Lente na een strenge winter en de gevolgen daarvan voor vele gemeenten
In mijn bijdrage van december vreesde ik dat wij geen sneeuw zouden zien deze winter na de warme herfsttemperaturen. Van een understatement gesproken !. De eerste sneeuwbuien werden nog met veel blijdschap begroet maar toen zij zich bleven herhalen met telkens gevaarlijk gladde wegen was de pret er gauw van af. Gemeentebesturen zagen zich geconfronteerd met hoge kosten voor de aankoop van strooizout dat ook steeds schaarser (en daardoor duurder) werd. Nu de lente eindelijk in het land is, zie je pas wat die winterkoude aan onze wegen heeft aangericht. Dus opnieuw hoge kosten voor de gemeentekas om te proberen die schade te herstellen. In onze straat werd enkele keren geprobeerd om met 'putjes vullen' de zaak op te lossen maar die steentjes kwamen meteen terug los. Onze straat wordt immers druk bereden omdat zij als sluipweg wordt gebruikt tussen twee grote invalswegen. Uiteindelijk werden de grotere middelen ingezet door het gemeentepersoneel maar ook hier zien wij dat de zijkanten van de weg al opnieuw afbrokkelen. Wij hopen dat onze straat minder verkeer zal moeten slikken als het stadsplein zal heraangelegd worden en de tram verder doorgetrokken zal zijn. Volgens de plannen die nu gekend zijn zou het dan onmogelijk worden om via onze straat de Statielei te kruisen en zo via de Molenlei naar de Mechelsesteenweg te rijden. Maar we beseffen ook wel dat elke plan nog kan aangepast worden. Intussen schieten de werken van de tramverlenging ter hoogte van de grens Mortsel-Boechout al aardig op. Eind 2012 zouden trams 7 en 15 enkele kilometers verder moeten kunnen rijden. Vraag blijft of het niet zinvoller was geweest om de tram meteen te verlengen tot voorbij Boechout of zelfs tot Lier want nu moeten de bewoners van Boechout en Lier nog hun auto nemen tot aan de tram. Daar wordt wel een park en ride aangelegd maar tegelijkertijd komt er op vraag van de middenstand van de Statielei die zijn parkeerplaatsen voor de deur ziet verdwijnen door de verlenging van de tram en daardoor vreest voor omzetverlies ook een grote ondergrondse parking aan het station in Mortsel. Gaan de mensen dan niet eerder met hun wagen naar Mortsel blijven bollen ? Op het nieuwe stadplein zal woensdag de markt staan en kunnen ook allerlei evenementen doorgaan. De heraanleg van dit plein zal veel geld kosten en dus wil men op het plein ook een gedeelte gaan bebouwen. Daar zijn de huidige bewoners aan de overkant natuurlijk niet gelukkig mee omdat zij dan hun mooie uitzicht op het stadhuis kwijt zijn. Blijft ook de vraag of cliënten gaan betalen voor de ondegrondse parking terwijl hetzelfde aanbod van winkels ook te vinden is in Wijnegem Shopping Centrum waar je gratis kan parkeren ? Intussen worden er ook een nieuw masterplan opgesteld voor de toekomst van Fort IV onze overbuur ( of zoals wij het soms noemen onze voortuin) Volgens info van de technische dienst zou onze straat dan heraangelegd worden als een modelstraat voor Vlaanderen. Wat staat er ons daar nog te wachten ? Wait and see.
Begin december en het wordt stilaan tijd voor de eerste kerstmarkten. In Duitsland zijn zij al eind november van start gegaan maar in Vlaanderen blijft het op Antwerpen, Hasselt en Brussel na vaak beperkt tot slechts één weekend. Vb in Lier, Brasschaat en Leuven gaan zij door in het weekend van 12 en 13 december. Ik kijk er al vast naar uit. Naar Leuven ga ik met drie vriendinnen, naar Brussel met Jan en naar Maastricht met mijn zus en haar dochters. Het beloven vast leuke uitstappen te worden. Een van de volgende jaren hoop ik eens naar Londen in kerstsfeer te kunnen gaan en ook New York staat zeker nog op mijn verlanglijstje. Maar laten wij dus dit jaar al in eigen land beginnen...
Door het aanhoudend mooie weer van de bijna afgelopen novembermaand is de natuur van slag. De voorjaarsbollen die ik in september en oktober in de grond stak steken al parmantig hun neuzen en blaren boven de grond. Nog enkele warme dagen en ik vrees dat de muscari's, en krokussen gewoon nu al gaan bloeien. De ramblerrozen staan nog in volle bloei en ook de Queen Elisabethrozelaar heeft nog enkele bloeiende exemplaren. De viburnum staan in volle bloei en ook de toverhazelaar is aan het twijfelen om al zijn bloesem te laten zien. Wat een verschil met vorig jaar toen het begin november al een eerste keer sneeuwde en het flink wat kouder was. Hopelijk valt de koude nu niet meteen van de ene dag op de andere in want anders vrees ik toch dat dat bepaalde struiken en planten zuur gaat opbreken. De dieren zijn trouwens ook van slag. De egels zouden nu al lang en breed aan hun winterslaap moeten begonnen zijn maar ook zij vinden het nog te warm. Enkele weken gelden bestelde ik via Tuinadvies een nieuw voederhuisje (zie foto) voor de vogels. De gevederde vrienden hebben het al wel ontdekt maar echt behoefte aan die extra voeding hebben zij er nog niet aan want zij vinden nog voldoende voeding in de natuur. Morgen begint december al. Van een witte kerst zullen wij maar niet meer dromen zeker ?
