De Japanse kunstenaar Tazu Rous (ook bekend als Tatzu Nishi, Tazro Niscino, Tatzu Oozu of Tatsurou Bashi) is niet aan zijn proefstuk. In 2005 bouwde hij een sfeervolle slaapkamer rond het bronzen Christusbeeld in het midden van het Sint-Annapark. Voor Track construeert Rous het decor van een hotelkamer rond de toren van het station Gent-Sint-Pieters. 

Klok

Hij wil de scheiding tussen de publieke en private ruimte opheffen, want de enorme klok, die hoog boven het volk uittorent, komt met zijn werk tastbaar dichtbij. In Rous' kamer staat de bezoeker oog in oog met een publiek monument dat normaal, steeds op afstand, half bewust en in een fractie van een seconde wordt waargenomen. Rous zet graag ontmoetingen op met beeldbepalende voorwerpen uit de publieke ruimte, van straatlantaarns tot monumenten en standbeelden. Hij laat ze anders ervaren.

Benjamin Verdonck

Antwerpenaar Benjamin Verdonck is een geëngageerd auteur, beeldend kunstenaar en theatermaker. Hij spreekt zich niet uit in schreeuwerige stellingen, maar werkt met raadselachtige beelden en subtiele interventies. Voor Track strijkt hij onder meer neer in het Vogelenzangpark, een verborgen stukje Gent aan de Blaisantvest, met sociale woningen en een clubhuis waar senioren uit de buurt samenkomen om te kaarten of er met de sjoelbak te komen spelen. 

Bungalow

In een grote, dichtgebladerde boom realiseert Verdonck een getrouwe replica van een van de bungalows uit het park, een typisch stukje architectuur uit de jaren vijftig. De imitatiebungalow is te klein om te worden betreden als boomhuis, maar doet de kijker verlangen naar een plaats om zich terug te trekken, zich vrij te voelen en na te denken.

Het verweer dat Jos Ghysen en Ireen Houben ooit een relatie hadden, maar dat er nooit sprake was geweest van onrecht, klopt volgens Houben niet, die getuigde op Radio 2 Antwerpen en in het VRT-journaal.

'Het ging om macht en machtsmisbruik, in alle vormen die je maar kan bedenken', zegt Houben, die in die tijd moest zorgen voor haar zieke ouders. 'Ik denk dat dit soort mensen heel goed weet wie geschikt is als slachtoffer. Hij zal vermoed hebben dat ik kwetsbaar was. En daar heeft hij mij gepakt.'

Houben was in die tijd nog jong en had een prille relatie. 'Hij is mij gevolgd toen ik even wegging. Ik kwam terug op het werk en daar heeft hij me bont en blauw geslagen. Hij maakte me duidelijk dat ik van hem was. Er was geen plaats voor een andere man in mijn leven. Het was een relatie onder dwang.'

Ze kon er naar eigen zeggen niet onderuit en haar klachten werden door de hoofdredactie van de toenmalige BRT afgewimpeld. Houben was van 1969 tot 1987 omroepster bij Radio 2 Limburg en vaste medewerkster van Ghysen.

Houben is de jarenlange fysieke en psychische terreur nog altijd niet te boven. "Ik dacht dat ik dat achter mij kon laten toen ik getrouwd ben. Alles wat met macht en machtsmisbruik te maken heeft, rijt echter alles weer open."

Terreur

De bal ging aan het rollen door het opiniestuk in De Standaard van Kris Smet rond ongewenste seksuele intimiteiten. Ireen Houben, jarenlang presentatrice van radio 2 Omroep Limburg lanceerde daarop volgend bericht:

'Goed Kris, je hebt de stilte rond de VRT-toren doorbroken. Ik heb zelf van 1968 tot 1987 geleden onder het regime van Jos Ghysen. Die was toen nog God in Limburg. Ik wil niet in detail gaan, maar de fysieke, psychische en andere terreur, was van die aard, dat ik uiteindelijk, maar ook veel te laat met lood in de schoenen naar Cas Goossens ben gestapt. Die zei alleen maar : 'Ach meiske, wat kan ik doen, hij is het vlaggeschip ! Ik kan niks doen. Heb nog een paar jaar geduld, dan gaat hij met pensioen'. Toen ben ik ingestort. Het voelde aan alsof ik andermaal misbruikt werd. Een tijd later, hebben ze mij overgeplaatst naar Brussel, onder voorwaarde dat ik er nooit met de pers zou over spreken - Piet van Roe.In Brussel kwam ik er ook nog achter dat Ghysen mij 10 jaar lang niet ingeschreven had. Ik vreesde al zoiets, maar daarnaar vragen, was zo goed als vragen voor weer een rammeling. Dat heeft mij uiteindelijk compleet genekt. Ghysen is nooit een haar gekrenkt. Integendeel.'

