don't judge me by my outside, try to understand my inside....
22-07-2005
Afwachting...
In afwachting dat ik verder schrijf aan mijn verhaaltje door gebrek aan tijd en goesting wil ik hier toch geen lege ruimte achterlaten daar is niemand mee gebaat, daarom schrijf ik enkele citaten en of stellingen in de loop van de komende weken om alzo de leemte op te vullen. Deze citaten en of stellingen zijn niet van mijn hand maar wel het ontleden waard.Ik schrijf uitsluitend voor mezelf. Toch denk ik vaak aan mijn lezers maar dat is dan in de periode dat ik bezig ben het schrijven uit te stellen.
Pas op voor schrijvers met de maarschalkstaf in hun ransel, want de rest van hun bagage bestaat niet zelden uit de ordinaire benodigdheden voor een literair middenstandsdiploma.
Wel,wel hier zijn we dan weer althans als je deze tekst kunt lezen dan is alles terug in orde wat problemen gehad met mijn pcke en dat zou nu opgelost moeten zijn,allee JP bedankt maar liefst niet tot weerzien want het heeft me ook wat euro's gekost, maar ja ik zou het al opgegeven hebben maar schijnbaar zijn er nog mensen die tot op het bot kunnen doorgaan en dan ook nog oplossen, merci. Zo dan kan ik terug aan mijn verhaaltje schrijven maar dat zal pas voor volgende week zijn, nu ga ik er een weekendje tussenuit, een frisse neus ophalen en alles van mij afschudden zodat ik fris terug kan schrijven.Ciao
Dus mijn eerste werk was ergens een landkaart van Frankrijk zien vast te krijgen zodat ik toch een beetje op de hoogte kwam van de geografie van Frankrijk en misschien ook een taalgids zodat ik me in die richting ook een beetje kon behelpen. Een klein boekenwinkeltje iets verder op daar zou ik het wel kunnen vinden. Ik begon ook honger te krijgen want veel had ik nog niet gehad vandaag, nadat ik het gezochte gevonden had ging ik op zoek naar een frietbarak of iets in die zin, uiteindelijk belandde ik in een pitoresk restaurant "Chez Julien" en dat bleek een goede keus achteraf, ik had mijn buikje vol gegeten en na mijn plannen verteld te hebben aan Julien kreeg ik van hem de nodige- en gedetailleerde uitleg over hoe ik dat het beste zou aanpakken i.v.m. de te volgen route de overnachtingsplaatsen enz. enz.want eigenlijk kwam er wel wat bij kijken en had ik op het eerste moment nog niet zover nagedacht en was het voor mij meer als een avontuur bedoeld zonder teveel poespas ik zou wel zien wat er op mij af kwam, feit was volgens Julien dat ik vandaag nog moest proberen Cambrai te bereiken en dan zat ik goed, want in Frankrijk zouden ze je gemakkelijker meenemen als hier bij ons, zo gezegt zo gedaan, ik nam afscheid van Julien en beloofde op de terugreis zeker langs te komen. Ondertussen was het reeds 14uur geworden en volgens de gegevens van Lucien moest ik nog zo'n 125km doen tot in Cambrai waar ik dan terecht kon in een "Auberge de jeunesse" of Jeugdherberg waar men voor weinig geld terecht kon en aangezien ik niet zo kapitaalkrachtig was de ideale oplossing. Ondertussen ben ik aan de grote baan gekomen en met wat geluk zou ik hier ook niet lang meer staan, in ieder geval er was toch genoeg verkeer.
Dat zal nu wel bijna 40jaar geleden zijn, toen was ik nog jong en knap en de jaren hebben hun tol geeist want nu ben ik alleen nog maar knap,enfin. Waar ik het hier over wil hebben is het volgende, mijn eerste verblijf in het buitenland en dat zonder een frank(die bestonden toen nog) op zak en eveneens geen vervoer,maar ik zou vertrekken ik was het een beetje moe hier maar niet zomaar moe, dat is moeilijk uit te leggen en slaan we dus maar over. Ik wou en zou naar La Douce France vertrekken en de enigste mogelijkheid voor mij was een leugentje om best wil, ik moes mijn ouders overhalen zodat ik toestemming kreeg om te gaan. Dus verzon ik het verhaal van die vriend die naar Frankrijk ging om seizoensarbeid te doen en dan telkens terug kwam met een pak geld, hoeveel geld wilde vader weten, heel veel zei ik hem, tot vandaag weet ik nog steeds niet of hij mijn verhaaltje geloofde maar feit was dat ik mocht vertrekken.
