Mark Cavendish is de kersverse wereldkampioen op de weg. De Brit was na 266 km de beste en bleef in de niet te ontlopen massasprint Matthew Goss en André Greipel voor. Pim Ligthart was op plaats 21 de beste Nederlander.

25-09-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

Vlaanderens mooiste is niet meer de mooiste

De hoogdag

van de heilige wielersport

Langs Vlaanderens kasseiwegen,

mosgroenen en vochtig of stoffig in ‘t grijs,

fietst een kleurig peloton coureurs

waaronder, hier en daar, een Flandrien.

kromgebogen zoals het hoort,

stampen ze de gewichtige strijd,

met spaakgezang en framegeflits,

tegen de wind, binnen een tijd.

Volgauto’s met fietsen beladen

razen over het heuvelige land.

Bij een valpartij dominoën een tiental

renners, wat het hele peloton verlamt.

En danseuse, en gekruisigd door

de geselende kasseien, pedaleren ze over

de Geraardsbergse Vesten en Muur,

naar ‘La cattedrale di Grammonte’ toe.

( Zoals een radio- televisiereporter in Italië ooit berichtte.)

Het kwaadste ligt maar achter hen,

of de Bosberg komt in al ’t  zicht;

nog rap eens derailleren

 om daarna gezwind

naar de meet te demarreren!

Hier 'werd'  om de zege van

‘Il Giro delle Fiandre’

gestreden.

Het is voorbij, voor altijd voorbij, alleen die wroeging

 in de Oudenbergstad zal blijven bestaan. —   

In onze verbeelding zullen we het allemaal blijven zien

 in een verhevigde vorm, in onze hoofden en met een helm op,

met de renners mee naar boven naar de mythe van de Muur

voor altijd … de Mythe!

Karel De Pelsemaeker

(De zin na he gedchtenstreepje is naar sportjournalist, Jan Wauters, een taalvirtuoos waar een grote bewondering voor had. )

17-09-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

12-09-2011 om 14:53 geschreven door karel depelsemaeker

De Noordzee  

Wie heeft er niet meermaals aan het Noordzeestrand gewandeld? Wie kan de indruk vergeten, die de woelende watermassa op hem maakte, toen hij die de eerste keer aanschouwde?  Wie zal het niet erkennen, dat die indruk telkenmale vernieuwd en verlevendigd wordt, zo vaak als hij terugkeert naar zee?  En welk een verscheidenheid ontwaren we op die schijnbare zo eenvoudige waterspiegel!  Maar hoe zelden is hij inderdaad een spiegel, die als in een effen glas de drijvende wolkjes kalm terugkaatst. Doorgaans toch rimpelen zijn golven en verheffen de baren zich. Maar vaak vertoont hij zich in zijn volle woestheid en kracht zodat het schuim der branding rondspat in glinsterende gekleurde waterspatten die wel op edelstenen lijken.

Wil je de zee zien en genot hebben van dat schouwspel, begeef u dan niet naar de bedijkte kunst waar het krachtige mensenhand een kunstmatig leidsel heeft aangelegd. Maar wel naar waar je voeten wegzinken in het weke slib der wadden. Of waar hij geweldig op de klippen en de duinwanden beukt en de grondlagen van de hoogoprijzende zandheuvels door bestendig golfgeklots ondermijnt. Spoed je, in ons land althans, naar het westen, naar het door duinen beveiligde land, dat wij het Noordzeekust noemen. 

