Leven, liefde…  Echte liefde ontmoeten in ons leven is leven. Voor mij is het niet zoals zoveel zeggen: neem maar genoegen met de middenmaat. Alles wat we meemaken in het leven zijn lessen waaruit we leren en leren is groeien. Soms zijn we nog niet klaar om echte liefde te ontmoeten. Het is soms beter om af en toe te mislukken. Mislukken is niet slecht, het is niet negatief. Het is juist het punt waar we opnieuw kunnen beginnen. Mensen die verbitterd worden na een mislukking hebben het spel van het leven niet door. Het leven is inderdaad spelen. Het leven serieus nemen is op een drama toelopen. Mispak je niet aan het woord "spel". In elk spel heb je regels en waarden. Het spel blijven spelen, wetende dat je verloren bent, is vals spelen. Je verlies aanvaarden en opnieuw beginnen, dat is volgens de regels spelen. Je moet steeds spelen met de gedachte dat je gaat winnen, in je achterhoofd houdende dat verliezen erbij hoort en waardevol is. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Verliezen is 2, mislukken is winnen. Je mislukkingen aanvaarden is enorm waardevol, het is als winnen. Een spel verliezen kan je op twee manieren: je verlies aanvaarden en eruit leren, je kan ook verliezen en daardoor zo verbeten worden dat je daarna wil winnen, kost wat kost. Die kost is meestal veel te hoog.

Leven heeft niet veel met winnen of verliezen te maken, net zoals een spel. Het is plezant om te spelen, als je met plezier speelt, win je altijd. Leven is verliezen en daardoor winnen. Met plezier leven, dan win je altijd. Het is net zoals zingen. Er zijn niet veel mensen die goed kunnen zingen, dat mag hen niet weerhouden om toch te zingen als ze blij zijn of gelukkig. Zingen is zingen, dat doen we omdat wij dat willen. Alleen professionele zangers zingen voor anderen. Wij zingen gewoon voor onszelf. Dat is net zoals leven. Alleen professionele leven voor anderen, en die professionelen zijn Buddha, Jezus, Hara Krisna, moeder Theresa, Gandhi en al die anderen. Wij leven voor onszelf. En verwar dat niet met egoisme. Egoisme is een term die ons wordt opgelegd van buiten af. Het is een spelregel die de maatschappij ons oplegt, niet het leven. Leven is egoistisch spelen en genieten voor onszelf. Wat vertelt ze nu allemaal…hoor ik je denken. Das niks. Denk maar gerust J.

Elke dag opnieuw de dagelijkse dingen confronteren op het moment dat ze zich stellen is leven, lachen op het moment dat je een lach voelt is leven, genieten van het moment nu omdat jij daar zin in hebt, is leven. Het is niet dubben of bekvechten voor wat er in het verleden of in de toekomst "zou kunnen msschien" passeren. Nee, leven is NU. En leven is JIJ. Je kan ook niet leven voor anderen, dat heeft geen zin. De anderen moeten hun eigen leven leiden, of lijden, zoals velen te vaak doen, maar dat is dan hun probleem en niet het jouwe. Iedereen heeft een keuze in het leven, die keuze houdt in dat je kiest voor jezelf, voor anderen kan je niet kiezen, daar zijn we te onwetend voor. Wij weten niet wat goed is voor anderen, we weten het vaak nog niet eens voor onszelf.

Er is een verschil tussen leven en maatschappij.  Leven is JIJ. Leven doe je voor JEZELF niet voor anderen. Leven in een maatschappij is leven voor anderen, is de kudde volgen. Dat hou je misschien een tijdje vol, maar dat heeft geen zin: de maatschappij doet toch haar eigen zin, de maatschappij leeft voor de maatschappij niet voor jou. Dat is juist het verschil.