Helaas er was geen vriend die meeging en vervoer had ik ook niet alleen had ik door mijn straf verhaal wat frankskes weten los te peuteren voor onderweg, ik denk ook niet dat er op het einde van die eerste dag nog veel overschoot van het geld. Dan maar liften, dat werd ook veel meer gedaan toen als de dag van vandaag,ik moes dus richting Brussel gaan en dat was een fluitje van een cent, mijn duim had zijn uitgangspositie nog niet helemaal ingenomen of er was reeds een bereidwillige oudere heer die me tot achter Brussel wou meenemen, geen flauw benul of dat in mijn geval wel de goede beslissing was, maar het feit was dat ik reeds om 11uur voorbij Brussel zat en als het aan dat tempo verder ging kon ik misschien heel Europa doorkruisen, dacht ik zo. Maar nu pas begon ik mij te realiseren dat er nog meer was als alleen maar te liften, je moest er ook nog aardrijkskunde voor kennen en dat was nu ook weer niet mijn sterkste vak, en waar zou ik uiteindelijk willen belanden? Juist laten we het daar morgen maar over hebben.
Nog zoek ik naar de onschuld in mij
toen ik nog een kind was.
Vergeefs, want zelfs op de bodem van mijn ziel
is er niets meer, wat mij nog aan mijn kind zijn bindt.
Soms dartelt nog het kind in mij,
het speelt, lacht en het huilt
ik was in mijn kind zijn nog vrij.
In de slaap moegespeeld en levensvrij
dan gaf ik mijn dromen ruim baan,
luchtkastelen bouwend op de maan.
Met verwondering keek het kind in mij
naar de hemel, bloemen en de bomen
vervuld van vragen
wie er op de sterren zouden wonen.
Het kind in mij is neergesabeld door regels en wetten,
"wees braaf" en doe alles in het nette.
Het kind in mij: eenzaam en verward
keek ik de wereld in.
Alleen als kind ben je onschuldig
en heeft het leven diepe zin.
Het kind in mij keek niet om
en ging op weg naar een nieuw begin.
Laten we het hier en nu eens hebben over het fenomeen "schrijvers", men komt ze overal tegen en zeker in het internetwereldje waar velen hun "meesterwerkjes" posten, bekrompen vind ik ze, dit is niet scheldend bedoeld, wat ik ermee bedoel is het volgende je komt steeds meer en meer dezelfde "schrijvers" tegen, op zich is dat niet zo erg, maar op bepaalde sites gebeurd het dan dat er "kliekjes" ontstaan die enkel nog elkaar gaan lezen en van commentaar voorzien. Als nieuwkomer is het dan reeds moeilijk om de nodige aandacht, laat staan waardering te krijgen. Wil je op een of andere dag toch in de kijker lopen dan is volhouden hier toch wel de boodschap, het kan soms heel lang duren voor het zover is, eerst zul je een lange rij negatieve kritieken te verwerken krijgen, buig die eenvoudig om naar positieve stimulansen en onthoud enkel de bruikbaarheden. Tot de dag komt dat ook jij kwaliteits-stukken inlevert! Ondertussen is ook het woord "kwaliteit" gevallen. Op verschillende sites is dit woord net een rode lap die ze voor stieren houden. En net als bij dat beestje, laaien de emoties soms hoog op. Iedereen heeft wel zijn eigen definitie van "kwalitatief hoogstaande werken". Maar er helemaal uitkomen doen ze nooit, smaken verschillen en gelukkig maar zou ik zeggen het zou anders maar een saaie bedoening zijn zonder die vele varianten Toch zijn steeds weer die enkel hopen op literaire hoogstandjes. Hartenkreten zijn te min, verhalen van minder dan één pagina voldoen ook niet aan hun eisen. Ze schreeuwen enkel om gefundeerde en goed uitgebalanceerde kritieken, maar vergeten daarbij dat dit niet voor iedereen weggelegd is. Ze staan er niet bij stil dat het voor veel schrijvers al een hele prestatie is om hun schrijfsels openbaar te gooien. Ze verwachten niet om hoogstaand bevonden te worden. Ze hopen alleen maar, dat enkelen het lezen, om alzo wat ervaring op te doen en zo heel langzaam te kunnen groeien. Of zelfs dat niet. De meer "gerenommeerde schrijvers" gaan nu natuurlijk aan het steigeren, wat ook hun goed recht is. Maar ook "zij" zijn ooit moeten beginnen, ook zij hebben het nodige leergeld betaald, het is niet omdat men de perfectie nastreeft dat dit ook telkens lukt. Dit alles neemt niet weg, dat de schrijverswereld, en dan vooral die op het Internet, meer weg heeft van een select groepje met steeds dezelfde gezichten. De "beteren" of zij die denken het te zijn, treden daarbij steeds weer op het voorplan, voeren het hoge woord, en hopen dat de rest volgzaam is.