Je staat aan het strand. Er waait een fris oostenwindje en de hemel is helder.  Een blauwe grijsgroene gloed ligt over het golvende watervlak, en de zon spiegelt haar vrolijk in de hellende oppervlakten der golfjes, zodat deze als met een krans van stralen getooid door deze onafzienbare danszaal huppelen.  Je keert naar de naaste duinen terug en zet je daar in het frisse groen neer, om dat heerlijke spel van zon, zee en bries gade te slaan. De zon begint haar te verschuilen, er vertonen zich wolken aan de hemel, en de bries verandert in een stijve bries en storm. Welk een wisseling van decor op de bühne van dat grote schouwspel! De watergolven krimpen veerkrachtig ineen voor de schonk van de windvlagen en schijnen zich, in de diepte, te willen verschuilen. Maar een moment later rijzen de golven als bergen weer omhoog. Deze verenigen zich – vooral op zandbanken en op ondiepe plaatsen, waar de golf, in haar vaart belemmerd, door de achteraankomende golf wordt ingehaald – en hun toppen vermengen zich met de lucht en vormen waterbellen, die  tezamen een blinkend schuim worden. Een nieuwe brede golf zet aan – je ziet ze naderen, – ze raast en dondert en woelt en werkt, ze spant haar reuzenkrachten in en breekt op het harde strand, waar zij in duizenden droppen uit elkaar spat. Je hart kan een zekere beklemdheid verbannen, en het klopt sneller en sneller bij het aanschouwen van de gedurige herhaling van het toneel van woede en kracht.  Je voelt de geringheid van het menselijk vermogen tegenover het reusachtige geweld van Moeder Natuur.  

De toenemende storm zweept de wateren voort en de golfslag klotst en bonst op de indrukwekkende duinen, waarop je neerzit. De zee spoelt het zand ervan weg, dat door instorting van boven wordt aangevuld. Is hij een verstokte rover, die eeuwenoude zee, zodat hij zelfs de duinen niet onaangeroerd kan laten liggen? Wees rechtvaardig, de duinen zijn z’n eigendom. Hij zelf heeft ze langzamerhand in de loop van duizenden en duizenden jaren opgeworpen; hij zelf heeft ze opgebouwd uit een schat van zandkorrels door rivieren, van bergen en land, meegesleept, en hem in bewaring toevertrouwd. Neen, hij is geen rover, hij gebruikt slechts wat hij zelf heeft gewrocht!

Moge de bemanning van het solide gebouwde en goed bestuurde vaartuig in volle zee, zich weinig bekreunen om de storm. Wee de pechhebbers, die bij het woeden van de orkaan lager wal zien en er hun onvermijdelijk einde te gemoed snellen. Zij wilden afhouden van de kust, maar het schip raakt zijn evenwicht kwijt, en de baren rollen donderend over de boorden, en het slingerde vaartuig gehoorzaamt niet langer aan het roer. De storm heeft het in zijn ijzeren armen geklemd en danst er woest mee op het water, hij springt er mee in de afgrond van het golvendal en gooit het met reuzenkracht op de top van een baar. Inmiddels nadert zeestorm meer en meer de kust. Zie je die witte strook, door hoge zwarte golven gedragen? Het is de branding, – daaruit strekt zijn verlangen zicht uit, – daar wil hij, als het speelzieke kind de brozen notendop, het schip, verpletteren en verbrijzelen op de zandbank, terwijl gehuil zich als een schimpgelach verheft bij de kreten van de rampzalige schipbreukelingen.

Maar ook van rustige taferelen kan je aan zee getuige zijn.  Wanneer je tijdens de zomer, aan zee bent, en je bezoekt de zuidkant van onze kust; tijdens een zoele nacht bij heldere maneschijn wandel je daar, in de omgeving van De Panne en Duinkerke. Er heerst daar een volkomen stilte. De geuren van de duindoorns en kamperfoelie rijzen op en storten een zoete bedwelming over jou uit. Je hoort niets anders dan enige krekels en het wegrukken van het gras door enig rundvee, dat bij de zee heeft staan hongeren geurende de drukke hitte van de dag. En dan het gekrijs van enkele meeuwen, dan een dof, eentonig geraas in de verte, en een zacht gemurmel in de nabijheid. Dat geraas is de stem van de rusteloze Noordzee, dat gemurmel is het kabbelen van de golven langs de kust. In een ogenblik heeft een stilletjes voortspoedende wolk een bleek gordijn geweven voor het gelaat van de nachtvorstin. Daar werpt ze die sluier af en stort haar stralen uit in een zilveren streep, over de kalme oppervlakte van de zilte vloed. In die streep zie je op de ankerplaats enkele vaartuigen wiegelen bij de statige deining van het opkomende getij. Welk een vreedzaam tafereel! Wie het aanschouwt zal ondervinden, dat zelfs de hevigste woelingen in zijn hart langzaam bedaren.

