Ochtendvruchtje...

ROLLING STONES, GEVOEL EN BLOOT

Januari. De zon wil niet dat ze hier nu gezien wordt, ze spaart voor een nieuwe zomer.

Een grijs allround -van sterren beroofd- wolkendek, een vinnige valk bidt z’n ochtendgebed hoog boven in de plataan. Op het erf van boer Nest brandt er reeds licht in de woonkamer. Januari, de vroege ochtend en het zicht op glooiende verlaten velden. De holle weg langs de bosrand waar meidoornhagen geduldig wachten, knotwilgen -wilde en takkenloos- als Rolling Stones langs de gracht. Het lijkt wel de Vlaamse heimat uit een streekroman. Het spek, de bonen, de litanieën van alle heiligen, paternoster ....

Rolling Stones, gevoel en bloot.

Net wakker bewijst haar glimlach, als een lamp aan het venster van haar gezicht, dat haar hart eindelijk thuis is. Bij hem voelt en ziet ze de schoonheid in de kleinste dingen. Het maakte haar leven zoveel mooier. 
Hun ware liefde spreekt de universele taal, van hart naar hart. Hoe intens is hun simpele samenzijn. 
Op hun eigen speelveld van beminnen elkaar liefdevol en teder omarmen. Ogen spelen liefde met elkaar. 
Een tedere zoen met mijmeringen aan “ als de dag van toen”. Vlinders niet meer te bekoelen, eeuwig ware liefde voelend.

Rolling Stones, gevoel en bloot

De nieuwe morgen ontwaakte terwijl achter grijze wolken zich hongerige ogen verschuilen. Een soort sluipend kwaad hamert langsheen de raamkozijnen, de duisternis verhult nog even een moment terwijl op de vensterrand heggemussen tsjilpen. Twee eksters, in duo conclaaf proberen af te dingen op de prijs van gemaakte buit. Langsheen de bedrand opent zich een doosje knuffels.De vuurtoren zijn lichtjes alterneren langzaam, de digitale wekker is zich bewust van tijd en realiteit terwijl ze tussen de plooien van nachtelijke nestwarmte voelt hoe de wereld even leeg is. Nog even en straks voor de spiegel -in een eigen- momentum van ware liefde luistert ze naar hem. Hij fluistert zachtjes door haar haren heen hoe je moeilijkheden overwint en de mooiste dingen in het leven niet kan vastpakken maar alleen maar kan voelen met je hart. 
Over stormen in een mensenleven waarin je altijd terug kan vallen op zijn regenboog van ware liefde. Die ene glimlach en aandacht, de wereld van verschil bij die ene persoon. Honderduit begeesteren zijn zinnen. 
Niemand merkt het hoe ze -stilletjes in gedachten- zich nog steviger tegen zijn naakte borstkas vleit en geniett van zijn stem. 
Koesterend respect en vertrouwen, dankbaar met elkaar. 
Door hem ziet ze iedere dag nog meer de mooie dingen van het leven. Hij die stil verdriet herkent en tastbaar maakt. Nu delen ze samen mooie gaven in ware liefde. Twee harten vol liefde, een luisterend oor en helpende handen. 
Ware liefde met doorzettingsvermogen. In een gestokte woordenvloed vloeit het ritme van ware liefde dat zelden laag tij kent.

Rolling Stones, gevoel en bloot.

Zaterdagochtend, mijn wereldstad. Als het klavier ontwaakt gun ik het nog even rust. Ik nip aan een eerste tas koffie en herlees een filmquote. *"You're a beautiful woman. You deserve a beautiful life."* Terwijl ik probeer Robert Pattinson uit de film Water for Elephants te imiteren kijkt “de rosse” mij vertederend aan. Het stormt regels in mijn hoofd. Ik reis langsheen de digitale snelweg, streel met een vingertop haar foto en bewierook haar omdat haar sterke schouders al zovele lasten van het leven hebben gedragen. Nieuw leven had ze gebaard, de pijn van bevallen doorstaan. Moederschapsmoeilijkheden overwonnen. Vechtlust om nooit te versagen. Haar hart lijkt een immense emmer vol liefde. 
Die zorgzaamheid kenmerkt haar, ook al is ze moe of ziek. Loyaal en trouw verzorgt mijn hart en ik beschermt he hare. Haar schoonheid zit niet in haar figuur, kapsel of kleren. Ze zit in haar ogen die voor mij de deur vormden naar haar hart.

Rolling Stones, gevoel en bloot.

Grijze wolken kleuren de ochtend, regen als tranen vallen tegen het raam terwijl het gevoel voelt. Een eenzame ekster met zijn kleptomanie op een laagje pitje en doorweekte vliegers in een schaars geklede bomenrij zien dronken uitgaanders zwijmelend door de verlaten straten schuimen. 

Naast een kaars koester ik tedere gevoelens, monster in de kast de kus van Rodin en verschijnt in mijn droom haar beeltenis. 
Op een zekere manier voel ik verbintenis. Die is er altijd, alsof een onzichtbare draad een vaste verbinding 4G heeft. Eventjes – 4 tassen- koffie verder lijkt mijn schrijfkamer even een grot, een soort kosmopolitische plek vol hoop en spiritualiteit die uitnodigt tot een innig gebed. 
Ik steel een gedicht, leen mijn pen tot diefstal en schrijf.
BLOOT
Misschien is dit dan wel het leven
naast je liggen, lezen, schrijven
denken aan het doen en even
later het dan ook bedrijven
nog nooit heb ik het zo omschreven
als jij en ik het durven zijn
of wij het in elkaar beleven
een wolf, vampier en zelfs een zwijn
en naast jou ook mezelf nadien
dan ben ik lang de dichter niet
ook niet in woorden heel bedreven
alleen maar jij mag mij zo zien
het kleine bundeltje verdriet
dat zich een keer durft bloot te geven.

I'm with you!