Misschien dat daarom dit wereltje zo "bekrompen" blijft. Velen haken immers vlug af in de veronderstelling dat het toch nooit iets zal worden. Dat het allemaal te hoog gegrepen lijkt. Maar niets is minder waar. Volhouden is de boodschap. Leer bij waar je kan! Voel je niet méér, maar zeker ook niet minder dan anderen. Kwaliteit is immers op verschillende niveaus...net zoals er smaken zijn.
Het mkaat neit uit in wklee vlogodre de lteters in een wrood saatn, het eigne wat bleganijrk is, is dat de eretse en de ltaatse ltteer op de juitse ptaals saatn.
Het is zover, onze Steve heeft de eed afgelegd als gouverneur, nee begot,als "Keizer van Limburg". En ze hebben het alweer over dat Limburg-gevoel, de nationale media. Precies alsof ze plots schrik gekregen hebben van die brave Limburgers. Dat ze nu stormenderhand het land zullen veroveren, en alles onderworpen wordt of erger nog dat het Limburgs standaardtaal wordt. Maatregelen zullen er komen dat staat nu al vast en die zijn ook niet niks, ik heb een exclusieve blik kunnen werpen op de beleidsplannen.Volgend jaar al worden de provincie-belastingen afgeschaft en voor iedere Limburger moet de toegang tot al de provinciale domeinen gratis zijn. Heel Limburg zal gratis kunnen sporen en bussen over een uitgebreid netwerk dat heel Limburg doorkruist, vergeten we daarbij niet de lijn Hasselt-Maastricht Ook het onderwijs wordt onder handen genomen. Zo zal de Provinciale Hogeschool in de toekomst "Hogeschool met de gratis laptop" heten, en het L.U.C. wordt G.U.C. of tewel Gratis Universitair Centrum. Zij die gebruik maken van de fiets van en naar het werk krijgen per kilometer bonuspunten die op hun beurt weer recht geven op gratis voedselbonnen. En als toemaatje mogen alle Limburgers gratis naar de match als St.Truiden en Genk tegen elkaar sjotten, als ze al niet voor niets gaan? Tot slot en onder impuls van Steve Stevaert moeten alle ambtenaren hun auto inleveren voor een fiets, zodat ze helder van geest aan hun dagtaak kunnen beginnen. Voor de gedeputeerden die persé hun chauffeur willen behouden wordt er een tandem ter beschikking gesteld.
Hallo luitjes het is veel te warm hier in het binnenland, zie me hier al lopen met ne rode kop echt geen zicht, daarom zul je mij een weekje moeten missen!!! en trek ik naar de kust en kan ik mijn schatje nog eens zien, zou ze me ook graag zien komen, ik weet het niet zij heeft mij tenslotte hier achter gelaten.
Gezien het aantal vrouw-vijandige en discriminerende uitspraken in de bijbel, is het toch nog verwonderlijk dat het percentage vrouwen dat het christelijk geloof belijdt hoger dan het percentage mannen
Geen voorjaar tekent zich af tegen de verplaatste winter Zo gaat het in mei als de warmte het af laat weten en nog dagen ijsheiligen uit de volksmond klinken
10 maart 1975-2005.
Het was de 10 maart 1975
iets voor 20:00 h toen er werd gebeld.
Ik lag op bed, en moeder deed open,
er is iets met Jefke,
dat was het enige wat ze zei:
het was Christa het zusje van mijn beste vriend,
we zijn vlug naar haar thuis gereden
hopende dat het niet ernstig zou zijn,
maar die hoop was al snel verdwenen toen we de ambulance zagen,,
haar vader kwam ons tegemoet en zei
dat er iets niet goed was, toen wisten we eigenlijk al genoeg!
We wisten het maar wilden het niet weten,
de hoop die bleef tot aan de deur
toen wisten we het zeker: een overdoses!
Hij heeft bewust van dit leven afscheid genomen.
Hij is niet meer!
Hij is niet meer!!!
Mijn vriend hij is dood
hoe kan dit, waarom?
