Mijnheer de Minister van Onderwijs,

Dokters maken ons wijs dat ze niet weten hoe ADHD-medicatie werkt.
Zie de internationale literatuur daarover en ook de bijsluiters.
Dokters schrijven ADHD-medicatie voor op basis van criteria die vooral te maken hebben met het pedagogisch comfort van de omgeving.
Zie daarover de diagnosecriteria van DSM-IV.

Voordat ADHD als een ziekte of als een aandoening werd uitgevonden om het pedagogisch comfort te behandelen, kende de maatschappij het werkingsmechanisme van die harddrugs wel.
Toen bestonden precies daarom geen therapeutische indicaties.
Dat mechanisme beschrijf ik op mijn website en in mijn boek: ADHD-medicatie:medische megablunder.

http://www.megablunder.net/werking

Maar omwille van commerciële overwegingen besliste een medische industrie om de gekende manier waarop die harddrugs het zenuwstelsel verwoesten, liever als onbekend te promoten.

Nu groeide een generatie wetenschapslui op met de overtuiging dat het verhogen van een pedagogisch comfort met wondermedicatie een nieuwe generatie jongeren ten goede komt, door te verzwijgen hoe die middelen eigenlijk wel werken.

Omdat ik sinds mijn opleiding niet vergeten ben, hoe een en ander in elkaar steekt, stel ik al meer dan twee jaar de vraag aan slimme zenuwartsen welke ziekte of aandoening men kan behandelen of genezen door het zenuwstelsel zodanig irreversibel toe te takelen zoals ik afbeeld op de cover van mijn boek.

Tot op heden antwoordde nog niemand, en dit terwijl de laatste vier jaren het aantal psychotisch gemaakte ADHD-kinderen in de psychiatrie verzesvoudigd is en dat aantal maar steeds blijft stijgen.
Ik zwijg dan nog van de sterfgevallen, door zogezegde aangeboren hartziekten en van de zelfmoorden ermee.
Immers de onbekend gewaande werking maakt die harddrugs ook zogezegd heel veilig voor geneeskundig gebruik, hoe zouden kinderen daar nu mee kunnen doodvallen?

Zelfs FDA waarschuwde onlangs dat ADHD-medicatie kinderen de psychiatrie en de dood kan injagen.
Maar deze boodschap is aan de geneeskunde en de verantwoordelijke overheden totaal voorbij gegaan.

ADHD-medicatie valt onder een opiumwetgeving en dokters moeten zich kunnen verantwoorden als ze zonder een echte therapeutische indicatie harddrugs aan kinderen voorschrijven.
De enige therapeutische verantwoording die momenteel officieel gekend is kwam van de KULeuven in 2005, waar in een postuniversitaire cursus voor medici gesteld werd dat die dingen meestal voorgeschreven werden op vraag van ouders, schooldirecties, vrienden en kennissen.

Een verantwoording die een toetsing door de Provinciale Geneeskundige commissie wel niet zal doorstaan, vrees ik.

Niettemin worden op scholen kinderen gedrogeerd om beter te kunnen presteren en ook zoals eerder gezegd, omwille van het pedagogische comfort.
Lees het arrest nr224,Rep.Nr.2004/7081 van het Hof van Beroep te Antwerpen, zitting van 16/12/2004 (Jeugdkamer)).

Terwijl een andere rechtbank in Beroep een renner, die met gelijkaardige stoffen ook zijn prestaties wou verbeteren een boete van 250.000 Euro oplegde.

Kortom Uw diensten zijn bekend met het chronisch toedienen in de scholen van cocaïne en amfetamineproducten om kinderen beter te laten presteren en omwille van het pedagogisch comfort van het onderwijzend personeel.

Het gebruik van die harddrugs is een nieuwe cultuur geworden in het onderwijs, terwijl de geneeskunde om evidente redenen nog steeds niet schijnt te (willen) weten hoe die dingen werken.

Momenteel bestaan bijna alle klassen uit kinderen waar sommigen gedrogeerd zijn en dan anderen weer niet.

