k vind het niet zo gemakkelijk je blog te verbeteren k heb nog veel te leren hoor,hopelijk vind ik hoe het moet ,k hang daar in de midden en weet niet hoe t moet maar alles komt on orde,dat voel ik ,als ik al die mooie berichten zie,ben ik nog vere van ,allen de ze stuurden zeg ik bedankt?love roger
Er wordt oveel geschreven over pijn en pijn bestrijding maar; wat doe je als de pijn veroorzaakt wordt door suikerziekte. Voornamelijk de benen en de voeten? voorlopig kan ik mij verhelpen met toevoeging van magnesium en inspuitingen met vitamine b,voor de rest is t wel beter maar weggaan doet het niet. makelijk gezegd maar,voor de rest geloof ik niet dat tussen mijn twee oren zit(makelijker gezegd dan gedaan) mail roge.clement@skynet.be
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/7
De hierboven bedoelde Franschman was ook van de makkers afgescheiden. maar hij kon zich verborgen houden en in de nacht wegsluipen. Hij bevond zich nu in 't bezeete Frankrijk. Zijn eenige verlangen was naar het verlaten frond terug te keeren.Maar daarvoor moest hij natuurlijk den reusachtigen omweg maken via Belgiè,Nederland en Engeland.Hij verkreeg burgerkleeren en ondernam het eerste en het gevaarlijkste deel van de tocht.Veilig bereikte hij Maldegem. Hier was hij nog een half uur van Nederland.Heeft hij de versperringen te licht geteld?Nu de grootste bezwaren overwonnen schenen,moest hij ellendig en pijnlijk sterven... een meter van 't vrijland. Pijnlijk,ja,want zij,die door dezen draad worden gegrepen,leven nog enkele minuten en meestal hoort men hun doodsgeschrei in den stille nacht.Kort voor het einde had de Fransche soldaat zijn avonturen aan een grensbewonerverteld." Maar genoeg.wij kennen nu de gezindheid onder de troepen.Doch de Duitsche tucht was nog machtig.Het uur der revolutiezou pas veel later slaan. * * * De vijf aangevoerde divisies waren dus verrast op dien vierden October,eensklaps aangevallen te worden en weken.Elf tanks kwamen aangewageld,gobbelden overgranaattrechters,vernielden prikkeldraadversperringen en sloopten de pillendoozen.Verschrikt snelden de Duitschers uit die steunpunten heen,maar vielen onder de kogels die de monsters als naar alle richtingen uitgebraakt.Zoo effenden de tanks toen het terein tusschen Sint-Juliens en Poelkapelle en veroverden ze zelfs de hoevenTerrier en Glocester,voor dit laatste dorp.De infanterie volgde en maakte zich meester van 's Graventafel en nam Beselare op Polderbosch. Het was nog even doorslecht weer en t' stormde toen die dag.Doornat kampeerde men in t slijk en op veel punten reikte het water tot de borst.Inzulk een positie had men hevig granaatvuur te weerstaan.Om een gewonde weg te dragen over dat glibberig veld, waren vier man noodig,en dan nog deed men twee uur over een kilometer. Door de onmogelijkheid de gekwetsten te helpen,welke door gebrek aan zorgen, jammerlijk stierven,hadden de Britten op talrijke dagen daaraan veel meer dooden te wijten,dan aan de projektielen van de vijand. wordt vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/6
Om niet vreemd te doen,bleef ik als veel anderen even staan kijken.Er werden levensmiddelen gelost,die van Amerika kwamen.Dan ging ik verder,den straatweg naar Ardooie op. Ik paseerde bij de stad een wacht. Die vroeg mij niets.Maar ge kunt begrijpen,dat t harte me fel klopte,toen ik als butger voorbij de soldaten ging. Nu moest ik goed oppassen.Noordelijker lag Tielt;waar t hoofdkwartier is. Nu ik begreep,dat men in den omtrek zeer waakzaam zou zijn.Toen heb ik tien dagen gebruikt om de grens te bereiken.Hoofd-en dwarswegen vermeed ik: ik ging over het veld.maar alleen s'nachts. Overdag bleef ik in een gracht, kroop ik in een schuur of mijt. Ik bleef wel eens twee dagen rusten,als er veel beweging van militairen was.s'Nachts reisde ik dus.Nu storte ik in een beek,dan kwam ik bij een watergang terecht.Ik liet overdag mijn bovenkleeren drogen. Mijn eten kocht ik s' avonds,als het donker was.Burgers wilde ik niet in ongelegenheid brengen en bovendien,ik durfde niet alle burgers vertrouwen.Sommigen hadden,uit vrees voor straffen gesteld op bevordering van desertie,mij kunnen verklappen.Endelijk,eindelijk was ik in holland."Ja zo zag men ze komen,als boden van de ellende,die in Vlaanderen heerschte.Ook Franschen en Engelschen verschenen enkelen toch maar,deserteurs, docht gevangenen die hadden weten te ontsnappen.Een bedoelde korrespondent schreef nog;"Tragisch was wel 't einde van den Franschen soldaat,die bij Eede door de elektrischen draad aan de grens van het leven beroofd werd.De man kwam pas van 't front in Noord Frankrijk.Bij een gevecht geraakten Franschen enDuitschers zoo in elkanders linies,dat van weerszijden veel soldaten gevangen werden genomen. volgende keer verder