NTGent blijft wat mysterieus als het aankomt op de voorstelling van zondag 6 mei. We weten nog niet wie we precies op de bühne van NTGent mogen verwachten, maar dit is wat we wel al weten. ‘De avond vol schaamte is geïnspireerd op teksten van onder andere Louis Paul Boon, Hugo Claus, Dimitri Verhelst en Toon Tellegen’, stelt NTGent. Aan het project werken onder meer Wim Opbrouck, Frank Focketyn, Wim Helsen, Els Dottermans en Elsie de Brauw mee.

Ze kozen voor schaamte als eerste gevoel omdat dit dagen van schaamte zijn. Ontslagen werknemers verwijten bonusverdienende topmanagers, stakende vakbonden krijgen verwijten naar het hoofd geslingerd, falende banken en politici,… Maar ook acteurs kennen het gevoel goed. ‘Vanaf het eerste uur: de gêne om het podium op te stappen. De schrik om een tekst te vergeten. De angst voor het zwarte gat van waaruit honderden toeschouwers stilzwijgend toekijken’, lezen we op de website van NTGent.

Dit project tussen het Gentse stadstheater en De Standaard, mediapartner van NTGent, borduurt verder op de bestaande samenwerking tussen de twee. Met deze reeks zullen ze elk met hun eigen aanpak en eigen snelheid een interpretatie aan de grote gevoelens geven.

Zondag 6 mei om 20.30u in NTGent. Tickets (€12) via +32 9 225 01 01 of via deze link.

Tien jaar geleden opende Culture Club zijn deuren. Sindsdien werd elke verjaardag gevierd met een stevig feestje. Voor 'Ten Years Culture Club' beloven ze uiteraard nog een extra tandje bij te steken.

Met drie verschillende stijlen in drie aparte zalen hopen de organisatoren een breed publiek naar het ICC Gent te lokken. In de Main Room zullen A-Trak, Martin Solveig, Crookers, Don Diablo en Ghent Bangers de feestgangers een daverend feest bezorgen. Ook in de Dubstep/Drum’n’Bass Room en Urban Room zullen de luidsprekers knallen, met grote kleppers als Sub Focus, dj Fresh en Tantrum Desire.

Naar goede gewoonte heeft Culture Club ook oog voor Belgisch talent, met namen als Ghent Bangers (Neon en Davidov), Murdock, One87, Black Frank en Gus & Sense.

Tickets kosten 27 euro in voorverkoop. Meer info op www.cultureclub.be.

Van de twintig tickets die we mogen weggeven, geven we er vandaag 10 weg. Wie interesse heeft in een ticket, moet ons in een mail naar het e-mailadresgentwint@gentenaar.be wel weten te overtuigen waarom we één van die tickets aan hem of haar zouden moeten geven.

 Een uitgebreide bijdrage over 

↓ 

Het is goed om bij wijze van inleiding even bij die verwarrende term kleinkunst te blijven stilstaan. Het gaat eigenlijk om de aanduiding van een podiumkunst die de bedoeling heeft te amuseren en in Nederland ook wel de naam cabaret meekreeg, maar men duidt er ook het luisterlied en de musical mee aan.

De term klein verwijst naar het intieme, vaak gevoelige karakter van de kunstvorm. In het Duits is kleinkunst synoniem voor cabaret. In Vlaanderen is het de verzamelterm voor zangers en muziekgroepen die in het Nederlands zingen met een eenvoudig, meestal akoestisch instrumentarium.