Mijnheer de Minister, kunt U toestaan dat kinderen die niet gedrogeerd zijn in de klas worden achteruitgesteld door gedrogeerde klasgenootjes?

Mijnheer de Minister U weet wel dat renners die zich niet drogeren dan ook geen koersen kunnen winnen.

Omdat de geneeskunde en een stroman van de industrie mijn acties tegen het drogeren van de jeugd niet zo gunstig gezind zijn, werd ik voor die materie voor de Orde van Apothekers gedaagd.

Ik zou dokters het verwijt toesturen dat men harddrugs voorschrijft zonder te weten waarmee men bezig is.
Hetgeen ze beledigend vinden en een aanslag op hun ‘integriteit’.

Intussen werd ik door dat tuchtorgaan vrijgesproken onder meer omwille van de wel gekende werking van die harddrugs en het feit dat dokters helemaal niet (willen) weten waarmee ze bezig zijn.

Maar ook intussen blijven in de klassen gedrogeerde kinderen de kansen van niet gedrogeerde kinderen benadelen.

Ik besef wel dat geneeskunde en industrie blijven hameren op een massaal gebruik van het cocaïne-en amfetaminegebruik bij kinderen in de scholen, maar is het niet de hoogste tijd om maatregelen te nemen zodat onderwijs kan gegeven worden in klassen met alleen maar gedrogeerde kinderen en hetzelfde onderwijs ook in afzonderlijke klassen met niet-gedrogeerde kinderen?

Men is perfect op de hoogte van de verwoestende werking van die middelen ( zie ook FDA: http://www.fda.gov/bbs/topics/NEWS/2007/NEW01568.html ) en toch verkiezen CLB’s, dokters en schooldirecties nog steeds om kinderen doping toe te dienen voor het eigen profijt.

Uit de motivering van mijn vrijspraak blijkt duidelijk dat het niet de bedoeling is van de geneeskunde en de industrie om een discussie ten gronde te voeren over de manier waarop harddrugs het zenuwstelsel van gebruikers verwoesten.
Deze houding kan alleen maar CRIMINEEL genoemd worden omdat men op die manier op de kap van een nieuwe generatie de decadentie in de maatschappij wil bevorderen voor het eigen profijt.

Mijnheer de Minister, kinderen worden doelbewust medisch kapotgemaakt terwijl men de samenleving blijft voorhouden dat men niet eens weet waarom en op welke manier men zoiets doet.

En wat nog veel erger is, de nevenwerkingen van het chronisch gebruik van die psychotica worden handig aangegrepen om als symptomen van de ‘ziekte’ verklaard te worden, waardoor men hoger moet doseren en zelfs nog antipsychotica (neuroleptica) moet gaan toedienen.
Behandelende dokters zijn niet eens in staat om symptomen van een uitgevonden ziekte te kunnen onderscheiden van de schadelijke nevenwerkingen van chronisch dopinggebruik.
Zelfs zijn de meest gebruikte neuroleptica bij kinderen (in die materie) niet eens geregistreerd om door kinderen gebruikt te worden.
En dat kan zomaar allemaal.

Bovendien was het nu juist de bedoeling van de uitvinding van deze nieuwe ziekte, dat de nevenwerkingen van de verkochte medicatie als symptomen van de ziekte zouden kunnen uitgelegd worden.
Een commercieel perpetuum mobile, zeg maar.

Men focust alleen maar op een gigantisch eigen profijt en het korte termijn welbevinden van gelegaliseerde harddrugs.
De medische en politieke corruptie en de collusie daaromtrent leg ik uit in mijn boek: ADHD-medicatie:medische megablunder.

Mijnheer de Minister, dit is schuldig verzuim als geen maatregelen worden genomen om die waanzin in de scholen te stoppen.

Doping in de klassen kan gewoon niet, zelfs niet als dokters legaal ( en zelfs zonder kennis erover) dealen.