Ik heb een dromenvanger opgehangen, omdat ik toch heb zo een groot verlangen, de nare dromen laat hij door de mazen, alleen de goede dromen blijven hangen, zoals de droom van ieder, man ieder vrouw, die voor eeuwig en alijd zal blijven hangen, soms is er wel eens heel veel wind, soms blijven goede dromen ook niet hangen, dan valt die goede droom aan scherven, maar telkens weer komt er weer dat verlangen, om zo een goede droom te laten vangen, dan komt opnieuw dat liefdevol genieten, van man en vrouw elkaar nog te behagen, soms is die droom voor goed verdwenen, toch blijft er het verlangen om weer eens, zo een mooie droom te vangen, om weer eens lief te hebben, eens weer te kunnen houden van, weer eens te kunnen beminnen, weer eens te kunnen voelen diep van binnen, wat met die verloren droom is weggegaan, die drang, je voelt het in je bloed, hou mij eens stevig vast en voel met mij, die mooie droom,dat goed gevoel vanbinnen. die nieuwe droom ,in mijnen dromenvanger op gevangen?
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/5
noch van de eene, nog voor de andere partij.In t voorste terrien dolf men geen loopgraven meer,doch had men betonnen blokhuizen gebouwd,pillendozen noemden de Engelschen ze, en daar voerden mitrailleurs den strijd.WAren die blokhuizen vernield, dan stootten de voort-rukkendetroepen op loopgraven en reserven, die hen terug dreven.Zo ging het nu al twee manden op en neer. Waarom vocht men?Zoo vroeg de man wanhopig.en hij was er vandoop getrokken.Hij had veertien dagen noodig gehad voor de reis van Zonnebeke naar de grens, een tocht dien men gemakkelijk op een dag kon doen.Ik kroop weg in t struikgewas",vertelde hij ons.Daar wachte ik de nacht af.Dan sloop ik in een leegstaande huis, ik vond er kleederen van de reeds lang gevluchte bewoners.Klit er dus mijn uniform.Die nacht kwam ik tot bij Dadizeele;bijna al kruipend over de grond.Ik verborg mij onderstruiken en een gracht en hield mij daar den hanschen dag doodstil.Kwas gewapend met een revolver en zou mijn leven verdedigen tot t uiterste.Bleef ij aan t front dan viel ik ook.Werd ik op mijn vlucht gedood,t was t zelfde.Maar ik had nu toch een kans om gered te worden. Den tweede nacht sloop ik van Dadizeele tot bij Roeselare.Ik besloot over dag door de stad te gaan.Te Roeselare zijn immers veel burgers?Waarom zou men bijzonder op mij letten?Wie niet waagt ,wie niet wint.Ik ging dus om de kleine haven.Burgers waren de schepen aan het lossen....... volgende keer verder
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/4
zes en vijftig dagen had hij nodig om ven Leffinge de Nederlandsche grens in Noord -Brabant te bereiken. In Selzaete had hij Nederland wel gezien,maar dit inmogekijk kunnen bereiken.Hij is getrouwd en heeft een kind.Te Eindhoven trof hij drie kameraden aan,gedeserteerde uhlanen. Samen zullen zij nu hun weg verder zoeken.Dat zijn verhalen uit Vlaanderen... Duizenden soldaten,duizenden vrouwen en moeders huiverden bij de naam Vlaanderen,eens te vreedzaam,mooi land... De oorlog had het tot een hel gemaakt." Dan ontmoette de korrespondent een deserteur uit de sektor Langemark, en schreef; "De militair was gedeserteerd,nadat hij bij Poelkapelle ( niet ver van Roeselare ) in de borrst gewond was. Drie dagen had hij achter een boschje gelegen en ontzettend geleden. Toen greep de gruw voor den krijg hem zo gevig aan, dat hij na zijn herstelling niet meer blijven kon..." Ik zou gek geworden zijn", verklaarde hij.O veel zenuwgestellen worden in dienatte,slijkerige loopgraven,onder dat waken en wachten weken lang in de schaduw van de dood, die om de soldaten heen maait en velt,slaat en stormt geweldig aangetast.En dikwijls als ik de soldaten van het front hoor vertellen,denk ik aan wat de Franchman uit de loopgraven schreef. "De verdienste,de roem van ons zal nu