Waarmee men de tegenstelling met rockmuziek weergeeft die eerder in het Engels is en met een uitgebreidere versterkte bezetting. Hoewel in de praktijk dat onderscheid langzamerhand is vervaagd. We gaan er vanuit dat bij kleinkunst de nadruk op de tekst ligt en vaak maatschappijkritisch is, zeg maar het Franse chanson.

De term geraakte sinds de oprichting van de Amsterdamse academie voor kleinkunst in 1960 (nu samengevoegd met de Amsterdamse toneelschool (1874) volledig ingeburgerd. In 1966 werd de afdeling kleinkunst opgericht aan de Antwerpse studio Herman Teirlinck (nu hogeschool Antwerpen), de kleinkunst kende een ongelooflijke bloei in de jaren zeventig.

Het was in die tijd dat mensen als Chris De Bruijne, Johan Verminnen, Raymond van het Groenewoud hun debuut maakten. Een zekere Jan De Wilde scoorde later een hit met het fantastische nummer ”De fanfare van Honger en dorst” geschreven door de Gentse Lieven Tavernier, die onlangs nog een cd voorstelde in de Handelsbeurs.

Ook de Nederlandse chansonniers en cabaretiers waren toen ook in Vlaanderen razend populair, iemand als Boudewijn De Groot had monster hits met de nummers van de LP “Voor de overlevenden” maar ook mensen als Jaap Fischer( sinds 1976 Joop), Herman Van Veen en Dimitri van Toren veroverden Vlaanderen.

Revival

Ondertussen is het genre duidelijk aan een revival bezig met Yevgueni, Eva De Roovere, Buurman en Kommil Foo, om er maar enkele te noemen; Een absoluut monument en Godfather van de Vlaamse kleinkunst is Zjef Vanuytsel.

Jozef Guillaume Vanuytsel werd in 1945 geboren in Mol en ging als artiest door het leven met de naam Zjef, volledig in de lijn van de toen populaire progressieve spelling. Reeds als scholier in Hoogstraten componeerde hij liederen. Tijdens zijn architectuurstudies aan Sint Lucas in Brussel vervolmaakte hij ook zijn muziekvakmanschap. In zijn schooltijd schrijft hij vooral Nederlandstalige teksten op Engelse hits en is een groot fan van The Beatles en Jaap Fischer. Wanneer hij Jacques Brel ontdekt is hij volledig in de ban van deze Franstalige Belgische chansonnier. Al vlug schrijft hij eigen liederen en verzamelt rond hem een schare fans. Zijn carrière als componist en zanger geraakt in een stroomversnelling wanneer Jan Gheysen van de VRT een compilatie wil laten maken met Philips van de nieuwe muziektalenten in Vlaanderen, één van de geselecteerden is Vanuytsel.

De mensen van Philips vinden Zjef Vanuytsel zo boeiend en goed dat ze voorstellen om een volledige LP uit te brengen. Zjef tekent daardoor in 1968 een platencontract met Philips voor het uitbrengen van een LP. Het zou nog duren tot 1970 vooraleer hij die eerste LP uitbrengt, de opnames ervan gebeuren in zijn laatste jaar architectuur. Hij breekt als muzikant volledig door met die LP De zotte morgen in 1970 waarop ook Houten kop, Je weet wel mijn lief en Hop Marlenestaan. De invloeden van Boudewijn De Groot zijn duidelijk maar Zjef heeft zelf ook een neus voor kleinkunstnummers. Van De zotte morgen werden meer dan 100.000 exemplaren verkocht en de plaat wordt beschouwd als de beste plaat in het kleinkunstgenre. De LP is geproduceerd door de legendarische Roland Verlooven.

Deze man duikt in de Vlaamse muziek op als tekstschrijver, producer en zanger, hij werkte samen met ontelbare Vlaamse zangers. Die producer Verlooven is een echte coryfee in het Vlaamse muzieklandschap die albums van Clouseau, Miek en Roel al over Zjef Vanuytsel ook Rocco Granata produceerde. Je kunt hem niet mislopen als je in Vlaanderen over muziek praat. Hij zette verscheidene Vlaamse artiesten op de kaart. De arrangementen zijn van Frans Ieven, die ik later ontmoette als radiobaas van de VRT (2000-2006) en zeg maar de kleinkunstproducer bij uitstek. Hij zou trouwens de tweede LP van Vanuytsel, de in 1974 uitgebrachte Er is geen weg terugproduceren.

