. . . . . . en het was in een brandend en rokend Mortsel dat ik in de gruwel werd gestuurd . . . overal doden , verhakkelde mensen ; die werden geëvacueerd of afgevoerd ....... alles wat in mijn jong mens zijn , diende worden weg gecijferd , hier was het helpen met wat wij hadden , met wat ons werd terbeschikking gesteld , een chaos die mij , mijn verder leven is bijgebleven . de ganse nacht werd door gewerkt en getroost en gelopen verzorgt en gespalkt ; om dan in de late nacht door te brengen in een gebombardeerd huis , dat als hulppost was ingericht , het huis van dokter Geerts aan het oude gemeentehuis . Wat er toen in mij omging was moeilijk te beschrijven , maar op die nacht ben ik wel een paar jaar ouder geworden in het relativeren van wat oorlog is , het beeld van die brandende huizen , het over en weer lopen van zoekende mensen , het leed van ouders op zoek naar hun verloren kinderen , het doel loos voort schrijden van in verband gehulde gekwetsten ,op zoek naar . . . . . . . God weet wat , en dan die nacht waar het geluid van slaande kapotte ramen en deuren de angstige stilte doorbraken terwijl een stinkende reuk van verbranding ons pijn in de neus deed ,, neen nooit heb ik dat vergeten . . . . het maakte me plots iemand anders ? Ik beleefde een verdriet van haat en liefde , een verdriet van medevoelen voor de slachtoffers een haat tegen geweld en onrecht . Waarom zoveel leed ; voor niets ! Het was moeilijk voor een jong Rood kruis kadet , zo in eens onder gedompeld te worden in de werkelijkheid van het slachtveld van Henri Dunant .
Dienen ???? een woord dat reeds vroeg in mij was doorgedrongen het was de leuzen van de "rood kruis" kadetten onder de oorlog , wij werden bij gebracht hoe en wat er diende gedaan in geval van dienst getoon bij eventuele rampen bombardementen ? Het E.H.B.O. pakket de eerste hulp bij ongevallen . Was een onderdeel van deze onpartijdige jeugd groep toegelaten door de bezetter en in overeenkomst met de Internationale conventie van Genève . en zo werd ik na een paar maanden "Brancardier " en klaar gestoomd voor .............. het was in 1941 de eerste grote actie was 2 mei 1942 de ramp van Tessenderloo 250 doden en verschillende honderden gekwetsten bij een ontploffing in de fabriek van "Des Produits Chimique de Tessenderloo " niet alleen de fabriek maar heel het dorp was verwoest , grote hulp acties werden op touw gezet en gelden ingezameld , mijn eerst actie met de collecte bus . Maar de goed florende jeugd organisatie werd in 1943 door de bezetter dan toch verboden werdt verboden . Punt ander lijn , ............
De " Rood Kruis soldaat " In 1943 werd de strijd alsmaar grimmiger, de propaganda aan de eene zijde en de bombardementen aan de andere zijde ? Zo was begin april van dat jaar dat ik mijn vuurdoop als brancardier en estafette van de eerste mobiele ploeg zou krijgen , op die namiddag het volgend comuniqué " Op 5 april 1943 verschenen bij klaarlichten dag boven het Antwerpse Mortsel een groot aantal zware amerikaanse bommenwerpers ? Hun doelwit was " De Erla-fabriek "een herstellangs plaats voor Duitse jachtvliegtuigen , de geviseerdebommen werd een bommen tapijt , de bommen misten hun doel en zaaiden dood en vernieling onder de burger bevolking 936 mensen vonden de dood waaronder 200 kinderen weer eens een resultaat van die beestige oorlog , een oorlog voor wie voor wat ? ? Voor het recht op leven voor alle volkeren , want in feite zijn het niet de mensen of volkeren die strijden tegen mekaar , maar regimes die het goede verdreven en het slechte aan moedigen .
Het gebeurde meer en meer dat alle transport werd gecontroleerd langs de weg om de smokkelaars te onderscheppen het gebeurde daar een "controleur " en een " gendarm " dit in de eerste jaren maar" nen belg "kan zijn plan trekken hé ;
De eerste maanden ging het nog al van de hand ieder had zowat zijn eigen voorraad , maar na de eerste winter begonnen we toch al uittekijken waarmee we ons rantsoentje zouden kunnen aanvullen , met vereende krachten werd een braakstuk liggend land onder de hand genomen en bewerkt ; de oude Brabantseboer kwam boven bij ons "Pa" groenten en aardappelen werden geteeld tot zelfs een plekje graan deed ons boer worden ? Mama met haar geitjes , zorgde voor melk en de bokjes voor vlees . konijntjes gefokt , ieder kreeg zijn job , en ik kan u zeggen zo een dertig konijen is geen klein bier , een hoop gras en hooi dienden te worden aan gesleept , na schooltijd was er altijd wat te doen ; om een dikkere boterham moest er wat worden gedaan want de "Winterhulp ". . . . dat was van de nieuwe orde , van "den Duits " en daar moesten wij niets van hebben zo werd het ons ingeplant . . . .