Ja, de zee verschaft ons een tafereel van eindeloze afwisseling. Ze vertoont zich op verschillende uren van de dag, in verschillende seizoenen, bij heldere en bewolkte hemel, bij storm of kalme zee, in één woord bij veranderde omstandigheden met een volkomen ander voorkomen. Maar steeds is ze zij groot en indrukwekkend, altijd is zij verfrissend zowel voor lichaam als geest.  

Wie over de zee schrijft of vertelt heeft zelfs de keuze om haar (zijn) genus te bepalen: of   ‘hij of zij’ te gebruiken, want de ‘zee’ is een van die woorden die zowel mannelijk als vrouwelijk kunnen zijn, maar waarvan er één de voorkeur heeft. En meestal wordt de voorkeur gegeven aan de vrouwelijke vorm. Hoewel, zeg het nu zelf eens, heeft onze ‘stomende Noordzee’ niet meer weg van een oude bange rover dan van  een lieve oude oma? 

                                                                                                                     Karel De Pelsemaeker.

08-09-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

30-08-2011 om 16:51 geschreven door karel depelsemaeker

Le Tour de France

langs Vlaamse Wegen.

Heldere zonneschijn weerkaatst op akkers

tijdens een wandeling langs bloeiende

korenvelden, alleen de stilte is te horen.

Niets wordt verstoord, wattige wolken

hangen roerloos aan het blauwe zwerk.

In grasborders langsheen de veldwegen

bengelen de grasklokjes geluidloos.

Even zingt een geelgors vastberaden

In concerto grosso:

‘tsietsie tie tzuuuh.’

“Tata ta taa.”

De horizon wervelt in de midzomerhitte,

vlinders fladderen over de heldere kleuren

van witte kamille, rode papavers en blauwe

korenbloemen. Het kleurenspektakel en

het gezang roepen herinneringen op,

aan ‘le Tour de France’ langs Vlaamse

wegen. Toen Beethovens vijfde symfonie

over de velden klonk: ‘Ro…da…nia.’

“Tata ta taa.”

Tsietsie tsie tzuuuh.

Karel De Pelsemaeker

Ik schreef dit gedicht met het gezang van de geelgors in mijn achterhoofd:

‘tsietsie tie tzuuuh’.  Een geluid dat Beethoven had gehoord vooraleer hij zijn

‘Vijfde symfonie’ schreef met het gekende ‘Tata ta taa’.

Dit deuntje werd zo bekend zodat ook het uurwerkenmerk Rodania het als reclamespot ging gebruiken, we kennen het allemaal als ‘Ro…da…nia’.

Op het tijdstip dat de Ronde gereden wordt, zingen de geelgorzen ‘langs stille wegen’ uit volle borst.

GERAARDSBERGEN - De Ronde van Frankrijk komt dinsdag 6 juli onder meer in Geraardsbergen voorbij. Het staat nu vast dat de renners pal door het stadscentrum komen en na een lus met de beklimming van de Oude Steenweg als hoogtepunt opnieuw via het centrum de stad verlaten.

Op 6 juli rijden de renners van Waterloo naar Wasquehal. Organisator Jean-Marie Leblanc brengt met deze rit een eresaluut aan de Ronde van Vlaanderen want hij stuurt de renners via aankomstzone Meerbeke naar Geraardsbergen, een van de breekpunten van 'Vlaanderens mooiste'.

Gisteren hadden burgemeester Guido De Padt, schepen Eric Spitaels en de politie een eerste vergadering als voorbereiding op de doortocht. Daarbij werd ook het parcours van de rit bekendgemaakt. De renners starten in Waterloo, komen in Meerbeke voorbij maar gaan niet door het centrum van Ninove. Wel wordt via de Brakelsesteenweg en de Aalstsesteenweg naar het centrum van Geraardsbergen gefietst.

Langs de Astridlaan gaat het aan het kruispunt met de Oudenaardsestraat naar de Grotestraat. Dan begint een lange klim via de Brugstraat, Markt, Vesten en Oude Steenweg. Via de Guilleminlaan keren de renners dan terug naar het stadscentrum en rijden ze door de Verhaegenlaan en Lessensestraat.

