Martinus werd geboren rond 316 in Sabaria (hongaria) als zoon van Romeinse ouders. Op jonge leeftijd werd hij soldaat en als 15 jarige trok hij naar Galieé , Bij de stadspoort van Amiens ontmoete hij een bedelaar , aan wie hij de helft van zijn mantel gaf . Omdat de helft van de mantel eigendom van Rome was kon hij slechts zijn eigen helft geven . . . . . Hier de grond van alle verhalen en overleveringen in onze taal zouden wij het kunnen zeggen
"Wie twee mantels heeft , deelt met hem die er geen heeft Wie voedsel heeft doet het zelfde "
Hier laat ik even die zelfde regels open en wij denken even na . . . . .
Nog even terug in de 11November sfeer ; Er werd en word de laatse dagen tijdens de herdenkingen van de grote oorlog1914-18 veel vertel over Flanders fields en het achterland, over " den Yzer " en de vuchtelingen en hun opvang in Engeland en Nederland zo wil ik even uit mijn eigen familie archief een paar postkaaten tonen waarvan één een postkaart is van 8 Juli 1918
van uit een Duitskrijgsgevangen kamp in Soltau tegen Hannover een tweede document is een kaartje van de Fam.Naegels -Janssens van uit het Vluchtoord in Ede Holland naar hun schoonbroer in Duffel .
om een gedacht te geven hoe ons landje was verkapt en gewond in die oorlogsjaren een anderetak van die fam. waren dan weer in Engeland . . .
Vandaag even een bedenking . . nu al drie jaar geleden overleed één van mijn oude wapenbroeder . 86 jaar een leven vol strijd werken en verdriet om dan uit te gaan als en kaars waar de wiek was op gebrand . . . een leven dat in feite begon in de tweede oorlog waar hij als 17 jarige werd opgeroepen en naar Frankrijk werd geroepen ;
dan opgeroepen en in gevangenschap naar Duitsland gebracht als verplichte te werk gestelde , bracht het einde van den oorlog tussen de bombardementen door , kwam heelhuids thuis ; maar trad als oorlogs vrijwilliger in de Belgische afdeling van de R.A.F. en vertrok naar.
Engeland waar ik hem in april 1945 leerde kennen Hij trad in het huwelijk en verloor zijn enige zoon op jeugdige leeftijd
dat overlijden aan een ongeneeslijke ziekte brak ook het leven van deze man . . enkel om aantehalen wat een mens als kruis mee krijgt aan hem breng ik deze drie beelden uit een kruisweg . . . . Bedenking in deze grijze november maand . . . .
Allerzielen ...... Pépé. .. het was in feb 1981 dat u de " grote reis " begon ; na een leven van up en downs , van vreugde en verdriet , een leven dat u plichtvol hebt vol gewerkt voor ons , ook in de tijd dat ons Mama op jongere leeftijd ons is voorgegaan naar de plaats der laatste bijeenkomst . . ? Allerzielen Ja een feest of . . .. even hier samen te zij in gedachten ; op deze plaats die een mens dan toch steeds tot de werkelijkheid brengt , we zijn hier maar op doortocht, en het is enkel door ons leven te leven, dat het ons lukt de eindstreep op een waardige manier te halen , wij hebben een bol wol meegekregen maar de sjaal moeten wij zelf breien , Pépé u hebt het ons geleerd , dank wat u voor ons hebt gedaan . . . . tot kijk in het land der eeuwige vrijheid . . . .uw jonge .
1 november . . . een dag dat de lucht grijs mag zijn , een dag dat de druilige regen ons niet zo stoort als op een andere dag ,en overmorgen is het allerzielen , zo een dag dat vroeger , als ik een jonge snaak was , dus een " 80 jaar " geleden dan was het de gewoonte na het kerkhof bezoek met de familie dat er pannen koeken werden gebakken ; stapels hoog en zagen wij met plezier hoe de koeken werden omhoog gezwierd bijna tot tegen het plafond . .dat was voor ons allerzielen , nu 80 jaar later zie ik het anders geen wafels of koekebakken enkel . . . . herinneringen aan zij die er vroeger ook bij waren . . . . .
Steeds verder schrijd het jaar Nog dertig dagen en het eind is naar ....... Maar .... niet te vlug mijn jongen Eerst dient er nog gezongen Een lied voor alle heiligen Een gebed om zieltjes te beveiligen een bloem om het graf te sieren Een vlag om de vrede weer te vieren St. Maarten sneed zijn mantel stuk En deelde hem de armen Brengen ook wij hen wat geluk Misschien en deken om te warmen November brengt koude pieken Die de wouden laten rieken Naar rottend kruid en blad De kerkhofbloemen hebben het ook weeral gehad De zon is moe ...en heeft geen lust Ze groet nog eens voor de winter rust en knabbelt verder aan de dagen Al was het maar om ons te plagen Met de last der donkere dagen Maar ..... hoop doet leven En wij gaan er het best voor geven !!!!!
iK doe maar even mee . . . . ook eens leuk zo een lachende? ? ? pompoen maar straks gaan wij verder met " ons " wij gaan zo verder met ons blogske . .. . .
