Argentinië presenteert zich als een land vol tegenstrijdigheden: Buenos Aires, met zijn blik gericht op het oude continent, Europa; het binnenland, gericht naar zichzelf in volle ontplooiing. Wat drijft mensen om een nieuw land te bevolken? Dit boek probeert de voetsporen te volgen van de goudzoekers in Patagonië. Patagonië, het einde van de wereld, het begin van een nieuw leven. Voor vele Europeanen is dit een totaal onbekende streek, hoewel de geschiedenis verbonden is met die van Europa.
De taal is het voornaamste instrument waarmee de mens weigert de wereld te accepteren zoals ze is.
Wij hebben het vermogen, de behoefte, de wereld te loochenen of te 'ontzeggen', ons een andere voorstelling te maken, haar anders te beschrijven.
George Steiner
Hoe vaak zeggen we niet : woorden schieten me tekort. Meestal is dat om emoties uit te drukken. Emoties van spijt, dank, verdriet, plezier, liefde... Juist dan komen echte woorden. Woorden in tranen, in een schaterlach, in een omhelzing. En dat zijn Echte Woorden voor mij.
Voor Pascal Paepen zijn zakendoen en economie altijd al een tweede natuur geweest. In Londen, diep in het financiële hart van de City, voelt hij zich dan ook thuis.
The Crosse Keys is een pub gevestigd in een voormalige bank die zaken deed met China. Binnenin gaat het er druk en luid aan toe en Paepen lacht wanneer hij onze verwonderde blikken ziet. "Dit is waarschijnlijk een van de goedkoopste adresjes in deze buurt. Het moederbedrijf JD Wetherspoon is beursgenoteerd, maar deze pub houdt de prijzen voor gerechten bewust laag. Hier maken ze geen winst op het eten, maar enkel op de sloten bier." Toen enkele jaren geleden KBC een Britse bank overnam die juist hierin was gespecialiseerd, greep Paepen snel de kans om zijn koffers te pakken en naar Londen te verhuizen. Voordien was hij zeven jaar lang trader in de marktenzaal van Brussel.
Ook een kopje koffie?
26-01-2008
kopje koffie
De koffieplant is een struik. Hij groeit in het wild aan de rand van bossen en wouden. Juist voor het groen overvloeit in de valleien. De laatste halte om beschermd het veld te overkijken voor zich bloot te geven aan de open vlakte. De rode bessen geven een palletje kleur voor het donkere dichte woud verdwijnt in een kleurloos geheel van overwoekerende natuur. Koffie heeft me al altijd aangetrokken door een of andere mysterieuze kracht. Misschien omdat het op veel mensen een troostgevende werking heeft, maar bij mij is het sterker. Niet zo zeer om het te nuttigen, wel om er mee te werken, om te zien hoe goed het kan doen bij anderen, hoe de geur een weldadige invloed heeft op de drinkers. Een bakje troost, een opkikkertje, een flirtje, een mysterieus gezelschap, dit alles hoort bij dat ene tasje zwarte drank. Een koffiehuis beginnen is voor mij een droom van kindsaf. Hoe ik erbij kwam weet ik niet meer. Het is nog steeds een droom, wie weet...
Ik zou het dan "Caffee Royal " noemen en het in gouden letters op de vitrine zetten. Een naam die al jaren in mijn hoofd speelt. Het is voor mij een raadsel hoe Juan, mijn vriend, weet hoe het er zelf zou uitzien. Hij zegt dan: "Je houdt er nooit over op. Je beschrijft het als je ademt, je beleeft je droom als je me zoent, je ruikt naar koffie als ik met je vrij." Dit is volgens mij lichtelijk overdreven. Alhoewel je koffie niet moet onderschatten. Onze geschiedenis, onze cultuur, zelfs in de bijbel vinden we verhalen terug van deze godendrank. Ik heb er al enkele jaren opzoekingen naar gedaan. Dit zwarte mystieke slokje doet harten sneller kloppen, contracten rapper tekenen en conflicten worden met een vleugje koffiegeur vlugger opgelost. In de bijbel vinden we verschillende koffieverhalen. Volgens Samuel XXV zou de mooie Abigail aan koning David getooste granen gegeven hebben om deze drank samen te nuttigen tijdens hun hereniging.En dat het geholpen heeft is overduidelijk, een tijdje later was de aarstrivale van Abigail dood en werd zij de vrouw van David, koning van Israel.Ook zou Esau zijn eerste geboorterecht verkocht hebben aan Jacob, niet voor een bordje linzen, maar voor een kopje koffie. Esau zou zo zijn opgegaan in het prachtige zwarte turks koffietje dat hij zijn broer en zijn rechten totaal vergat. Ook Ruth, weduwe en arm, totaal verstoten uit de maatschappij, zou de rijke Boz hebben kunnen strikken na een tasje koffie, een drankje van getooste bonen. Of deze verhalen in de marge van de bijbel waar zijn of niet, een vleugje aroma kan nooit geen kwaad, waar zijn trouwens de bewijzen voor dat bord linzen?