 De Groteweg vormt de aanloop naar het Henegouwse gedeelte van de rit. Tijdens de doortocht van de Ronde wordt de stad 4 uur volledig verkeersvrij gehouden. En het parcours wordt nog in detail onderzocht op onder meer gevaarlijke verkeerspaaltjes. Bij de passage van de renners staat de veiligheid immers voorop.

Geen Muur

De renners laten de Muur links liggen. Ook bij vorige edities werd de kasseibult niet beklommen. De organisatoren van de Ronde willen geen risico's nemen: het gewriemel van de renners op de kinderkopjes met mogelijke valpartijen tot gevolg en het feit dat de sportdirecteurs niet met de wagen over de kasseiheuvel mogen, sluit de Muur uit de Ronde.

Eric Spitaels, schepen van Feestelijkheden en Toerisme, is in zijn nopjes over de parcourskeuze. ,,We komen er heel wat beter af dan Ninove. Daar komen de renners enkel over de Halsesteenweg en niet door het stadscentrum. In Geraardsbergen passeert de ronde zelfs twee keer door het centrum. De werkgroep die de feestelijkheden omtrent de doortocht voorbereidt, kan nu van start gaan. Er zijn al plannen voor een Rondedorp op de Vesten.''

Voor de Geraardsbergenaars wordt 6 juli in elk geval een wielerhoogdag.


  Zaterdag 2 juli 2011 Gilbert Philippe

07-07-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

Tyler Farrar maakt het W-teken

Tyler Farrar had juist genoeg voorsprong in de massasprint om met zijn handen een W te vormen.

Nooit meer zal de Amerikaan zomaar blij kunnen zijn met een overwinning, hoe belangrijk ook.
Altijd zullen de gedachten tijdens een huldiging bij boezemvriend Wouter Weylandt zijn.
De Belg kwam op 9 mei om het leven tijdens een crash in de Giro d'Italia, bijna twee maanden later won Farrar in Redon zijn eerste Toursprint. Voor Wouter.
Het kon allemaal niet op. Een ploegmaat, Thor Hushovd, in het geel. Een dag eerder nog winnaar van de ploegentijdrit met zijn maatjes van Garmin-Cervélo. Dan zelf winnen. Bovendien is de vierde juli ook nog eens een feestdag in Amerika, Independence Day, onafhankelijkheidsdag.
"Lucky me", zei Farrar besmuikt. Je zag zijn gedachten wegdeemsteren. Ongecompliceerd genieten is er niet meer bij. De afgelopen twee maanden waren horrible geweest. Vreselijk.
"Ik heb een hoop ups en downs gehad."
Farrar (27) had zelden zin om te fietsen. "Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd."
Dat is natuurlijk ook niet vreemd als je beste vriend is omgekomen. "Gelukkig legde de ploeg me geen druk op, kreeg ik alle tijd."
Maar, besefte Farrar ook, de enige manier om Weylandt een mooi eerbetoon te geven, was door een overwinning te boeken.

04-07-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

De Amerikaan Tyler Farrar heeft in Redon de derde rit gewonnen. Grote namen als Cavendish, Boonen en Petacchi kwamen er door een valpartij in de laatste bocht niet aan te pas. Het is na de ploegentijdrit de tweede zege voor Garmin-Cervélo. Farrars ploegmaat Thor Hushovd blijft in het geel. Net als zaterdag in de eerste rit duurde het niet lang voor het peloton een groepje liet wegrijden. Niki Terpstra, Ruben Perez, Maxime Bouet, José Ivan Gutierrez en Mickaël Delage waren de gelukkigen (foto). Terwijl de leiders vlamden, wandelde het peloton. De voorsprong klom razendsnel boven de acht minuten. Na 104 kilometer zorgde de tussensprint toch voor wat opwinding. Cavendish won die, maar moest de punten later inleveren wegens een kopstoot. Tyler Farrar mengde zich niet in de supersprint. Na de rit bleek dit de juiste gok. De nervositeit in de aanloop naar de supersprint zorgde ervoor dat de bonus van de vijf vluchters snel slonk. Omdat de renners iets te rap ingelopen dreigden te worden, remde het peloton wat af. Delage sprokkelde onderweg, nota bene op een brug, één puntje voor de bolletjestrui. De Fransman komt hiermee op gelijke hoogte met zijn boezemvriend Gilbert, maar de Belg blijft wel aan de leiding van het bergklassement. Op 15 kilometer van de eindstreep in Redon nam HTC, de ploeg van Cavendish, zijn verantwoordelijkheid. De laatste twee vluchters werden zes kilometer verder ingerekend. Net voor de laatste kilometer probeerde Marco Marcato het nog even. Maar ook hij kon niet aan de greep van het peloton ontkomen. De Fransman Samuel Dumoulin viel in de laatste bocht, waardoor een aantal sprintfavorieten teruggeslagen werden. Gele trui Hushovd bracht Farrar in de perfecte positie. Voor Farrar iss het zijn eerste ritzege in de Tour, uitgerekend op de Amerikaanse feestdag. Hij won voor Feillu en Rojas. De Spaanse kampioen neemt ook het groen over van Philippe Gilbert, die dus wel de bolletjestrui behoudt.

