MA REINE ET LE COEUR A SES RAISONS.
In het park overgoten met een lentezonsausje zat ik gisteren bij de kastanjeboom, de castanea sativa even te mijmeren over het verleden. 
Puberaal vroeger zat ik steevast vooraan in de klas, in het zicht van de juffrouw dus. Of het iets te maken had met mijn gestalte heb ik nooit geweten maar ik denk dat ze op een of andere manier een boontje voor mij had. Voor mij schonk juf Marleen me enkel wat dieptezicht. Een architect ben ik niet geworden.
Tijdens de zomermaanden organiseerde ik, op de zand-en zavelbergen bij ons thuis de Tour de France. Op mijn okergeel gekleurde knieën knikkerde ik dat het een lieve lust was. Mijn schare vrienden kwam dan langs, bekeken de gemaakte lijst met uitslagen, klassementen en punten. De gele knikker was de gele trui en de groene die van sprintkoning. 
Op een wei voetbalden we, onze kleren -op hoopjes- waren de doelpalen en slalommend tussen koeienvlaaien speelden we the good,the bad and the ugly. 
Rond het blokje dat onze wijk vormde fietsten we om het rapst als volleerde tijdrijders. Achter de struiken deden we soms geniepige spelletjes. 
Op een braakliggend terrein hadden we een kamp. Een soort fort met bewakers, een gangenstelsel en valkuilen. 
Ik verzamelde sigarenbandjes en Panini-stickers. 
Op televisie volgde ik Mannix, Ivanhoe en Kapitein Zeppos. Verhalen van echte helden die op kwamen voor waarheden. Ik was zelden bang een stunt uit te halen. 
Als jonge gast heb ik mooie momenten beleefd.
De vroegte van de ochtend, de “rosse” en haar foto vormen het heden van nu. Ik letter wat woorden en denk hoe hier gisteren, bij de nostalgische mijmeringen aan mijn verleden alles weg ebde als los zand als ik aan haar dacht. Zij is het allermooiste moment in mijn leven, geworden en voor eeuwig en altijd. 
Samen zwerven wij door ware liefdes vertellingen, lachen we om kleine dingen en vertederen waar ogen alles zeggen. Om woordjes zoals batterij, omdat er de letter R in voorkomt. Of om "kom we herbeginnen" als we de draad in een gesprek uitrafelen of als we lief en leed delen. Als we dingen benoemen, in een zure appel bijten en dagen aftellen. 
Le coeur a ses raisons.
Ach, diep van binnen schuilt voor een stuk haar moeder in haar denk ik. Het moet beslist een eenvoudige, mooie maar in vele zaken ook verstandige vrouw zijn geweest. Een vrouw met groot, liefhebbend en warm luisterend hart. 
Zo is zij ook, mijn koningin van de ware liefde. 
Mijn eigen Queen!
Of hoe jeugdherinneringen verdwijnen in de liefde voor die ene op de juiste plaats en op het juiste moment. 
Vive ma Reine!.