De aromatische zwarte drank zou toen nog geen naam hebben gehad, of misschien noemden ze het wel "godendrank". De naam Koffie komt van een krijgersvolk ergens in Etiopië, de Kaffa's. De hete straffe drank vinden we daar terug in de 15de eeuw, toen de Kaffa's hun zwaard verwisselden voor een koffieplantage. Zij werden beroemd voor de export van de arabische moka. De drank die zij nuttigden voor elke veldslag werd "koffie" gedoopt door hun vijanden. Dit feit alleen al uit de geschiedenis van de koffie is voor mij heel belangrijk. Een strijdersvolk die het bijltje erbij neerlegt om te koffieboeren. Mooiere ontwapeningstechniek kan je niet verzinnen.
"Als we dat nu eens allemaal zouden doen. De Russen, de Amerikanen, de Arabieren, muselmannen, Turken, Koerden, over een sjat kaffe[1] wat bijkletsen." Mijmer ik soms, als ik in een gelagzaal de koffiedrinkers zie zitten lezen. De titels van hun ochtendkrant reflecteren wel niet de vreedzame en mystieke werking van hun tasje voor hen. Deze morgen zit ik met mijn laptop ergens in Buenos Aires in 1 van de duizendtal mooie etablissementen.Een oud heertje, heel gedistingeerd, leest er elke morgen de krant van voor naar achter, van links naar rechts. Als de gelagzaal bijna leeg is en ik het schrijven even terzijde leg, lees ik een paar artikels mee in zijn krant.Niet dat ik veel interesse heb, maar enige informatie over de buitenwereld om me heen, is altijd nuttig. Als de heren aan de macht nu eens hun verstand zouden gebruiken. Zouden rondkijken wat de wereld bezighield, waar de mensen nood aan hebben, dan zou alles toch wat ronder draaien, denk ik soms. Naief...misschien, waar waarom eigenlijk? Het is misschien beter voor het ronddraaien der dingen, dat men minder verstand zou gebruiken. Verstand werkt soms de dingen averrechts in de hand, vierkant. Met verstand draai je alleen maar in cirkels en als het helemaal tegenzit, zelfs in een neerwaarts spiraal. Ik hoor vaak dat verstand de motor isvan de logica, en met logica moet je de wereld besturen, hoor ik van de mensen. Ikzelf gebruik al lang geen logica meer, ik leef totaal onlogisch. Het is dan net of het leven aangenamer lijkt. Logica is iets mathematisch en daar baseer je geen leven op. Misschien wel als je alles op voorhand wil organizeren, maar de meeste wegen van het leven lopen niet langs die van mijn agenda.
De elfuren klanten vallen binnen. Zij hebben er al een halve werkdag opzitten en komen even bijkletsen bij een kopje aroma. Hun verhalen zijn soms heel hitsig, hun conversaties bitsig, hun handen steeds in beweging. Ik vind het soms een wonder, dat levendige vingers het kopje vonden dat dan weer zonder enige aandacht aan hun lippen wordt gebracht. Toch heb ik steeds de indruk dat ze iets verlichter de gelagzaal weer verlaten en zich iets voldaner terug in het leven storten.De zon is deze morgen weer bloedheet, de hitte ongenadig. Het terras blijft leeg. De airco gonst de luwte tussen de tafels. Het is heerlijk in deze friste te schrijven, te werken, te denken, te observeren. Soms werk ik twee, drie uur hard door, zonder op te kijken, zonder erbij te horen, zonder een deel te zijn van het geharrewar van deze samenleving. Heerlijk drijf ik dan tussen mijn hersencellen en het heerlijke geluid van de stoom uit het expressomachiene en het getik van de lepeltjes en de kopjes.
