akkoorden die ons vertrouwd in de oren klinken, maar hoe meer ik erover lees hoe we ze eigenlijk in praktijk zouden moeten brengen, hoe meer ik tot de vaststelling kom, dat ik er niks van bak. De momenten dat ik het een beetje door had, heb ik reuze grote levensproblemen kunnen oplossen. Wat een ego...alsof mijn levensproblemen reuze groot zijn, en wat een giller dat mijn leven een probleem zou zijn... en daar is het eigenlijk mee begonnen. Mijn zoektocht naar de leegt, naar het niets, nog altijd niets gevonden uiteraard, maar het schijnt dat ik op goede weg ben. Ik ben eerst en vooral begonnen met niets meer te doen. Dat was al een zalige openbaring. Daarna ben ik begonnen om niets meer te denken, geen sinecure, en ik slaag nog steeds de bal mis, maar ik denk...voila te laat.

Op mijn zwerftocht naar het niets vond ik vorige week dit: Mooi! bedankt Rik Torfs.

"IK zeg altijd wat ik denk." Dat hoor je wel vaker. Vooral mannen pakken er graag mee uit. Daarbij kijken zij trots en lichtjes hanig in het rond, geheel en al bereid om bewonderende blikken in ontvangst te nemen. Sjonge, stoer, hoe dapper toch: iemand die altijd zegt wat hij denkt. Een held. Mannen zijn graag helden. Anders hadden ze net zo goed een vrouw kunnen zijn. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Rik Torfs