PASTA AMORE MET LIEFDES DUET GEDACHTE
De dagen van regen werden deze ochtend op gang gefloten door het vroege ochtendgezang van een onzichtbaar klein gevederd orkestje. 
De “rosse” had onrustig geslapen, net als ik. 
Bij een eerste tas koffie dwalen mijn gedachten af hoe straks haar slaapoogjes met kleine twinkelende deeltjes zullen versmelten met het prille morgenlicht. Ik zie ze als kleine mooie juweeltjes met de inscriptie van ware liefde. Mijn vlucht woorden strijken zachtjes neer op het vel papier terwijl aromatische geur van de vers gezette koffie de kamer vult. 
In gekoesterde seconden van ochtendstilte voel ik de kleur van haar liefde. Het rad van de wereld draait door terwijl zij in mijn gedachten aanwezig is in vrije beeldvorming. 
Het lijkt alsof de glorende ochtendstond zich vult met regen maar ook met doorspekte tederheid als een vers gebakken liefdesbrood met nog-meer-van-dat ingrediënten. 
Omlijste foto in handen, de pen geniet van een rustmoment op het half gevulde klad. De twee eenheid wentelt zich even in ware liefde, koesterende krachten van huisje wel te vree. 
De muze dwarrelt rond in kringetjes, dansend om verdwenen eenzaamheid en gevonden waar liefdesgeluk. Voorbij het raam vliegt een eenzame windvlaag naar nergens. Alles weeft de ware liefde nog inniger aan elkaar. 
In een ochtendvrucht zullen ze vanavond samen luisteren naar merels en het gelach van een groene specht bij een glas wijn. Tomaten pellen, lippen die kussen en saus proeven met vingertoppen. Pasta Amore, table for two. 
Liefdeslust ingekleurd door invallende duisternis gevangen in versmolten harten. 
Ergens, een beetje onbehouwen veegt iemand de broodkruimels van de ochtend uit haar mondhoeken. De valreep van de nieuwe dag slaakt een nieuw verhaal. Mijmerend aan de ontbijttafel denkt ze aan gegeven tedere kleinoden, tenderness vol ware liefde. 
Schillen van overrijp fruit, halflege tas koffie met wolkje melk bij gedachten aan een geplukt hart. Transistorradio halfzacht op het ritme van houden van, pyjamabroek vol beertjes met een waar liefdesgevoel. Het moment van onzekerheid ligt er uitgeteld en verslagen bij. 
De ware liefde viert en torst de zegepraal. Ze snuift al een beetje lentegeuren. 
In het prille ochtendlicht ziet ze hoe hij ware liefde een gezicht heeft gegeven. 
Zij werd het nieuwe begrip in zijn leven.
Nemen in eigenheid,niet primair het lijf. Troefkaart karakter, verpakking onbelangrijk in een geheel van respect en tederheid. Bloot gelegde liefdeskaarten lijken parels in de zee. 
Het oosten vult zich met de opkomende zon – nu nog vechtend- tegen een regenvlaag. In zweefvlucht doorklieft een zingende klad meeuwen de innigheid van haar denken. Bij de wegwijzer *juiste pad* dat gevoel omgezet in een eerste zoen. 
Aan haar vinger glinstert een ring met de ongeschreven tekst van hoezeer hij haar bemint. 
Wolkjes drijven zacht en fluisteren wat ware liefde allemaal vermag. 
Ochtendritueel met volgelopen hart aan mooie gedachten terwijl in de beslotenheid van een keuken een denkbeeldig duo een waar liefdesduet speelt.