zijn: niet krankzinnig te worden." "Doort lang","er is geen vooruitgang", "men zegt niet door",wordt met een zekere onverschilligheid gezegd... ver van het front, waar men alleen van den oorlog in de kranten leest.Maar, wie nabij het frond woont,huivert weer elke dag."Voor mijn deur", vertelde mij een vrouw uit Roeselare,"stonden automobielen met gewonden.Een lange rij...Ik kon er niet naar eien en telkens moest ik weer.Daar lagen die arme kerels in hun eerste verband.Twaren Duitschers, het waren onze vijanden..., maar t waren toch iemands kinderen?Voor ons lag er een te sterven.Een kameraad kwam met een glas wijn.De gewonde schudde het hoofd.De vriend bood een stuk van een appel aan...Weer dat treurig hoofd schudden...O,die trek van lijden,van pijn,die lijkkleur...en als ge dan zelf een geliefde in den oorlog hebt?"Nog een gevluchte vertelde van de worsteling om Zonnebeke, waar men vocht in slijk en granaattrechters vol vuil water.Hij had gewonden,die zich niet meer helpen konden en welke de brankardiers onmogelijk wisten te bereiken;in de kuilen zien verdrinken.Van sommige trechters kleurde hetwater zich bij wijlen rood van t bloed.Hij noemde den slag een moorderij.Van doorbreken was geen sprake, (volgende keer meer)
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/3
In de nacht van dinsdag op woensdag waagden zij den tocht over de grens,even ten Oosten van Middelburg.Zij schoven een ton tusschen den elektrischen draad en een gummi chauffeursjas werd binnen in de ton gelegd.De overtocht slaagde uitstekend.Zij klommen over een dijk en waanden zich op Nederlandsch grondgebied,hoewel zij wisten dat de versperring niet overal de grenslijn volgt. Wel twijfelden zij een een oogenblik toen zij aan een geheel verroest tramspoor kwamen .Een van hen ging op verkenning uit en bracht spoedig het welkome bericht,dat zij inderdaad in Nederland waren.De volgenden dag kwam er een van den IJzer,waar de britten nog herhaalde malen gepoogd hadden het verloren terein bij,Lombardzijde terug te winnen.Deze deserteur was ziekelijk.Menigmaal stond hij bij Stuivekenskerke acht uur op wacht,tot aan de borst in t water.Kameraaden vielen naast hem,,,Nu en dan een kreet,de doodschreeuw van een,die verdronk. Lijken dreven op den IJzer. soms was de stank onuitstaanbaar.Bommen rukten lichamen uiteen.Gewonden,die men niet bereiken kon, kermden tot de dood zich over hen ontfermde.De Belgen noemde hij "rappe kwade"mannen.Bij t woord Engelschen vlamde zijn oog.Men spreekt nu niet meer van Calais, maar ziet met angst den naderenden winter te gemoed.Nogmaals in sneeuw en water.Brood kregen ze genoeg,maar t vleech werd zeldzaam. Vijf maanden had de wanhopige de ellende der loopgraven doorstaan."Tlaatst was hij bij Leffinge.Vandaar vluchte hij in burgerkleeren.Om de schildwachten op de bruggen te mijden,zwom hij door de kanalen en rivieren. Bij dage verschool hij zich,s nachts zocht hij zijn weg,dikwijls al kruipend. Hij bedelde als t donker was zijn voedsel. wordt vervolgd
De strijd bij t woud van Houdhulst verovering van Poelkapelle wo 1/2
De strijd bij Ieperen was in de laatste tijd geweldig.Van een groep van 482 manschappen waartoe zij behoorden zijn er juist geteld, 19 overlevenden. De anderen waren gesneuveld of zwaar gwond, meest op Maandag van de vorige week.Het blijft er een wanhopige strijd. De Engeleschman is een dapper tegenstander. Toch zijn deze soldaten van meening,dat de beslissing niet bij Ieperen zal vallen en de strijd daar niet uitgevochten kan worden.Bij Geluwveld zijn het dezelfde loopgraven ,die nu eens door de eene,dan weer door de andere,partij veroverd worden?De Duitsche overheid vreest voor onlusten onder de eigen troepen en treedt daarom zeer
