Informatie over de vereniging kunt u vinden op [ www.oostgracht.nl ]
Welkom bij de Oostgrachttuinders. In dit blog wil ik mijn tuinbelevenissen bekend maken. Tevens hoop ik ook dat de tuinders zelf met artikelen komen, die voor de anderen leerzaam of interessant zijn.
Zoeken in blog
agenda
GORINCHEMSE OOSTGRACHTTUINDERS
08-06-2011
EENJARIGE PAPAVERS
Eenjarige papavers worden vermeerderd door zaaien. Omdat ze er een hekel aan hebben om verplaatst te worden is het het beste ze ter plaatse te zaaien. Dat gebeurt dan in april-mei.
Op ons volkstuincomplex kunnen we diverse meidoornbomen, Crataegus oxyacantha, tegenkomen, wat zeer gunstig is voor de vogelstand. Zij kunnen in de doornige takken goede en veilige nesten maken. Het hout van de meidoorn is zeer hard, maar door de kronkeligheid ongeschikt als meubelhout. Vanwege de hardheid worden van de geschikte takken wel hamerstelen en wandelstokken gemaakt. Voor de haard is dit hout wel erg goed. De plant verdraagt ook schaduw. De witte, roze of rode bloemen hebben een sterke geur, die niet iedereen kan waarderen. Vogels zijn dol op de bessen. Jammer dat de bomen dit jaar zo'n last hebben van rupsen.
Vingerhoedskruid, Digitalis, is een tweejarige plant, die afhankelijk van de standplaats tot 150 cm hoog kan worden. In mei-juni kan er gezaaid worden. Na opkomst worden de zaailingen uitgedund op een onderlinge afstand van 25 cm. De mooiste exemplaren ontwikkelen zich op plaatsen waar ze spontaan uit zaad zijn uitgekomen. De bloei komt dan in het volgende jaar. Tussen de vaste planten in de border komt Vingerhoedskruid het beste tot uiting.
Het zal je maar overkomen. Ben je lekker in je aardbeienbed sappige rijpe aardbeien aan het plukken en dan stuit je opeens op deze joekel van een aardbei.
Kees Molenaar heeft me toen meteen deze foto's gestuurd, zodat de medetuinders zich ook hierover kunnen verbazen.
Toen deze bomen voor het grootste deel van hun stam en kroon waren ontdaan, waren er sceptici die zeiden dat ze wel het loodje zouden leggen. Enkele maanden later ontsproten uit het zaagvlak al de eerste takken en aan het eind van het jaar zullen ze vast al enkele meters lang zijn.
"Kennis van het verleden geeft houvast voor de toekomst" of iets dergelijks moet een oude filosoof eens gezegd hebben. Om die reden ben ik eens in het archief gedoken en vond deze foto waar wethouder Bosman met Willem van Someren het naambordje op het clubhuis vastschroeft. De volkstuin was toen nog geen vereniging en Willem fungeerde als contactpersoon tussen de tuinders en de gemeente. Een van de zaken die we misten was een gebouwtje waar we samen konden komen voor de barbecue of voor een andere gezellige bijeenkomst. Gezamenlijk met de tuinders hebben we dit gebouwtje gemaakt en via een wedstrijd is de naam 't Èèrpelhok, die Kees Koning had bedacht gekozen.
Als verwoed kampeerder zocht ik naar een manier om op een of andere wijze mijn planten in de kas toch niet te laten verdorren tijdens mijn afwezigheid. Eerst plaatste ik emmers met water in de kas. Over de rand hing ik lange slierten draden katoen of sisal. Dat systeem werkte goed totdat het verdampingsproces in de kas groter werd en de einden van de draden al droog werden voordat het water de planten kon bereiken. Dus weer verder gezocht. In een winkel zag ik een doos met een druppelsysteem, dat eenvoudig was aan te sluiten op een tuinslang. Na wat geknutsel kon ik de vele slangetjes naar de diverse planten leiden. De tuinslang had ik aangesloten op een regenton van 90 liter. Nu was het slechts een kwestie van de regentonkraan zo af te stellen dat er net genoeg druppeltjes water bij de plant kwam om nog niet te verdrogen. In de buurt van de plant deed ik ook nog wat koemestkorrels en voilà, de plant had ook nog voedsel.
