Fragmenten, momenten, wat gaat het toch snel vijftig jaar zijn gevlogen, Dat weten jullie wel.
Fragmenten, momenten., dat zijn er al wat Vijftig jaar samen… dat doet me toch wat
Fragmenten, momenten, met lach en geween. Vijftig jaar … Daar kan je niet omheen
Die jaren tezamen zijn nog niet klaar, Fragmenten, momenten, komen en gaan. Beleef er nog velen En doe dat .. TE SAAM ! (Jubilarissen) Francine juli 2005
Ik was een gedroomd fotomodelletje voor nonkel Jean.
Mijn ma als jonge bruid.
°1931 +1986 Mijn ma, nooit oud, altijd in.
Zeven maal om de aarde te gaan, als het zou moeten op handen en voeten; zeven maal, om die éne te groeten die daar lachend te wachten zou staan. Zeven maal om de aarde te gaan. Zeven maal over de zeeën te gaan, schraal in de kleren, wat zou mij deren kon uit de dood ik die éne doen keren. Zeven maal over de zeeën te gaan - Zeven maal, om met zijn tweeën te staan. 'De gestorvene' van Ida Gerhardt
Je kende me wel,
maar wist niet wie ik was.
Je wist dat je hier woonde,
maar toch was je niet thuis.
Het verleden vult je gedachten
en heimwee maakt je triest,
maar ook een beetje boos.
Je zou liever zorgen voor…..
Maar je voelt je machteloos.
Ik zou willen zorgen voor….
Maar ‘k voel me machteloos
(Dementie) 1995 Francine
Ine, ons peuterpubertje
Zij is als een liedje, Dat luid klinkt en zacht. Ze is een melodietje , heel lief met veel kracht
De noten die dansen, bij haar op en neer. Hoogtes en laagtes, heen en weer.
Ze is als een vlinder, die vliegt in de wind. Ze is een echt raadsel , dat wonder dat kind.
Francine 24.05.2005
Ine 3 jaar
Lies & Sam maart 2005
Lies & Ine
Hierboven ben ik al 3 maandjes oud!
Ý Ik ben niet boos ik peuterpuber !
Ý Slaap als een reus, slaap als een roos, slaap als een reus van een roos, rozeke, zoetekoekedozeke, doe de deur dicht, van de doos ik slaap...... P.Van Ostaeyen
Ine en Lies oktober 2005
***
Voor de dag van morgen *** Wanneer ik morgen dood ga, vertel dan aan de bomen hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan de wind, die in de bomen klimt of uit de takken valt, hoeveel ik van je hield.
Vertel het aan een kind, dat jong genoeg is om het te begrijpen.
Vertel het aan een dier, misschien alleen door het aan te kijken,
Vertel het aan de huizen van steen vertel het aan de stad hoe lief ik je had.
Maar zeg het aan geen mens. Ze zouden niet geloven. Ze zouden niet willen geloven dat alleen maar een man alleen maar een vrouw dat een mens een mens zo lief had als ik jou.
Het rollen van de tekst stopt door er met je cursor op te gaan!
30-07-2006
tranen met tuiten vakantie
De zomer van 1963 was, in ons toen nog jonge leventje, een ware nachtmerrie.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik, mijn zus, oudste nicht en twee kozijns mochten op vakantie naar zee.
De Posterijen hadden vakantiekoloniën voor de kinderen van hun personeel. Wij waren wat je noemt zulke bevoorrechte kinderen. Dat vakantieverblijf in Westende heette "Ons rustoord" . Met nieuwsgierige verwachting en een bang hartje werden we daar door onze ouders achtergelaten onder al dan niet deskundige begeleiding. Al van de eerste moment werd het ons duidelijk dat we op niet al te veel gezelligheid moesten rekenen, de monitrice's moesten we aanspreken met het schoolachtige juffrouw.
De jongens werden van de meisjes gescheiden door een metershoge draad. Als we een praatje met onze kozijns wilden maken gebeurde dat met die draad tussen ons. De vereisteminimum leeftijd was 5 jaar en zus voldeed daar net aan. Het slapen gebeurde in leeftijdsgroepen, ik werd van mijn zusje gescheiden en gezien haar jonge leeftijd gaf dit natuurlijk de nodige traantjes, we waren zo gewend de kamer te delen. We sliepen op grote zalen en na het verplichte toiletbezoek gingen alle lichten onverbiddelijk uit zodat het pikdonker was met enkel in de verte een klein lichtje van de gang.
