Uit beleefdheid sta ik nooit mijn plaats af aan een oude persoon. Dat is mijn manier om hem te laten weten dat hij nog jong is.
Besluiteloosheid is iets verschrikkelijks. Je voelt je als een duizendpoot aan wie gevraagd wordt zijn beste beentje voor te zetten.
Er komt een tijd dat je aan je kinderen moet uitleggen waarom ze geboren zijn. En het zou fantastisch zijn als je tegen die tijd inderdaad de reden weet.
Ik ben mijn moeder dankbaar dat ze mij op de wereld heeft geholpen. Al moet ik toegeven dat mijn vader ook een duwtje heeft gegeven.
Een gedicht is een huis. Men moet erin kunnen wonen. En om gerieflijk te zijn moet het een kelder, een zolder en vele diepe kasten voor onze herinneringen hebben.
Indien ik je dragen kon over de diepe grachten van je vreemde gedachten en je angsten heen, dan droeg ik je,
Uren en dagen lang
Indien ik de woorden kende om je antwoord te geven op je duizend vragen over leven,over jezelf,over liefhebben en gelukkig worden dan praatte ik met jouw
Uren en dagen lang
Indien ik vrede in je hart kon planten door geduldig te wachten en te hopen tot het zaad van vrede in je open brak dan wachtte ik
Uren en dagen lang
Indien ik genezen kon wat er omgaat in je hart aan onmacht,ontevredenheid en onverwerkt verdriet, dan bleef ik naast je staan,
Uren en dagen lang
Maar ik ben niet groter,niet sterker dan jij en ik weet niet alles en ik kan niet zoveel... Ik ben maar een vriend op je weg...
De afgunstige kan niet verdragen dat jij verder springt dan zijn stokje lang is.
Och als je zestien bent, ben je verliefd op een meisjeshoofd zonder lichaam en je wordt geobsedeerd door een vrouwenlichaam zonder hoofd. Pas later komen die twee te zamen.
Al ziet een mens zijn graf al open, toch moet hij altijd blijven hopen.
Een vrouw die aan de was was zag zeven vliegen vliegen en er was ook een bij bij maar die vloog over de weg weg.
Democratie : de vrijheid om je eigen onderdrukker te kiezen.
Mijn huwelijk is als een sprookje. Elke avond als ik thuis komt zit er weer een heks op de bank.
Geen enkel mens is intelligent genoeg om zijn eigen domheid te kunnen begrijpen.
Mensen, die naast hun schoenen lopen zijn snel op hun teentjes getrapt.
Benieuwd naar wie ik ben... ...Wil je het ontdekken...? Ik kan je geen oplossingen geven voor al je problemen,twijfels en angsten in het leven. Maar ik kan naar je luisteren en samen zullen we zoeken naar antwoorden. Ik kan je verleden met al je hartzeer en pijn niet veranderen, noch de toekomst met zijn nog te vertellen verhaal Maar ik kan er nu voor je zijn wanneer je me nodig hebt. Ik kan niet voorkomen dat je over je eigen voeten valt. Ik kan alleen mijn hand aanbieden, zodat je die kan grijpen mocht je vallen. Jouw plezier,overwinningen, successen en geluk zijn niet de mijne,toch kan ik met je meegenieten. Jouw besluiten in het leven zijn niet de mijne om te maken,noch te beoordelen. Ik kan je alleen steunen,aanmoedigen en je helpen als je daarom vraagt. Ik kan niet voorkomen dat je valt,weg van onze vriendschap,van je waarden,van mij. Ik kan alleen voor je duimen,met je praten en op je wachten. Ik kan je geen grenzen geven,welke ik voor mezelf stel, maar ik kan je ruimte geven om te veranderen, ruimte om te groeien,ruimte om jezelf te zijn. Ik kan niet voorkomen dat je hart breekt of pijn hebt,maar ik kan met je meehuilen en je helpen de scherven te lijmen Ik kan je niet vertellen wie je bent. ...Ik kan alleen van je houden en een vriend voor je zijn..."
