Te 5 1/2 beschreef zij de bekentenissen harer zonden op een stuk papier neer, en overhandigde het aan den aalmoezenier." Meneer" bevool zij hem plechtig,"zoo hij een eerlijk man zijt, zult ge dezen omslag een Belgischen priester vter hand stellen,opdat hij mij de heilige absolutie geve. In afwachting belijd ik mijn schuld aan God almachtig. Ik hoop op een volmaakt berouw;'k bemin God uit gansch mijn ziel om Hem zelf. Kunt gij mij in de voorwaarden de Heilige Kommunie geven?"Ze ontving de Kommunie. Ze sprak met den aalmoezenier over haar zuster. Te 5 3/4 uur kwam men haar halen. Onderwege, van de gevangenis te Sibt-Gilles, waar ze overgebracht was, naar de Nationale Schietbaan, bad ze ingtogen haar paternoster, de laatste woorden van den wees Gegroet methoorbare stem uitsprekende..." Nu en in het uur onzer dood...."Toen ze uitstapte, bood een Duitscher hulpvaardig haar zijn ondersteuning aan.Met een "dank u, mijnheer" wees zij hem innemend vriendelijk af."Uw hulp kan ik missen. Aanschouwen zult ge, hoe een jong Belgisch meisje weet te sterven." Naar de plaats der uitvoering stapte ze gezwind. Ze groette den aalmoezenir, den officier, de soldaten....En zonder de minste aarzeling, met een aangezicht en een blik schitterend van vertrouwen en liefde, plaatse zij zich voor het peloton.Met een blinddoek on de hand, kwam een soldaat toegestapt. Gabrielle weigerde dien. De soldaat poogde geweld te gebruiken.Met kracht wierp ze hem terug."Eerbiedig ten minste den laatsten wensch eener vrouw die terechtgesteld wordt", sprak ze onweerstaanbaar krachtig.En terwijl de officier vuur beveelt, klinkt het nog/"Vive la Belgique? Vive le....."Gabrielle Petit was gestorven..... Zij werd op de Nationale Schietbaan begraven. Meer dan drie jaar later, Dinsdag 27 mei 1919, werd het lijk ontgraven. Men nam het stoffelijke overblijfsel uit den langen blauwen mantel en wikkelde het in een met kanten afgezoomddoodskleed.Donderdag 29 Mei op O.L.H. Hemelvaartdag, werd Gabrielle,tegelijkertijd met twee andere gefusilleerden, Matueiu Bauson en Aimé Smeskens, eensgezind door 't gansche volk vereerd,te Evere een waardige rustplaats bezorgd Onze Koningin kwam ze groeten,met eigen hand het ridderkruis der Leopoldsorde aan de lijkbaar vasthechtend.Hoofdminister Delacroix noemde Gabrielle Petit "Nationale Heldin." Wordt vervold op 7
(Met de groetjes van ploef)
|