Als je een beetje bedreven bent in deze eerste oefening, die niet gemakkelijk is, breid je de oefening een beetje uit. Nadat je ontspannen bent, ga je weer je gedachten observeren. Nu ga je er meer en meer afstand van nemen. Je probeert actiever de gedachte vlugger uit je hoofd te laten verdwijnen door dadelijk als die gedachte in je opkomt je terug te concentreren op je ademhaling. Je houdt je concentratie even vast op je ademhaling en dan ga je terug naar je hoofd. Welke gedachte sluipt er nu weer binnen, waarschijnlijk over hetzelfde thema dan ervoor maar met iets meer kracht om zeker te zijn dat de gedachte nu wel je aandacht zal krijgen. Nadat je deze gedachte hebt opgemerkt, ga je terug naar je ademhaling, zonder er acht op te slaan, op die gedachte. Ook zij zal je hoofd dadelijk weer verlaten om gevolgd te worden door een nieuwe, observeer dit komen en gaan van gedachten, afwisselend met de concentratie op je ademhaling. De uitbreiding van deze tweede observatie zal je duidelijk maken dat je gedachten, je hoofd, schreeuwt om aandacht. Als je die aandacht niet geeft, zal je merken dat de gedachten steeds sterker worden, totdat ze je toch gevangen kunnen houden. Door alleen maar te observeren en steeds de gedachte af te breken door je concentratie op je ademhaling, zal je merken dat die gedachte, nu op dit moment niet zo belangrijk is en weer dadelijk verdwijnt. Dit is het wat we met deze tweede observatie willen voelen:
Gedachten die in je hoofd tollen worden steeds sterker en sterker. Je vereenzelvigt je steeds met de gedachten die in je op komen. De gedachten vormen,zonder dat je er bewust van bent, het centrum van heel je zijn.
Je gedachten zijn net zoals een blaar op je voet. Bij elke stap is het net of die blaar heel je lichaam overneemt. De blaar wordt het centrum van jezelf: heel je lichaam reageert op die blaar. Heel je lichaam doet pijn, je wordt slecht gezind, krikkel, je kan je op niets meer concentreren.Dit gebeurt ook met je als er een gedachte bij je opborrelt. Hij neemt je heel je lichaam in beslag en slorpt heel je aandacht op. Je vereenzelfigt je met deze gedachte en het vormt op dat moment het centrum van je bestaan.
Als we hand in hand lopen met onze peuter in de zoo, zal hij andere dingen zien dan wij. Als we onze dochter vergezellen naar haar eerste klasieke concert, omdat je haar wat cultuur wil bijbrengen op haar 17de, zal zij helemaal iets anders horen dan jij. De wijn die ons een fortuin gekost heeft in een uitzonderlijk mooi restaurant, ruikt helemaal anders dan dezelfde wijn die (eigenlijk) thuis een paar 10 talle euros minder kost. Een pas gepolijste plank voelt voor de schrijnwerker aan als de huid van een pasgeboren baby. Een oud hard stuk brood is als een symphonie in de mond van een hongerige die juist de hongersdood in de ogen heeft gekeken.
Onze ervaringen, onze opvoeding geven vorm aan de interpretatie van onze zintuigen. Als we dit beperken tot een tekst, zullen we de woorden en zinnen die we lezen of horen een welbepaalde vorm geven, en ook zullen zij aan ons een beeld voorkauwen in ons leefpatroon. Als we dit onder controle willen houden of toch op zijn minst er bewust van willen zijn, moeten we weten hoe dit in zijn werk gaat. Het zijn niet de woorden zelf die inhoud geven aan de waarheid die hen omringt, het zijn wij die er een waarheid aan geven. Neem nu de poezievorm Haiku. Een heel simpel woordenspel met een wereld verborgen in drie lijntjes.
Die nieuwjaarsochtend
Een knallend begin voor haar
Het einde voor hem
Als we dit te lezen geven aan 10 verschillende mensen, krijgen we evenveel verschillende interpretaties terug.
Nieuwjaarsochtend =een houten kop
Uitslapen
Familiebezoek
Winter Sex Voornemens..........
Als we terug gaan naar de oorsprong van de Haiku, nl naar Japan, stellen we vast dat er in deze Haiku cultuur 5 seizoenen zijn: lente zomer herfst winter en nieuwjaarsochtend. Net voor de lente hebben we het laatste seizoen: de nieuwjaarsochtend (de Grote Morgend). In die denkwereld zullen er mensen denken aan : Begin van de lente
Bloesem in knop
Nieuw leven
Smeltende sneeuw......
een knallend begin voor haar =vuurwerk
orgasme
nieuwe liefde
passie
begin van de lente, nieuw leven, geboorte....
het einde voor hem =orgasme
nieuwe liefde
huwelijk
houten kop
koningwinter die sterft
verbroken voornemens......
