Recent schreef ik iets over hoe in de kerk die nu een wielermuseum is geworden, heel wat kaarsjes werder ontstoken bij één of ander heiligenbeeld. Het offeren van een kaars heeft dan ook iets hieligs, een akte van geloof. Ik moet eraan denken toen ik een tijd geleden in een kerk zag dat de automatisering heeft toegeslagen. Precies electrische knoppen om een lampje aan te steken. Dit werkt dus niet voor mij, het gaat me juist om het hele ritueel, het lontje, de geur van de was, de kleur of het motief van de kaars, de vlam zien vatten. Ik put er trost uit, het geeft me het gevoel dat sommige dingen niet te koop zijn, dat eens je buitenstaat, jouw gebed verder gaat. En dat beleef je heel zeker te Lourdes.
|