De songs van Zjef Vanuytsel zijn veelal autobiografisch en die eerste LP is daar kenmerkend voor. De Zjef ontdekt de wereld wanneer hij van het internaat in Hoogstraten plots als een vrije vogel In Brussel terecht komt aan St. Lucas. Hij ontdekt de wereld van de Brusselse kroegen en houdt wel van een nachtje uit. Het titelnummer De zotte Morgen schreef hij op de trein. A star is born en de vijfentwintigjarige Vanuytsel trekt door de Vlaamse zalen tot in de uithoeken van Vlaanderen, alleen met gitaar. Ik zie en hoor hem in één of ander parochiezaaltje in Brugge, zo ergens rond 1972 en ben in de ban van de muziek van die man.

Als in 1974 Er is geen weg terug verschijnt, trekt hij van dan af niet meer solo door Vlaanderen maar met een band. Op deze LP speelt Jean Blaute gitaar. Naast het fantastische titelnummer vind je op deze LP ook het bekende Toch is ze zo lief  en voor mij één van zijn beste nummers ooit  Zal ze dan nog voor me zorgen.

Kenmerkend voor Vanuytsel is dat hij zijn tijd neemt voor het uitbrengen van nieuw werk. In 1976 verschijnt: De zanger  in een productie van Jean Blaute en met arrangementen van Koen De Bruyne. Koen de Bruyne was de broer van Kris, een fantastische pianist en bekend voor zijn arrangementen. De man was overigens de opvolger van Van ’t Groenewoud in de groep rond Johan Verminnen in 1973. Koen de Bruyne overleed in 1978, twee jaar na zijn broer Joost, de getalenteerde kunstschilder. Die overlijdens zorgden voor een breuk in de zangcarrière van Kris, die andere kleinkunst grootheid.

Nog twee jaar later in 1978 brengt Vanuytsel De stilte van Het land uit, opnieuw in een productie van Roland Verlooven en met Tars Lootens en Marc Malyster als arrangeurs. Deze Lp bevat de klassiekers Tussen Antwerpen en Amsterdam en De massa. Ondertussen was ook het Belgisch popgeweld losgebroken. De aandacht voor de kleinkunst begint te tanen en het duurt tot 1983 vooraleer Vanuytsel een nieuw album uitbrengt: Tederheid, een album dat niet in de tijdsgeest van de hippe Nederpop past. Dit album is zeker niet slecht en vermeldenswaardig is de cover van Randy Newman”s Guilty (Schuldig) die men op deze Lp vindt.

Op dat ogenblik heeft Vanuytsel al gekozen voor zijn architecten bureau. Hij gaat voluit voor zijn beroep en ontwerpt en realiseert onder meer de gemeentehuizen van Bertem en Huldenberg, het Nero café in Hoeilaert, het cultureel centrum van Scherpenheuvel en De Markten in Brussel. De muziek verdwijnt naar de achtergrond.

Het duurt tot 2007 vooraleer hij een nieuw album uitbrengt. De zanger die voordien alleen maar Lp’s uitbracht realiseert zo zijn eerste CD. Ondertussen wordt door Universal in 2007 een box met de eerste Vijf albums op CD uitgebracht. Ik ontmoette in die jaren van windstilte op muzikaal vlak Vanuytsel diverse keren. Zjef is een gedreven man in zijn vakgebied en denkt er toch aan om terug aan het liedjesschrijven te beginnen. 24 jaar na zijn laatste LP verschijnt een nieuwe CD Ouwe makkers (2007). Vanuytsel gaat terug op tournee met band. In Nekka nacht 2009 is Zjef Vanuytsel de centrale gast.

Om gezondheidsredenen moet hij zijn tour afbreken. Terug hersteld is Zjef opnieuw door Vlaanderen aan het toeren en op 30 mei 2012 doet hij het Bijlokemuziekcentrum aan met zijn favoriete begeleidingsgroep. Het concert kadert in de concertenreeks van de VZW Edad de Oro/ De verenigde Muze gehuisvest in Praatcafé en kunstgalerie De Muze aan het Gravensteen.

