|
Wie herinnert zich nog de oude 'meesters', leerkrachten lager onderwijs zeg maar. Zij die met harde hand en metalen latje regeerden. Wel daarover gaat het volgende. Het jongetje op zich was wel erg slim maar een beetje schuchter. Toen het voelde dat het naar het de grote wc moest gaan, stak het zijn vingertje op. De meester reageerde met: 'Vinger naar beneden, jij!'. Het jongetje neep zijn beentjes toe en na nog wat gewacht te hebben, stak het jongetje nog eens zijn vinger omhoog. "Meester, meester". Maar de meester negeerde het jongetje compleeet. Toen voelde het jongetje het warm worden in zijn broekje. juist op dat moment vroeg de meester: 'Ja, wat is er met u aan de hand?!" De meester kwam naderbij en beiden merkten dat het te laat was...
Tachtig jaar later is dit jongetje een oude man geworden, maar volop bij zijn verstand. De man zit in de zetel en roept naar een verpleegkundige in het rusthuis, nadat hij al een paar maal op de bel had gedrukt om hulp te vragen. Hij wil niet zoals hij kind was, weer in zijn broek moeten doen, en vraagt het dus al op tijd in geval van. Hij herinnert zich nog levendig de schaamte van toen, en dat zal hem nu niet overkomen. Als de oude man dan toch niet naar het toilet kan gaan, dan denken de verpleegkundigen al gauw dat hij om aandacht vraagt, en laten ze hem later langer wachten. Maar dit is verre van toneel. Veel later , in het ziekenhuis, zorgt hij ook dat men hem op tijd op het toilet plaatst.
Het heeft lang, heel lang geduurd, voor de link gelegd werd tussen het heden en verleden; al had vader het verhaal van de meester recent vaak verteld aan ons! Want dat jongetje is mijn vader...
Het is dus belangrijk wat en hoe je iets zegt aan kinderen! Nu moet ik hier wellicht geen tekening bij maken.Mijn vader heeft er dus een trauma aan overgehouden, aan die meester en zijn 'gezag'.
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