Met prachtig herfstweer toch al denken aan Sint Niklaas en Kerstmis.
De laatste dagen staat het weer op zijn kop. Het lijkt wel september buiten al zie je natuurlijk wel aan de kale bomen dat wij al wat later op het jaar zijn. Heerlijk is het om met deze temperaturen nog wat in de tuin te werken. Er bloeien zelfs nog heel wat witte ramblerrozen en ook de goudsbloem draagt nog heel wat geel-oranje bloemen. De viburnum staat ook al volop in bloei, normaal moeten wij wachten tot medio december. De decoratie in huis is nu in het teken van de Sint en Piet. Wij hebben hier in huis immers twee pieten die binnenkort onze goedheilig man mogen verzellen op zijn tocht langs de brave kinderen. Daarna begin ik aan de versiering voor Kerstmis. Altijd een heel werkje. Jaren geleden toen ik in Amerika woonden ben ik er besmet met de kerstmicrobe. Dat resulteerde inmiddels in een grote collectie kerstmannen en elk jaar komen er nog enkele bij. De meeste kerstmannen hangen in onze kerstboom maar wij hebben ook een levensgroot exemplaar buiten op de bank zitten. Wat ik wel belangrijk vind is dat de kerstman echte ogen moet hebben. Tegenwoordig zie je veel exemplaren met enkel twee zwarte puntjes als ogen en die vind ik echt lelijk. Ook de Dickensiaanse huisjes met verlichting en geluid vind ik pure kitch. Of hoe je toch kritisch kan staan tegenover kerstdecoratie.... Nog 34 dagen en het is al kerstavond. Op Kerstdag komt de ganse familie van Jan samen. Omdat die familie zes kinderen, vijf schoonkinderen, 16 kleinkinderen waarvan al negen gehuwd of samenwonend en 18 achterkleinkinderen omvat is dat telkens een heel grote groep die elkaar treft. Maar het blijft een hele toffe traditie die wij graag blijven verderzetten. Met nieuwjaar komt mijn familie bij elkaar. Ons mama, haar drie kinderen, drie schoonkinderen, acht kleinkinderen waarvan al twee met vriend(in) toch ook een hele groep. Wij trekken altijd namen en zo moet ieder voor iemand uit de groep een pakje kopen. Om teleurstellingen te voorkomen mogen suggestielijstjes met minstens drie voorstellen uitgewisseld worden zodat het toch nog een verrassing blijft wel cadeautje je krijgt. Ik kijk echt al uit naar de eindejaarsfeesten. En wij blijven hopen dat ons mama tegen die dagen uit het ziekenhuis kan ontslagen worden en met ons kan meefeesten.
Na een moeilijke periode eindelijke flinke vooruitgang voor ons mama.
Ons mama ligt al weken in het ziekenhuis. Of beter gezegd in vier verschillende ziekenhuizen. Wij hebben haar al gevraagd of zij soms voor Testaankoop aan vergelijkend onderzoek doet.... Op 12 augustus is zij voor een kleine ingreep in een ziekenhuis terechtgekomen en door een hele reeks tegenvallers en een bijkomende zware ingreep (haar beide knieën werden in één operatie vervangen) ligt zij nu sinds kort in Hof ter Schelde op de Linkeroever in Antwerpen. Deze week zag jij haar van dag tot dag vooruitgaan. Wij hebben een beurtrol in de familie om op bezoek te gaan zodat wij ook allemaal eens vrij zijn. Want 12 weken dat kan tellen... Nu hopen wij dat ons mama binnen een vijftal weken naar RVT Sint Jozef in Lier zal kunnen verhuizen. Zo zal zij op amper enkele honderden meters wonen waar mijn broer Peter werkt zodat hij gemakkelijk eens kan binnenspringen. Ook Cultureel Centrum De Mol is vlakbij en dan kunnen mama en ik opnieuw naar de middagen van toen. Dus nu nog even doorbijten en tegen de feestdagen zal hopelijk alles achter de rug zijn en kunnen wij het nieuwe jaar feestelijk inzetten.