Dokters zijn op dat gebied niet geloofwaardig omdat ze voorhouden dat ze drogeren met stoffen waarvan ze niet (willen) weten hoe ze werken, en ze de schuld op anderen proberen te schuiven als ze dreigen er verantwoording voor te moeten afleggen.

Als die kinderen echt ziek zouden zijn, moeten ze van de andere kinderen afgezonderd worden of thuis blijven, want zoals uit de huidige cijfers blijkt, is zoiets heel erg besmettelijk, zelfs epidemisch en kunnen sommige psychiatrische ziekenhuizen de opnamen van verslaafden en karaktergestoorden door het gebruik van harddrugs amper nog aan.

En laat ons dan nog zedig zwijgen over het dealen van die stoffen op de speelplaatsen.
Iedereen is daarvan op de hoogte, alleen ... een Minister niet.

Tot slot ben ik ervan overtuigd dat U zult antwoorden dat U niet over de bevoegdheid beschikt om de doping in de scholen te verbieden.
Ik begrijp dat.
Maar het is wel Uw bevoegdheid om de onrechtvaardigheid aan te pakken die momenteel heerst in de klassen door gedrogeerde kinderen samen met niet gedrogeerde kinderen op eenzelfde manier de lessen te laten volgen.
Ik probeerde uit te leggen op welke manier U daarmee de niet gedrogeerde kinderen benadeelt.

Vandaar deze brief.

Apotheker Fernand Haesbrouck

Schoorvoetend begint het te dagen bij de Overheden.

Clobutinol (Silomat) zou hartproblemen geven.

Wel wel wel ....

Men is gestart met het uit de handel nemen van ‘gevaarlijke’ stoffen.

Straks zal men nog een geloof gaan hechten aan de redenering over het werkingsmechanisme van phenylalkylamines.

Chronisch gebruik van phenylalkylamines*maakt psychotisch en is dodelijk gevaarlijk.

Psychotisch omdat ze de neuronen verwoesten.

Dodelijk omdat het sympaticomimetica zijn
Voor een goed begrip nog even herhalen.

Er zijn 4 grote groepen chemicaliën die hallucinogeen zijn, een perceptie op de realiteit veranderen en een controleverlies veroorzaken op het gedrag.

1) de indolen ( LSD en sommige paddestoelen)
2) de cannabis producten.
3) Piperidylbenzylaatesters ( cocaïne, methylfenidaat( Rilatine,Ritalin,Concerta), mCPP ( Trazolan) , Champix)
4) Phenylalkylamines , waaronder

a) phenylmethylamines : Ketamine, Special K.
b) phenylethylamines : amfetamine, speed, Aderall, Dexedrine,Pervitin en de vroegere eetlustremmers.
c) phenylpropylamines : SSRI’s waaronder Prozac, Strattera, Seroxat, Serlain, Efexor, enz....
d) phenylbutylamines: de groep met Clobutinol, Provigil ( Modafinil).

Eigenlijk is het chronisch gebruik van al die stoffen zeer gevaarlijk omdat ze psychotisch maken en sympaticomimetisch werken.
Toch zeer eigenaardig dat 4c en 4d niet onder een opiumwetgeving vallen, terwijl al die stoffen eigenlijk een en hetzelfde werkingsmechanisme hebben.

Hoe zit het nu met al die veilige stoffen die men ‘schoorvoetend’ een na een uit de handel gaat halen?
Welke beschermengelen hebben de analogen op dit lijstje met héél grote omzetten?

Zijn ze gezonder en veilig voor de patiënten alleen maar omdat ze goed verkopen?
En men niet ‘weet’ hoe ze werken?

Wie neemt hier torenhoge risico’s?
Wie is hier wel heel goedgelovig?

De dokters met hun geloof in de industrie?
De industrie met hun geloof in de ‘onbekende’ werking van succesproducten en wondermedicatie?

De patiënten in hun geloof in de dokters die het zelf niet weten, maar de industrie dan wel geloven, die het uiteindelijk ook niet ‘schijnt’ te weten.
De Overheden met het blinde geloof in de wetenschappelijke kracht van de industrie, die bovenal blijft vasthouden aan de kracht van een ‘onbekend’ gewaand werkingsmechanisme, zolang men maar goed en veel verkoopt.

