Lezing 1 : ”Mensen aanzetten tot lezen + het ontstaan van een boek” Tijdens de lezing maken we kennis met de schrijver en zien we hoe een boek ontstaat, van in het hoofd van de schrijver tot wanneer de lezer het in zijn/haar handen heeft. We leggen ook uit wat de taken zijn van de verschillende personages, zoals de onderzoeksrechter, de commissaris, de procureur en de wetsdokter. We zien ook dat lezen en omgaan met taal aangenaam kan zijn door gebruik van komische woordspelingen. We doorlopen de boeken aan de hand van beelden/plaatsen waar de verhalen zich afspelen. We lezen ook enkele fragmenten uit mijn boeken voor en tenslotte is er aandacht/tijd voor vragen en discussie. De lezing duurt ongeveer 1,5 uur. Het is de bedoeling om dit te doen voor kleine groepen ( +/- 20 a 40 personen) (kan natuurlijk ook voor meer aanwezigen)
Lezing 2 : “Plezante gezegden en spreekwoorden”:
Tijdens deze lezing hebben we vooral aandacht voor komische/grappige gezegden, spreekwoorden en uitdrukkingen. We bekijken ook kort de inhoud van mijn boeken. En tenslotte is er aandacht/tijd voor vragen en discussie. De lezing duurt ongeveer 60 a 75 minuten. Het is de bedoeling om dit te doen voor kleine groepen ( +/- 20 a 40 personen) (kan natuurlijk ook voor meer aanwezigen)
Blog van schrijver Ludo Geluykens. Hier kan je ook kennismaken met mijn nieuwe politiethriller 'AFPERSING' Kijk ook eens op www.ludogeluykens.be (zie favorieten rechts)
10-09-2011
Adellijke intriges 8
Voor de persberichten en
recensies van "Adellijke intriges" zie bij mijn favorieten.
Voor het aankopen van boeken zie
"aankopen boek" bij mijn favorieten.
We gaan verder met de achtste bladzijde van "Adellijke intriges."
Na nog wat verder onderzoekwerk kwam hij tot de
vaststelling dat tussen tien en twaalf uur de ridderzaal, waar het doek hing,
onzichtbaar kon betreden worden. Hij had twee perfecte kleurenkopijen van het
expertiserapport laten maken en had er één samen met het originele al mee naar
huis genomen.
Op 4 juli, vandaag dus, zou het dan allemaal
gebeuren.
Robert was om negen uur al langs geweest en hij had
gezien dat de kuisvrouw, zoals altijd stipt op schema, aan haar poetsbeurt
begonnen was. De baron was aan het ontbijten en zou dus straks wel in de tuin
gaan zitten om zijn krant door te nemen.
Alles zag er dus goed uit.
Hij ging nog even langs het bureau, zette het alarm
van het poortje achteraan in de tuin af en zei nog goedendag tegen zijn vader
en de kuisvrouw en ging terug naar huis.
Gelukkig hebben we enkele jaren geleden dat alarm
van het poortje apart laten aansluiten, dacht hij. Zo kon de baron onopgemerkt
naar het golfterrein gaan.
En nu zat hij dus te wachten op het sein dat alles
goed gegaan was, zodat hij het alarm van het poortje terug kon gaan opzetten.
Carlo Castellano was ondertussen bij Benito Sahli aangekomen
en had hem het hele verhaal uitgelegd. Het was echt een ongeluk bleef hij maar
herhalen.
Benito wist niet goed wat hij nu moest doen. Zou
hij wachten tot Robert het nieuws vernam van de politie, of zou hij hem zelf op
de hoogte brengen. De afspraak was dat ze mekaar om twaalf uur zouden spreken
via Skype.
Het was vijf voor twaalf. Sahli moest een
beslissing nemen. Hij nam plaats voor zijn iMac en logde in op Skype. Robert
ant-woordde onmiddellijk.
Hoe is het geweest?, vroeg hij, alles goed
verlopen?
Het verwisselen van het doek is goed verlopen,
maar voor de rest is alles catastrofaal misgelopen.
Hoe bedoel je, misgelopen? Wat is er mis gelopen?
Er is toch niets gebeurd met papa?
De baron heeft onze man gezien en is recht gesprongen.
Er is een gevecht ontstaan en je vader is met zijn hoofd tegen het beton
gevallen.
En dan..? Is het erg ? Hoe erg is het ? Is hij
naar het ziekenhuis?
Wij denken, we zijn er eigenlijk zeker van, dat
hij dood is.
Het werd heel stil aan de andere kant van de lijn.
Na enkele seconden was ook het beeld weg. Robert had de verbinding verbroken.
Wat moest hij nu doen? Hij kon niet naar het
kasteel gaan, want daar zou ondertussen het ganse circus, politie, hulpdiensten
al wel op volle toeren draaien.Hij zou zich dan verraden. Hij wist officieel nog van niets.
Voor de persberichten en
recensies van "Adellijke intriges" zie bij mijn favorieten.
Voor het aankopen van boeken zie
"aankopen boek" bij mijn favorieten.
We gaan verder met de zevende bladzijde van "Adellijke intriges."
Deze vervalste schilderijen werden dan door Robert
in zijn galerie als echt aan de man gebracht.
Dit zwarte circuit werkte al enkele jaren succesvol
en iedereen was tevreden met de opbrengst.