De afgelopen weken had ik nauwelijks tijd om een berichtje te posten op mijn blog. Reden : ons mama werd op 12 augustus opgenomen in het ziekenhuis. Zij had wat pijn in de rechter lies en dacht dat in enkele dagen die problemen konden opgelost zijn. Zij had in het voorjaar al eens een behandeling gekregen in de pijnkliniek en daardoor was de pijn in haar linkerlies volledig verdwenen. Begrijpelijk dat zij voor deze aanpak koos, zeker omdat wij eind september twee weken op vakantie zouden gaan naar Blankenberge. Helaas is het deze keer niet goed verlopen. De ingreep moest uitgesteld worden omdat ons mama bloedverdunners nam en die medicatie eerst moest afgebouwd worden. De ingreep was niet meteen succesvol maar toch moest ons mama al na enkele dagen na de ingreep het ziekenhuis verlaten. De vorige keer had zij na de ingreep nog twee weken in een revalidatiecentrum kunnen doorbrengen maar dat kon deze keer niet omdat zij intussen in een RVT was opgenomen (en dus niet meer thuis woonde) en daardoor geen voorrang tot opname meer had. Na amper twee dagen in de RVT (waaruit bleek dat die RVT totaal niet in staat was om zwaar zorgbehoevende patienten te verzorgen door een groot tekort aan ervaren personeel) is zij dankzij de huisarts terug naar een ander ziekenhuis overgebracht. Daar ging haar toestand echter stelselmatig achteruit. Zij had heel veel pijn die alleen met zware morfinepleisters kon bedwongen worden. Omdat uit RX opnamen ook gebleken was dat haar knieën in heel slechte toestand waren (alle kraakbeen was weg en de kruisbanden waren allemaal over en de twee benen waren tov van elkaar verschoven) Op deze manier kon zelfs de beste massage of kiné haar niet terug tot stand te brengen. Daarom werd beslist om te kiezen voor een zware operatie (de beide knieën tegelijk vervangen door protheses in één operatie) en daarvoor moest zij nog maar eens naar een ander ziekenhuis overgebracht worden. Die operatie is op het laatste nippertje niet kunnen doorgaan De chirurg heeft eigenlijk haar leven gered door de operatie nog net op tijd af te blazen..Zij had zij namelijk intussen longemboliën opgelopen door een trombus in haar been. Een gevolg van het stopzetten van de bloedverdunners die na afloop van de infiltratie niet meer waren heropgestart en door het lang in bed leggen. Tot onze ontzetting bleek dat ook haar medicatie voor haar hart en bloeddruk was stopgezet. De chirurg had bij hoge uitzondering op het laatste ogenblik de pre-operatieve onderzoeken nog eens willen nakijken in haar dossier en die niet gevonden. Uiteindelijk bleek dat zij zelf niet waren uitgevoerd.... Nochtans was er eerder een afspraak gemaakt dat het tweede ziekenhuis deze onderzoeken zou doen en pas dan zijn patiënte zou laten overbrengen naar het derde ziekenhuis. De chirurg heeft inmiddels een vlammende brief naar de hoofdgeneesheer van het tweede ziekenhuis verstuurd...Bovendien bleek dat een longonderzoek een tiental dagen ervoor al afwijkingen had aangetoond maar daar was niets aan gedaan. Intussen is gelukkig de toestand van ons mama, nu alle medicatie terug herstart is, al heel wat verbeterd. Zij krijgt dagelijks kiné aan bed en kan af en toe in de zetel gezet worden. Als alle medische problemen van de baan zijn zullen wij met de chirurg bekijken of de zware operatie toch nog kan gebeuren. Intussen ligt ons mama dus nu al zeven weken in het ziekenhuis, de vakantie aan zee werd geannuleerd en samen met mijn broer en zus gaan wij haar elke dag bezoeken. Dat dit zwaar is voor onze gezinnen kan je wel begrijpen. Gelukkig springen de partners bij. Zelf heb ik ook de nodige medische problemen. Ik ga drie keer per week naar de kiné want ik word eens te meer geplaagd door een tenniselleboog en door een ontsteking in mijn voet. Ook de rugproblemen zijn terug van weggeweest. De stress van de laatste weken zal daar wel niet vreemd aan zijn.... Wij hebben intussen noodgedwongen de kamer in haar huidige RVT opgezegd en alles tijdelijk verhuisd naar de kelder van mijn zus. De kosten van de RVT samen met de ziekenhuisfacturen liepen erg hoog op. Gelukkig hebben wij intussen een plaats voor haar gevonden in een gespecialiseerde RVT waar wij zeker zijn dat haar de beste zorgen kunnen gegeven worden. Dat kan nog wel enige tijd duren eerst moet ons mama zo veel mogelijk herstellen en revalideren.
Vandaag een mailtje in de bus gekregen van de leraar van onze Mirco om ons eraan te herinneren dat hij vandaag in de school verwacht werd voor een praktijktest. Het leuke was dat die leraar dat op mijn blog had gelezen en dus via deze weg aan de afspraak herinnerde. Wij waren dat natuurlijk niet vergeten en hebben onze Mirco geholpen om de vragenlijst goed door te nemen. Wij hopen dat het vlot zal gaan. Toch attent van die leraar en eens te meer een bewijs hoe klein de wereld is geworden nu velen gebruik maken van e-mail en een eigen blog verzorgen.