En wanneer de eetlustremmers uit de handel gingen, kende men plots het werkingsmechanisme wel.
Wanneer Clobutinol nu uit de handel gaat, is nu ook meteen dat mechanisme bekend.
Van alle anderen ... en om paniek te vermijden, houdt men het voorlopig nog bij : werkingsmechanisme onbekend.

De wetenschappelijke kracht van een gedragsgeneeskunde.

Maar wat doen we nu met dat lijstje van de vier grote chemische groepen?
-----------------------------------------------------------------------------------
* Alkyl staat in de scheikunde voor een keten van koolstofatomen.
Als tussen de phenyl en de amine een koolstofatoom staat spreken we van phenylmethylamine.
Keten van 2 koolstofatomen geeft ethyl ( phenylethylamine) , 3 koolstofatomen: propyl, 4 koolstofatomen : butyl.

Mijn stelling over het werkingsmechanisme van die stoffen wordt bevestigd door het uit de handel nemen van een stof, waarvan men een maatschappij onterecht wijsmaakt dat hoe groter de alkylgroep hoe minder gevaarlijk die stof dan is.

Men is erin geslaagd om de phenylpropylamines buiten een opiumwetgeving te houden door ondeskundigen wijs te maken dat die stoffen een kleinere affiniteit zouden bezitten om de neuronen te castreren. Terwijl men die kleinere affiniteit compenseert door hoger te doseren.

De hongerremmers en efedrine ( phenylethylamines) werden al uit de markt gehaald omwille van de ongevallen ermee.
En nu ook een onschadelijk gewaand phenylbutylamine ( Silomat).

Voorlopig blijven de cocaïnestoffen en de andere amfetamines ( ethyl en propyl) ( zonder een anorectische indicatie, maar wel met dezelfde anorectische werking) nog in de handel omdat de sterfgevallen ermee als aangeboren hartafwijkingen worden genoteerd.
Dit soort van wetenschappelijke hypocrisie werd ingevoerd omwille van economische redenen, want moesten alle plotse sterfgevallen ermee ( zie ook FDA) op een juiste manier geregistreerd worden, dan zou men nu al meer doden tellen dan met Vioxx ooit het geval is geweest.

Over welke hefbomen beschikken Arga Paternotte en Balans om een wetenschapper, die schijnbaar gewend is om wetenschappelijke publicaties te lezen en die na lezing ervan ook al zou moeten aangeleerd zijn om daarover een stukje in de krant te schrijven, om die wetenschapper achteraf te laten verklaren dat hij het stukje ‘verkeerd’ had gelezen.

Nogal bedenkelijk voor zo iemand en eigenlijk een terechte opmerking van de krant : niet het Amerikaanse onderzoek waarin al die dingen staan te lezen is verkeerd  ( gelukkig maar ... want die feiten zijn JUIST) , de eminente wetenschapper heeft die dingen alleen maar ‘verkeerd’ gelezen.

Hoe zou een man professor en arts hebben kunnen worden, op die manier?
Of zou het tot de prerogatieven behoren van professoren en artsen om na tussenkomst van ... en onder invloed van ... voor waar te mogen zeggen dat de zon om de aarde draait en niet omgekeerd.

Verder in het stuk komt een nog groter huzarenstukje van Arga Paternotte en Balans.

Hoe zou een man professor en arts hebben kunnen worden, op die manier?
Ritalin valt onder een opiumwetgeving nu juist OMDAT het product verslavend is.

Of zou het tot de prerogatieven behoren van professoren en artsen om na tussenkomst van ... en onder invloed van ... voor waar te mogen zeggen dat de zon om de aarde draait en niet omgekeerd.

Ben ik verkeerd als ik dergelijke dingen in de journalistiek als desinformatie mag beschouwen?

Ben ik verkeerd als ik het publiek mag wijzen op het bedenkelijk gehalte van professoren en artsen met dergelijke uitspraken?