Enkele maanden geleden had de baron een schilderij
van Monet aangekocht, om aan zijn privécollectie toe te voegen.
Toen Robert, bij het in orde brengen van de
boekhouding, het bedrag zag dat dit schilderij had gekost, één miljoen euro,
kon hij dit niet meer uit zijn hoofd zetten.
Hier moest hij iets mee doen.
Bij de volgende afspraak met zijn vriend, op hun
geheime plek, in het Munsterbos in Munsterbilzen, werd een eerste keer over het
project gesproken.
Na een paar weken kwam Benito met een voorstel,
zijn Russische contactpersoon had een koper, die wilde voor het originele
schilderij wel één miljoen euro geven. Hij wilde dan wel alles origineel, de
expertiserapporten en natuurlijk ook het schilderij.
Robert had eerst het aanbod afgeslagen, maar na
enkele weken had hij toch aan zijn vriend gevraagd om een plan op te zetten.
Sahli kwam met zijn voorstel, hij zou hun vervalser
eerst een kopij laten maken van het doek en dan moest het originele vervangen
worden door het vervalste kunstwerk.
Hij kende iemand uit het milieu van Charleroi,
die de schilderijen wel kon verwisselen. Voor het verwisselen van de
schilderijen was natuurlijk de medewerking van de la Faille nodig. Ze bekeken
samen hoe ze dit konden doen en er werd besloten dat Robert zou zorgen voor een
tijdschema, zodat het verwisselen onopgemerkt zou kunnen gebeuren.
De zoon bekeek dagelijks de gewoontes van zowel
zijn vader als van de kuisvrouw. Dat was namelijk zowat de enige die in de
voormiddag bij de baron binnen kwam.
Voor de persberichten en
recensies van "Adellijke intriges" zie bij mijn favorieten.
Voor het aankopen van boeken zie
"aankopen boek" bij mijn favorieten.
We gaan verder met de zesde bladzijde van "Adellijke intriges."
Het verschil tussen de twee galerieën was dat er
bij de baron enkel echte, dure stukken verkocht werden en bij hem waren het
meestal minder bekende schilderijen en kopijen, maar dat laatste mocht niemand
weten.
Omdat de zaken niet zo goed gingen als hij verwacht
had en omdat hij van thuis uit gewoon was om altijd veel geld te hebben, had
hij met zijn vriend een handeltje opgezet dat verder geen daglicht kon
verdragen.
Baron de la Faille was een grote bekende,
betrouwbare kunsthandelaar, vooral bekend omdat zijn galerie altijd
originele doeken tentoonstelde.
De zoon had het zo klaar gespeeld, dat hij voor de
galerie van zijn vader ook de boekhouding mocht regelen. Zo kon hij alle
papieren, certificaten, facturen, fotos, enz. , ook kopiëren en gebruiken voor
zijn zwart circuit.
De truc die Robert en Benito daarbij gebruikten was
in feite vrij simpel. Jean-Louis de la Faille kocht enkel originele schilderijen
aan van bekende schilders met een expertiserapport waaruit bleek dat het
kunstwerk echt was. Robert nam van alle papieren een kopij en nam ook van de
schilderijen de nodige fotos. Deze gegevens overhandigde hij dan aan zijn
vriend Benito Sahli, die alles dan weer aan een -voor de rest van de wereld-
anonieme vervalser gaf. Deze man was wel heel goed in zijn vak. De vervalste
schilderijen gingen dan, met de vervalste papieren, naar een galerie in
Rusland, waar ze voor veel geld verkocht werden aan de nouveau riches van
Rusland.
Het handeltje werkte ook in omgekeerde richting. De
galerie-houder in Rusland bezorgde valse papieren en fotos van schilderijen
die ginder werden verkocht.
Voor de persberichten en
recensies van "Adellijke intriges" zie bij mijn favorieten.
Voor het aankopen van
boeken zie "aankopen boek" bij mijn favorieten.
We gaan verder met de vijfde bladzijde van "Adellijke intriges."
2
4 juli, Lier, loft.
Robert de la Faille zat thuis, in zijn loft, naast
de Nete, te wachten op bericht van zijn vriend Benito Sahli. Zij waren al
twintig jaar goede vrienden, maar wel op een speciale manier. In feite kwam het
er op neer dat Benito voor hem alle klusjes regelde die geen daglicht mochten
zien.
Dat was ook de reden dat ze elkaar in feite maar enkel
zagen op een geheime plek en dat ze mekaar ook nooit belden of een e-mail
stuurden. Officieel waren er geen banden tussen hen. De afspraken voor hun geheime
ontmoetingen regelden ze via Skype, het computersysteem waarop je met elkaar
kan spreken en mekaar ook kan zien via de webcam. En zelfs hier hielden ze er
rekening mee dat er kapers op de kust konden zijn. Tijdens de gesprekken werd
er alleen over de gezinssituaties gesproken, meestal ging het over hun vrouwen.
Terwijl ze zo met mekaar spraken, hield Robert dan een blad papier voor zijn
camera en hierop stond dan een dag en een uur. Meestal reageerde Benito dan met
een korte knik en hield hij zijn duim omhoog, ten teken dat het oké was.
Wanneer het niet oké was deed Sahli op dezelfde manier een ander voorstel.
