De dood houdt geen rekening met seizoenen of feestmaanden. De dood midden in de kersttijd is dan ook nog tragischer voor heel velen onder ons, gelovig of niet.
Wij leggen bloemen op de kist en op het graf, maar zoals ik ergens las: Eigenlijk moeten we bloemen leggen bij onszelf. Want daar verblijven ze, onze doden, daar rusten ze, daar bewegen ze. Daar danst de dierbare als een ongrijpbare lichtvlek in ons rond.


|