Het thema dit jaar in Disneyland was Mickey's magical party. En dat hebben wij geweten. Het was de eerste keer dat wij het park bezochten in volle zomer en dat geeft toch een heel speciaal gevoel. Er zijn veel meer shows en optredens en het park is extra lang open (tot 11uur) Dat geeft je de mogelijkheid om eerst het moviepark te bezoeken en dezelfde dag ook nog het gewone park.Wij bekeken een film waarin het leek alsof een toeschouwer meespeelde in verschillende scènes. Schitterend getruceerd (denk aan het reclamefilmpje van Belgacom : Hoe took my badjas ?) maar dan nog beter. Een treintje bracht ons achter de scènes van de film. Wij beleefden mee hoe een aardbeving, een waterval en een brand werden geënsceneerd Heel spectaculair. Wij genoten van de stoet met alle hoofdfiguren van de Disneyfilms en van de vele shows. . Wij voeren mee met de rivierboot en 's Avonds genoten wij nog van de lichtstoet en het vuurwerk op muziek. Kortom het was een prachtige eerste dag. Dankzij een voordelige aanbieding van een nederlandse reisoperator konden wij drie nachten logeren in een suite hotel voor een belachelijke prijs (de crisis heeft ook zijn voordelen !) zodat wij daarna ook Parijs nog konden bezoeken. Met de metro dus naar de verschillende bekende gebouwen in Parijs. De Notre Dame, de Eifeltoren, de Invalides, Pére Lachaise, Centre Pompidou, Arc de Triomphe, Musée d'Orsay, Het kasteel van Versailles In de begraafplaats van Père Lachaise stelde een wandelaar ons voor om als gids de bekende rustplaatsen aan te tonen. Daar gingen wij gretig op in want wij zagen andere toeristen verwoede pogingen doen om de juiste plaatsen te localiseren. Op amper een uur tijd konden wij zo het graf van Edith Piaf, Parmentier, Sarah Bernard, Gilbert Becaud, Simone Signoret en Yves Montand, Molière, Oscar Wilde, en dan vergeet ik er nog wel enkele. Gelukkig konden wij foto's maken als geheugensteuntje. Onze gids bleek zeer goed op de hoogte niet alleen van de bekende mensen maar ook van het materiaal waaruit de grafstenen waren gemaakt en waarom voor een bepaalde uitvoering was gekozen. Zijn kennis over deze begraafplaats was echt indrukwekkend en toch was hij geen officiele gids maar gewoon een ervaren bezoeker. De combinatie van het bezoek aan een attractiepark en de citytrip is ons prima bevallen. En onze zoon en pleegdochter konden dit gelukkig bevestigen. Wij sloten ons bezoek af met een lekker etentje bij de ouders van onze pleegdochter.
Zondag hebben wij in Antwerpen de nieuwe toegang tot het centraal station bezocht. Op het Kievitplein zijn daar de laatste jaren heel wat grote gebouwen opgetrokken oa voor Lucent Alcatel, maar ook een Accor Hotel en residentiele appartementen werden er gebouwd. In het midden van het plein werd een kunstwerk geplaatst dat bestaat uit enkele kunstbomen verbonden met metalen kabels en waarvan uit de top echte planten groeien. Het heeft iets onwezenlijks maar toch is het ook mooi. In een van de gebouwen heeft zich ook "le pain quotidien" gevestigd. Het contrast valt meteen op want er is gekozen voor dennenhouten meubilair en aan de gastentafel kan je samen je broodmaaltijd gebruiken en doorbreek je daardoor het anonieme van de stad. In de namiddag zijn wij naar de laatste dag van de Sinksenfoor geweest. Die laatste dag wordt ook de Big Bang genoemd omdat er dan sterke kortingen gegeven worden op de prijzen van de verschillende atracties. Wij stonden in bewondering voor de waaghalzen die het riskeerden om op snelle of hoge attracties te gaan. Wij keken naar de tombolakramen waar mensen een gokje waagden om een groot pluchen dier, een plasmatv of een huishoudtoestel te winnen. Maar het meest genoten wij nog van de nostalgie van de oude kermismolen. Al jaren een vertrouwd item op de kermis maar nog altijd een groot succes. De sinksenfoor zit er weer voor een jaartje op en dat zullen de buurtbewoners allicht wel leuk vinden.
Vandaag geraakte bekend dat verschillende grootwarenhuizen erover denken om niet langer meer een papieren versie van hun reclamefolders te verdelen. Zogezegd om milieuredenen (minder papierverbruik) maar eigenlijk om puur economische redenen. Het is namelijk een stuk goedkoper. Makro bood al de keuzemogelijkheid voor zijn cliënteel om alleen nog de digitale copie te ontvangen. Maar ook Carrefour en Delhaize willen het nu uitproberen. In praktijk zal je dus alleen nog een folder kunnen krijgen wanneer je er bewust voor kiest en wellicht ook de portkosten ervan wil betalen. Wij hebben al jarenlang een sticker op onze brievenbus met de melding geen ongeadresseerd drukwerk en hebben nooit het gevoel gehad om belangrijke aanbiedingen te missen. Wij kregen inderdaad van Lidl en Makro de digitale versie in onze bus. Ook de nieuwsbrieven van culturele centra, CM en allerlei verenigingen lazen wij op de computer. Groot voordeel : eens gelezen waren zij met een druk op de knop verdwenen. Dus ook geen geloop meer naar het containerpark om al die kleurrijke brochures weg te brengen. Zou dit nu ook betekenen dat de papieren versie van de kranten op termijn in de verdrukking gaat komen ?Wij lezen inderdaad in de week de krant op de computer al surfend langs de verschillende nieuwssites. Een papieren versie komt hier alleen nog in het weekend binnen. Het gebruiksgemak van een krant als je onderweg bent met de trein, de bus of de tram zal die evolutie nog even tegenhouden. Ik zie de mensen daar nog niet zo snel van afstappen.
