De tekst hieronder was/is van toepassing toen ik een tijd terug een jonge dakloze in huis nam waar ik toen nog lang niet alles van wist. Het verhaal kon je al voorbije maand volgen, zo af en toe. Nu hij een vaste opvang heeft gevonden in een crisiscentrum ben ik blij dat we dat samen hebben bereikt.
Sommigen hebben gereageerd dat ik daar niet mocht zijn op ingegaan, anderen hebben me gewaarschuwd, nog anderen hebben me bedankt voor de inspanning. Hoe dan ook, men kan pas oordelen - en dat geldt in tientallen situaties - als je ZELF bent meegegaan in dit of een ander verhaal, al besef ik ook dat het nodig is voor mezelf te zorgen zoals jaren terug een Indische priester me zegde: Take care of yourself, Martin.
Wat dus goed voor me was in deze context, kan enkel ik beoordelen en die enkelen die erachter stonden door te gaan, ondanks alles. Ik kan dit zeggen omdat ik in alle gemoedsrust hem kon loslaten. Was ik begonnen met hem te veroordelen, dan hadden we misschien een drugsdode meer... Nu mag hij een nieuw leven instappen vol van kansen!
Ja, het gaat over AANDACHT zoals ik het al jaren schrijf in mijn blog; deze keer zat dit wel dicht op mijn vel. En ja, ik weet dat er instanties genoeg zijn, maar zo lang er geen plaats is, dan voelde ik dat op dat moment mijn christelijke plicht deze jonge man op te nemen .. Want er was geen plaats in de herberg.

|