Je ziet dat er bij iedereen wel een andere gedachte opborrelt bij het lezen van deze simpele zin. Deze simpele woorden houden een wereld in zich verborgen. In alle woorden, zinnen en teksten om ons heen zit een wereld van waarheden verborgen. Onze gedachten geeft die wereld een vorm. Iedereen kan rond deze Haiku een ander verhaal bouwen. De context die we er rond weven hangt af van onze ervaringen, onze opvoeding, onze cultuur. De haiku heeft zijn eigen subjectieve triggerpoints om onze prikkels te sturen of te manipuleren, en/of omgekeerd. Onze prikkels sturen subjectief een waarheid uit die door ons denken als onze waarheid wordt opgenomen.
Als we nu nog kleiner gaan, van een trein naar een klein poezietje, van tastbare dingen naar een klein zinnetje, komen we via de woorden tot de letters. ^ = een bloemenstengel? twee wandelstokken? een splitsing in de weg?
Nee, de letter Y een letter van ons alfabet. De mensen die ons ABC kennen, zullen dit ook wel dadelijk herkenbaar, anderen zullen het interpreteren volgens hun eigen denkwereld. De Y van Yoga, You, Yoghurt... 1 letter, duidelijk herkenbaar voor ons, vele assosiaties mogelijk.En toch hebben al de letters eenzelfde oorsprong, als we teruggaan tot in het sancriet. Elke letter staat voor de originele waarheid. Waar zijn we die ergens zoek geraakt?
Heel lang geleden, in een ver ver land, woonden er heel wijze mannen en vrouwen, mensen die steeds liederen zongen. Zangers? Nee. Tovenaars? Nee, mensen die de waarheid in hun ogen droegen, mensen die de vorm van de wereld zagen zoals hij was, niet zoals zij dachten. Mensen die wisten.In dat wistenlandje zongen de mensen hun kennis uit. Iedereen die het wilde horen, hoefde alleen maar naar hun liederen in de wind te luisteren. Maar de mensen luisterden al langer hoe minder, ze vonden de wind te koud en sloten deuren en vensters. Ze stopten alle kieren dicht. De liederen dreven over hun huizen met goed verwarmde bedjes en vervlogen in de morgendauw, hingen nog even rond in een spinnenweb, hier of daar, maar vervlogen daarna in de ochtendzon. De wolken van noten en tonen dreven af naar de sterren en verdwenen in de cosmos. Vandaar dat we dit nu hemelse muziek noemen. Al hebben we het nog nooit echt bewust gehoord. Als we hier en daar terug een kiertje openen van onze warme confortabele huisjes en cocoon, horen we flarden van deze melodie. De planeten rondom ons trillen nog na op de tonen die deze mensen in dat verre verre land zongen. Bijvoorbeeld de afstand tussen de maan en de aarde is de toon DO-RE. De trillingsafstand tussen de zon en pluto is de LA. Mercurius trilt op dezelfde frekwentie als de FA. Een hemelse symphonie spelen ze voor ons en het enigste dat we verstaan zijn de letters die deze wijzen voor ons hebben achtergelaten. Elke noot, elke vibratie staat voor een letter. Als we die letters in de juiste betekenis gebruiken en laten vibreren in ons, horen we terug hun juiste frekwentie, hun oerorigine.
Maar voor we zo diep ingaan op de oerbetekenins en de echte vibraties van de letters, gaan we even op onderzoek uit bij onszelf. Eerst gaan we enkele oefeningen doen om je duidelijk te maken wat we met ons denken uitvoeren, zowel in de wereld van onze emoties als in de wereld van ons fysieke lichaam. Jezelf observeren is daarvoor een zeer nuttige oefening. We moeten ons terug bewust worden van hoe alles samenhangt.
Eerste observatie:
Deze eerste observatie heeft de bedoeling om je duidelijk te maken wat je doet met je "denken". Hoe jou denken communiceert met de rest van je lichaam.