In afwachting dat ik verder schrijf aan mijn verhaaltje door gebrek aan tijd en goesting wil ik hier toch geen lege ruimte achterlaten daar is niemand mee gebaat, daarom schrijf ik enkele citaten en of stellingen in de loop van de komende weken om alzo de leemte op te vullen. Deze citaten en of stellingen zijn niet van mijn hand maar wel het ontleden waard.Ik schrijf uitsluitend voor mezelf. Toch denk ik vaak aan mijn lezers maar dat is dan in de periode dat ik bezig ben het schrijven uit te stellen.
Pas op voor schrijvers met de maarschalkstaf in hun ransel, want de rest van hun bagage bestaat niet zelden uit de ordinaire benodigdheden voor een literair middenstandsdiploma.
Wel,wel hier zijn we dan weer althans als je deze tekst kunt lezen dan is alles terug in orde wat problemen gehad met mijn pcke en dat zou nu opgelost moeten zijn,allee JP bedankt maar liefst niet tot weerzien want het heeft me ook wat euro's gekost, maar ja ik zou het al opgegeven hebben maar schijnbaar zijn er nog mensen die tot op het bot kunnen doorgaan en dan ook nog oplossen, merci. Zo dan kan ik terug aan mijn verhaaltje schrijven maar dat zal pas voor volgende week zijn, nu ga ik er een weekendje tussenuit, een frisse neus ophalen en alles van mij afschudden zodat ik fris terug kan schrijven.Ciao
Dus mijn eerste werk was ergens een landkaart van Frankrijk zien vast te krijgen zodat ik toch een beetje op de hoogte kwam van de geografie van Frankrijk en misschien ook een taalgids zodat ik me in die richting ook een beetje kon behelpen. Een klein boekenwinkeltje iets verder op daar zou ik het wel kunnen vinden. Ik begon ook honger te krijgen want veel had ik nog niet gehad vandaag, nadat ik het gezochte gevonden had ging ik op zoek naar een frietbarak of iets in die zin, uiteindelijk belandde ik in een pitoresk restaurant "Chez Julien" en dat bleek een goede keus achteraf, ik had mijn buikje vol gegeten en na mijn plannen verteld te hebben aan Julien kreeg ik van hem de nodige- en gedetailleerde uitleg over hoe ik dat het beste zou aanpakken i.v.m. de te volgen route de overnachtingsplaatsen enz. enz.want eigenlijk kwam er wel wat bij kijken en had ik op het eerste moment nog niet zover nagedacht en was het voor mij meer als een avontuur bedoeld zonder teveel poespas ik zou wel zien wat er op mij af kwam, feit was volgens Julien dat ik vandaag nog moest proberen Cambrai te bereiken en dan zat ik goed, want in Frankrijk zouden ze je gemakkelijker meenemen als hier bij ons, zo gezegt zo gedaan, ik nam afscheid van Julien en beloofde op de terugreis zeker langs te komen. Ondertussen was het reeds 14uur geworden en volgens de gegevens van Lucien moest ik nog zo'n 125km doen tot in Cambrai waar ik dan terecht kon in een "Auberge de jeunesse" of Jeugdherberg waar men voor weinig geld terecht kon en aangezien ik niet zo kapitaalkrachtig was de ideale oplossing. Ondertussen ben ik aan de grote baan gekomen en met wat geluk zou ik hier ook niet lang meer staan, in ieder geval er was toch genoeg verkeer.
