TELRAAM GEDACHTE
De ware liefde deed hun anders aankijken tegen de plussen en de minnen van het leven. Hij keek over het bord soep heen hoe ze zijn bril met een roze doekje netjes maakte. 
Kleine dingen die haar groot maken in wat ze betekent voor hem. De blos op haar wangen weerkaatst in het raam dat zachtjes geraakt wordt door een prille zonnestraal. 
Een weerklank waarin twee mensen elkaar door op dezelfde lijn te zitten begrijpen, hierdoor elkaar ruimte en vrijheid geven en geduld tonen door een luisterend oor aan te bieden.
Het intense liefdesgevoel met versmolten energie bronnen in een zoveelste zweefvlucht. Hun rijkdom uitgedrukt in twee harten met respect, begrip en ware liefde voor elkaar in vele kadertjes van mooie emoties. 
Het dienblad met de lege tassen soep decoratief element in een alledaags tafereel. 
Glimlachend naar elkaar, over het platte land van Jacques Brel van Snaai tot het grensoverschrijdende Roosendaal. Over bananen, batterijen en wollen sokjes.
In hun dromen wandelen ze langs met groen omgeven bospaden, wetende dat hun“eigen gras” voedzaam is door het goed te onderhouden, aandacht te schenken, elkaar sympathie, liefde en warmte te geven, daar en wanneer de behoefte er is.
Op tijd water geven, zegt hij. Ze sproeit een gulle lach om zich heen. 
Het momentum lacht mee met een tedere zoen, wuivende hand en liefdesgevoel. 
In huisje wel te vree rusten gekleurde knikkers op het telraam. Een rood bolletje weet dat het een etmaal verder mijlpaal zal betekenen.
De schoonheid van ware liefde zit vandaag verstopt in een kinderattribuut.