Uitslag etappe 3 Tour de France 2011

De renners hebben Redon bereikt na 198 km gefietst te hebben en daarmee is de derde etappe geëindigd. Een gevaarlijk stukje met smalle wegen, spoorwegen en bruggen. Als je achterin het peloton zit, is het bijna al niet meer mogelijk om naar voren te komen. Maar natuurlijk was het wel een prachtige massasprint, die uiteindelijk is gewonnen door Farrar. De volledige uitslag van de derde etappe van de Tour de France 2011 zullen we hier zoals je gewend bent weer plaatsen!

De volledige uitslag van de derde etappe van de Tour de France 2011 zullen we hier zoals je gewend bent weer plaatsen!

04-07-2011 om 00:00 geschreven door karel depelsemaeker

	Naam	Team	Tijd	Verschil
1.	FARRAR Tyler	TEAM GARMIN - CERVELO	4h 40' 21"
2.	FEILLU Romain	VACANSOLEIL-DCM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
3.	ROJAS Jose Joaquin	MOVISTAR TEAM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
4.	HINAULT Sébastien	AG2R LA MONDIALE	4h 40' 21"	+ 00' 00"
5.	CAVENDISH Mark	HTC - HIGHROAD	4h 40' 21"	+ 00' 00"
6.	HUSHOVD Thor	TEAM GARMIN - CERVELO	4h 40' 21"	+ 00' 00"
7.	DEAN Julian	TEAM GARMIN - CERVELO	4h 40' 21"	+ 00' 00"
8.	BOZIC Borut	VACANSOLEIL-DCM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
9.	GREIPEL André	OMEGA PHARMA - LOTTO	4h 40' 21"	+ 00' 00"
10.	ENGOULVENT Jimmy	SAUR-SOJASUN	4h 40' 21"	+ 00' 00"
11.	GALIMZYANOV Denis	KATUSHA TEAM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
12.	TURGOT Sébastien	TEAM EUROPCAR	4h 40' 21"	+ 00' 00"
13.	HAGEN Edvald Boasson	SKY PROCYCLING	4h 40' 21"	+ 00' 00"
14.	MEERSMAN Gianni	FDJ	4h 40' 21"	+ 00' 00"
15.	THOMAS Geraint	SKY PROCYCLING	4h 40' 21"	+ 00' 00"
16.	GERDEMANN Linus	TEAM LEOPARD-TREK	4h 40' 21"	+ 00' 00"
17.	BONNET William	FDJ	4h 40' 21"	+ 00' 00"
18.	KLÖDEN Andréas	TEAM RADIOSHACK	4h 40' 21"	+ 00' 00"
19.	RUIJGH Rob	VACANSOLEIL-DCM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
20.	GILBERT Philippe	OMEGA PHARMA - LOTTO	4h 40' 21"	+ 00' 00"
21.	KREUZIGER Roman	PRO TEAM ASTANA	4h 40' 21"	+ 00' 00"
22.	ISAICHEV Vladimir	KATUSHA TEAM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
23.	HORNER Christopher	TEAM RADIOSHACK	4h 40' 21"	+ 00' 00"
24.	MARTINEZ Egoi	EUSKALTEL - EUSKADI	4h 40' 21"	+ 00' 00"
25.	STEEGMANS Gert	QUICK STEP CYCLING TEAM	4h 40' 21"	+ 00' 00"
>> Reageer (0)