Ben ik verkeerd als ik vaststel dat deze medische megablunder nu eigenlijk geen megablunder meer is, maar pure misdadigheid?

Kinderen die nooit een zelfbeheersing werden aangeleerd , niet alleen als minderwaardigen beschouwen (ze vallen uit de toon, ze zijn ziek ... en waar en wanneer hoorden we zoiets ook nogal eens?), die kinderen belonen of bestraffen door ze te verwennen met een chronische toxicomanie, waarmee men medische en farmaceutische imperia kan opbouwen.

Politieke kringen proberen te scoren door de rol van de farmaceutische bedrijven en de corruptie in de geneeskunde een beetje terug te dringen.
Wanneer horen we iets van dat soort dadingsdrang vanuit de politiek?
Of heersen ook daar de hefbomen van Arga Paternotte en Balans?

Ware het niet dat dit incident zo hemeltergend is, ik zou het heel erg grappig hebben gevonden.
Maar het gaat hier wel over het instellen en het in stand houden van een toxicomanie bij kinderen, terwijl men officieel heel goed op de hoogte is dat men ermee de kinderen de psychiatrie en(of) de dood injaagt.

Als men weet ...

dat zolang FDA enkel en alleen directieven van de farmaceutische industrie verspreidde, de medische instanties die directieven heel gretig tot zich namen,

dat wetenschappelijke instanties bij FDA begin 2006 niettegenstaande commerciële druk, het een morele plicht vonden om te waarschuwen voor de gevaren van een exploderend dopingbeleid in de geneeskunde,

dat niettegenstaande die morele plicht van wetenschappelijke commissies de ‘drug industrie’ er in maart 2006 in slaagde om de ADHD-markt zodanig te beschermen, dat de bedoelde waarschuwingen toen niet zijn doorgegaan,

dat in de loop van 2006 de meldingen over hartfalen en psychiatrische opnamen van ADHD-kinderen bleven aanzwellen, waardoor begin 2007 bij FDA opnieuw een opstoot ontstond van morele principes,

dat op 21 februari 2007 FDA op de website wereldwijd die mededeling plaatste die men eigenlijk al op 22 maart 2006 had moeten plaatsen,

dat in de loop van mei 2007, die waarschuwende mededeling onder zware druk van de farmaceutische industrie een tiental dagen van de website is verdwenen,

dat nu ook al andere instanties zoals : Journal of the American Academy of Child and Adolescent Psychiatry de waarschuwingen van FDA beginnen over te nemen,

dat ik mij begin dit jaar voor de Orde van Apothekers moest verantwoorden op een klacht van de Orde van Geneesheren en van 3 ADHD-psychiaters en dat ik toen de raad heb gekregen om de ‘delicate’ stukken waarover ik beschik niet openbaar te maken, en die beter op drie verschillende plaatsen in bewaring zou geven,

dat ik sindsdien over nog veel meer en ergere ‘delicate’ info kan beschikken en ik mij moreel erg in het nauw voel door te moeten blijven zwijgen, terwijl iedereen , dus ook ikzelf moet aanzien op welke manier men universiteitsprofessoren en dokters prostitueert om toch maar kinderen te kunnen blijven drogeren zelfs met gelden van de belastingbetalers,

dat na een verzesvoudiging van het methylfenidaatgebruik in psychiatrische ziekenhuizen in vier jaar tijd, het eerste kwartaal van 2007 een nieuwe stijging met 21% te zien was,

zou toch heel ergens eens een lampje moeten beginnen branden.

Balans in Nederland en Zitstil in Vlaanderen worden genereus betaald door de industrie die doping voor kinderen in de handel brengt.
Ze worden bovendien als de bevoorrechte partners in de geneeskunde aangewezen om klanten te ronselen.
Terwijl die geneeskunde ook het klappen van de zweep kent om als farizeeërs in de rij te staan waar het manna van de doping uit de hemel schijnt te vallen.