Deze week verschillende keren geconfronteerd met het onheil dat onbevestigde geruchten kunnen uithalen. De adoptiedienst Horizon op wiens deskundige bemiddeling wij destijds een beroep deden om onze jongste zoon Mirco te adopteren, kreeg een goed jaar geleden een golf van kritiek. Zij zorgden ervoor dat honderden chinese meisjes een lieve thuis vonden in Vlaanderen. In de media werd het verhaal gebracht dat sommige chinese babies niet vrijwillig waren afgestaan, maar door de overheid weggenomen bij de natuurlijke ouders omdat zij ondanks de strikte geboortebeperkingsmaatregelen toch een tweede kind hadden gekregen. Nu intussen is gebleken dat er nooit één van die babies in Vlaanderen werd geadopteerd is het onheil al geschied. De goede naam van deze adoptieorganisatie is besmeurd. Zij moesten door alle problemen intussen zelfs hun organisatie opdoeken terwijl hen persoonlijk niets kan verweten worden. Toen ik gisterenavond naar de herdenkingsdienst van Michael Jackson keek bekroop mij hetzelfde gevoel. Welk beeld kregen wij van deze wereldster de laatste jaren via de media. Terwijl hij intussen toch in het Guiness Book of Records is opgenomen als meest genereuze schenker aan allerlei goede werken. In onze gemeente werd er ooit een postbode ten onrechte beschuldigd van diefstal. Enkele maanden later werd de ware schuldige opgepakt maar nog jaren moest hij door het leven met zijn bijnaam de postbode met de lange vingers. In onze maatschappij beschouwen wij zulke verhalen als 'collateral damage' (mensen die meedelen in de brokken maar er niets aan kunnen doen) maar het blijft een zeer pijnlijk fenomeen.
Op 2 juli werd een lieve baby geboren in California. Helemaal geen bijzonder verhaal behalve als je meer details kent. Jan leerde enkele jaren geleden een amerikaanse vrouw kennen die nu in Vlaanderen woont. Deze vrouw had ooit haar dochter afgestaan voor adoptie. Daarna was zij twee keer gehuwd maar had helaas geen kinderen meer op de wereld gezet. Na lang zoeken was zij er in geslaagd om die dochter terug op te sporen en zij houdt er nu een druk wekelijks contact mee via é-mail en skype. Groot was de vreugde toen bekend raakte dat die dochter zwanger was. Zo konden die vrienden dan toch nog het geluk ervaren om grootouders te worden. De eerste foto's van de kleine prinses worden nu al vol trots aan alle vrienden en kennissen getoond. Van een bijzondere geboorte gesproken !
De afgelopen week kregen zowel Jonathan als Mirco hun rapporten. Voor Jonathan was het (voorlopig ?) de laatste keer want hij haalde zijn diploma. Dat mocht uiteraard gevierd worden en dus trok hij met zijn allerliefste Thalia voor drie dagen naar Parijs, de stad van de liefde. Het was voor hen een toffe kennismaking met deze stad en zij hebben zowat alle toeristische plaatsen bezocht.Een flinke domper op dat plezier werd echter gezet toen bleek dat Jonathan bij zijn thuiskomst een mail had ontvangen dat hij ontslagen was op zijn werk omdat hij onwettig afwezig was geweest het afgelopen weekend. Het blijft natuurlijk het woord van de ene partij ten opzichte van de andere maar Jonathan blijft erbij dat hij al maanden op voorhand dat weekend had vrij gevraagd en ook had gekregen (helaas bestaat daar geen schriftelijk bewijs van) en dat er dus geen reden was voor ergernis. Het was dus even slikken want daar ging het voornemen om een vakantiejob te doen bij dezelfde werkgever nadat hij al enkele maanden er als weekendkracht had gewerkt. Maar hij is zich meteen opnieuw gaan inschrijven bij de VDAB en wij zullen nu maar afwachten zeker ? Ook Thalia was met vlag en wimpel geslaagd dus die kan nu ook gaan aftellen. Nog één jaar te gaan en dan is zij een gediplomeerde kapster. Mirco had net voor het einde van het jaar nog een klein arbeidsongeval gehad en kon daardoor niet deelnemen aan het praktijkexamen. Hij slaagde dus wel maar moet dat praktijkexamen op 31 augustus nog even afleggen. Wij kunnen dus nu aan de vakantie beginnen. Wij gaan eind juli voor enkele dagen naar Disneyland dankzij de wedstrijd van de Disneystickers bij Carrefour en wij maken enkele uitstappen naar de Kust. Wij plannen die dagen zo in dat wij (jan en ik) aan de erfgoedwandelingen kunnen deelnemen en dat onze jongeren dan gewoon een toffe dag aan zee kunnen doorbrengen. Jonathan en Thalia hebben trouwens ook nog eigen vakantieplannen in de loop van augustus.