streng op.Dit was de aanleiding geweest tot de vlucht van deze mannen. zij waren zelf in een opstootje grwikkeld geweest.Hetbegon over voedsel.De deserteurs lieten mij het brood zien, dat zij kregen.Een bakker aan de zijde van de grens onderzocht het en konstateerde dat het gebakken was van mais en tarwe van zeer slechte kwaliteit. Voortduurend kwamen de klachten over het eten,vertelden de Duitschers.Zoo ook even voor onze vlucht.Een luitenant voer tegen ons uit en zei dat allas opperbest was. Toen kregen wij blikjes met gekonserveerd vleesch,dat echter gevige dorst opwekte.Het op post staan was een kelling,want het water uit de grachten en beken is gevaarlijk met het oog op besmetting door het aantal lijken. Er ondstond een nieuwe woordenwisseling en de luitenant sloeg een soldaat,maar kreeg van dezen met een gummistok een klap in de nek terug. Een streng onderzoek volgde en wij zagen negen onzer kameraden voor het frond fusilleeren. Een tweede oorzaak van verzet is het gevoel,det ge als vee wordt beschouwd.De aanval bij Geluwvelt geschiedde aldus.Wij moestenmet de bajonet op de Engelschen instormen.Eigen mannen stonden achter ons met last te vuren op ieder,die wilde wijken .wij hadden dus de dood zoowel achter als voor ons.Wat kan men dan anders doen dan gehoorzamen?Verder legt men strenge straffen op aan bekende wijfelaars. men geeft hun de gevaarlijkste plaatsen bij luisterposten,daar, waar voortduurend mijnontploffingen dreigen en gebruikt ze voor het vuilste werk.Ook heerscht er ontevredenheid over de weinige kosideratie voor zieken. Een van onze kamaraden was stijf van rheumatiek en afgemaat.Toch kon hij geen rust krijgen en moest op post staan. Wij hebben nog wacht gedaan voor hem;opdat hij rust kon krijgen.De deserteurs wanhoopten aan het einde van den strijd. Alleswat men hen had voorgespiegeld,was anders uitgekomen.Na de laatste slachting op Maandag waren zij op weg gegaan naar de grens.Werden zij door gendarmen gegrepen,och,zij verkozen een snelle dood boven het leven aan het frond.Een van hen sprak plat Duitsch, wat hem in Vlaanderen goed te pas kwam. word vervolgd.
strijd bij t woud van Houthulst en verovering van Poelkapelle wo 1 :1
Den 4° October gingen de Britten weer ten aanval over,tusschen Langemark en geluwe."t bleek voor de Duitschers een verassing .Immers de maand September was vrij kalm voorbij gegaan en men meend, dat de Britten uitgeput waren.De Duischers beraamden zefs een tegenoffensief en hadden vijf divisies op het frond in Vlaanderen tusschen Poelkapelle en Geluwvelt samen gebracht. Bij deze divisies scheen een zekere ontmoediging te zijn.S° Avonds te voren ontvingen Engelsche soldaten in de eerste loopgravenbriefjes als dit:"Waarde Tommies .De Duitsche Tommies groeten u. Wanneer de vrede? Antwoordt ons." Was het de Russische leer,welke hier aangangers vond? Hun generaal Von Kuhn kloeg trouwens in een legerbevel over het steeds te laat ingrijpen der reserven. Deze moesten gereed staan, telkens de vijand een aanval begon en optreden zoodra men den tegenstander op het schijnbaar prijsgegeven terein gelokt had. Ja er was ontmoediging en de Duitsche overheid nam zelfs maatregelen tegen desertie. Immers op het zelfde terrein vielen nu al sedert twee maanden duizenden mannen en werden andere duizenden verminkt en gewond. En uit het vaderland kwamen brieven met klachten,over honger en ellende.De Winter naderde en wat zou dan de ellende zijn, zoowel thuis als hier onder de wapenen. Luisteren naar eenige berichten over die desertie,opgeteekend en verzonden aan de Nederlandche grens, welke voor de Duitschers in Vlaanderen den eenige uitweg tot de vrijheid bood. Zoo schreef in September 1917 een korrespondent in Zeeuwch Vlaanderen:" Vier Duitsche deserteurs, infanteristen,zijn er in geslaagd van het frond bij Ieperen te vluchten.Na hun uniformen begraven en burgerkleeren aangetrokken te hebben,begaven zij zich op weg en in drie dagen bereikten zij de grensversperring.Een van henbekleedein het burgerlijk leveneen vrij gewichtige betrekking.Hij spraak op grievende wijze over het tegenwoordig leven van de Duitsche soldaten? Maar ook met liefde over zijn land.Wat hij meedeelde,is merkwaardig en bevestigt t°Engelsche komunnique°;het welk melde,dat de Duitschers verleden week bij Ieperen zware verliezen hebben geleden.Ware er geen versperringen strenge bewaking in Vlaanderen, de deserteurs kwamen niet bij honderden, maar bij duizenden,vertelde hij,en de anderen stemden toe. wordt vervolgd
De dag is kort, de nachten lang en velen die alleen zijn voelen zich bekrompen in de eenzaamheid. De avonden zo lang, en de tv die maakt nu ook niet alles goed? en in die stilte van de nacht, groeit het verlangen naar de nieuwe dag,de zon, en soms ook nog een kort bezoek dat maakt voor al die er alleen voor staan de draagkracht van t alleen zijn met nieuwe moed te dragen.