Als men dan nog weet : DO NOT HARM ... ( alleen voor de eigen ‘confraters’ bedoeld en zeker niet als het gaat over kinderen).

Het gretig overnemen van directieven van FDA schijnt plots te stoppen, nu FDA even morele overwegingen heeft laten primeren op economische en zelfs criminele.

Welke rechten hebben kinderen? Het recht om door anderen gedrogeerd te worden?
In naam van hun gezondheid ?
Terwijl FDA waarschuwt dat men kinderen met die doping de psychiatrie en de dood injaagt.

Na hetgeen FDA publiceerde op 21 februari 2007:
waar blijft een reactie van een subsidiërende Overheid?

waar blijft een mededeling van het Belgisch Centrum voor Farmacotherapeutische Informatie?

waar blijft een mededeling van de Orde van Geneesheren?

waar blijft een mededeling van de Orde van Apothekers?

waar blijven maatregelen van Farma.be?

En tenslotte:

Zullen Hoven van Beroep bij de rechtbanken nog blijven doping bij kinderen promoten in geschillen waarbij ouders weigeren om hun kinderen te laten vergiftigen? ( zie : arrest nr224,Rep.Nr.2004/7081 van het Hof van Beroep te Antwerpen, zitting van 16/12/2004 (Jeugdkamer))

Een beweging opstarten, die zichzelf eeuwig blijft voeden.
Het bestaat.

Tot voor de jaren tachtig was het gebruik en misbruik van stimulantia in de geneeskunde wel bekend.

Ook het werkingsmechanisme van de gebruikte chemische stoffen op het zenuwstelsel was voor chemici geen geheim meer.

Vandaar dat men toen wist dat voor die stoffen geen therapeutische indicaties bestonden.

Maar psychiaters hadden ontdekt dat sinds een generatie ouders kinderen moest groot brengen, zonder dat ze zelf de nodige truken, gebruiken, waarden en normen daarvoor werden aangeleerd, dat men die kinderen kunstmatig kon ‘beheersen’ door ze dwangmatig psychotisch te maken.

Die generaties hadden immers de truken, de gebruiken, waarden en normen waaraan een westerse maatschappij meer dan 20 eeuwen had gewerkt om een samenleving op een ordentelijke manier bijeen te houden, overboord gegooid , zonder daarvoor in de plaats nieuwe truken, nieuwe gebruiken, waarden en normen in de plaats te stellen.

Het leren zichzelf beheersen uit eigen beweging, moest voortaan gesimuleerd worden door chemisch belangrijke delen van het zenuwstelsel te verwoesten, waardoor een gedrag ontstaat dat men in wetenschappelijke kringen en ‘eufemistisch’ als een robotachtig gedrag en kalm gedrag omschrijft.

Men verkoos deze niet medische omschrijving omdat men anders wel ‘dwangmatig psychotisch’ zou moeten schrijven.
Immers, iedereen wist vroeger nog dat die stoffen psychotica zijn, die hallucinaties uitlokken, een veranderde perceptie op de realiteit doen ontstaan en een controleverlies veroorzaken op het eigen gedrag, precies omwille van de verwoestende werking ervan op de neuronen.
De neuronen zijn de bouwstenen van het centrale zenuwstelsel.

Men verkoos dus : robotachtig gedrag in plaats van het een dwangmatig psychotisch gedrag te gaan noemen.

Men verkoos ook : werkingsmechanisme onbekend in plaats van een chemische castratie van de neuronen.

En voor de opleiding van de nieuwe wetenschappers werd een nieuw medisch jargon ontwikkeld waarmee men naar de buitenwereld toe perfect kon scoren.

De theorie van de stoffetjes.
Stoffetjes die men eerst als neurotransmitters beschreef en waarmee men toch vele jaren de verwoestende werking van de fake-neurotransmittoren kon doen vergeten.

Kinderen die niet meer aangeleerd werden zichzelf te kunnen beheersen hadden nu duidelijke dopaminetekorten, zo luidde de nieuwe wetenschap.