. . . . . . en toen begon voormij als jong ventje de oorlog , met al zijn verschrikking , angst , avontuur en man worden , een versnelde cursus om door oorlog volwassender te worden , van die vier jaar pende ik "mijn memoires " samen en wil ik wel een paar bladzijden tot de uwe maken ........... ik hoop dat het u er iets in vind van hoe het alles kon in die tijd . . . ....
dankbaarheid , dat soms ontbreekt in onze grote wereld . . . . . een probleem Bij de meesjes aan mijn notelaar . is het werken geblazen ; een komen en gaan , vrachten spinnen , muggen en wormpjes worden aangevoerd voor het niet te verzadigen kroost , gapende bekjes nooit gevult , en de opkuis van het nest , ge moest het zien "de kont "omhoog en plukje buiten , dat plezier van het kijken brengen zij als compensatie voon het winter eten , "de mezenbollekes " ja de natuur brengt nog wat voor wat .
DE tijd van toen . . .en NU . er word weer veel beloofd van alle kanten gaat men met geld aankomen om ons de duurte toeslag te brengen ! ! houw u vast !
Ook dit jaar zullen de mensen zwijgen zo als vroeger tellekens weer
De groten gaan het gelijk weer krijgen "die zwijgt stemt toe " het bekende weer . . " of erger nog zij zullen roepen dat hij terdood moet aan het kruis die opgehitste groepen die opkomen voor huis en beurs
En Hij aan het kruis verheven spreekt nu nog steeds ieder jaar dat teder woord
" Het weze hen vergeven . ." T'woord is gekent , toch . . . ongehoord ! !
Het breken van het brood " De hostie " in de mis is maar een symbool "
" deel het broederlijk "
geef de mensen een dak boven het hoofd een potje rijst en zuiver water , Een roep in de woestijn , met daarnaast een tweede huis voor de grote baas? ?? ? ? Wij leerden het met St. Maarten een stuk van onze mantel te geven en zo is het ons bijgebleven geven aan zij die het noodig hebben , kijk om u heen , en leer te geven . . . . .
Vandaag is een dag van bezinning. . . . Nog geen Witte donderdag . . nog geen goede vrijdag en dan heb ik daar mijn bedenking : als men hoort dat maar een 13 % van de vlamingen bij een enquête rond Pasen , weten wat er gevierd word met Pasen ? ? ? ?Maar dan stel ik de vraag , of zij weten dat het dan vakantie is , en dat papa en mama een betaalde verlofdag hebben de maandag van Pasen , en dat er eitjes uit de luchtvallen , er paashaasjes rond lopen in het park dat weten de jongeren wel ; maar wat Pasen inhoud , dat is wat anders . . . . Vroeger was het ook feest met Pasen. . . . en ik hoor u al , dat is lang geleden ; toen spraken de beesten nog . . . maar de essensies en symbolen van witte donderdag er daar rond is men al lang vergeten ,ook heel de liturgie van of tijdens de vaste en de goede week was alles zo mistrieuze , de paarse gewaden , het afschermen van heiligen beelden en kruisbeelden in de kerk met paarsedoeken , er mocht geen orgelspel zijn in de kerk , geen gerinkel van een bel , alleen een ratel die de ceremonie begeleide ; en zo groeide de spanning naar het feest van de verrijzenis , als dan weer op eens alles wit werd , en het orgel terug mocht spelen en de klokken weer hun stemmen over het land stuurden als een jubel van bevrijding en herboren worden . . . een nieuwe paaskaars die het licht uitstraalde naar de mensen die het feest dan vierden en na het ter kerke gaan huiswaars keerden, en vergast werden op een pan met spek en eieren . . . dat na de vasten dobbel goed smaakte , het was toen alles zo simpel "Het licht was herboren "
Vandaag is het een stille wandeling door de kaarsen van verlichting , een paar bedenkingen bij paaskaarsen , van een paar jaar terug Nu ik oud ben , vraag ik mij af , geloof ik nog in de teksten die ik toen bezielt schreef bij het maken van de " Lichtdragers " ? ? ?
door de tuin van licht en liefde langs vernieuwing en verlossing. Wij werden broeders in zijn licht, zijn leer werd ons leven , zij het rood , geel , blauw of groen , zijn palet is Liefde
. Van uit de dood nieuw leven hervaren , nu reeds en daarom wellicht ook later,
Hij bracht ons zijn leer , maar wij hebben hem verraden . . . . Jezus de zon die nooit ondergaat ,
Hij geeft het licht aan onze paaskaars en wij geloven in zijn liefde . . .. . ..
de intrede van Jezus in Jeruzalem en de voorbode van de Goede week Hij zou koning worden . .. maar zijn rijk was niet van deze wereld en zijn kelk is nog steeds niet geledigd .