Op de rommelmarkt had ik een vogelhuisje op de kop getikt. Omdat ik in de tuin nog zoveel te doen had, hing ik het maar voorlopig op in een wilg die net was geknot. Verder helemaal niet meer aan het vogelhuisje gedacht totdat er plotseling een stel koolmeesjes in vlogen. Hè, nu is het te laat om het vogelhuisje nog te verplaatsen. Ik bleef gewoon mijn werkzaamheden in de tuin en rond het huisje doen en schijnbaar trokken de koolmeesjes zich niets aan van mijn gerommel. Deze week zag ik ze ijverig met rupsjes heen en weer vliegen.
Wandelend over de brug naar het eiland kijk je onwillekeurig toch steeds over het water. Vandaag viel het me op hoe snel de waterlelies hun knoppen boven het wateroppervlak steken en samen met de weerspiegeling van de oever gaf dit een prachtig uitzicht. Vlak onder de brug waren pa en ma waterhoen druk bezig voedsel te zoeken voor hun hongerige kroost.
Elke verbetering, hoe schijnbaar simpel ook, is goed voor de vereniging. Met het plaatsen van deze balk hebben Marc en Bert er voor gezorgd dat kinderen straks bij het plukken van de bramen niet de kans lopen in de modderige sloot terecht te komen.
Na al die drukke werkzaamheden als voorbereiding voor de Plantenruil/verkoop dag op 14 mei aanstaande waren we aan een pauze toe. We hebben gekozen voor een bezoek aan de kwekerij De Hessenhof in Ede. Naar aanleiding van een lezing van Hans Kramer, die hij vroeg in het jaar voor de leden van de tuinenvereniging Groei & Bloei gehouden had in St. Clara, hadden we al meteen het plan opgevat zijn kwekerij eens op te zoeken. De rit naar Ede was zeer de moeite waard. Gelukkig hadden we van te voren al via zijn plantenlijst een keuze gemaakt, want als je onvoorbereid er heen gaat zie je veel te veel en kan je geen goede keuze maken. De plantenvakken zijn alfabetisch ingedeeld en genummerd. In de plantenlijst staat achter elke plantennaam of de plant in de zon of half schaduw kan staan, wanneer hij bloeit, welke hoogte hij kan bereiken, de prijs en het vak waar hij te vinden is. Desondanks begonnen we op een gegeven moment toch te zwerven over het terrein en moesten we onszelf tot de orde roepen. Tevreden over onze aankopen togen we naar kwekerij de Boshoeve in Wolfheze. Waarschijnlijk door het vroege voorjaar keken we op vele lege plantenbedden van de volgens de website bijzondere moestuin. Dus moeten we maar later in het jaar hier nog eens terug komen.
In het Èèrpelhok heeft de heer Dick van Dalen vanmiddag zijn workshop "Vermeerderen van planten" gegeven aan een select groepje belangstellende tuinders en hun vrienden. Dat er interesse was bleek wel uit de vele vragen die er gesteld werden. Aan de hand van het meegenomen plantenmateriaal kon er meteen aanschouwelijk gemaakt worden hoe je planten kunt stekken en in welke tijd van het jaar dat dient te gebeuren. Het scheuren en verdelen van vaste planten kwam ook aan de orde evenals het enten van fruitbomen op een onderstam. Wat leuke reacties uit het publiek opriep, die het al voor zich zagen, een kleine appelboom met aan elke tak een andere smaak. De vereniging is zeer verheugd dat de heer van Dalen zijn kennis met ons wou delen.
De grond is omgespit en de vorst van de afgelopen winter heeft de grote kluiten verpulverd zodat het nu weinig moeite kost om de aarde fijn te krijgen.
Belangstellenden kunnen Bert [tuin 49] vragen hun perceel tegen een vergoeding van 25 te frezen. Elk jaar blijken er velen hiervan gebruik te maken.
Deze maand kunnen de druivenstokken nog gesnoeid worden omdat de sapstroom nog niet actief is. Zouden we later snoeien dan bestaat er de kans dat de plant dood bloedt. In het voorjaar geven we de plant een flinke hoeveelheid compost.
Druivensoorten voor de buitenteelt zijn "Witte van der Laan" en 'Rembrandt". Ze houden van een zonnige en beschutte plaats. Bij het maken van een plantgat moet men zorgvuldig te werk gaan. We graven een gat van 60x60 cm minstens 2 spa diep en vullen dit met een mengsel van puin, compost en goed verteerde stalmest en giet er een emmer water in voordat het gat wordt dichtgemaakt. Het planten kan in het voorjaar of najaar worden gedaan. Raadpleeg voor het leiden van de ranken, het snoeien in januari en het krenten van de jonge trossen goede literatuur daarover.
