Argentinië presenteert zich als een land vol tegenstrijdigheden: Buenos Aires, met zijn blik gericht op het oude continent, Europa; het binnenland, gericht naar zichzelf in volle ontplooiing. Wat drijft mensen om een nieuw land te bevolken? Dit boek probeert de voetsporen te volgen van de goudzoekers in Patagonië. Patagonië, het einde van de wereld, het begin van een nieuw leven. Voor vele Europeanen is dit een totaal onbekende streek, hoewel de geschiedenis verbonden is met die van Europa.
De taal is het voornaamste instrument waarmee de mens weigert de wereld te accepteren zoals ze is.
Wij hebben het vermogen, de behoefte, de wereld te loochenen of te 'ontzeggen', ons een andere voorstelling te maken, haar anders te beschrijven.
George Steiner
Hoe vaak zeggen we niet : woorden schieten me tekort. Meestal is dat om emoties uit te drukken. Emoties van spijt, dank, verdriet, plezier, liefde... Juist dan komen echte woorden. Woorden in tranen, in een schaterlach, in een omhelzing. En dat zijn Echte Woorden voor mij.
Voor Pascal Paepen zijn zakendoen en economie altijd al een tweede natuur geweest. In Londen, diep in het financiële hart van de City, voelt hij zich dan ook thuis.
The Crosse Keys is een pub gevestigd in een voormalige bank die zaken deed met China. Binnenin gaat het er druk en luid aan toe en Paepen lacht wanneer hij onze verwonderde blikken ziet. "Dit is waarschijnlijk een van de goedkoopste adresjes in deze buurt. Het moederbedrijf JD Wetherspoon is beursgenoteerd, maar deze pub houdt de prijzen voor gerechten bewust laag. Hier maken ze geen winst op het eten, maar enkel op de sloten bier." Toen enkele jaren geleden KBC een Britse bank overnam die juist hierin was gespecialiseerd, greep Paepen snel de kans om zijn koffers te pakken en naar Londen te verhuizen. Voordien was hij zeven jaar lang trader in de marktenzaal van Brussel.
Ook een kopje koffie?
07-09-2007
Leven in poëzie
De dualiteit in ons is als een parasiet. Hij leeft in ons, met ons, over ons. Hij is moeilijk te herkennen en zeker te elimineren. Het is alsof hij onszelf is, of we onszelf zouden elimineren als we hem opzij zetten. Het is en blijft een moeilijke opgave, maar daarom niet minder mooi.Als we onze dualiteit kunnen uitschakelen horen we volgens mij bijna in het lijstje van de verlichte personen, een korte lijst.
Ik heb al vaak ondervonden dat ik als waterman-vrouw een aangeboren talent heb om deze parasiet in mezelf te herkennen. Het is een geschenkje van mijn karma, waarvoor ik heel dankbaar ben. Dat wil niet zeggen dat ik mij niet schuldig maak aan dualiteit, verre van. Ik herken het wel. Als de dualiteit op een laag pitje staat, voel ik gemakkelijker de dingen aan. Het gevoel dat in me opborrelt, zonder dat ik weet waar het vandaan komt, is intuitie. Aanvoelen wat is, zonder echt te weten waarom. De parasiet wil steeds triomferen, hij gaat dadelijk de strijd aan met onze intuitie. Als we naar hem luisteren, zijn we weer dadelijk vertrokken: een dialoog zonder einde. Een kip zonder kop, een mens zonder hart...
"verlaat je gedachte die alleen in proza kan denken
neig naar je gedachte die je poëzie toefluistert
laat je talent om conclusies te trekken achterwege
vraag en antwoord spelen als vraag en aanbod
je hart te pletter
leef zoals in melodiën, neuriende voetstappen
teksten poetisch gedrukt in het voelen
ga over van intellect naar intuitie
ga van je verstand over naar je hart
pas dan zal je dichter bij de mysteries komen"
Osho
Uitkomen bij je intuitie is uitkomen bij je eigen poëzie. Het is net zoals je een ui pelt: schel per schel je ontdoen van je automatismen, van je denken, van je programmatie. Schel per schel naast je neerleggen tot je vanzelf uitkomt waar je begonnen bent: bij de kern, bij jezelf.
Leven is eenvoud, eenvoudig. Houden van is simpel, het is. Een moeder heeft geen uitleg waarom zij die pasgeboren snuiter zo lief heeft. Ze voelt liefde, ze is liefde. Het leven en al de aspecten rondom dat aardse bestaan zijn zo simpel, de eenvoud zelve. Juist daarom dat we ze ingewikkeld maken. We falen te vaak in ons leven, in onze liefde, onze vriendschap. Als we dan ook nog eens weten dat het zo eenvoudig is, ligt het falen nog zwaarder op onze maag. Het moet dus wel heel moeilijk en ingewikkeld zijn. Falen is dan normaal Iedereen faalt, moeilijke dingen zijn alleen voor enkelingen weggelegd. We falen liever in heel ingewikkelde problemen.We houden ons voor dat leven ingewikkeld is, liefde een aards moeilijk kluwen is. Falen is dan normaal.
Zetten we al wat wij denken dat belangrijk is, opzij, komen we tot de simpele bevinding: leven is eenvoud, houden van is simpel...
Een poëtisch leven, de gedachte alleen al bezorgt ons hoofdpijn. Poëzie is vreselijk ingewikkeld:er zijn enorm veel stijlen en nog meer regels.... naar gewone mensenmaat omgezet tot iets vreselijk geleerd: falen is dan heel gewoon. Het is niet voor simpele geesten weggelegd, denken we. Niets is minder waar: poëzie is de taal van je hart, de taal van intuitie. Waarom gaat dichten of mooie zinnen schrijven gemakkelijker als je verliefd bent, of als je verdrietig bent? Omdat je hart dan de boventoon aangeeft: en dat hart dicteert de taal van je intuitie.
Als we recht uit ons hart leven, leven we poëtisch. Mensen die deze mooie vorm schrijven, zijn volgens mij "meesters": meesters in de zin van: zij hebben het door hoe eenvoudig leven kan zijn. Zij hebben de ui verder afgepeld. Elke schel als een "belangrijke" stap overboord gegooid, tot ze bij de kern zijn uitgekomen: henzelf, hun hart, het leven, de liefde, de eenvoud.
Producten van Peyeche, de moeite waard om eens een kijkje te nemen.
Over mijzelf
Ik ben Rein Remaut
Ik ben een vrouw en woon in Buenos Aires (Argentinie) en mijn beroep is levensgenietster.
Ik ben geboren op 04/02/1960 en ben nu dus 64 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Schrijven, lezen, zwemmen, mediteren, observeren, zoeken.
Deze site ben ik begonnen om in discussie te gaan over waar we naartoe wandelen, waar het leven ons brengen kan. Discussieren is niet echt het juiste woord, een koffieklappeke houden, wat tetteren, gedachten wisselen. Ik hoor heel graag iets van jullie. B
Ik ben Rein Remaut