Robert had, net als zijn vader, baron Jean-Louis de
la Faille, een galerie waar hij kunstwerken verkocht. Zijn vader had hem deze
galerie cadeau gedaan bij zijn vijfentwintigste verjaardag.
Voor de persberichten en
recensies van "Adellijke intriges" zie bij mijn favorieten.
Voor het aankopen van
boeken zie "aankopen boek" bij mijn favorieten.
We gaan verder met de vierde bladzijde van "Adellijke intriges."
In het bureau gekomen, nam hij de cassette uit de
recorder, knipte één van de elektrische draden door, zodat ook de cameras niet
meer werkten, je weet maar nooit, en stak de videocassette in zijn zak.
Toen hij in de ridderzaal van het kasteel
aankwam, was er gelukkig niemand te zien.
De kuisvrouw was zoals geplandin de galerieën bezig. Ze had de radio,
heel luid, op Studio Brussel staan. Hij hoorde het nummer Nothing Else
Matters van Metallica. Ze zou hem dus niet horen.
Hij kon rustig de schilderijen verwisselen. Carlo
nam het ori-ginele doek van de muur en schroefde het kader los. Hij nam het
originele kunstwerk eruit en plaatste het vervalste doek in de lijst. Toen
schroefde hij het kader weer vast en hing het geheel terug aan de muur. Het
originele schilderij pakte hij in, nam het onder de arm, en vertrok.
Toen hij de baron passeerde zag hij dat deze
helemaal voorover hing, Carlo duwde hem terug achteruit tegen de rugleuning van
de tuinstoel. Hij had de indruk dat er niet veel leven meer inzat, voelde met
twee vingers in de hals van baron de la Faille, maar voelde niks. Baron
Jean-Louis de la Faille was dood.
Carlo Castellano ging langs de tuin, achter de
coniferen door,
naar zijn Audi en vertrok terug naar Charleroi,
waar hij zijn levering ging afgeven aan Benito Sahli.
Voor
de persberichten en recensies van "Adellijke intriges" zie bij mijn
favorieten.
Voor
het aankopen van boeken zie "aankopen boek" bij mijn favorieten.
We gaan verder met de derde bladzijde van "Adellijke intriges."
Dan kon hij naar de ridderzaal. De poetsvrouw zou
op dat moment de zalen van de galerie, waar de baron schilderijen tentoonstelt
die hij verkoopt, aan het kuisen zijn. In de ridderzaal zou hij het schilderij
kunnen verwisselen. Hij voorzag geen echte moeilijkheden. Carlo had al voor
hetere vuren gestaan.
Castellano zag de baron, gekleed in een rode
fluwelen ochtendjas,in de tuin
zitten. Hij was, zoals gepland, bezig met het lezen van het dagblad, ondertussen
nippend aan een verse tas koffie.
Jean-Louis de la Faille was zo verdiept in de
cijfers van de beurs, dat hij zeker niets zou zien of horen.
De gangster naderde hem langs achter en op het
moment dat hij wilde passeren, draaide Jean-Louis zich om en schrok zo hevig
dat hij recht stond en op Carlo toesprong.
Deze reactie had de gangster niet verwacht van een
zestigjarige. In een snelle reactie sloeg hij de baron zo hard onder zijn kin,
een uppercut zoals alleen hij dat kon, dat de edelman tien centimeter in de
lucht vloog, en dan, als een natte dweil, op de grond neerzeeg. Jean-Louis de
la Faille viel met zijn hoofd op de betonnen rand van het terras.
Carlo zag dat de baron hard aan zijn hoofd bloedde,
maar dat kon hem niet van zijn stuk brengen. Hij had geen tijd te verliezen.
Hij zette het slachtoffer terug in zijn zetel en bond hem met vast met de
broeksriem die hij uit de broek van de la Faille haalde. Daarna spoedde hij
zich naar de achteringang van het gebouw.
Voor de persberichten en recensies
van "Adellijke intriges" zie bij mijn favorieten.
Voor het aankopen van boeken zie "aankopen boek" bij mijn favorieten.
We gaan verder met de tweede bladzijde van "Adellijke intriges."
De zoon van de baron, die mee in het complot zat,
zou zorgen voor een veilige toegang aan de achterkant van het kasteel. Deze
ingang was een poortje dat de baron regelmatig gebruikte wanneer hij naar het
golfterrein ging dat aan de overkant van de straat lag. Dit terrein had hij zelf
laten aanleggen met zijn centen. De uitbater was een vriend van de familie. De
zoon, Robert de la Faille, zou zorgen dat het alarm van het poortje om tien uur
uit stond.
Stipt om tien uur parkeerde Carlo zijn Audi langs
de straat, juist voorbij het poortje. Nadat hij zijn handschoenen had
aangetrokken, kwestie van geen vingerafdrukken achter te laten, nam hij het
ingepakte schilderij uit de koffer en begon aan zijn opdracht.