Deze geschiedenis heeft de mensen steeds in hun verbeelding levendige taferelen naar voor gebrachtge juich en gezang " hosana " ! ! ! hosana! ! hun kleding stukken legden ze op de grond voor hun leider, hun idiaal , de verlosser , palmen wuivend riepen zij hem toe . . . . en Hij gezeten op een veulen trok door de poort van het mensdom . . . naar de werkelijkheid van het verraad . . . .
Zo zag men het in de late middel eeuwen in devote procesies . . . . .
Een stad die mij steeds doet beven een stad waar men vandaag " Hosanna" roept en morgen "kruisig Hem " de stad waar eeuwen word over ge twist , een stad van oorlog en vrede
een stad waar de roots liggen van wijsheid en misdom , een stad waar men weent over het onbegrip en hebzucht , van moetwil en onbegrip
laten wij in afwachting een bloempje van hoop neer planten rond deze oude steen
en een kelkje als een kaarsje van hoop en Liefde . . . . .
. . . . . . en het was in een brandend en rokend Mortsel dat ik in de gruwel werd gestuurd . . . overal doden , verhakkelde mensen ; die werden geëvacueerd of afgevoerd ....... alles wat in mijn jong mens zijn , diende worden weg gecijferd , hier was het helpen met wat wij hadden , met wat ons werd terbeschikking gesteld , een chaos die mij , mijn verder leven is bijgebleven . de ganse nacht werd door gewerkt en getroost en gelopen verzorgt en gespalkt ; om dan in de late nacht door te brengen in een gebombardeerd huis , dat als hulppost was ingericht , het huis van dokter Geerts aan het oude gemeentehuis . Wat er toen in mij omging was moeilijk te beschrijven , maar op die nacht ben ik wel een paar jaar ouder geworden in het relativeren van wat oorlog is , het beeld van die brandende huizen , het over en weer lopen van zoekende mensen , het leed van ouders op zoek naar hun verloren kinderen , het doel loos voort schrijden van in verband gehulde gekwetsten ,op zoek naar . . . . . . . God weet wat , en dan die nacht waar het geluid van slaande kapotte ramen en deuren de angstige stilte doorbraken terwijl een stinkende reuk van verbranding ons pijn in de neus deed ,, neen nooit heb ik dat vergeten . . . . het maakte me plots iemand anders ? Ik beleefde een verdriet van haat en liefde , een verdriet van medevoelen voor de slachtoffers een haat tegen geweld en onrecht . 
Dienen ???? een woord dat reeds vroeg in mij was doorgedrongen het was de leuzen van de "rood kruis" kadetten onder de oorlog , wij werden bij gebracht hoe en wat er diende gedaan in geval van dienst getoon bij eventuele rampen bombardementen ? Het E.H.B.O. pakket de eerste hulp bij ongevallen . Was een onderdeel van deze onpartijdige jeugd groep toegelaten door de bezetter en in overeenkomst met de Internationale conventie van Genève . en zo werd ik na een paar maanden "Brancardier " en klaar gestoomd voor .............. het was in 1941 de eerste grote actie was 
De " Rood Kruis soldaat "
. . . . . . en toen begon voormij als jong ventje de oorlog , met al zijn verschrikking , angst , avontuur en man worden , een versnelde cursus om door oorlog volwassender te worden , van die vier jaar pende ik "mijn memoires " samen en wil ik wel een paar bladzijden tot de uwe maken ........... ik hoop dat het u er iets in vind van hoe het alles kon in die tijd . . . ....
dankbaarheid , dat soms ontbreekt in onze grote wereld . . . . . een probleem Bij de meesjes aan mijn notelaar . is het werken geblazen ; een komen en gaan , vrachten spinnen , muggen en wormpjes worden aangevoerd voor het niet te verzadigen kroost , gapende bekjes nooit gevult , en de opkuis van het nest , ge moest het zien "de kont "omhoog en plukje buiten , dat plezier van het kijken brengen zij als compensatie voon het winter eten , "de mezenbollekes " ja de natuur brengt nog wat voor wat .
door de tuin van licht en liefde langs vernieuwing en verlossing. 
