Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Iedereen kent het wel. Je hoeft niet eens écht op reis te zijn om de weg kwijt te raken. Het kan zelfs gebeuren een paaar dorpen of een stad verder dat je opeens niet meer weet waarheen. Word je echter hopeloos in uitgesrekte vlaktes, dan hoop je vroeg of laat een kerktoren te zien. Ja, dat is inderdaad voor iedereen een goede richtingaanwijzer. Het is een punt waar je kan terug naartoe rijden om een nieuwe start te nemen. Menigeen onder u is wellicht al eens stilgestaan, de wagen aan de kant, het raampje geopend om de weg te vragen en wanneer er dan iemand zegt: Ik weet het wel niet goed, maar rij voor alle zekerheid maar naar die kerktoren toe, dan weet ik dat velen zich opgelucht weten.
Ik moest hier aan denken toen iemand me vroeg waar ik woonde en hoe hij mijn huis zou vinden. Zelf uitkijkend op de koepel van een kerktoren gaf ik de nodige instructies in de overtuiging hem een dienst te hebben bewezen. Maar wat ik als antwoord hoorde klinkt nog in mijn oren.
'IK KEN GEEN KERKEN EN IK ZAL ER IN ELK GEVAL NIET BINNENGAAN'.
Ja, om bij stil te worden na deze zin. Ooit draaide het leven rond de kerktoren én IN de kerk als één groot sociaal vangnet tusen geboorte en dood met alles er tussenin.
Natuurlijk was een vriend die Uit India overkwam enkele jaren terug verbijsterd te zien dat de kerk was gesloten. Zelf werd ik stil toen hij zegde: Als hier een kerk is dan is God hier toch, en hij vroeg: Maarten waarom gaan we niet naar binnen, waarom gaan de mensen niet naar de kerk?
Hoe kunnen wij antwoord en wegwijzer zijn op wat die man me hierboven me over kerken zegde toen hij de weg naar mijn woning vroeg?
Reacties op bericht (2)
19-12-2008
fijn weekeind maarten!
En niet iedereen heeft perse n kerk nodig om te kunnen geloven he!!!!Dat denken wel veel mensen, maar dat is niet beslist noodzakelijki lijkt me!!!! Ken je dat nummer.........ik kom alleen maar Heer....voor Uw muziek!!!!! enfin..........ieders vrije keus en daar moet je ook ieder in VRIJ laten dunkt mij!!!!
19-12-2008 om 15:34
geschreven door elou
Misschien?
Mss. zijn mensen wel door een kerktoren de verkeerde richting uitgewezen tijdens hun leven, Maarten.
19-12-2008 om 10:10
geschreven door Skyline
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.