Kan de herfst ook somber stemmen als men de jaren moet tellen ? De herfst van het leven waar wij angst op kleven .
Is alles nu gauw voorbij Of brengt hij ons een rijp getij Zijn dagen nog enkel verdriet en pijn Of kan het ook nog vreugde zijn
Het is de tijd dat men warmte zoekt En geborgenheid voor zijn "ik" opdoet 't is de tijd van samen leven zich mekaar de handen geven
Weg , de tijd van zelfzucht en beheer Dat was het doel van welheer Leer rijp nu ouder "zijn " Een begrepen liefde ,een kusje klein
Verdrijf de kwade dagen Die overkomen als regenvlagen achter de wolken schijnt immers de zon Maak uw huis waar het begon Een tempel voor twee mensen zielen Die steeds van mekaar hielden .
Ja een tekst die wel vroeger op mijn blog was , maar op dag als vandaag wil ik hem aan iemand laten lezen . . . een door denker is het schijn . . oud te zijn . . . . .. dank voor uw hulp Kelly ;
. . . . hij staat te wachten . . . Het is dan weer zo ver de herfst , wat gaat hij ons brengen de verkleuring in de natuur heeft reeds de eerste verfstrepen gekregen; . . . . in het licht van een late zon breng ik u mijn " late zomerroos " zij geeft het mooiste van haar schoonheid om ons de toch fijne zomer te gedenken . . . . . .
Nocturne .. . Zo even in zichzelf keren kan geen kwaad . het klinkt zo rustig , zo romantis ; ja het is even wennen , een kleine overstap van droomland naar de schoonheid ,ook van de werkelijkheid die men niet altijd ziet en aan voelt . . . . .
Bij de echo van een laat vogellied is de avond in rust geboren . Hij heeft alle bloemen weggekust in gouden weelde van de zonnegloed. Als het uitdijnen van een zachte melodie, heb ik de rode zon zien vergaan in een gouden wolkensluier , waar de vrome zang der avondklokken , trillend bleef hangen . Schuif de draperende gordijnen nu dicht en laat me dromen in het schemer licht van een te vroege gezonken zonne luister . . .
. .. maar echt mooi op een laat zomer avond . . .. dromen van de tijd van toen .
interludium . .peter komt terug . . Elke dag vloeit uit de oude geest rustig en gestaag een levens verhaal, ik zou op deze waterput willen lijken ; en wat in mij zit verder reiken . . "Zeg mijn man , wordt ge niet moe van steeeds te geven ?"
" Ik ben slechts een waterput , geen bron het komt tot mij toe ik geef het door "
Zo zou ik willen verder leven , ik put dagelijks kracht en wil verder geven wat de bron mij schenkt aan leven . .
" een vogel die weg vliegt en ge niet meer ziet is niet dood .ik kom zo terug ! ! .
Martinus werd geboren rond 316 in Sabaria (hongaria) als zoon van Romeinse ouders. Op jonge leeftijd werd hij soldaat en als 15 jarige trok hij naar Galieé , Bij de stadspoort van Amiens ontmoete hij een bedelaar , aan wie hij de helft van zijn mantel gaf . Omdat de helft van de mantel eigendom van Rome was kon hij slechts zijn eigen helft geven . . . . . 
1 november . . . een dag dat de lucht grijs mag zijn ,
November ! 
Ja de lichtende Pompoen
iK doe maar even mee . . . . ook eens leuk zo een lachende? ? ? pompoen maar straks gaan wij verder met " ons " wij gaan zo verder met ons blogske . .. . .
Herfst 
ze zijn op komst ! ! ! even maar om u wakker te maken dank u . 
. . . . hij staat te wachten . . . Het is dan weer zo ver de herfst , wat gaat hij ons brengen de verkleuring in de natuur heeft reeds de eerste verfstrepen gekregen; . . . . in het licht van een late zon breng ik u 
Nocturne .. . Zo even in zichzelf keren kan geen kwaad . het klinkt zo rustig , zo romantis ; ja het is even wennen , een kleine overstap van droomland naar de schoonheid ,ook van de werkelijkheid die men niet altijd ziet en aan voelt . . . . . 