Na al wat ik ervaren en gelezen hebt, weet ik dat leven NU is. Op het moment dat je bent, aandacht hebben, zien wat er rondom je gebeurt, waar je mee bezig bent, genieten en jezelf verliezen in het moment dat je NU iets aan het doen bent. Als je iets doet, al is het afwassen, en je staat terwijl te duppen over wat er gebeurd is of kan zou kunnen gebeuren, verlies je het plezier van de afwas J als je afwast met aandacht voor de afwas, het plezier om iets proper te krijgen, dan gebeurt er iets met je: je krijgt er echt plezier in. Probeer maar eens, elke dag opnieuw. En als je geen zin hebt in de afwas, laat je hem gewoon staan, daar vergaat de wereld niet van. Misschien wel de maatschappij, maar dat doet er niet toe.

Je kent de fabel wel van Lafontaine: de krekel en de mier. De krekel zingt heel de zomer, viert feest en de mier werkt en werkt. Als het winter wordt, heeft de krekel het koud en geen eten, ze klopt op de deur van de mier, die er warmpjes inzit. Zij leest de krekel de les, maar laat haar niet binnen. Het moraal? Ja die verschilt van standpunt: als je het vanuit de maatschappij bekijkt: de mier heeft gelijk, de mier IS de maatschappij. Als je het vanuit het leven bekijkt: de krekel heeft gelijk, de krekel is LEVEN.

Allemaal goed en wel, maar daar eet je niet van J Inderdaad. Of : no way...

Jezus zegt: wees zoals deze kinderen en het paradijs zal voor je opengaan. Jezus zegt ook: God geeft de vogels pluimen tegen de kou, eten als ze honger hebben, regen als ze dorst hebben. Dat is een heel andere fabel. Ik heb geleerd dat Jezus iets beter op de hoogte is van het leven, dan Lafontaine. Of je nu in hem gelooft of niet, dat speelt geen rol. Het zijn de woorden die kracht hebben, niet of hij er is of niet in jou ogen, daar stoort Jezus zich helemaal niet aan.

Sparen-werken-plichten-verantwoordelijk zijn-lijden-afzien, dat is leven, zegt lafontaine, ik zeg: dat is leven in de maatschappij. Dat is heel iets anders.

Jezus zegt: speel, wees vrolijk, doe de dingen die je graag doet, geniet, en wees er eerlijk in, net zoals deze kinderen en het leven (God) zal je alles geven wat je nodig hebt. Dat is eigenlijk waar het om draait. Natuurlijk heb je een keuze: leven in de maatschappij en min of meer overleven tot je niet meer kan. Je kan ook leven een beetje aan de rand van de maatschappij en leven te over hebben. Dat is iets anders dan overleven. Onze maatschappij en al diegene die er baat bij hebben om die draaiende te houden, houden van het woordje: lijden, lijden is een waardevol gegeven in ons dagelijks leven. Hoe meer we lijden hoe beter we maatschappijmensen zijn. Daarom is het fenomeen om slachtoffertje te spelen zo ingeburgerd. Het geeft iedereen om ons heen de schuld en wij lijden, dus zijn we goed bezig. Ik zeg juist: hoe meer we LEIDEN (ons eigen leven) hoe meer plezier we hebben. En hoe beter we al spelend leven. Ik weet dat dit heel moeilijk is om te vertalen naar ons gewone leven. Je moet het eerst geloven voor je er verder in kan gaan. Ons eigen leven LEIDEN is verantwoordelijkheid opnemen voor onszelf en dat is de zin van het leven. Dit wordt vaak vertaald door de maatschappijmensen als egoistisch leven, dat is hetzelfde als appelen voor citroenen verkopen. Het leven leiden zoals jij dat wil draait op het einde uit op een eerlijk leven vol liefde naar anderen toe. Het is de dualiteit die het leven zijn zin geeft, het jing en jang: voor jezelf leven en daardoor voor anderen leven. Niet omgekeerd, omgekeerd is onmogelijk. Jing en jang draaien in een welgestelde richting, je kan ze niet omgekeerd laten draaien.