De afgelopen week stond in het teken van verschillende sterfgevallen. Eerst kwam er het bericht van de plotse dood van Karel Van Miert, een mooie dood midden in zijn boomgaard vol zelfdzame fruitbomen waaraan hij de laatste tien jaar zijn hart had verpand. Je zou er voor tekenen om zo uit het leven te mogen stappen. Natuurlijk was hij veel te jong en zal hij gemist worden door zijn talrijke familieleden en vrienden. Maar hij wist zijn leven te beëindigen in schoonheid. Daarna de aangekondigde dood van actrice Farah Fawcett. Ster uit Love story en Charlies Angels. Wie had er geen poster van deze film of serie aan zijn kamermuur hangen ? Haar knipperlichtrelatie met tegenspeler Ryan O'Neal, die nog van plan was om met haar te huwen op haar sterfbed. Of hem dat nog gelukt is is mij tot op heden niet bekend. Zij hadden ook een zoon en Ryan heeft haar tot op het einde verzorgd en geholpen. Dan gisterennamiddag rond 4 uur het nieuws van het zelfgekozen einde van Yasmine. Onderschatte zangeres, rolmodel en voorvechter in de holebiwereld. Al waren er al geruchten dat zij de breuk met haar levenspartner Mariane Dupont eind april van dit jaar zeer moeilijk verteerde toch had zij onlangs nog in Story gereageerd dat zij zich er wel doorheen zou slaan. Niet dus, en iedereen in de Vlaamse showbizzwereld is in shock. Tenslotte vannacht de dood van King of Pop Michael Jackson. Hij bereidde een wereldtournée voor waarnaar zijn talrijke fans aftelden. Maar hij zal dus nooit meer optreden. Zijn sterfdatum wordt één van die data waar je later aan terugdenkt met de woorden : ik was dat of dat aan het doen toen ik het nieuws vernam. In amerika is hij gestorven op de 25ste juni bij ons raakte het nieuws pas bekend op de 26ste. De biografen hebben dus werk voor de boeg. Wie brengt het snelst de ultieme biografie van deze overledenen op de markt en weet uit de dood van deze mensen het meest geld te verdienen. Het is zoals het spreekwoord zegt : De ene zijn dood is de andere zijn brood.
Kodak stopt einde van dit jaar met de productie van Ektachrome
Een klein berichtje in een hoek van de krant maar eigenlijk de aankondiging van het einde van een tijdperk. Na 73 jaar stopt Kodak met de productie van Ektochrome. Het gekende rolletje film dat je op je fototoestel plaatste en waarbij je moest zorgen dat de starttape goed was ingevoegd in je camera want anders draaide de film niet goed door en bleek na al je creativiteit dat er geen enkele foto opstond. Iets wat mij ooit wel eens is overkomen. Het opkomen van de digitale fotografie heeft dus blijkbaar zo'n vlucht genomen dat het niet meer commercieel rendabel is om nog langer gewone fotorolletjes te produceren. Iedereen loopt tegenwoordig met een digitaal cameraatje rond of heeft er één geintegreerd in zijn mobieltje. Dat deze evolutie ook zijn nadelen heeft, bleek al vaker uit het feit dat van werkelijk alle situaties meteen beelden opduiken op internet of beschikbaar zijn voor de media. Wat niet altijd zo leuk is voor vb BV's, politici of royalties. Je bent nergens meer veilig voor compromitterende foto's. Het statige en bijzondere van de foto is er ook wel mee verloren gegaan. Werd er in de eerste jaren echt geposeerd voor een foto ter gelegenheid van huwelijk, geboorte of communie dan worden er nu tientallen foto's genomen, die vervolgens gefotoshopt en verwerkt worden tot cadeautjes of allerlei hebbedingen (vb T-shirts, sleutelhangers, onderleggers muismatten enz) Een klein artikel in de krant maar het einde van een tijdperk.
Hoe kan je je baby vergeten af te zetten bij de onthaalmoeder ?