Volgende week gedenken wij de overleden en levende senioren ,traditioneel is er een mis ter gelegenheid van deze.in kruiskerke ,doomkerke en in t centrum te ruiselede. Tijdens de week zijn tal van activiteiten gepland, onder andere ,kaarting en bolling in kruiskerke , kaarting in doomkerke ,en in t centrum . Er is petanque in t centrum. velen zullen nog eens kunnen genieten van het samenzijn onder onze senioren. Lans deze weg wens ik alle senioren van harte nog vele jaren een gezellig samen zijn, tussen pot en pint maken wij er een gezellige boel van, en voelen ons weer even in ons sas. (met ons dasje aan en ons jasje aan,de senioren gaan op stap) groetjes aan alle senioren in ons dierbaar land.
Den 17° maakten de Franschen eenige vorderingen bij draaibank,waar ze op een waar moeras stootten.Den 19°werkten de Britten met tanks vanuit Langemark,voorafgegaan door kunstmatige mist,doch doorslaane resultaten behaalden ze niet.En na den storm,daalde weer de kalmte over dit bloedig vlaanderen. Alleen artillerievuur melden de berichten.T Was een vreeselijk gedonder,dat tot ver in Frankrijk en in Nederland gehoord werd.Den 22° Augustus namen de Engelschen met de hulp van tanks het Westelijk van het Ivernessbosch ten noord-oosten van Geluwveld,nabij de weg Ieperen-Meenen. Intussen was ook in Noord-Franktijk gestreden. Den 15° Augustus begonnen de Kanadeezen een aanval bij Lens, in het ,koolbekken,namen hoogte 70 en eenige versterkte punten,sloten nauwer de stad in,maar konden de Duitschers er niet uitdrijven.En meer en meer verflauwde toen de strijd. We kunnen hier niet alle bijzonderheden vermelden,het nemen van een loopgraaf,een hoeve,een boschje, het verliezen weer van zulke punten, het terug nemen dan.Een maand lang brachten de ijzerberichten weinig nieuws. T is waar ,dat het ongunstig weer aanhield,en het slagveld rond Ieperen een modderpoel was. Ook verder in Frankrijk bij Mord-Homme,Le Chaume deden de Franschen aanvallen. Den 20° Augustus had een hevige slag plaats. onze bondgenooten namen 8000 gevangenen.Men ontlastte daardoor Verdun meer/Den 20° September hernamen de Britten het gevecht bij Geluwvelt.Ze veroverden het Invernessbosch,het glincorse woud, de Nonneboschen en een deel van polygoonwoud, verder eenige bekend geworden hoeven,Potddam,Vampier, Barry(weg Ieperen Roeselare).Iberian,Gallipoli, nog meer links.T was een afschuwelijke worsteling met vlammenwerpers ,tanks vliegtuigen.Zware verliezen, hooge offers, maar nog had men Passchendale,Becelare of Geluwvelt niet;punten die men in1914 toch bezat.Den 25°namen de Britten Plygoonbosch en Zonnebeke. Maar het woud van Houthulst is nog steeds als een onneembare veste. Poelkapelle verspert even sterk den weg naar Roeselare.En september bracht geen nieuwe uitdagingen meer. (volgende keer strijd bij t woud van Houthulst en de Verovering vanPoelkapelle)
Majoor Christie voerde zijn mannen aan.Deze stormden op de vijand in.Gruwelijk was het daar rondom hen.Overal lage, door gas getroffen makkers.Gewonden kermden om hulp.Een hevige strijd ontstond.De Duitschers moesten terug.Christie had in de omgeving nog helpers gezocht.Ieder moest zijn kracht leenen.De dappere offisier werd zelfs ernstig aan het been gewond.drummer Bell,en zijner trouwe soldaten en een makker droegen hem weg.t Regende granaten.Bell stelde zich dikwijls als schild tusschen ijn overste en het vuur."Laat mij maar liggen en redt u zelve", zei Christie herhaaldelijk,maar daarvan wilden de Britten niet hooren. Ghristie bereikte het hospitaal.Het genas,maar was voor verderen dienst onbekwaam.Hoeveel episode 's zou men zoo