En omdat men in het duister scheen te tasten over het juiste werkingsmechanisme verkoos men dan ook maar om geen dopaminetekorten te meten of te doseren.
Die tekorten waren er zeker: immers : je kon het hen aanzien : de DSM-waarnemingen zijn zodanig opgemaakt dat vanaf een subjectieve beoordeling elk gezond kind voortaan psychisch ziek kan verklaard worden aan dopaminetekorten.

En omdat de psychiaters die de nieuwe theorie uitgevonden hadden geen scheikundigen bleken te zijn, maar wel ‘verkochte’ marionetten aan een industrie die narcotica legaal wou gaan dealen, werd gesteld dat men dopaminetekorten kon regulariseren met stimulantia die onder een opiumreglementering vallen.

En wat merkte men : de vermeende dopaminetekorten normaliseerden met cocaïne of met amfetamine, zelfs bij kinderen zonder die tekorten, die presteerden plots ook veel beter, en wat nog veel straffer is : die dopaminetekorten verdwenen zelfs zonder ook nog dopamine te hoeven toedienen.

Dopamine ( Dynatra) valt immers niet onder een opiumreglementering en is vandaar ook minder ‘leuk’ voor een industrie waar men met harddrugs een lucratief imperium mee kan opbouwen.

Het bewijs was geleverd : cocaïne en amfetamine werken op een onbekende manier om tekorten van wat dan ook te behandelen.

En die tekorten worden aangetoond, niet door wetenschappelijke onderzoeken maar alleen door de scoretabel van het verstoren van pedagogisch comfort van de directe omgeving.

Maar nu na al die jaren blijkt dat de wetenschappelijke pogingen om het werkingsmechanisme te verklaren door stoffetjestekorten en chemische onbalansen helemaal niet te kloppen.

De dopaminetekorten kunnen nu blijkbaar ook genormaliseerd worden door selectief de serotonine en zelfs selectief de noradrenalinegehaltes te verhogen.
Gewoon het systeem ontregelen door een en ander te vernietigen dat een beheerste controle over het eigen gedrag mogelijk maakt.

Harddrugs werken allemaal op een manier die we liever onbekend willen houden, nu juist omdat die kindertjes het zo hard nodig hebben voor hun toekomst.

Want uiteindelijk, al leert niemand hen nog zich te beheersen, ooit zullen ze het toch wel moeten doen, alleen jammer dat we zelf vergeten zijn hoe men kinderen nu weer een zelfcontrole, een beheersing of een concentratie moeten aanleren.

Het mooie nu van het legale gebruik van psychotica bij kinderen is dat chronisch gebruik ertoe leidt dat uiteindelijk wel een controleverlies ontstaat als vervelende bijwerking, maar dat dat controleverlies ( of de meer en meer optredende karakterstoornis) nu ook kan uitgelegd worden als een symptoom van dezelfde ziekte waardoor men chronisch moet blijven toedienen of zelfs de dosering moet gaan verhogen.

Men vermijdt daarbij tactisch om te spreken van psychotisch gedrag, want die veilig gewaande narcotica zijn immers onmisbaar voor de toekomst van de patiëntjes.

Vandaar dat men het antipsychoticum Risperdal gaat bijgeven, een product dat voorgesteld wordt om de karakterstoornissen tegen te gaan die ‘onvermijdelijk’ ook voorkomen bij de ziekte ADHD, zo maakt men het de mensen wijs.

Het perpetuum mobile in volle werking.

Geen dokter die erbij stilstaat dat Risperdal een antipsychoticum is, dat dient om het psychotisch gedrag dat ontstond door het chronisch toedienen van psychotica, een beetje in goede banen te houden.
Dat psychotisch gedrag is ambulant dan alleen maar als een karaktermisvorming en als een uiting van de ziekte waaraan men lijdt, uitgelegd.
Hetzelfde ook met latere psychiatrische opnamen.

Een aandoening, die zelfs en vooral door de behandeling ervan, intussen voor de psychiatrie en de handel in psychotropen tot een ware goudmijn is geëvolueerd.