Na de twee kerstdagen, na de gezellige etentjes bij kaarslicht, na de bezoekjes aan of van vrienden en familie werd het hoog tijd eens de benen te strekken. Buiten was er al weer een nieuw pak sneeuw gevallen, daarom maar stevige laarzen aangetrokken en goed ingepakt op weg naar het complex van de volkstuinvereniging. Meteen al voorbij het toegangshek werd je blik getrokken door de verstilde wereld van de met sneeuw bedekte wilgen in de griend. Dat nodigde je uit er eens rustig doorheen te lopen en er voor het blog foto's te nemen. Geen mens te zien terwijl het toch zo mooi is.
250 gram bloem + extra om te bestuiven 50 gram witte basterdsuiker 125 gram koude boter in blokjes 1 ei 2-3 eetlepels sinaasappelsap 2 eetlepels custardpoeder 2 eetlepels honing 2 rode appels 300 gram bramen
Bereiding
Verwarm de oven voor op 175*C. Meng de bloem met de suiker en wat zout. Voeg de boter toe en wrijf met de vingertoppen het geheel tot een kruimelige massa. Meng het ei en 1 eetlepel koud water erdoor en kneed alles tot een deegbal. Laat deze in plastic folie gedurende 1 uur in de koelkast rusten. Rol het deeg op een met bloem bestoven werkvlak uit tot een ronde lap met een doorsnee van 30 cm. Bekleed de ingevette vorm met het deeg en druk het aan de zijkant tot ongeveer halverwege de hoogte aan. Meng in een kom het sap met de custard en de honing aan. Was en schil de appels, verwijder het klokhuis en snijd de appels in blokjes. Schep de blokjes en de gewassen en uitgelekte bramen door de custard en schep dit in de taartbodem. Schuif de vorm een richel onder het midden in de oven en bak de taart in ongeveer 30-40 minuten goudbruin en gaar. Laat de taart buiten de oven afkoelen. Serveer lauwwarm. Lekker met walnotenijs.
In kleine tuinen is het om ruimte voor andere gewassen uit te sparen verstandig om spilbomen te planten, die dan 75 tot 90 cm uit elkaar geplant moeten worden. Van november tot maart kan er geplant worden zolang het niet vriest. Bij het planten is het belangrijk dat de entplaats minstens 10 cm boven de grond blijft. Elk voorjaar wordt er een flinke laag compost of goed verteerde mest rond de stam aangebracht. Om grote vruchten te kunnen oogsten kan vruchtdunning rond juni toegepast worden.
Doe de schoongemaakte, gesnipperde kool in een grote kom. Giet er zo veel kokend water over, dat de snippers onder staan. Bak in een zware, geëmailleerde pan het spek uit. Doe de ui erbij en fruit het geheel op een matig vuur. Voeg suiker toe, roer voortdurend tot de ui is gecaramelliseerd. De suiker mag niet verbranden. Droog de kool goed. Doe de snippers in de pan, evenals de schoongemaakte stukjes appel, de bouillon, de wijn en de wijnazijn. Laat het op een zacht vuurtje sudderen. Doe het fijngesnipperde bietje erdoor - daar verandert de kleur van - en dien de kool op, zodra de snippers zacht zijn.
De mening dat spruitjes een burgerlijke groente is, is tegenwoordig wel achterhaald, mits deze groente niet te lang gekookt wordt. Elk jaar worden in de zaadcatalogi nieuwe verbeterde hybriderassen aangeboden en het is zeker de moeite waard eens iets anders te proberen. Spruitkool heeft een vruchtbare zware grond nodig om stevige harde spruitjes te kunnen produceren. Het kalkgehalte van de grond dient tussen de pH 6,5 en 6,8 te zijn. Omdat spruitkool een lang groeiseizoen nodig heeft, moet er al in februari of maart onder glas worden gezaaid. Vanaf mei kunnen de plantjes op een vochtige dag in het klaargemaakte bed worden geplant. Druk de planten stevig aan. De tussenruimte van 60 tot 90 cm kan, zolang de spruitkool nog klein is, worden beplant met snelgroeiende gewassen.
Hierbij een recept of mail mij even:
[ C:Documents and SettingsCompaq_EigenaarMijn documentenaardappelschotel met spruitjes en shoarmavlees..mht ]