kunnen vertellen. Elf dagen waren nu verloopen?Het offensief was geluwd,de Duitschers seinden al over een mislukking,doch nog zware dagen zouden volgen. Van 7 tot 10 Augusus was feitelijk alleen de artillerie aan 't woord.Den 10° namen de Engelschen Westhoek. Van 10 tot 16 Augustus weer kalmte,maar den 16° de infanterie-strijd opnieuw.En nog altijd regende het.De franschen namen het bruggenhoofd van 3 grachten.De Engelschen namen Langemark terug en drongen nog 800 meter verder.Maar dat was geen vooruitgang. De Duitschers pasten hier eenvoudog Hindenburgs nieuwe methode toe.Ze lokten de achter-volgers over een door het geschut omgewoeld terrein,en als de tegenstaander vermoeid was,barste eensklaps artillerievuur los en volgden aanvallen van stoottroepen. Aldus geschiedde het eveneens nu.De Britten kwamen tot bij Poelkapelle, verloren daar veel volk en de overigen werden wanordelijk teruggedreven tot Langemark.Bij westhoek ging het op gekijke wijze toe.De Engelsen rukten tot aan het Polygoon-bosch,waaruit plots een reserve stormde en den tegenstander achteruit wierp. Twas weer een bloederige dag geweest.Men seinde dat men 2400 gevangenen en 24 kannonnen genomen had,maar over de vele dooden en gewonden zwegen de berichten. ( wordt vervolgd)
De afgematte verdedigers der camerons zagen hun helpers en schepten nieuwe moed. De bajonetten flitsten,en de Duitschers die reeds een voet hadden in de begeerde stelling, werden in een onweerstaandaren aanval terug geworpen. De Argylls en deCamerons wachten nu de verdere gebeurtenissen af. Eensklaps zagen ze een compagnie kameraden naderen; de manschappen toch droegen de uitrusting der Camerons. Ze rukten aan door het Bellewaarde bosch, ten noorden ven den Meen-schen weg en behaven zich naar de loopgraven van het 91°. Waren het britten of vermomde Duitschers, want men had al meer me de lage listen van den vijand kennis gemaakt. Het antwoord kwam van het 91°, dat hevig begon te vuren. Andere kompagnies van het 9° Argylls verschenen uit het Zouave-wood. Hun aanvoerder,luitenant kolonel Clark werd gedood. Majoor Christie begreep dat het 91° in zijn strijd tegen die vermomde Duitschers hulp behoefde,daar het reeds week. De toestand werd dreigend.Majoor Christie, die na de dood vanClark het kommando iver alle Argills had,leidde zijn mannen in het Zouave_bosch terug.Reeds drie honderd man van het regiment waren gedood of verwond. De Duitschers ontdekten vanuit een label ballon de stelling en dadelijk werd t Zouave woud hevig beschoten.De onderstand van Christie werd 2 maal opgeblazen,maar de majoor had als bij wonder geen letsel. Nauwelijks een boom bleef ongedeerd.Het bosch stond daar met schamele stammen,waaraan slechts weinige takken overgebleven waren.En in de verwoesting lagen vele dooden,te midden van gebroken wapens, opengescheurde zandzakkan,tusschen granaattrechters versplinterd hout, gevelde bomen. Maar de argylls weken niet.Eindelijk werden ze afgelost en trokken ze naar Poperinghe,in rustkwartier. De rust duurde slechts een dag.Toen moest het regiment haastig naar Sint- jan. De Duitschersbeschoten daar de linie met gasbommen,en deden toen een aanval. (vervolg komt)
Ik voel mij als een meeuw gedragen op de wind; zwevend over land en strand,ik zie de golven rustig geen en weer gaan ,zachtjes strelend over t zand, zwevend over berg en dal, ik zie de sneeuw, de kleuren van de herfst, het vallen van de blaren op het gras,voeding voor de stam ,die zustig wacht tot er de nieuwe lente komt,het nieuwe leven t elken jare weer ,voor ons voor al wat leeft en nog een oog ,voor al die schoonheid heeft.