Dat zal nu wel bijna 40jaar geleden zijn, toen was ik nog jong en knap en de jaren hebben hun tol geeist want nu ben ik alleen nog maar knap,enfin. Waar ik het hier over wil hebben is het volgende, mijn eerste verblijf in het buitenland en dat zonder een frank(die bestonden toen nog) op zak en eveneens geen vervoer,maar ik zou vertrekken ik was het een beetje moe hier maar niet zomaar moe, dat is moeilijk uit te leggen en slaan we dus maar over. Ik wou en zou naar La Douce France vertrekken en de enigste mogelijkheid voor mij was een leugentje om best wil, ik moes mijn ouders overhalen zodat ik toestemming kreeg om te gaan. Dus verzon ik het verhaal van die vriend die naar Frankrijk ging om seizoensarbeid te doen en dan telkens terug kwam met een pak geld, hoeveel geld wilde vader weten, heel veel zei ik hem, tot vandaag weet ik nog steeds niet of hij mijn verhaaltje geloofde maar feit was dat ik mocht vertrekken.
Helaas er was geen vriend die meeging en vervoer had ik ook niet alleen had ik door mijn straf verhaal wat frankskes weten los te peuteren voor onderweg, ik denk ook niet dat er op het einde van die eerste dag nog veel overschoot van het geld. Dan maar liften, dat werd ook veel meer gedaan toen als de dag van vandaag,ik moes dus richting Brussel gaan en dat was een fluitje van een cent, mijn duim had zijn uitgangspositie nog niet helemaal ingenomen of er was reeds een bereidwillige oudere heer die me tot achter Brussel wou meenemen, geen flauw benul of dat in mijn geval wel de goede beslissing was, maar het feit was dat ik reeds om 11uur voorbij Brussel zat en als het aan dat tempo verder ging kon ik misschien heel Europa doorkruisen, dacht ik zo. Maar nu pas begon ik mij te realiseren dat er nog meer was als alleen maar te liften, je moest er ook nog aardrijkskunde voor kennen en dat was nu ook weer niet mijn sterkste vak, en waar zou ik uiteindelijk willen belanden? Juist laten we het daar morgen maar over hebben.
Nog zoek ik naar de onschuld in mij
toen ik nog een kind was.
Vergeefs, want zelfs op de bodem van mijn ziel
is er niets meer, wat mij nog aan mijn kind zijn bindt.
Soms dartelt nog het kind in mij,
het speelt, lacht en het huilt
ik was in mijn kind zijn nog vrij.
In de slaap moegespeeld en levensvrij
dan gaf ik mijn dromen ruim baan,
luchtkastelen bouwend op de maan.
Met verwondering keek het kind in mij
naar de hemel, bloemen en de bomen
vervuld van vragen
wie er op de sterren zouden wonen.
Het kind in mij is neergesabeld door regels en wetten,
"wees braaf" en doe alles in het nette.
Het kind in mij: eenzaam en verward
keek ik de wereld in.
Alleen als kind ben je onschuldig
en heeft het leven diepe zin.
Het kind in mij keek niet om
en ging op weg naar een nieuw begin.