Vraag je je zelf af, en nog steeds
Hij is dood,
we kunnen het niet begrijpen zo'n fijne gast en nu is hij ...
Het moeilijkste was nog niet voorbij, de dagen erna zijn heel zwaar geweest.
Toen de dag om afscheid te nemen, de crematie.
Nu neem ik nog iedere dag afscheid
het is ook zo onbegrijpelijk!
Zo ontzettend onbegrijpelijk!
De wereld gaat met veel herrie voorbij
ik sta stil, stil in het verleden
ooit ga ik weer vooruit
maar wanneer zal ik stil vooruit gaan?
Vaarwel mijn lieve vriend
hou een plaatsje vrij
Ja,dat het weder nu eens beter wilt worden dan kunnen we hem uit zijn winterslaap halen, onze barbecue bedoel ik, nu wordt het stilaan tijd dat het weder zich eens gaat herpakken want anders pleeg ik nog zelfmoord! wat is dat eigenlijk dat een man zo aantrekt in barbecueën, t'is toch maar gewoon stukjes vlees roosteren en liefst niet laten aanbranden of is het dat vuurtje waar het weer om te doen is, maar langs de andere kant ziet ge ze praktisch niet in de keuken tenzij voor een eitje te koken of te kijken wat de pot schaft.
Langs de andere kant is het ook zo dat de inkopen van dat festijn meestal door de vrouwen gebeurd en het tot stand komen van zo'n festijn gebeurd op aandringen van de man. Wat zien mannen in die
barbecue wat vrouwen niet zien, is het misschien gewoon om hun te laten gelden,zo van kijk wat ik kan, ze willen graag in het middelpunt van de belangstelling staan, of is het om het grootste stuk vlees te doen.
***** Nee zegt een professor het gaat terug naar de "oerinstincten". Mannen hebben vooral een obsessie met vuur en in de prehistorie was dat immers een waardevol goedje, want wie het vuur bezat, bezat de vrouwen.
Huuulp waar is mijne 1000ste bezoeker verdekke me, zeker gemist of helaba wacht eens wa, dat kan ik geloven dat zich niemand aangemeld heeft het scheelt maar een letterke en dat heeft de doorslag gegeven,zie jij het ook,sorry jongens/meiskes de volgende keer beter
Ik schrijf omdat ik niet van televisie houd.
Een video zet ik na een half uur uit. Dan boeit het me niet meer.
Sporten heb ik gedaan,heel vroeger. Werd er alleen maar moe van.
Heb zelfs even gepuzzeld, kruiswoord en jigsaw....Saai...
Als een bouwpakket niet lukt, word ik pissig!
De tuin is een grasveld, tuinieren vind ik ook niets!
Trouwens, dat grasmaaien kwam me ook zo de strot uit!
Lezen leek me wel wat.
Alleen ik kwam niet door de bladzijden heen. Ik wil creëren....
De tekening, die ik net heb gemaakt, is niet wat ik beoogde...
Ik schrijf omdat ik alles wil vertellen.
Waarheid of fictie, mijn fantasie vloeit...
Verhalen uit mijn verleden, romantisch versierd,
of meedogenloos verminkt om het sterker te maken...
Wat is waarheid? Wat is fantasie?
Ik maak het vaak mooier, of triester, dan het is (of was)
Een eitje gebroken,
Ik zie de zon.....
in een witte lucht,
...even schrijven!
Mijn vriendin vlucht.....het ga je goed waar je ook maar bent.
Wel,wel hier zijn we dan weer althans als je deze tekst kunt lezen dan is alles terug in orde wat problemen gehad met mijn pcke en dat zou nu opgelost moeten zijn,allee JP bedankt maar liefst niet tot weerzien want het heeft me ook wat euro's gekost, maar ja ik zou het al opgegeven hebben maar schijnbaar zijn er nog mensen die tot op het bot kunnen doorgaan en dan ook nog oplossen, merci.