Enige vereiste om zich als dokter juridisch in te dekken als men harddrugs dealt bij kinderen en een toxicomanie gaat instellen en onderhouden, is een positieve score van waarnemingen van een omgeving die ‘de visu’ chemische tekorten en chemische onbalansen kan vaststellen van stoffetjes die men vooralsnog moet gaan uitvinden.

En dan zijn er dokters die anderen durven bestempelen als kwakzalvers.

Maar tot nu toe, kon nog geen enkele professor of dokter, zenuwspecialist mij melden welke aandoening men bij patiënten gunstig kan behandelen door het zenuwstelsel zodanig toe te takelen zoals afgebeeld staat op de cover van mijn boek daarover.

Ooit besloot men precies daarom studenten aan te leren dat voor dat soort producten geen therapeutische indicaties bestonden.

Ooit leerde men ‘kennis’ aan, nu leert men vaardigheden : ‘evidence based medicine’ waarmee men een leemte aan kennis wil verdoezelen.

Toen in september 2005 op de frontpagina van een krant het misbruik van Rilatine door sportlui werd aangekaart, verscheen een lezersbrief in dezelfde krant waarbij een dokter mij het verwijt maakte dat ik als apotheker toch helemaal niets afweet van medicatie.

Dokters kennen er immers alles over en zijn daarvoor opgeleid , denkt hij.

Feit is dat na dat voorpaginanieuws en de maatregelen die de overheid daaropvolgend heeft genomen, plots een heel pak jonge renners en voetballers miraculeus genezen zijn van ADHD en autisme.

Wat niet wel zeggen dat ik daarbij aan een onwettige uitoefening van de geneeskunde heb gedaan , immers dokters 'behandelen' hun zieke patiënten alleen maar met die dopingproducten en verdovende middelen door ze een toxicomanie in te stellen en in stand te houden.

Mijn tussenkomst , die van de krant en van de overheid heeft die jonge mensen … genezen.

En wij hoefden daarvoor geen toxicomanie in te stellen of in stand te houden en we hebben daarvoor ook helemaal geen geld of ereloon ontvangen, terwijl ons ook nooit door iemand om een diagnose is gevraagd.

Een genezing door mirakel komt anders ook nooit voor om gecontesteerd te worden door welkdanige Orde dan ook . 

Maar er is ook iets dat de over het paard getilde dokter over het hoofd heeft gezien.

Hopelijk kan de man wel nog een (wetenschappelijke ?) tekst lezen, die afkomstig is van de Rijksuniversiteit Gent

Dit is een uittreksel uit de introductietekst voor farmacie studenten , die van plan zijn om zich in te schrijven voor de studies van apotheker ( midden 2004)

De apotheker is hoe langer hoe meer de 'specialist in geneesmiddelen' geworden, die waardevolle inlichtingen verstrekt aan het publiek en aan de geneesheer.

Voor die laatste is het vrijwel onmogelijk geworden op de hoogte te blijven van het dagelijks stijgend aantal nieuwe geneesmiddelen.

Een tekst die een beetje bedoeld is, als een knipoog naar de Orde van Apothekers, die een klacht tegen mij moet behandelen wegens het onwettig uitoefenen van de geneeskunde.

Geen intimidatie of nu juist wel ?

Gehoord op radio2 deze middag in het regionaal nieuws.

Het gaat over een dokter die meende in Humo te moeten reclame maken met het verdovend middel Rilatine.

Ik stuurde een brief naar Humo om te wijzen op het feit dat reclame maken voor voorschrijfplichtige geneesmiddelen verboden is.

Die brief werd door Humo geweigerd, vandaar dat ik die rechtzetting publiceerde op mijn website.

Vraag zal natuurlijk zijn, of de dokter een overtreding beging door in een tijdschrift te stellen dat Rilatine heus wel veilig is en dat ze het zelfs aan haar zoon voorschrijft.

Misschien lezen procureurs of onderzoeksrechters geen Humo ?

http://www.haesbrouck.be/radio2Middag080806.mp3