Laten we het hier en nu eens hebben over het fenomeen "schrijvers", men komt ze overal tegen en zeker in het internetwereldje waar velen hun "meesterwerkjes" posten, bekrompen vind ik ze, dit is niet scheldend bedoeld, wat ik ermee bedoel is het volgende je komt steeds meer en meer dezelfde "schrijvers" tegen, op zich is dat niet zo erg, maar op bepaalde sites gebeurd het dan dat er "kliekjes" ontstaan die enkel nog elkaar gaan lezen en van commentaar voorzien. Als nieuwkomer is het dan reeds moeilijk om de nodige aandacht, laat staan waardering te krijgen. Wil je op een of andere dag toch in de kijker lopen dan is volhouden hier toch wel de boodschap, het kan soms heel lang duren voor het zover is, eerst zul je een lange rij negatieve kritieken te verwerken krijgen, buig die eenvoudig om naar positieve stimulansen en onthoud enkel de bruikbaarheden. Tot de dag komt dat ook jij kwaliteits-stukken inlevert! Ondertussen is ook het woord "kwaliteit" gevallen. Op verschillende sites is dit woord net een rode lap die ze voor stieren houden. En net als bij dat beestje, laaien de emoties soms hoog op. Iedereen heeft wel zijn eigen definitie van "kwalitatief hoogstaande werken". Maar er helemaal uitkomen doen ze nooit, smaken verschillen en gelukkig maar zou ik zeggen het zou anders maar een saaie bedoening zijn zonder die vele varianten Toch zijn steeds weer die enkel hopen op literaire hoogstandjes. Hartenkreten zijn te min, verhalen van minder dan één pagina voldoen ook niet aan hun eisen. Ze schreeuwen enkel om gefundeerde en goed uitgebalanceerde kritieken, maar vergeten daarbij dat dit niet voor iedereen weggelegd is. Ze staan er niet bij stil dat het voor veel schrijvers al een hele prestatie is om hun schrijfsels openbaar te gooien. Ze verwachten niet om hoogstaand bevonden te worden. Ze hopen alleen maar, dat enkelen het lezen, om alzo wat ervaring op te doen en zo heel langzaam te kunnen groeien. Of zelfs dat niet. De meer "gerenommeerde schrijvers" gaan nu natuurlijk aan het steigeren, wat ook hun goed recht is. Maar ook "zij" zijn ooit moeten beginnen, ook zij hebben het nodige leergeld betaald, het is niet omdat men de perfectie nastreeft dat dit ook telkens lukt. Dit alles neemt niet weg, dat de schrijverswereld, en dan vooral die op het Internet, meer weg heeft van een select groepje met steeds dezelfde gezichten. De "beteren" of zij die denken het te zijn, treden daarbij steeds weer op het voorplan, voeren het hoge woord, en hopen dat de rest volgzaam is.
Misschien dat daarom dit wereltje zo "bekrompen" blijft. Velen haken immers vlug af in de veronderstelling dat het toch nooit iets zal worden. Dat het allemaal te hoog gegrepen lijkt. Maar niets is minder waar. Volhouden is de boodschap. Leer bij waar je kan! Voel je niet méér, maar zeker ook niet minder dan anderen. Kwaliteit is immers op verschillende niveaus...net zoals er smaken zijn.
Het mkaat neit uit in wklee vlogodre de lteters in een wrood saatn, het eigne wat bleganijrk is, is dat de eretse en de ltaatse ltteer op de juitse ptaals saatn.
Het is zover, onze Steve heeft de eed afgelegd als gouverneur, nee begot,als "Keizer van Limburg". En ze hebben het alweer over dat Limburg-gevoel, de nationale media. Precies alsof ze plots schrik gekregen hebben van die brave Limburgers. Dat ze nu stormenderhand het land zullen veroveren, en alles onderworpen wordt of erger nog dat het Limburgs standaardtaal wordt. Maatregelen zullen er komen dat staat nu al vast en die zijn ook niet niks, ik heb een exclusieve blik kunnen werpen op de beleidsplannen.Volgend jaar al worden de provincie-belastingen afgeschaft en voor iedere Limburger moet de toegang tot al de provinciale domeinen gratis zijn. Heel Limburg zal gratis kunnen sporen en bussen over een uitgebreid netwerk dat heel Limburg doorkruist, vergeten we daarbij niet de lijn Hasselt-Maastricht Ook het onderwijs wordt onder handen genomen. Zo zal de Provinciale Hogeschool in de toekomst "Hogeschool met de gratis laptop" heten, en het L.U.C. wordt G.U.C. of tewel Gratis Universitair Centrum. Zij die gebruik maken van de fiets van en naar het werk krijgen per kilometer bonuspunten die op hun beurt weer recht geven op gratis voedselbonnen. En als toemaatje mogen alle Limburgers gratis naar de match als St.Truiden en Genk tegen elkaar sjotten, als ze al niet voor niets gaan? Tot slot en onder impuls van Steve Stevaert moeten alle ambtenaren hun auto inleveren voor een fiets, zodat ze helder van geest aan hun dagtaak kunnen beginnen. Voor de gedeputeerden die persé hun chauffeur willen behouden wordt er een tandem ter beschikking gesteld.