Duiterste rechter vleugel,zevende en achste kolonne namen hollebeke en Basse- Ville. Toen de avond viel,had men op een frond van 2.5 kmtot 3 km,vorderingen gemaakt.Men nam 6000 gevangenen.Aan weerzijden waren de verliezen zwaar.Den 1é Aaugustus regende het geweldig.Segranaattrechters waren poelen vol water.Daarin moest men dekking zoeken.Men stond tot aan de schouders in t water.De artillerie had het land geeffend,maar niet de betonblokhuizen kunnen vernielen,die vreeselijke mitrailleurnesten waren en kogels zaaiden zaaiden over de wildernis. En daar voerden de Duitschers hunreserven aan. Westhoek en Sint-Juliens terug, namen die plaatsen weer en wierpen de tegenpartij achter de Sint-Jansbeek. Den 3é ging Sint-Juliens weer aan de Engelschen over.As ebbe en vloed deinsden de legers geen en terug maar telkens was de grond met dooden en gewonden bedekt.En t bleef maar regenen.Men vocht in poelen en moeressen.Zo bleef men worstelen op het elfde plekje.De Franschen zuiverden hoeven bij Langemark. Den 5°namen de Duitschers Hollebeke, doch verloren er ook weer. En zoo duurde dit tot den 10°.Heldendaden werden er bij menigte verricht. De Britten toonden ware doodsverachting. Bij het Hooge lag een bosch, door de britten("Zouavewoud" gedoopt.daaraanwas nu de naamvan majoorGeorge James Christie verbonden. Het 9°Argyll en Sutherland Higlanders beeten een bossche en moesten het 2° Camerons versterken. twee compagnie s onde bevel van majoor Christie,die onder gevig granaatvuur zijn mannen over den meenschen weg leidde,tweehonderd meter ten Westenvan Hooge. Hier groeven de soldaten ich in.Wat later kreeg Chritie bevel een compagnie wat Zuidelijkerbij het Sanctuary Wood te brengen.De mannen rukten op,onder het aanheffen van hun stijdkreed"Good old 9 th Argillsi" .Kameraden vielen maar de overigen trokken zonder aarzelen verder. Eeen scherpe geur van gas walmde door de lucht.De Loopgraaf,waar men steun verlenen moest,was op t punt verloren te gaan. "here are the Argills" klonk het. (vervolg volgende keer)
Slagen van bixschoote en Langemark. ----------------------------------------------------- Bixschoote was geen vreemde naam meer. Eertijds lag het dorp daar vreedzaam tusschen Langemark en steenstrate, achter het kanaal van ieperen langs den ijzer.In 1914 had de bevolking westwaards moeten vluchten en vochten duitschers en franschen in haar huizen en tuinen.Het plaatsje ging verscheidene malen van hand tot hand,doch bleef teslotte aan de keizerlijken. In1915was er een geweldige worsteling geweest in Steenstrate en Pilkem,en wij herinneren er aan,hoe de Belgen er op het hachelijkst oogenblik den toestand redden. Nu in 1917,voor het offensief,liep de linie,als volgd:van Diksmuide tot Noordschoote, Belgen, dan tot boesinge de Franschen onder Generaal Anthoine .Van boesinge liep het front over het kanaal langs Wieltje Verloren hoek voor Yperen naar Zillebeke, Oosttaverne, Gapaard naar de leie,naar Waasten( dat aan de Duitschers was).Dit laatste deel was bezet door het 11é Britsche leger,generaal Fergusson, (Engelschen, schotten ,Welschen en Australliers;) Tegenover de gealieerden stond het 14 é leger van Sixt von Arnim,groep Rupprecht van Beieren:18 Divizies Beieren Pruisen en de 8é gardedivisie. In de nacht voor den 31é juli trokken de Fanschen over 29 bruggen over het kanaal. Om t uur begon den aanval.Het regende.De fanschen rukten over het niemandsland, een woest oord vol granaadscherven.Artillerie,gas brandende vloeistoffen bestookten de 6 Duitsche divisies welke daar stonden en vreeselijke verliezen leden.De overlevenden weken en weldra vielen Bixschote en Kortekeer,een herberg, nu een redoute op de weg naar Langamark .De Franschen bereikten de Sint-Jansbeek.Maar nu vielen de Duitschers aan.Zij werden teruggeslagen. De Engelschen rukten gelijktijdig op;Een eerste groep baande zich een weg naarPolkem;Essen en Krupphoeve,waren verlaten, te Pilkem was de weerstand klein.De Britten bereikten Kortebeek. Rechts van hen raakte een tweede groep tot het puin van Langemark;een derde vertrok uit Wieltje en nam sint- Juliens op den straatweg Ieperen-Brugge;een vierde volgde de spoorlijn Ieperen-Roeselare en veroverde Frezenberg , De zesde kolonne had tot aan den weg Ieperen Meenen die zeer golvend is. Het terrein was beter tot verdediging geschikt en de Britten moesten hier door gevige,bloedige gevechten bij Hooge en sanctuary-wood het verzet breken.Toch bleven ze aan die punten meester.Tegen aanvallen volgden om den ganschen dag was de worsteling gruwelijk. ( wordt vervolgd)
Jules en Marie zitten samen aan de leuvens stove een beetje te genieten van de warmte,plots fronst Jules zijn voorhooft en zegt tegen Marie;zeg Marie weete gij hoe t komt dat je gij 4 lippen hebt, maar Jules toch zegt Marie ,hoe zoude k ik da weten,ewel zegt Jules k ga je t nekeer zeggen.da zin der twee voor ruzie te maken en twee voor t were goe te maken.Ewel mercie zo zegt Marie.