In het verleden waren op die concerten al grote namen te gast zoals de overleden Kevin Coyne, Steve Harley and cockney Rebel, 10 cc, Adamo, Manfred Mann en Angelo Branduardi om er maar enkele te noemen. Het concert van Vanuytsel en Lieven Tavernier en White Velvet is de tiende editie van de Muzeconcerten.

Meestal wordt bij de concerten van de Verenigde Muze een combinatie gemaakt met een Gentse artiest en dat is deze keer niet anders, de al eerder genoemde Gentse Lieven Tavernier is ook van de partij. Ik zou de waarheid geweld aan doen om Lieven te herleiden tot een plaatselijke coryfee. Tavernier is ongetwijfeld al evenzeer een monument van het Vlaamse chanson. Hij schreef onder meer, zoals al eerder vermeld, nummers voor Jan De Wilde; De eerste sneeuw en het definitieve Gentse lied De fanfare van honger en dorst. De man kwam pas in de jaren negentig zelf op het podium te staan met zijn doorwrochte en fantastische teksten na ontmoetingen met die andere Gentse Reuzen Bruno Deneckere en Nils De Caster. Zo vormde hij een band “de Zondaars”.

Lieven Tavernier is een boeiende artiest, die zichzelf altijd relativeert. Zijn eerste CD in een productie van Patrick Riguelle Doe het licht verscheen in 1995 en er volgden er nog drie, met Nils De Caster als producer. Het duurde acht jaar voor zijn tweede er kwam: Ilja (2003). Hij is een verwoed lezer van Nescio (Jan Herman Gronloh (Amsterdam 1882-Hilversum 1961), ik leerde deze boeiende schrijver kennen via een Nederlandse vriend die mij de verzamelde werken schonk. Maar ook songs van Brel, Brassens en Randy Newman hebben Tavernier in zijn teksten beïnvloed. Hij staat voor politiek en maatschappelijk engagement in zijn teksten, iets wat zeldzamer aan het worden is.

Recent verscheen van hem een nieuwe CD Witzand, verwijzende naar het Noord Franse Wissant in een productie van Koen Gisen (de producer van An Pierlé en The bony King of Nowhere). Tavernier zal in De Bijloke aantreden met White Velvet met An Pierlé.

Deze beide heren van stand van de Vlaamse kleinkunst staan op 30 mei op het podium van het Muziekcentrum De Bijloke vanaf 20 uur met Lieven Tavernier en White Velvet met An Pierlé, gevolgd om 22 uur door Zjef Vanuytsel en groep. De lezers van de Geus betalen geen 25 € maar 22 € in voorverkoop en kunnen hun kaarten bestellen via het Geuzenhuis.

Dany Vandenbossche

 De komische percussiegroep De Beenhouwerij bestaat 15 jaar, en haalt uit haar rijk gevulde magazijn wat decorstukken te voorschijn en blaast het stof van een aantal catchy  acts. Theater en humor dus, met een timing die u en wij nauwelijks kunnen bijhouden. De twee drummers hebben een hekel aan stilzitten, en hebben ook driftig doorgewerkt aan enkel nieuwe scènes, zodat uw avondje Capitole meer wordt dan een ‘best of.’

Hun animatiefiguurtjes Noëlla en Whoopy komen ook nu weer het spektakel animeren, samen met ander gevogelte. De Beenhouwerij grijpt u naar de keel, al vier producties lang gespreid over negen theaterseizoenen die telkens goed zijn voor meer dan honderd voorstellingen in Nederland en België. Gerrit De Cock kan u kennen van Blind Date op 2BE, en als drummer van Les Truttes. Reinert D’Haene is de man die zich afvraagt ‘Who took my badjas?’

Het weer zit niet helemaal mee, maar dat houdt de sportiefsten onder de Gentse studenten niet tegen. De verschillende konventen nemen het tegen elkaar op in een twaalf uur durende estafetteloop. Het doel: zo veel mogelijk rondjes van 320 meter op de teller zetten.

Op het plein is er de nodige randanimatie voorzien voor de supporters. In de dj-toren vindt de hele dag lang een 'dj-contest' plaats. Elke dj krijgt een halfuur de tijd om het publiek te imponeren. De winnaar krijgt de eer de afterparty te openen om 23u. Stemmen gebeurt via sms.