Hallo luitjes het is veel te warm hier in het binnenland, zie me hier al lopen met ne rode kop echt geen zicht, daarom zul je mij een weekje moeten missen!!! en trek ik naar de kust en kan ik mijn schatje nog eens zien, zou ze me ook graag zien komen, ik weet het niet zij heeft mij tenslotte hier achter gelaten.
Gezien het aantal vrouw-vijandige en discriminerende uitspraken in de bijbel, is het toch nog verwonderlijk dat het percentage vrouwen dat het christelijk geloof belijdt hoger dan het percentage mannen
Wel,wel hier zijn we dan weer althans als je deze tekst kunt lezen dan is alles terug in orde wat problemen gehad met mijn pcke en dat zou nu opgelost moeten zijn,allee JP bedankt maar liefst niet tot weerzien want het heeft me ook wat euro's gekost, maar ja ik zou het al opgegeven hebben maar schijnbaar zijn er nog mensen die tot op het bot kunnen doorgaan en dan ook nog oplossen, merci.
Even geduld
Dus mijn eerste werk was ergens een landkaart van Frankrijk zien vast te krijgen zodat ik toch een beetje op de hoogte kwam van de geografie van Frankrijk en misschien ook een taalgids zodat ik me in die richting ook een beetje kon behelpen. Een klein boekenwinkeltje iets verder op daar zou ik het wel kunnen vinden. Ik begon ook honger te krijgen want veel had ik nog niet gehad vandaag, nadat ik het gezochte gevonden had ging ik op zoek naar een frietbarak of iets in die zin, uiteindelijk belandde ik in een pitoresk restaurant "Chez Julien" en dat bleek een goede keus achteraf, ik had mijn buikje vol gegeten en na mijn plannen verteld te hebben aan Julien kreeg ik van hem de nodige- en gedetailleerde uitleg over hoe ik dat het beste zou aanpakken i.v.m. de te volgen route de overnachtingsplaatsen enz. enz.want eigenlijk kwam er wel wat bij kijken en had ik op het eerste moment nog niet zover nagedacht en was het voor mij meer als een avontuur bedoeld zonder teveel poespas ik zou wel zien wat er op mij af kwam, feit was volgens Julien dat ik vandaag nog moest proberen Cambrai te bereiken en dan zat ik goed, want in Frankrijk zouden ze je gemakkelijker meenemen als hier bij ons, zo gezegt zo gedaan, ik nam afscheid van Julien en beloofde op de terugreis zeker langs te komen.
Dat zal nu wel bijna 40jaar geleden zijn, toen was ik nog jong en knap en de jaren hebben hun tol geeist want nu ben ik alleen nog maar knap,enfin.
Het kind in mij.
Laten we het hier en nu eens hebben over het fenomeen "schrijvers", men komt ze overal tegen en zeker in het internetwereldje waar velen hun "meesterwerkjes" posten, bekrompen vind ik ze, dit is niet scheldend bedoeld, wat ik ermee bedoel is het volgende je komt steeds meer en meer dezelfde "schrijvers" tegen, op zich is dat niet zo erg, maar op bepaalde sites gebeurd het dan dat er "kliekjes" ontstaan die enkel nog elkaar gaan lezen en van commentaar voorzien.
Het is zover, onze Steve heeft de eed afgelegd als gouverneur, nee begot,als "Keizer van Limburg". En ze hebben het alweer over dat Limburg-gevoel, de nationale media. Precies alsof ze plots schrik gekregen hebben van die brave Limburgers. Dat ze nu stormenderhand het land zullen veroveren, en alles onderworpen wordt of erger nog dat het Limburgs standaardtaal wordt.
VOORBIJ.