Er zouden op het moment maar twee personen aanwezig
zijn. De baron zelf en de kuisvrouw. Hij had zijn opdracht, zoals het een
topgangster past, tot in de puntjes voorbereid. Eerst moest hij in de tuin de
baron, Jean-Louis de la Faille passeren. Op dat moment zou die daar zijn krant
lezen. Carlo zou ongemerkt achter de groene coniferen tot aan de ingang, aan de
achterkant van het kasteel, kunnen komen. Dan zou hij naar binnen gaan en eerst
passeren in het bureau, de vroegere keuken, waar nu de opnameapparatuur van de
beveiligingscameras stond. Hier zou hij de kabels van de elektriciteit
doorknippen en de video van vandaag, waarop hij te zien zou zijn, meenemen.
Hier had hij een aandachtspuntje. Hij moest zeker
eerst de videoband uit de recorder halen vóórdat hij de draden doorknipte,
anders kreeg hij deze er niet meer uit.
Voor de persberichten en recensies
van "Adellijke intriges" zie bij mijn favorieten.
We gaan verder met de eerste bladzijde van "Adellijke intriges."
1
4 juli,Massenhoven.
Carlo Castellano had de autostrade E313 verlaten en
parkeerde zijn wagen, een gloednieuwe rode Audi A4, naast de weg. De tijd dat
gangsters met een zwarte Citroën Légère reden was al lang voorbij. Nieuwe
tijden, nieuwe wagens. Hij was, zoals altijd, te vroeg om reeds aan zijn
opdracht te beginnen. Castellano, afkomstig uit het milieu van Charleroi, had
deze opdracht gekregen van zijn goede vriend Benito Sahli.
De opdracht was, voor een professional als Carlo,
vrij eenvou-dig. Hij moest naar het kasteel van de familie de la Faille gaan in
Lier en dan het vervalste schilderij, dat hij in de wagen had, verwisselen met
het originele exemplaar dat in de ridderzaal aan de muur hing. Het originele
schilderij zou hij naar Benito Sahli brengen.
Wat er verder met dit schilderij zou gebeuren was
het minste van zijn zorgen. Als hij het doek bij zijn vriend kreeg, passeer-de
hij langs de kassa en daar deed hij het uiteindelijk allemaal voor.
Om tien uur zou het inbraakalarm van de ridderzaal
afgezet worden omdat de poetsvrouw dan de zaal een beurt gaf. Om twaalf uur zou
de baron het alarm weer aanzetten.
Adellijke intriges is vanaf nu ook in de winkel te verkrijgen.
Samenvatting van het verhaal :
Baron
Jean-Louis de la Faille wordt vermoord teruggevonden op het tuinterras van zijn
kasteel in Lier. De baron is eigenaar van een mooie kunstgalerie.
De
zoon van de baron, die ook een galerie bezit, leidt een flamboyant leventje en
behoort hierdoor tot de verdachten. Het wereldje van de kunst en de adellijke
wereld lijken niet zo correct als men wel zou denken. De tentakels van de adel
reiken tot in het crimineel milieu van Charleroi.
Commissaris Bruno Somers en hoofdinspecteur Paul De Winter,
de Lierse speurders, moeten zich verdiepen in het wereldje van de adellijke
kringen om deze moord op te lossen. Het verhaal speelt zich af in de driehoek
tussen Lier, Ranst enAntwerpen,
met uitschieters naar Middelkerke, Charleroi, Munsterbilzen, Breda, Moskou,
Iets sneller dan verwacht is het boek al toegekomen. Voorlopig is het nog enkel bij mij thuis te verkrijgen. Vanaf eind februari ligt het in de boekhandel.
Na Moord op de scheidsrechter, een verhaal dat zich situeerde rond voetbalclub SK Lierse, is het ditmaal de beurt aan de betere kringen van Lier en omgeving om als decor te dienen voor de nieuwe politiethriller Adellijke intriges van Ludo Geluykens.
Commissaris Bruno Somers en hoofdinspecteur Paul De Winter, de Lierse speurders, moeten zich ditmaal verdiepen in het wereldje van de adellijke kringen.
Baron Jean-Louis de la Faille wordt vermoord teruggevonden op het tuinterras van zijn kasteel in Lier. De baron is eigenaar van een mooie kunstgalerie.
De zoon van de baron, die ook een galerie bezit, leidt een flamboyant leventje en behoort hierdoor tot de verdachten. Het wereldje van de kunst en de adellijke wereld lijken niet zo correct als men wel zou denken. De tentakels van de adel reiken tot in het crimineel milieu van Charleroi.
Mijn nieuwe boek "Adellijke intriges" verschijnt op 15 februari.
Na Moord op de scheidsrechter, een verhaal dat zich
situeerde rond voetbalclub SK Lierse, is het ditmaal de beurt aan de betere
kringen van Lier en omgeving om als decor te dienen voor de nieuwe
politiethriller Adellijke intriges van Ludo Geluykens.
Commissaris
Bruno Somers en hoofdinspecteur Paul De Winter, de Lierse speurders, moeten
zich ditmaal verdiepen in het wereldje van de adellijke kringen.
Baron
Jean-Louis de la Faille wordt vermoord teruggevonden op het tuinterras van zijn
kasteel in Lier. De baron is eigenaar van een mooie kunstgalerie.
De zoon van de baron, die ook een galerie bezit, leidt
een flamboyant leventje en behoort hierdoor tot de verdachten. Het wereldje van
de kunst en de adellijke wereld lijken niet zo correct als men wel zou denken.
De tentakels van de adel reiken tot in het crimineel milieu van Charleroi.