Zoek een rustige plek op. Zet je ergens comfortabel neer. Probeer nu heel je lichaam zo veel mogelijk te ontspannen. Als je comfortabel zit, nergens ergens een spanning voelt, ga dan deel per deel je lichaam na, en ontspan al de spieren, groep per groep. Begin bij je hoofd. Ontspan je kaakspieren, je mond hoeft zich niet te openen, maar het mag wel. Adem gewoon in en uit, geef aandacht aan je ademhaling, in en uit. Zonder je te forceren. Ontspan nu je nek, je hals, breng je schouders iets naar beneden, voel hoe de spanning langzaam uit je bovenrug verdwijnt, voel hoe je armen zwaar worden, leg je handen ontspannen op je schoot. Verdrijf de spanning in je borstkas, adem rustig in en uit. Hou je aandacht even gevangen op je ademhaling. Zonder jezelf te forceren. Ontspan nu je buikholte, laat de spanning uit je bekken vloeien. Je benen en je voeten zijn nu ook totaal ontspannen. Deze ontspanningsoefening geldt voor de verdere observatieoefeningen ook.
Als je nu voelt dat je totaal ontspannen bent, concentreer je je nog even op je ademhaling. Zonder jezelf te forceren, in en uit ademen. Rustig in en rustig uit. Nu gaan we over tot de eerste observatie:
Je hoofd zal zich vullen met gedachten, gedachten die in en uit je hoofd vloeien. Observeer die gedachten, verzet je er vooral niet tegen maar ga die gedachten ook niet achterna. Observeer gewoon over wat die gedachten gaan. De eerste gedachte zal weer uit je hoofd verdwijnen als je er niet achterna gaat, wat zeker de bedoeling is, zodat er een nieuwe gedachte zal opfloppen. Waarschijnlijk een gedachte in relatie met de eerste gedachte, observeer die ook, maar ga ze niet achterna. Laat ze voor wat ze is. Weer een nieuwe gedachte zal in je vloeien, en weer en weer. Laat ze komen en gaan, observeer gewoon het komen en gaan van je gedachten, vel er vooral geen oordeel over. Laat ze voor wat ze zijn. Als je voelt dat je aandacht een beetje verslapt en je toch achter een gedachte bent aangegaan, concentreer je dan terug op je ademhaling: in en uit, rustig en gewoon in en uit ademen. En speel terug de observator van je eigen gedachten. De eerste keren zal dit geen gemakkelijke oefening zijn, al lijkt het wel. Als je er geen zin meer in hebt, stop je gewoon.
De eerste keren zal je dat ongeveer een 5 minuutjes kunnen volhouden, dat is voldoende, na een paar keer zal je het iets langer kunnen volhouden. Probeer het te doen op dode momenten van je dag. Gelijk waar je bent en je je even kan afzonderen. Deze eerste oefening is de basis van de volgende oefeningen. Eerst moet je leren om jezelf te observeren. Gedachten die in je opkomen voelen aankomen, en gewoon laten doorrollen in je hoofd, zonder er echt een deel van te zijn. Als je voelt dat je achter je gedachten aangaat, concentreer je je terug op je ademhaling. Deze techniek is heel belangrijk. Zonder jezelf te ergeren of jezelf te forceren, vergeet je weer waar je aan dacht en voel je opnieuw hoe je in en uit ademt.
Als je deze oefeningen een paar keer doet zal je tot de constatatie komen dat je STEEDS DENKT. Je zal merken dat je je gedachten nooit kan uitzetten. Je gedachten komen en gaan in je hoofd, ook al geef je er geen aandacht aan. Bij al wat je doet, eten, lezen,drinken, kijken... je hoofd zit steeds vol gedachten. Dit is een heel belangrijke constatatie. Als je er bewust van bent dat je steeds denkt, is dit de eerste stap om meer BEWUST te denken of om BEWUST met je gedachten om te gaan.
Maar eerst moet je je bewust zijn dat de molen boven in je hoofd nooit stopt.
Producten van Peyeche, de moeite waard om eens een kijkje te nemen.
Over mijzelf
Ik ben Rein Remaut
Ik ben een vrouw en woon in Buenos Aires (Argentinie) en mijn beroep is levensgenietster.
Ik ben geboren op 04/02/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, lezen, zwemmen, mediteren, observeren, zoeken.
Deze site ben ik begonnen om in discussie te gaan over waar we naartoe wandelen, waar het leven ons brengen kan. Discussieren is niet echt het juiste woord, een koffieklappeke houden, wat tetteren, gedachten wisselen. Ik hoor heel graag iets van jullie. B
Ik ben Rein Remaut