Naar goede gewoonte bevat de loopwedstrijd een aantal speciale rondes. De traditionele 'proffen- en assistentenronde' mag niet ontbreken, maar ook de 'schaarsgekledevrouwenronde' klinkt veelbelovend.

Radiozender Urgent.fm (105.3 fm) brengt de hele dag live verslag uit van zowel de 12-urenloop als de dj-contest.

Meer info op http://www.12urenloop.be/.

Simon werd in september 2007 op 14-jarige leeftijd in de hals gestoken door de Oekraïens-joodse broers Michaël en Levi G. Reden: Simon wou het telefoonnummer niet geven van een meisje op wie een van de broers zijn oog had laten vallen. Wijffels raakte levensgevaarlijk gewond bij de steekpartij op straat, vlak bij zijn school. 

De daders van de steekpartij kregen bij verstek enkel een berisping en wonen ondertussen in Israël. De familie Wijffels kreeg een schadevergoeding van 30.000 euro toegewezen, maar daar hebben ze tot vandaag nog geen cent van gezien.

Het proces heeft de familie Wijffels veel geld gekost. Simon wilde met het geld van de schadevergoeding graag een dure computer kopen. Omdat dat geld er niet is, brak hij op amateuristische wijze binnen in een basisschool in Wondelgem en in VISO-Gent, de vroegere school van Simon. In Wondelgem pikte hij twee laptops, in VISO vier MacBooks van Apple. Hij kreeg daarbij de hulp van Matthias D. (18).

De zaak kwam aan het lich toen de moeder van Simon de laptops vond en de politie verwittigde. Simon - die tijdens de behandeling aangaf geen werkstraf te willen uitvoeren - kreeg vandaag zes maanden gevangenisstraf met uitstel en een geldboete van 412,50 euro. Matthias kreeg een werkstraf van 96 uur en een geldboete van 412,50 euro met uitstel. 

Deelnemers aan de wedstrijd van lingeriemerk Triumph moesten hun visie rond het thema Dragons&Butterflies (draken en vlinders) verwerken in een lingerieontwerp.

'Mijn concept is gebaseerd op het ballet Swan Lake', verduidelijkt Hanna Jacobs: ,de zwarte zwaan tegenover de witte zwaan, maar dan vertolkt door één danseres die twee rollen vertolkt.'

Hannah maakte een body van huidskleurig leer, bewerkt met nietjes. Die vormt het harnas, de bescherming. Daarboven een transparant broekpak met kimonomouwen: hoog uitgesneden tot de heupen. De harde materialen zoals niets en bewerkt leer staan in contrast met de bewerkte zijde. Beenstukken tot aan de knie en een clutch vullen het silhouet aan.'

In onderstaande videofilmpjes lichten zowel Hannah als Laurence hun ontwerp toe.

Thomas Smith is bij het grote publiek vooral bekend van zijn passage in het Canvasprogramma 'Zonde van de Zendtijd'. Doordat Bert Gabriëls en Henk Rijckaert te bekend waren, kreeg hij de taak om een biljet in het decolleté van minister Turtelboom te moffelen. Dat vrouwonvriendelijke fragment kan u hieronder bekijken.

De Digibox kadert in het project Digikriebels, dat kinderen van de tweede en derde kleuterklas wil laten kennismaken met digitale media. Het pakket bevat allerlei materialen waarmee de kinderen zelf aan de slag kunnen, zoals een fotocamera, een videocamera en digitale prentenboeken. De kleine Yasmin mocht zelfs bowlen tegen schepen Resul Tapmaz (sp.a) op de Nintendo Wii.

‘Toen ik in de kleuterschool zat, hadden we in het beste geval al eens een fototoestel gezien’, vertelt schepen van Onderwijs Rudy Coddens (sp.a). ‘De Digitale Doedag is een ideale manier om de digitale kloof te dichten.’

Scholen die hun eigen Digitale Doedag willen organiseren, kunnen de Digibox gratis ontlenen bij de Stad Gent. Voor meer info kan u mailen naarmieke.blancke@gent.be of bellen naar het nummer 09 235 09 83.