Voor de persberichten en recensies van "Moord op de scheidsrechter" zie bij mijn favorieten.
We gaan verder met de twintigste bladzijde van "Moord op de scheidsrechter."
Ik wacht in spanning op jullie oordeel !!!!!! Je reacties zijn welkom via de 'E-mail mij knop' rechts op het scherm. Voor het aankopen van het boek klik op aankopen bij mijn favorieten rechts. Interesse voor een lezing? stuur even een mailtje.
BLZ 20 Moord op de scheidsrechter.
De hoofdcommissaris wist niet wat eerst aanpakken. Hij besloot eerst en
vooral te zorgen dat de scheidsrechter en de grensrechters veilig in de
kleedkamers geraakten.
Dat lukte maar net.
De spelers van Antwerp wilden hen niet naar binnen laten gaan, maar met
tien politiemannen kregen ze de arbiters in de kleedkamers.
Ondertussen werden de bezoekers er, via de luidsprekers van het stadion,
op gewezen dat ze nog even in hun vak moesten blijven. De politie verzamelde
voldoende manschappen om iedereen veilig door de Pannenhuisstraat, via de
Hagenbroeksesteenweg, naar de Ring te krijgen waar de autobussen klaar
stonden.
De Liersespelers begroetten ondertussen hun supporters en de stemming
was daar natuurlijk opperbest. Na een tiental minuten verlieten de voetballers
het veld en konden de fans de overwinning gaan vieren.
De titel was bijna binnen, een klein feestje kon al wel, vonden ze.
Na een kwartier was de weg naar de uitgang vrij en konden de liefhebbers
van de verliezende ploeg hun weg naar de autobussen aanvangen.
Dat dit niet zonder slag of stoot zou gebeuren, had Sus al aan zijn
manschappen uitgelegd.Hij had hen
opgelegd om ten allen tijde rustig te blijven om escalatie te voorkomen. Er
sneuvelden enkele bloembakken en een paar autoruiten. Negen heethoofden werden
opgepakt.
De autobussen vertrokken naar Antwerpen, onder begeleiding.
In de kleedkamer van de scheidsrechters was het de eerste ogenblikken
heel stil. Bart vroeg aan de grensrechter, die aangaf dat de bal bij het tweede
Liersedoelpunt over de lijn was, of hij zeker was van zijn beslissing.De man antwoordde: Bart, ik ben er
rotsvast van overtuigd dat de bal over de lijn was, de beelden gaan ons gelijk
geven. Nu was Bart bijna zeker, maar hij wilde toch eerst de
televisiereportage zien. Nadat ze een douche hadden genomen, alle verplichte
formulieren invulden en aftekenden was het al tweeëntwintig uur dertig
geworden. De bankdirecteur stelde voor om, voordat ze naar de receptie gingen,
toch eerst naar de Nationale Omroep te kijken. Hij wou bevestiging van hun ver
dragende beslissing.
Je kon zonder overdrijven stellen, dat deze beoordeling het
kampioenschap in de tweede afdeling besliste.
Bart vroeg aan een clubafgevaardigde of ze ergens ongehinderd naar de TV
konden kijken en ze werden meegenomen naar een aparte ruimte. Het bleek het
bureau van de voorzitter te zijn. Hier konden ze met zijn vieren, Bart, zijn
twee lijnrechters en de vierde scheidsrechter, ongestoord kijken.
Nadat eerst de beelden van eerste klasse werden gegeven kwam het grote
moment. De beelden van de topper in tweede klasse tussen SK Lierse en Antwerp
FC werden aangekondigd.
-Op het
eerste doelpunt viel niets aan te merken. De penalty was ook juist, dit wil
zeggen, de speler van de bezoekers was binnen de rechthoek toen hij werd
neergelegd.
-Het
eerste doelpunt van Lierse was een zuiver doelpunt, niets op aan te merken.
-Dan
kwam de betwistte fase. Iedereen keek gespannen toe. Nadat ze een eerste keer
hadden gekeken, was Bart er niet van overtuigd dat de bal over de lijn was
geweest.Het was echter een beeld
vanuit het midden van het veld en op gewone snelheid.Bij de vertraagde beelden, opgenomen met een camera van op
de zijlijn, was het duidelijk. De bal was over de doellijn.Om dit te bevestigen werd het beeld ook
nog eens stil gezet, juist op het moment dat de bal duidelijk helemaal over de
streep was.
Het was of er een last van hun schouders viel.
Er werd een collectieve yes geroepen en Bart wenste zijn team
proficiat met de, achteraf bekeken, perfecte wedstrijd. Nu konden ze zelfzeker
naar de receptie gaan en zowel de spelers van Antwerp als deze van Lierse recht
in de ogen kijken.
Voor de persberichten en recensies van "Moord op de scheidsrechter" zie bij mijn favorieten.
We gaan verder met de negentiende bladzijde van "Moord op de scheidsrechter."
Ik wacht in spanning op jullie oordeel !!!!!! Je reacties zijn welkom via de 'E-mail mij knop' rechts op het scherm. Voor het aankopen van het boek klik op aankopen bij mijn favorieten rechts. Interesse voor een lezing? stuur even een mailtje.
BLZ 19 Moord op de scheidsrechter.
Alweer een aanval van de Schapenkoppen, een voorzet van op links en
Meeuws knalde de bal op doel maar de doelman bokst hem over, hoekschop.