Even geduld
Dus mijn eerste werk was ergens een landkaart van Frankrijk zien vast te krijgen zodat ik toch een beetje op de hoogte kwam van de geografie van Frankrijk en misschien ook een taalgids zodat ik me in die richting ook een beetje kon behelpen. Een klein boekenwinkeltje iets verder op daar zou ik het wel kunnen vinden. Ik begon ook honger te krijgen want veel had ik nog niet gehad vandaag, nadat ik het gezochte gevonden had ging ik op zoek naar een frietbarak of iets in die zin, uiteindelijk belandde ik in een pitoresk restaurant "Chez Julien" en dat bleek een goede keus achteraf, ik had mijn buikje vol gegeten en na mijn plannen verteld te hebben aan Julien kreeg ik van hem de nodige- en gedetailleerde uitleg over hoe ik dat het beste zou aanpakken i.v.m. de te volgen route de overnachtingsplaatsen enz. enz.want eigenlijk kwam er wel wat bij kijken en had ik op het eerste moment nog niet zover nagedacht en was het voor mij meer als een avontuur bedoeld zonder teveel poespas ik zou wel zien wat er op mij af kwam, feit was volgens Julien dat ik vandaag nog moest proberen Cambrai te bereiken en dan zat ik goed, want in Frankrijk zouden ze je gemakkelijker meenemen als hier bij ons, zo gezegt zo gedaan, ik nam afscheid van Julien en beloofde op de terugreis zeker langs te komen.
Dat zal nu wel bijna 40jaar geleden zijn, toen was ik nog jong en knap en de jaren hebben hun tol geeist want nu ben ik alleen nog maar knap,enfin.
Het kind in mij.
Laten we het hier en nu eens hebben over het fenomeen "schrijvers", men komt ze overal tegen en zeker in het internetwereldje waar velen hun "meesterwerkjes" posten, bekrompen vind ik ze, dit is niet scheldend bedoeld, wat ik ermee bedoel is het volgende je komt steeds meer en meer dezelfde "schrijvers" tegen, op zich is dat niet zo erg, maar op bepaalde sites gebeurd het dan dat er "kliekjes" ontstaan die enkel nog elkaar gaan lezen en van commentaar voorzien.
Het is zover, onze Steve heeft de eed afgelegd als gouverneur, nee begot,als "Keizer van Limburg". En ze hebben het alweer over dat Limburg-gevoel, de nationale media. Precies alsof ze plots schrik gekregen hebben van die brave Limburgers. Dat ze nu stormenderhand het land zullen veroveren, en alles onderworpen wordt of erger nog dat het Limburgs standaardtaal wordt.
VOORBIJ.
Ja,dat het weder nu eens beter wilt worden dan kunnen we hem uit zijn winterslaap halen, onze barbecue bedoel ik, nu wordt het stilaan tijd dat het weder zich eens gaat herpakken want anders pleeg ik nog zelfmoord! wat is dat eigenlijk dat een man zo aantrekt in barbecueën, t'is toch maar gewoon stukjes vlees roosteren en liefst niet laten aanbranden of is het dat vuurtje waar het weer om te doen is, maar langs de andere kant ziet ge ze praktisch niet in de keuken tenzij voor een eitje te koken of te kijken wat de pot schaft.
Langs de andere kant is het ook zo dat de inkopen van dat festijn meestal door de vrouwen gebeurd en het tot stand komen van zo'n festijn gebeurd op aandringen van de man. Wat zien mannen in die
barbecue wat vrouwen niet zien, is het misschien gewoon om hun te laten gelden,zo van kijk wat ik kan, ze willen graag in het middelpunt van de belangstelling staan, of is het om het grootste stuk vlees te doen.
***** Nee zegt een professor het gaat terug naar de "oerinstincten". Mannen hebben vooral een obsessie met vuur en in de prehistorie was dat immers een waardevol goedje, want wie het vuur bezat, bezat de vrouwen.
Ik schrijf omdat ik niet van televisie houd.
Een video zet ik na een half uur uit. Dan boeit het me niet meer.
Sporten heb ik gedaan,heel vroeger. Werd er alleen maar moe van.
Heb zelfs even gepuzzeld, kruiswoord en jigsaw....Saai...
Als een bouwpakket niet lukt, word ik pissig!
De tuin is een grasveld, tuinieren vind ik ook niets!
Trouwens, dat grasmaaien kwam me ook zo de strot uit!
Lezen leek me wel wat.
Alleen ik kwam niet door de bladzijden heen. Ik wil creëren....
De tekening, die ik net heb gemaakt, is niet wat ik beoogde...
Ik schrijf omdat ik alles wil vertellen.
Waarheid of fictie, mijn fantasie vloeit...
Verhalen uit mijn verleden, romantisch versierd,
of meedogenloos verminkt om het sterker te maken...
Wat is waarheid? Wat is fantasie?
Ik maak het vaak mooier, of triester, dan het is (of was)
Een eitje gebroken,
Ik zie de zon.....
in een witte lucht,
...even schrijven!
Mijn vriendin vlucht.....het ga je goed waar je ook maar bent.