Je kan de krekel en de mier ook anders bezien: je kan mier spelen, omdat je dat leuk vindt, je werkt en verdient geld, tof, kan ik vanalles kopen. Dat is een volwaardige en juiste keuze. Maar…geniet er dan ook van. De mier in het fabeltje is een gefrustreerde mier, op het einde zit ze warm in haar huisje met veel eten, maar alleen. Zij heeft in de ogen van de maatschappij voor anderen geleefd: gewerkt en afgezien, maar op het einde wordt ze geconfronteerd met "alleen-zijn". De krekel maakt de keuze in het leven om te zingen, te dansen, zichzelf amuseren met haar vreugde en hierdoor aanstekelijk vrolijk te zijn voor anderen. Een volwaardige en juiste keuze. . Als de mier en de krekel elkaar in de winter tegenkomen kan de mier zeggen: he komaan, kom binnen en zing wat voor mij, terwijl ik voor ons beide kook. Een vrolijke noot in je leven is ook een vrolijke noot voor al de toehoorders die willen luisteren, weer eigen keuze.

Eerlijkheid en liefde.

Weet je, deze twee woorden zijn zo eenvoudig en worden zovaak verkracht door onze denkwijze: eerlijk en liefde. Weet je dat deze woorden voor ons, maatschappijmensen, geen zin hebben? Wat is eerlijk zijn? Zeggen waar het opaan komt. Waar komt het op aan? Weet jij dat? Weet je buur dat? Nee, hoe kunnen we dan eerlijk zijn? Menselijke eerlijkheid bestaat niet, we kunnen het proberen te benaderen, maar benadering is niet hetzelfde als er juist op zitten. (hier kost de bus 80 cent, als ik 79 cent heb, benader ik de 80 cent, maar ik moet nog altijd te voet verder)

Liefde..wat is liefde. Menselijke liefde bestaat haast niet. Wat weten mensen over liefde: geven en nemen, je zelf opofferen voor een ander, je zelf wegcijferen voor een ander… Wat weten wij over "geven"? En als we niet kunnen geven of niet weten wat het is, wat weten we dan over "nemen"?

Geven - Nemen = aanvaarden. Een heel moeilijk begrip dat aanvaarden. Aan onszelf geven wat we willen nemen is onszelf aanvaarden. En voor we dat doen, moeten we eerst ons eigen leven leiden, egoistisch aan onszelf geven wat we graag willen nemen, en we kunnen enkel nemen als we eerst aan onszelf iets hebben gegeven. Opofferen…een maatschappelijk begrip, dat niets met liefde te maken heeft. Het refereert naar lijden en dat is iets wat het leven juist niet is. Onszelf wegcijferen, daar zijn we al iets dichter bij de waarheid. Maar we hebben langs geen kanten door wat dat inhoudt. Onszelf wegcijferen is juist het meest onmaatschappelijke wat we kunnen inbeelden: dat wil zeggen: onze ego doden en onszelf zijn. Onze gedachten stoppen en leven zoals we aanvoelen hoe we willen leven. Ego is een maatschappelijk begrip: het is gevormd in onszelf uit de spiegel die anderen in onze samenleving ons voorhouden. Onze ego is wat anderen willen wat we zijn, dat moeten we dus wegcijferen en dan kunnen we ontdekken wat liefde is.

Op het moment dat het slecht gaat, aanvaard het, leer eruit, probeer opnieuw, hoe moeilijk dat ook is: geniet ook van dat moment. Als je deze slechte momenten aanvaardt, wil dat zeggen dat je aanvaardt hoe jij bent en hoe de andere is. Als dat niet strookt met hoe jij het spel wil spelen, doe je het bord "mens erger je niet" dicht en begin je opnieuw. Probeer niet te denken, liefde is vooral NIET DENKEN. Liefde is aanvaarden. Liefde is jezelf zijn en aan jezelf geven wat je wil nemen. Dan pas kan je aan anderen aanbieden wat je zelf hebt.