Alle spelers stonden nu in de grote carré van Antwerp.
De bal werd voorgegeven.
De keeper kon de bal wegduwen... recht in de voeten van Gunther Meeuws,
die de bal ineens op de slof nam.
PATS!!
De bal spatte keihard tegen de lat, kwam naar beneden en botste al dan
niet over de streep terug in het veld.
De lijnrechter, die de fase van op het verlengde van de doellijn goed
kon zien, hij stond daar nog van de hoekschop, was onmiddellijk naar het midden
gelopen.
Doelpunt!!
De vertraagde beelden in Sportweekend s avonds zouden het gelijk van de
grensrechter aantonen.
Bart Diericks zag zijn grensrechter lopen en wees resoluut naar de stip,
2-1
Nog één minuut te spelen.
Wat er toen gebeurde was niet te beschrijven. Alle Antwerpspelers
stormden op de scheidsrechter af en de lijnrechters moesten Bart Dierikcs
bijstaan. Er vielen nog eens drie gele kaarten, waardoor de laatste man met
rood van het veld moest. Hij had al geel gekregen.
Na tien minuten kon de wedstrijd hervat worden, maar Antwerp kreeg de
bal niet meer in de rechthoek.
Voor de persberichten en recensies van "Moord op de scheidsrechter" zie bij mijn favorieten.
We gaan verder met de achttiende bladzijde van "Moord op de scheidsrechter."
Ik wacht in spanning op jullie oordeel !!!!!! Je reacties zijn welkom via de 'E-mail mij knop' rechts op het scherm. Voor het aankopen van het boek klik op aankopen bij mijn favorieten rechts. Interesse voor een lezing? stuur even een mailtje.
BLZ 18 Moord op de scheidsrechter.
Nadat de corner, volgend op de strafschop, was gegeven en weggewerkt,
nam de trainer van Lierse een doortastend besluit: hij verving drie spelers en
speelde dus alles of niets.
Er kwamen twee aanvallend ingestelde voetballers bij. In de plaats van
één aanvaller, die onder de rust al had gemeld dat het niet zou gaan tot het
einde, en van een middenvelder die fysiek problemen begon te krijgen.Ten slotte werd ook de laatste man
vervangen.De coach wou hier geen
risico nemen.Deze man had zojuist
een gele kaart gepakt en bij een volgende overtreding zou het dus rood kunnen
zijn.
Met deze nieuwe opstelling zette Lierse nog meer druk en konden de
kansen niet uit blijven.
Op de tachtigste minuut kopte Joris De Wilde een voorzet van op rechts
onderaan in de linkse hoek binnen, onhoudbaar voor de Antwerpdoelman. 1 1.
De Lierse spelers gristen vlug de bal uit de netten en legden die op de
middenstip. Er was geen tijd meer te verliezen. Er moest nog eens gescoord
worden.
De supporters van de thuisploeg werden bijna gek, de spanning werd
onhoudbaar. Het spel werd ruwer en de scheidsrechter moest nog vier gele
kaarten geven, twee aan elke kant.
Er kwamen nog meer kansen voor Lierse maar de Antwerp-verdediging begaf
niet. Hun trainer had nog een verdediger bij gezet, voor hen volstond een
gelijkspel.
Voor de persberichten en recensies van "Moord op de scheidsrechter" zie bij mijn favorieten.
We gaan verder met de zeventiende bladzijde van "Moord op de scheidsrechter."
Ik wacht in spanning op jullie oordeel !!!!!! Je reacties zijn welkom via de 'E-mail mij knop' rechts op het scherm. Voor het aankopen van het boek klik op aankopen bij mijn favorieten rechts. Interesse voor een lezing? stuur even een mailtje.
BLZ 17 Moord op de scheidsrechter.
De pressie van Lierse werd met de minuut groter en er ontstonden enkele
kansen. Maar de doelman van de bezoekers kon zijn netten schoon houden door
enkele mooie safes. Aangezien meer de kaart van de aanval werd getrokken,ontstonden er natuurlijk ook
tegenprikken door Antwerp. Zo ontstond er in de zestigste minuut een snelle
counter van de roodwitten, toen hun doelman bij een mooie plukbal onmiddellijk
het leder naar zijn voorlijn trapte.De spits nam de bal prachtig aan en op het moment dat hij de kleine
rechthoek inging, werd hij door de stopper van Lierse neergelegd.
Bart Diericks twijfelde niet.
Strafschop.
Gele kaart.
Er ontstond herrie op het veld langs de thuiskant. Want bij 0-2 zou
Lierse al zo goed als zeker uitgeschakeld zijn voor de titel.
Het zou dan nog drie keer moeten scoren.
Onder het tumult was Tom De Backer, de Lierse voorstopper, onmiddellijk
naar zijn doelman gelopen en had hem één en ander in het oor gefluisterd.
Dit had bijna niemand gezien.
Darko Valic, toch al de man van de match en degene die normaliter de
strafschoppen nam, eiste heel zelfzeker de bal op.
Hij legde hem zeer aandachtig en rustig op de stip.
Lier zweeg.
Antwerpen riep: Darko oho, Darko oho, Darko oho, Darko oho, en dan
verder, wij gaan naar eerste toe, wij gaan naar eerste toe, Lierse doe de
boeken maar toe.