Ik denk dat elke persoon die vandaag het bericht hoorde van het dramatisch incident over de vader die zijn dochtertje vergat af te zetten bij de onthaalmoeder en het kindje in de auto achterliet, niet onbewogen laat. Hoe kan iemand zo verstrooid zijn dat zo iets kan gebeuren ? Had die man zoveel stress dat zulke routinezaak totaal uit de hand liep ? Het zal voor hemzelf ook voor altijd een vraag blijven en hij zou er wellicht alles voor over hebben om de tijd terug te draaien. Ik denk dat het verschrikkelijk moet zijn om dan verder te moeten met je leven en je relatie. Nu moet ik toegeven dat ik telkens ik zo'n een verhaal hoor toch ook moet terugdenken aan het moment dat mij bijna hetzelfde overkwam. Ik verbleef op dat ogenblik in the states waar mijn echtgenoot als ex-patriate aan het werk was. Omdat ik er niet mocht werken trok ik er vaak samen met mijn oudste zoon op uit om vb naar de winkel te gaan. Zo ook een bepaalde dag en onderweg viel onze Jonathan in slaap. Dus denk je : ach, ik laat hem even in de auto slapen en doe snel die boodschappen. Dat bespaart een hoop werk van buggy uit de auto halen, kind erin, boodschappen doen met een jengelende peuter enz enz. Toen ik terug aan de auto kwam, had een bezorgde (?!?) voorbijganger al bijna de politie gebeld omdat er een kind alleen in de auto was achtergebleven. Nu is het wel zo dat de temperatuur daar in een auto snel kan oplopen (wat ik in ons eigen landje nog nooit had meegemaakt) en was er inderdaad wellicht een kans geweest dat er met hem iets zou gebeurd zijn. Ik zou het mezelf nooit vergeven hebben maar op zulk moment besef je dat je eigenlijk door het oog van de naald bent gekropen.
Omdat wij gehoord hadden dat de film Soeur Sourire niet zo aansloeg bij het belgisch publiek en hij daardoor niet lang meer in de zalen zou te zien zijn, snel gezocht naar een zaal waar het nog wel kon. Dat bleek enkel nog Utopolis te zijn in Mechelen. Dat deze film geen commercieel succes is, ligt wellicht alleen aan het feit dat de jongeren weinig voeling hebben met deze figuur. Het is een prachtige film met schitterende acteurprestaties van Cecile de France als Soeur Sourire, Jan Decleir als haar vader, Filip Peeters als haar manager en Chris Lomme als moeder overste. Het verhaal van Jeanne Declerc (echte naam van Soeur Sourire) is ook dieptragisch. Zij schrijft met Dominique een wereldhit. Zij scoort beter dan Elvis Presley en The Beatles en als enige belg slaagt zij erin om nr 1 te worden op de amerikaanse top 100. De kloosterorde waar zij toe behoorde moet er heel veel geld aan verdiend hebben. Maar als zij beslist om uit te treden komt de belastingsdienst bij haar aankloppen voor de taksen op de royalties. Ik doe hierbij een warme oproep aan iedereen om deze (miskende) film nog te gaan zien.
Vandaag streek het Een-programma "Duizend zonnen" neer in het Rivierenhof in Deurne. Elke week in een andere provincie en deze keer zo dichtbij dat ik dat toch wel eens gezien wilde hebben. Je kon de weg naar dit evenement volgen via de kleurrijke ballonnen die de bezoekers op hun terugweg aan hun fiets, kinderwagen of in de hand hadden. Op het terrein kon je schaken, petanquen, op het springkasteel van Kaatje spelen. Giovanni gaf kookdemonstraties met asperges, citroenkruid, abricozen, tarwe en een vinaigretti met vliersiroop, koffie en een likeur op basis verschillende vruchten. Je kon er ook proeven van zijn recepten en het resultaat van zijn kookkunst kon ik wel waarderen. Op het grote podium werd intussen alles klaargezet voor een optreden van Gene Thomas. In de verschillende eetstandjes kon je genieten van slaatjes, snoep, ijs, koffie, oesters, chianti en de klassieke hamburgers. De toeristische dienst van de stad Antwerpen greep dit evenement natuurlijk ook aan om haar zomerprogrammatie (vb van het openluchttheater in het Rivierenhof) voor te stellen. Vanmorgen zal de crew die dit evenement moest klaarzetten wel even bedenkelijk naar de regenwolken gekeken hebben maar gelukkig klaarde de hemel al snel op. Het was niet echt warm maar toch mooi weer. Het Rivierenhof is iets waar wij blij mogen mee zijn. Dit park van 150 hectaren geeft aan heel wat inwoners talrijke mogelijkheden tot recreatie varierend van de speeltuin, het sprookjeshuis, de minigolf, de sportterreinen, het kasteel met het mooie buitenterras met zicht op de prachtige vijver en de talrijke activiteiten die er doorgaan. Wie het nut van de provincie in twijfel trekt, heeft waarschijnlijk nooit aan de provinciale domeinen gedacht en de vreugde die zij bieden aan iedereen.
