Iedereen handelt naar de aard van zijn natuur, wat heft dwang dan voor nut?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

In indere taak ligt afkeer en liefde verscholen, een mens dient zich niet over te geven aan de macht van deze twee passies. Het is daarom beter zijn eigen plicht te vervullen, gelijkwaardig in afkeer en liefde voor de taak, zelfs als men er niet in slaagt het helemaal goed te doen , is dat toch nog beter dan de plicht van een ander goed te doen. Het is beter te mislukken bij het uitvoeren van je eigen plicht; de plicht van een ander is vol gevaar. Het motief van handelen zou moeten liggen in het plezier van het handelen zelf, niet in de uitkomst.

Alles is tweezijdig en als de handeling met liefde en zelfdiscipline wordt uitgevoerd zal ook de uitkomst duaal zijn: een goed resultaat is misschien geen zege, een slecht resultaat misschien wel.

Denk even aan de uitvinding van de kernenergie:

Jaren zochten de onderzoekers ernaar, zonder resultaat, wat op zich een zege was. Tot het een plicht van “anderen” werd, gedreven door haat, en de uitkomst een ramp werd.