De scheidsrechter kreeg na enkele minuten de gemoederen toch
bedaard.
Alle spelers verlieten de kleine rechthoek.
Bart Diericks gaf door middel van het fluitsignaal het sein dat de
strafschop mocht gegeven worden.
Valic startte zijn aanloop.
Hij plaatste de bal in de, voor hem, rechterbovenhoek maar de doelman
bokste het projectiel uit zijn doelvlak.
Ongelofelijke teleurstelling bij Valic.
De doelman van Lierse viel in de armen van Tom De Backer.
Tom had twee jaar ervoor nog samen met de Serv bij Cercle Brugge actief
geweest en hij wist dat hij altijd zijn penalties in die rechterhoek plaatste.
Dat had hij dan ook in de oren van zijn doelman gefluisterd.
De Pallieters werden gek en geloofden er nu nog meer in dan ervoor.De stemming van de andere aanhang sloeg
om van euforie naar angst. De spanning was van de gezichten af te lezen.
Voor de persberichten en recensies van "Moord op de scheidsrechter" zie bij mijn favorieten.
We gaan verder met de vijftiende bladzijde van "Moord op de scheidsrechter."
Ik wacht in spanning op jullie oordeel !!!!!! Je reacties zijn welkom via de 'E-mail mij knop' rechts op het scherm. Voor het aankopen van het boek klik op aankopen bij mijn favorieten rechts. Interesse voor een lezing? stuur even een mailtje.
BLZ 16 Moord op de scheidsrechter.
In de securityroom onder de tribune ging de temperatuur ooklichtjes omhoog. Er hing spanning in de
lucht.
Politiebaas Peeters had constant contact met de flikken die in de omgeving
van de Sinjoren zaten. Voorlopig was de terugkoppeling nog positief: alles
onder controle.
In de zesenveertigste minuut floot Bart Diericks voor de rust en gingen
beide elftallen naar de kleedkamers. Dit verliep nog onder betrekkelijk normale
omstandigheden. De Lierenaars waren blijkbaar nog een beetje aangeslagen en de
tegenstanders zaten aan de andere kant van het veld.Daar bleef het bij het gebruikelijke geroep: Wij gaan
naar eerste toe, wij gaan naar eerste toe, Lierse doe de boeken maar toe
In de kleedkamer van de scheidsrechters werd nog eens nagekaart over
enkele spannende, al dan niet buitenspelfases. Na overleg kwam Bart toch met
het bevredigende besluit:
Gewoon zo voortdoen, we zijn goed bezig, attent blijven en wanneer je
overtuigd bent van je besluit, is het een goal, buitenspel of een fout, dan
gaan we allemaal en ik in de eerste plaats, achter jullie oordeel staan.
In de kleedkamers van beide ploegen werd verschillend gereageerd. Bij
Antwerp was de trainer tevreden met de stand, maar hij vond dat Lierse zeker
niet onder lag en dat zijn spelers zeker attent moesten blijven.Hij besloot om het de tweede helft een
beetje meer verdedigend aan te pakken. Hij vroeg zijn backs om niet te veel
meer mee op te rukken, zodat er daar zeker geen gaten vielen. Hij verwachtte
druk van de thuisploeg.
Bij Lierse was de coach niet ontevreden met het spel maar wel met de
stand. Hij besloot om nog aanvallender te acteren. Hij vroeg aan de verdedigers
om meer naar voor te komen en zo meer druk op de verdediging van Antwerp te
zetten.
De tweede periode begon en beide teams startten met dezelfde elf als
waar ze de wedstrijd mee begonnen waren.
Voor de persberichten en recensies van "Moord op de scheidsrechter" zie bij mijn favorieten.
We gaan verder met de vijftiende bladzijde van "Moord op de scheidsrechter."
Ik wacht in spanning op jullie oordeel !!!!!! Je reacties zijn welkom via de 'E-mail mij knop' rechts op het scherm. Voor het aankopen van het boek klik op aankopen bij mijn favorieten rechts. Interesse voor een lezing? stuur even een mailtje.
BLZ 15 Moord op de scheidsrechter.
6
Om twintig uur stipt floot Bart Diericks de wedstrijd op gang.
Antwerp had de toss gewonnen en mocht dus beginnen. De kapitein had voor
de bal gekozen. De kapitein die het muntopgooien wint, mag kiezen. Ofwel de
wedstrijd beginnen, de bal dus, ofwel het doel waarnaar ze willen spelen.
Lierse koos er-voor om de tweede helft naar de eigen spionkop te voetballen. De
eerste periode verliep evenwichtig. Beide ploegen dwongen kansen af en Peters
(geen familie van de korpschef) van Lierse kopte bij een hoekschop op de
vijfentwintigste minuut de bal op de lat. De supporters gingen allemaal de
hoogte in.Iedereen dacht dat het
binnen was, maar het leder ging van de dwarsligger recht in de handen van de
doelman van Antwerp.
Wat een ontgoocheling.
