wie ik ben bied ik je een poging tot antwoord, geleend uit een boek, maar jammer genoeg de waarheid waar een mens levenslang door kreeg.
"Jammer genoeg zijn enkele seconden onderbreking van de zuurstoftoevoer naar de hersenen voldoende voor een mens om zich lichtjes andersvalide door het leven te moeten wringen".
Deze stuur ik heel in het bijzonder aan twee mensen die ik hier leerde kennen, maar is ondertussen ook een eigen bevraging. Daar gaat "ie" zoals ze in Nederland zeggen. Trouwens bij deze, wie had verwacht zoveel Nederlanders aan te treffen in blogland!
Mensen die niet in harmonie kunnen leven met de mensen die voor hen waardevol zijn, moeten eens kijken naar de inspanningen die zij zich getroosten. Is de verzorging die zij geven wel juist, verwachten zij dat de relatie in de koude winter hetzelfde is als in de lente of de oogsttijd? Ze kunnen beter plannen en vernieuwen voor de nieuwe lente wanneer de tijd er rijp voor is, hoe pijnlijk soms ook.
ALLEEN
Daar sta je dan, heel alleen.
Geen mens wil meer van je weten.
Verloren kijk je om je heen,
Geen gelach, alleen maar geween.
Je had het niet verwacht,
op handen werd jij gedragen.
Het kwam zo onverwacht
koud zijn nu je dagen.
Trots steeg je naar de top,
hoe diep ben je nu gevallen.
Die mooie dagen zijn nu op,
nu wijzen ze met z'n allen.
Hoe raar kan het gaan in het leven,
hoe groot het succes ook lijkt.
Vaak duurt geluk maar even,
waarbij het je tijdelijk verrijkt.
Als je eenmaal bent gevallen,
dan raapt geen mens je meer op.
Dan vertrappen ze je met z'n allen,
en reizen ze zelf naar de top.
Hoe goed je ook doet voor de mensen,
hoe groot ook jouw hart,
al dat ze doen is verwensen
en jij zit dan met de smart.
Ach je wist dat het zou komen,
maar waarom toch zo vlug.
Nog eventjes dromen,
had jij het maar terug.
Daar sta je dan, alleen en verslagen,
vertrapt als een schurftige hond.
Zoveel nog te vragen,
maar ze snoeren je mond.
Al je vrienden verdwenen,
eenzaam bleef je achter met smart.
Ze trapten je op je tenen,
op je ziel en op je hart.
Hoe hoger de berg,
hoe dieper het dal.
Het gaat door been en door merg
de gil van jouw val.
Je gaat nu je eigen weg,
Waar ga je heen?
Ik zie je verdwijnen achter de heg,
Daar ga je dan, alleen!
jepico
Kijk, geachte lezer, deze vond ik zo toepasselijk voor velen en in verschillende omstandigheden dat ik deze vraag graag deel met jullie ... in de haast neergepend bij het lezen van één of andere brochure en pas nu teruggevonden. Ik zal de vraag dan maar tot mijn vraag maken ... Wie het schoentje past, trekke het aan!
Laat mij, o lezer, laat u o lezeres,- maar alleen aan u die zwijgen kunnen - een groot geheim toevertrouwen en beloof mij het niet te zullen verraden, er nooit een woord van te reppen.
In het bijzonder aan een chatvriendin en andere mensen die zich hier kunnen herkennen; drie jaar terug voor mij ook een bevrijding. Naar Anselm Grün:
De WARMTE van de liefde heft alle verkramptheid op. Wie ervaart dat hij - juist als hij zich vastklampt - wordt geaccepteerd en gekoesterd, overwint alle benauwenis. Klamp je dus niet vast aan je angst, maar ga er dwars doorheen. Dan zul je op de bodem van je hart de tedere liefde voelen die jou accepteert met je angst en heel het kwellende en bedreigende karakter van jouw angst opnheft. Ook JOUW ANGS MAG ER ZIJN! MAAR ze wordt aangeraakt door Gods liefde, die haar verandert en opheft, een God die meer is dan "een iets", maar LIEFDE. Dat is toch zo, soulmate?
JA, dat is het al vraagt het moed en vertrouwen; volharden maar!
Geloof maakt nieuwe mensen? Soms denkt men dat geloof als een hoed is die je op of af kunt zetten: als je de hoed afzet, blijf je dezelfde mens. Hoeden zijn een kwestie van smaak, dus zou je ook kunnen zeggen dat geloof een kwestie van smaak is. maar er is veel meer dan dat. Als je de hoed van het geloof afzet, wordt je als mens anders. Als je het geloof wegneemt, zul je niet alleen een ongelovig mens hebben, een mens min geloof, maar een ander mens. We komen uit een tijd die zijn geheimen had; vele van die geheimen zijn prijs gegeven en soms ook maar goed en toch al is de onzichtbare kant vervlakt en lijkt er iets fundamenteels uit de mens te zijn verdwenen, moet ik dat even relativeren wanneer ik deze avond voor de mis een massa wagens zag staan, zelfs in rijen naast elkaar geparkeerd. Al gauw vroeg de éne aan de andere trouwe kerkganger of er speciale viering was. En daar raken we de kern, want dat onzichtbare liet zich vertalen in een vorm van religiositeit die alle tijden overstijgt: niets anders dan de figuur van Sint-Christoffel, die een wegwijzer is naar Christus. Want inderdaad na deze misviering werden wagens, auto's, moto's, brommers, fietsen allerhande, gewijd. Is dat dan nog van deze tijd? Ja, meer dan ooit, want mensen beseffen dat ze aan elkaar gegeven zijn, ook in het verkeer; dat ze hun vervoermiddel hebben gekregen dankzij de inspanning van talrijke generaties. Op deze manier kan men familiebanden onderhouden, kan vlug een bezoek gebracht worden aan een zieke, kan per fiets de natuur in zijn volle glorie aanbeden worden. En te zien aan de opkomst en de diversiteit van aanwezigen werd het me ineens duidelijk dat je de hoed van het geloof inderdaad niet zomaar opzet. Ik zag zelfs een mindervalide in een self-made-wagentje! Ja, als weggebruiler kregen wij ook de vrantwoordelijkheid voor elk-ander!Dat de Heer alle weggebruikers mag zegenen op de weg naar een ander, het werk of gezin! Het heeft mijn geloof en vertrouwen weer maar eens versterkt! Laat ons ook dankbaar zijn dat we in onze landen al die moderne middelen mogen gebruiken als een gave en genade.
Ik heb oorlog gekend Ik ben één geworden met de oorlog Ik heb geroken en gevoeld, Zelfs de dood gekoesterd Mijn ziel is verziekt.
Ik heb oorlog gekend Ik ben één geworden met de oorlog Gekust en gewalst met geweerschoten Krijsen en schreeuwen aangemoedigd.
Nu hoor ik dat je opnieuw wil starten Opnieuw oorlog!
Sorry, maar ..., Hoeveel keer Moet ik sterven Voor je weet dat Ik een dode ben? Zie je niet dat maden Reeds uiit mijn mond komen Als ik naar jou probeer te wandelen ...
"Fata Mondiale" of wat wat afdelingen binnen een technische school kunnen verwezenlijken rond de problemen rond Afrika en dan nog in een uniek samenwerking tussen de afdelingen "Schilderwerken en decoratie" en "Industriële wetenschappen". Bovenstaande tekst is maar én voorbeeld dat me ook aan inhoud heeft getroffen want inderdaad : "HOEVEEL KEER OPNIEUW OORLOG?"
Zo werden vier wenskaarten gemaakt, een boodschap van hoop, solidariteit en optimisme.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