Zaterdagavond werden wij verwacht op een benefietavond ten voordele van een tehuis in Burkina Fasso waar jonge meisjes de kans krijgen om te studeren en op te groeien. In dat land bestaat er namelijk geen gratis onderwijs en daarom gaan veel kinderen er niet naar school. De zusters hebben nu een tehuis opgericht waar jonge meisjes in de leeftijd van 6 tot 18 jaar kunnen verblijven en naar school gaan. Per meisje hebben zij daarvoor 200 euro per jaar nodig en daarvoor doen zij dus beroep op vrijgevige zielen uit het rijke westen. Vanavond had men dankzij de sponsoring van de paters een heuse west-vleteren avond georganiseerd. Je kon er proeven van deze trappist in de verschillende sterkten (een verfrissend bier van 6° der rondborstige bruine van 8° en de grand cru onder de bieren van 12 °) Ook een cake gemaakt met west-vleteren kon je er uitproberen. Die smaakt meer naar een soort notenbrood maar was wel erg lekker. De stemming zat er natuurlijk door dat lekkere vocht meteen in. De vakantieplannen kwamen ter sprake en de drukke agenda's werden naast elkaar gelegd "want deze zomer moeten wij toch eens samen barbecuen" Intussen vallen hier alle programma's van de zomerfestivals en wijkfeesten binnen met een bedenking als je al die activiteiten zou willen bijwonen dan heb je tijd tekort. En nu maar hopen op mooi zomerweer zodat al die organisatoren niet met een uitgeregend feest geconfronteerd worden.
Enkele dagen geleden dook het sterrenmeisje voor het eerst op in de media. Het zou om een uit de hand gelopen tatto-sessie gaan. Bedoeling was dat er drie kleine sterretjes zouden getatoeeerd werden net boven de wenkbrauw van het meisje, het werden er 56. Volgens haar uitleg omdat zij in slaap zou gevallen zijn. Nu vind ik dat een zeer vreemde verklaring. Volgens mij is een tattoo-sessie juist erg pijnlijk en lijkt het mij heel vreemd dat je tijdens het zetten van een tattoo in slaap zou kunnen sukkelen. Ik ga er meer en meer van uit dat het om een commerciele stunt gaat en dat bleek ook toen gisteren MNM als de schuldige werd aangeduid. Intussen is het al mogelijk om je eigen gelaat te customizen met allerlei sterretjes via een nieuwe site (die al eind april werd geregistreerd ?!?) Zelfs in het parlement werden er al vragen gesteld over de invoering van een bedenktijd voor het zetten van tattoo's. Mijn bedenking bij dat alles is dat je eigen kind maar thuis komt met een tattoo na een nachtelijk feestje. Ik heb het gelukkig nog niet meegemaakt en ik ga er van uit dat mijn zonen dat niet meteen van plan zijn. Ik zou het dan toch ook beter vinden voor de gemoedsrust van de ouders dat er nu een bedenktijd wordt ingevoerd zodat impulsbeslissing tot het zetten van een tattoo niet meer mogelijk is.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .
Ik ben een vrouw en woon in mortsel (belgie) en mijn beroep is huisvrouw .
Ik ben geboren op 04/02/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: toneel, tuinieren, muziek.
Ik ben moeder van twee volwassen adoptiezonen (1 vlaams en 1 roemeens)en een pleegdochter (frans-algerijns) In ons multicultureelgezin kenden wij daardoor de nodige problemen. Ook professioneel ging het niet altijd zo vlot.
Zondag hebben wij in Antwerpen de nieuwe toegang tot het centraal station bezocht. Op het Kievitplein zijn daar de laatste jaren heel wat grote gebouwen opgetrokken oa voor Lucent Alcatel, maar ook een Accor Hotel en residentiele appartementen werden er gebouwd. In het midden van het plein werd een kunstwerk geplaatst dat bestaat uit enkele kunstbomen verbonden met metalen kabels en waarvan uit de top echte planten groeien. Het heeft iets onwezenlijks maar toch is het ook mooi. In een van de gebouwen heeft zich ook "le pain quotidien" gevestigd. Het contrast valt meteen op want er is gekozen voor dennenhouten meubilair en aan de gastentafel kan je samen je broodmaaltijd gebruiken en doorbreek je daardoor het anonieme van de stad. 
Een klein berichtje in een hoek van de krant maar eigenlijk de aankondiging van het einde van een tijdperk. Na 73 jaar stopt Kodak met de productie van Ektochrome. Het gekende rolletje film dat je op je fototoestel plaatste en waarbij je moest zorgen dat de starttape goed was ingevoegd in je camera want anders draaide de film niet goed door en bleek na al je creativiteit dat er geen enkele foto opstond. Iets wat mij ooit wel eens is overkomen.
Ik denk dat elke persoon die vandaag het bericht hoorde van het dramatisch incident over de vader die zijn dochtertje vergat af te zetten bij de onthaalmoeder en het kindje in de auto achterliet, niet onbewogen laat.
Omdat wij gehoord hadden dat de film Soeur Sourire niet zo aansloeg bij het belgisch publiek en hij daardoor niet lang meer in de zalen zou te zien zijn, snel gezocht naar een zaal waar het nog wel kon. Dat bleek enkel nog Utopolis te zijn in Mechelen.
Vandaag streek het Een-programma "Duizend zonnen" neer in het Rivierenhof in Deurne. Elke week in een andere provincie en deze keer zo dichtbij dat ik dat toch wel eens gezien wilde hebben.
Ik ben janssens lutgarde, en gebruik soms ook wel de schuilnaam poesjenel .