De wedstrijd kabbelde wat over en weer tot de spelers van de
Scheldestad, op de tweeënveertigste minuut een vrije trap mochten nemen, juist
buiten de grote rechthoek, na een fout van de voorstopper der Pallieters.Darko Valic (één van de vele
buitenlanders van Antwerp) eiste de bal op.Hij was een specialist in dit soort spelsituaties. De
doelman van de Schapenkoppen zette zijn muur op de juiste plaats.Na het fluitsignaal van Bart Diericks,
nam de Serv zijn aanloop en krulde de bal mooi en onhoudbaar over de muur in de
voor hem rechtse hoek.nul-één
voor Antwerp.
Het stadion ontplofte, de Antwerpssupporters gingen door het dak en dat
was bijna letterlijk te nemen.
Darko oho, Darko oho, Darko oho, Darko oho, en dan verder wij gaan naar eerste
toe, wij gaan naar eerste toe, Lierse doe de boeken maar toe
Voor de persberichten en recensies van "Moord op de scheidsrechter" zie bij mijn favorieten.
We gaan verder met de veertiende bladzijde van "Moord op de scheidsrechter."
Ik wacht in spanning op jullie oordeel !!!!!! Je reacties zijn welkom via de 'E-mail mij knop' rechts op het scherm. Voor het aankopen van het boek klik op aankopen bij mijn favorieten rechts. Interesse voor een lezing? stuur even een mailtje.
BLZ 14 Moord op de scheidsrechter.
Zo werd er nog wat over en weer gezwansd en gelachen. ToenBruno eens naar zijn uurwerk keek zag
hij dat het al kwart na acht was. Hij wou toch eens even naar hoofdcommissaris
Peeters bellen en vragen of alles goed verliep op het Lisp.
Hij verontschuldigde zich even tegenover de vrienden met de woorden :
Luisteren jullie nog even naar jullie streekgenoot, ik ga even
telefoneren. Die sneer in
verband met de streekgenoot, ging over Will Tura.Naar gewoonte stond in The Lord altijd muziek van Arthur
Blanckaert op.De baas daar is een
grote fan en de zanger is er vriend aan huis. Tura, die zijn carrière begon in
De Casino te Lebbeke, is van oorsprong uit Veurne.Ma-ria ook en zo was de cirkel rond.
Alles in orde ginder, Sus?, vroeg Bruno. Jaja, nul-nul. Tot hiertoe hebben we weinig problemen
gehad.Juist wat troubles op t
Zimmerplein in Den Toren, maar dat was rap opgelost. Ga maar gerust terug een
biertje drinken, ik heb alles hier onder controle, tot maandag hé en de
groetjes aan Sonja.
Bruno was juist op tijd terug binnen om het dessert te bestellen. Hij
wou een Dame Blanche.De anderen
hadden hun keuze al opgegeven. Nadat ze van het nagerecht hadden genoten,
besloten ze om het gebruikelijke koffietje als afsluiter van het diner, op het
appartement van Bruno en Sonja te gebruiken.
Zo vertrokken ze over de dijk terug naar het buitenverblijf. Sonja zette
verse koffie met nog een laatste koekje erbij. Om tweeëntwintig uur keerden de
vrienden huiswaarts. Nadat Bruno en Sonja alle afwas in de machine hadden
gezet, gingen ze slapen.
Voor de eerste persberichten en recensies van "Moord op de scheidsrechter" zie bij mijn favorieten.
We gaan verder met de dertiende bladzijde van "Moord op de scheidsrechter."
Ik wacht in spanning op jullie oordeel !!!!!! Je reacties zijn welkom via de 'E-mail mij knop' rechts op het scherm. Voor het aankopen van het boek klik op aankopen bij mijn favorieten rechts. Interesse voor een lezing? stuur even een mailtje.
BLZ 13 Moord op de scheidsrechter.
Het ging onder de vrienden echter meer om het samen zijn dan om het
zuipen.
Nadat ze de gehele namiddag rondzwierven in die omgeving en na enkele
lekkere bruine en lichte streekbiertjes, was het alweer tijd om de inwendige
mens te versterken. Dit deden ze in het restaurant The Lord waar Sonja had
gereserveerd.
The Lord is een restaurant. Een menu met voorgerecht, hoofdpla en
dessert of koffie kost hier maar tien euro vijftig. Je hebt dan nog de
mogelijkheid om te kiezen uit enkele binnenkomers en een paar hoofdschotels.
Meer moest dat niet zijn na zon dag slenteren en lachen, want er werd
wat afgezeverd tussen die drankjes. Ze bestelden eerst iets om hun keel te
smeren en bekeken dan de kaart. Bruno dronk nog een gewoon pintje, zijn
lievelingsdrank. De anderen hielden het bij water.Voor hen had de namiddag zijn tol geeist. Ze wilden twee
maal stoofvlees, één keer zalm en drie porties mosselen.Als opwarmertje namen ze allemaal verse
soep. Het nagerecht konden ze nog achteraf bestellen.
Tijdens het hoofdgerecht gingen de gebruikelijke zaken over de
tong.Dat ging dan van dat het in
West-Vlaanderen toch wel goed was.Zij waren dan ook met hun vieren in de meerderheid, maar Bruno deed
zoals gewoonlijk niet onder.Door
er nog maar eens op te wijzen dat hij vond dat Anwerpen, in de brede zin van
het woord, hij rekent daar ook de streek van Ranst tot Lier bij, eigenlijk toch
wel het centrum van de wereld was.De rest was voor de Antwerpenaren gewoon parking.