Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
"we can't change the world at once... so simply change the world around us..... let's change ourselves........"
Met deze lijn sloot een Indische vriend zijn mail af.
Ik ben zo vrij geweest deze gedachte te mailen aan enkele vrienden waarop prompt volgende bedenking volgde.
Inderdaad,
dit is niet van gisteren dat wij kijken naar anderen ...
daarom heeft een mens ogen in zijn kop ...
het kijken naar anderen vervaagt wanneer je een ander zintuig oren gaat gebruiken ...
als je hersenen zo slim zijn om beiden te combineren dan kan je zelfs praten ...
Jawel,
alles begint bij je eigen ingesteldheid ...
horen doe je ieder moment, zien doe je met open ogen ...
spreken doe je wanneer je alles gehoord en gezien hebt ...
Ik zeg dus niks meer omtrent het veranderen van de wereld. k Voel me zeker niet te oud om zaken om te keren maar de kunde om het te doen zit er bij het jonge volk niet meer in.
Het leven isgeenkortekaars voormij. Het iseensoort vanschitterendetoorts dieik in handendraag voor het moment,en ik wil die zoheldermogelijk laten branden alvorens die door te geven aan volgendegeneraties.
Als gastheer probeer ik vooral de mensen goed te ontvangen, er zelf goed gekleed voor zijn en verzorgd overkomen, maar bovendien een en al oor en oog te zijn. Want dat vind ik belangrijk, wie mijn gast ook moge zijn.
Besten,ook al schrijf ik onder een christelijke inspiratie, het kan interessant zijn eens te zien dat we misschien meer gemeen hebben met bepaalde godsideeën dan we oorspronkelijk, vanzelfsprekend denken. Vandaar durf ik eens dit boek, eerder een roman aan te bevelen. Ik weet dat ik daarmee geen hoge ogen gooi op blogland maar ik weet evenzeer dat ik doorheen mijn bijdragen rond geloof een manier heb gevonden ons verhaal te vertellen, zeker nu het kerkbezoek zienderogen afneemt. Vakantie is dan ook de ideale tijd om tot rust te komen en even tot bezinning, misschien door dit boek te lezen. Ik kan maar zaaien in al mijn nederigheid ....
Mohammed was een succesvol koopman en een doodgewone echtgenoot en vader. Dat veranderde toen God tot hem kwam in de gestalte van de engel Gabriël. Hij sprak via Mohammed om mensen ervan te overtuigen zich te richten op één God. Hoewel Mohammeds leven nooit meer hetzelfde werd, zag hij zichzelf niet als de zoon van God of als iemand die verlichting had bereikt. Zijn familie en vrienden gingen niet eerbiedig voor hem opzij als hij door de straten van Mekka liep. Niet goddelijkheid, maar eenvoud kenschetst deze man. Deepak Chopra laat mensen die dichtbij Mohammed stonden aan het woord, en schetst zo een uniek beeld van de mens Mohammed, zijn inspiratie en zijn gevaarlijke taak. We ontdekken dat we meer met hem gemeen hebben dan we dachten omdat hij een mens onder de mensen was: feilbaar en emotioneel. Mohammeds leven is geen mythe, maar het is buitengewoon, waarachtig en verrassend.
Deepak Chopra is een van de belangrijkste leraren die oosterse wijsheden doorgeven aan de westerse wereld.
en ik weet dat velen met mij dat heel graag lezen .. A D E M B E N E M E N D!
Bij een ongeluk heeft Marc Lucas zijn vrouw en ongeboren kind verloren. Zelf heeft hij een splinter in zijn nek, die helse pijn veroorzaakt. Erger dan dat is de depressie die zich na het ongeluk van hem meester maakt. Dan stuit hij op een advertentie voor een kliniek die experimenteert met het wissen van traumatische gebeurtenissen uit het geheugen.
Marc gaat erheen, maar besluit niet deel te nemen aan het experiment omdat zijn gehele identiteit erdoor zou worden gewist. Als hij de kliniek verlaat, zijn er echter verontrustende tekenen dat dit al gebeurd is en begint voor Marc een hallucinatoire zoektocht.
Ja, je kent het heus wel en misschien gebruk je het zelf soms af en toe om volzinnen te vermijden, al lijkt het meer op nonchalance of luiheid; ik heb het over het drieletterwoord: LOL. Men wil daar mee aangeven dat iets leuk is of dat we er samen om kunnen lachen. 'Laat ons lachen'.
Maar voor menigeen ontgaat de diepere en heel mooie betekenis van dit drieletterwoord. Probeer het vanaf nu ook te gebruiken, bijvoorbeeld op een kattebelletje voor je partner als je even later zult zijn, of gewoon in mail of chattaal.
LOL of: "LOTS OF LOVE".
Dit wens ik jullie allen van harte toe, dag na dag, uur na uur!
Misschien aansluitend bij de wens, de vraag van gisteren op mijn blog moet ik onwillekeurig terug denken aan een cafébezoek van heel wat jaren terug. Ik zat aan de toog met een voor mij onbekende oudere man naast me. Ik ben nu éénmaal geen caféganger, en misschien was dat de reden waarom die man me aansprak. Hij vroeg me gewoonweg: 'Leven jouw ouders nog'? Ik heb wellicht zonder verder nadenken heel spontaan ja geantwoord. Zijn antwoord was: 'Wees dan maar blij, dan weet je nog waar naartoe. Zelf kan ik nergens meer naartoe ... '. Pas nu ik zelf die leeftijd van die man van toen heb bereikt, en ik tot op heden nog het geluk heb dat beide ouders nog in leven zijn, denk ik nog vaak aan deze woorden terug....