Een knecht melde zich aan bij een boer voor werk de boer en de boerin bekijken elkaar, en de boer zegt tegen de knecht ;neem eens die kruiwagen en rij eens tien keer rond mijn erf ,zo gezegt zogedaan ,de knecht is er terug en den boer zegt tegen zijn madam ,ewel wa peinsde gij er van,wacht zegt de boerin ik zal t nekeer bekijken ,ze doet haar rokje af en ook haar broek,legt zich in de kruiwagen en laat hem terug 10 x rondrijden, als de knecht terug is zegt de boerin tegen haar man? je moet hem niet aanvaarden want hij ziet geen werk.
Tis zeer erg in frankrijk ,zeg paar parijs staat in brand, maar hoe is t gesteld in belgie,blijkbaar denken die vreemde belgen dat ze daar ook mee moeten beginnen ,zie en hoor t resultaat maar eens in t dagelijks nieuws,als men niets kan breken houden ze t maar voor bekeken. K vraag mij af hoe de toekomst er binnen enkele jaren uit ga zien? en wat gaan ons kleinkinders nog beleven,de wereld staat op zijn kop en wij maar hopen?hoe is t mogelijk dat mensen zoiets kunnen waar maken. De HEER heeft deze wereld niet geschapen voor enkelingen, maar voor allen t zij blank of zwart t zij kristenen als anders gelovigen en toch? ALs wij allen wat meer deelzaam werden zou het dan niet beter zijn,en wat met die mensen die zomaar uit hun huis gezet worden,NIET TE GELOVEN.je moet het meemaken om het te begrijpen dat is mijn mening.
Voelt jy je ook soms zo alleen, met al die mensen om je geen. relfs als je lacht of je huilt luisterd er niemand, elke dag tussen twee muren komen te staan, dan vraag je soms kijk mij eens aan, k ben toch je vriend. iemand die alles zou doen die door het vuur gaat altijd voor je klaar staat, altijd bereid is voor iedereen, bouwen wil aan de toekomst, geloof het of niet ik blijf een vriend. in iedere mooie dag , elke onbetante dag, al is de nacht soms veel te lang, al zijn de dagen soms zeer duister neem dan mijn hand, want je hebt een vriend aan mij. iemand die altijd voor je klaarstaat, altijd aan je zij als jij dat wil, al is de hemel niet altijd blauw, weet dat ik van alle mensen hou. dus ik ga door,want ik weet; ik heb een vriend aan jy.
Een bloemken ,een kaarsje,het doet toch nog een beetje pijn vandaag alleen al k had zoveel nog willen zeggen,zo graag nog even bij je zijn geweest een broer een kind een vader en een moeder,een vrouw die ons ontvallen is? en diep in mijn gedachten verzonken praat ik nu met je hoe t allemaal eens is geweest ,hoe goed het was met jou,en diep in mijn hart blijft er nog die plaats voor jou Laat mij toe je op vandaag nog eens te zeggen zonder meer IK hou van jou, ik mis je zo,het zit in mij vanbinnen,en als ik vanavond slapen ga zal ik je missen en even dromen dat wij nog elkaar eens wederzien,men zegt dit is het leven en je moet je er aan aanpassen;jawel maar t doet verdomme pijn vandaag.omdat ik van je hou omdat ik weet;ik mis je zo,ik heb je toch zo lief gehad.
Ik wens vandaag een Zalige hoogdag aan al wie mij bezoekt,een dag waarop wij allen weer gedenken die ons zijn ontvallen,k voel mij als een meeuw gedragen op de wind; zwevend over berg en dal,over land en strand,en even in gedachte voel ik mij bij mijn geliefden aan den overkant.daar waar ooit een plaats zal zijn voor mij en vele anderen. Het is een dag die vreemd aanvoelt Een dag waarop wij even blijven stilstaan bij de diepe zin van ons bestaan,en verder bouwen in ons aards bestaan.tot eer en glorie van de HEER.