I'm coming to find you if it takes me all night Can't stand here like this anymore For always and ever is always for you I want it to be perfect like before. Ohohoho... I want tot change it all. I want to change.
kan het gebeuren dat een toevallige ontmoeting aanvoelt dat hier een mooie vriendschap ontstaat waarvan beiden vermoeden en hopen dat deze verder openbloeit. ik heb dit in elk geval mogen ervaren ...
Ja, een nieuwe vriendschap is als een onrijpe vrucht; ze kan zowel een sinaasappel worden als een citroen.
Ik sta aan de kust. Een witte zeilboot ontvouwt zijn zeilen in de ochtendbries en zet koers naar de blauwe oceaan. De boot is schitterend en vol kracht en ik blijf hem gadeslaan tot hij niet méér is dan een wit wolkensliertje en verdwijnt daar waar zee en lucht in elkaar overgaan. En dan zegt iemand naast me: "Daar, hij is verdwenen." Verdwenen? Waar naartoe? verdwenen uit mijn gezichtsveld. Dat is alles. Zijn mast, romp en rondhout zijn nog precies even groot als toen hij de haven verliet en hij is nog even goed in staat zijn levende lading naar zijn bestemming te varen. Het kleine formaat zit eigenlijk in mij, niet in hem. En precies op het ogenblik dat iemand naast me zei: "Daar, hij is verdwenen", zijn er elders stemmen die vreugdevol roepen: "Daar komt hij!".
God, doe ons geloven dat jij daar staat aan die overkant om onze geliefde te begroeten en te ontvangen in Uw land vol vrede.
Madrid.12 juli 2011- 22.15 u - Plaza de Santa Ana. We hebben ons pas een plaats gezocht op dit mooie plein met zicht op de lichtgevende vuurtoren of er komt een jonge gast op ons af. We hadden even daarvoor al gezien hoe hij lichtgevende voorwerpen de lucht inkieperde om ze even later terug op te vangen. Een wondermooi spektakel bij het invallen van de nacht. Hij komt enigszins bedeesd bij ons staan om ons zo een kleinigheid aan te bieden. Normaal ga ik daar helemaal niet op in, mijn compagnon nog veel minder. Maar er straalt een zeker charisma uit van de jongen en hij dringt zch vooral niet op. Mijn vriend zegt dat hij niets wil betalen voor deze dingen maar hem wel geld wil toeshuiven. We zien beiden hoe ongerust hij er zich bij voelt. Ik zeg hem - in het Engels - dat hij het 'moet' aannemen, wat hij dan ook doet. En ik voeg er onmiddellijk aan toe: 'Please, be seated' of 'Zet u bij'. Wellicht had hij dat nog nooit eerder meegemaakt. Hij geraakt heel moeilijk uit zijn woorden, maar al gauw blijkt hij afkomstig te zijn uit Bangladesh. Vandaar ook zijn nette kleding. Hij is pas 21 jaar en heeft zijn studies als ingenieur afgerond in zijn thuisland. Via vrienden en de ambassade kreeg hij een tijdelijke verblijfsvergunning om .... deze prularia aan de man verkocht te krijgen. Het klassieke verhaal. Hij vindt het zelf frustrerend dat hij dit moet doen, maar hij doet het met hart en ziel, tien uur per dag, omdat ziujn familie thuis nu afhankelijk is van wat hij op de vle pleinen van Madrid 'verkoopt'. De ganse tijd voel ik een aarzeling alsof hij zich niet op zijn gemak voelt. Aan de andere kant voelt hij zich welkom en begint persoonlijke gegevens uit te wisselen. Maar nu moet hij verder 'werken'; maar belooft ons, eigenlijk op mijn wens, dat hij morgen op zelfde plaats zal zijn. Ondertussen hebben we hem mogen aanspreken met Pinto. Zowel mijn vriend als mezelf zijn sterk onder de indruk van zijn verhaal, maar nog meer van zijn voorkomen, en ja in stilte hopen wij, neen zijn wij zeker dat hij de afspraak nakomt. We zijn een avond later .. De hitte van gisteren heeft plaats gemaakt voor een koude wind en ware het niet van de afspraak, we zouden ons een tafeltje binnen hebben gereserveerd. Ergens twijfelen we ook of Pinto zal komen, maar plots zie ik even voor me dat een jonge gast zelfde dingen aan het demonstreren is, en ja hoor, hij is het. Onze blikken kruisen elkaar, mijn hand gaat in de lucht; hij laat alles vallen om bij ons te komen zitten, één en al stralend van geluk. Wij eigenlijk evenzeer gelukkig. En om dit vast te leggen worden vlug enkele kiekjes genomen. Ook deze keer nodig ik hem uit voor een drink. Uiteindelijk wijst hij ons een plaats aan binnen ... en betaalt! Neen, dat was niet de afspraak ... We beloven contact te houden en voor zover het in onze mogelijkheden ligt, hem en zijn familie te helpen. Het was de mooiste reiservaring te Madrid. Maar nog meer confronterend, nu we nog maar pas onze nieuwe zomercollectie hadden aangeschaft en straks nog even zouden genieten op ons dakterras van het hotel.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