Het zaaltje waar ons Ria sliep was wel wat verwijderd van mijn slaapzaal en op een avond net voor de lichten in onze zaal uitgingen kwam zusje luid wenend naar me toegelopen. Zij had in haar bedje geplast en had, als reactie op haar ongelukje, slaag gekregen van de juffrouw. IK met mijn negen jaar en ontluikende verantwoordelijkheidszin nam haar bij het handje en stevende intens boos af op de monitrice, haar héél streng vermanend dat ze mijn zusje niet mocht slaan. De briefjes of kaartjes die we naar huis schreven werden gecensureerd en er werd ons gezegd dat we enkel mochten schrijven hoe leuk het wel was. In de helft van de maand was het bezoekdag en kregen we onze ouders en grootouders op bezoek. Ik zou het hun dan wel allemaal eens vertellen en dan zouden ze ons wel mee naar huis nemen! Toen die dag aangebroken was en we ons beklag deden kregen we enkel nieuwe strandspullen cadeau en de vermaning niet zo flauw te zijn het zou nog maar twee weken duren. (ze hadden voor een hele maand betaald,dus..) Toen de bezoekdag ten einde liep en ze zonder ons naar huis vertrokken hebben we dan ook tranen met tuiten gehuild. Gelukkig kwam er aan deze kwelling een eind . Uiteindelijk vergaven we onze ouders hun misstap (op voorwaarde dat we daar nooit meer heen moesten) maar vergeten deden we deze rotvakantie nooit!
Reacties op bericht (7)
26-09-2006
dit voelt aan, als een vakantie uit mijn jeugd-blij dat die voorbij is
26-09-2006 om 09:04
geschreven door Karin
04-09-2006
Wat herkenbaar!
Wat herkenbaar Sien je 'geweldige' vakantie. Ik 'mocht/moest' ook. Ik was niet gezond, te mager enz. Ik moest daar naartoe om aan te sterken en aan te komen. Beide is tot op heden nooit gelukt. Wat een nare weken, dat zelfs voor 6 weken. Als je niet was aangekomen na die zes weken, moest je daarna weer 6 weken. Wat een ramp zeg. Ik ben 2 keer geweest, dat was drie keer teveel. Ik heb het overleefd hoor, wil zelfs ooit nog een keer naar dat gebouw gaan kijken. Maar leuk was het niet.
Ik mag hopen dat kinderen nu nooit meer verplicht naar zo'n 'vakantie'adres worden gestuurd.
Groet van Johanne
04-09-2006 om 16:49
geschreven door Johanne
24-08-2006
vakantie
Nee dit soort vakanties heb ik gelukkig nooit meegemaakt. Wel hadden wij de vakantiebezigheden waar we elke vakantiedag verplicht heen gingen om na kilometers lopenmet broodtrommel onder de arm, in het zand te kunnen spelen. Groetjes Thea
24-08-2006 om 21:01
geschreven door thea
08-08-2006
Hallo Sien
Ik kom hier binnen bij je langs de web-muur ..straf hé, zie je dikwijls staan als ik op ronde ben in ons sennet , telkens spring ik over je...Raar toch dat ik hier nu ben , Heb je verhaaltjes geboeid gelezen..Ook herkenbaar beetje van me , door de nichtjes, ik niet Ik was toen te ziek om op verlof te mogen gaan ..ik altijd jaloers op al die kindjes die mochten spelen en ravotten !! haha en nu kom ik te weten dat alles toch niet roze en maneschijn was die kinder vakantie's in die tijd ! ; wel gelukkig dat dit alles achter de rug is hé ..en de kindjes van nu het beter hebben op zeeklas, alé hoop ik toch , Lieve groetjes sjoeke
08-08-2006 om 20:49
geschreven door Madammeke
03-08-2006
Zo herkenbaar...
Toen mijn zusje geboren werd (het 5e in de rij) gingen wij ook op vakantiekolonie, naar Oostduinkerke. Mijn zus van bijna zes en ik, zeven jaar. Mijn ouders hadden ons daar goed op voorbereid, tenminste op de leuke kanten ervan, dus wij keken er erg naar uit! Maar o wee, de werkelijkheid was wel even anders. De slaapzalen, de verplichte middagrust met de temperatuuropname, de wekelijkse douche, de verplichte kampkledij, de voorgeschreven brieven.... Het is allemaal zo herkenbaar. Mijn zus moest verhuizen naar een jongere groep omdat ze nog in haar bed plaste. Tranen met tuiten vloeiden er. Van die tijd herinner ik me vooral de skoubidou's... Halverwege kwam mijn papa op bezoek, en het werd een heeeeeeeerlijke dag en voor het eerst zagen we de zee! Naar mijn gevoel kwam dit bezoek helemaal op het einde van die vakantie, want de tijd erna ging veel sneller. Eindelijk thuis beloofde mijn zusje dat ze altijd braaf zou zijn, ze had het - net als ik - als een straf ervaren! Het is bij een eenmalige ervaring gebleven gelukkig!
03-08-2006 om 00:37
geschreven door Lieve
01-08-2006
Dankzij de windpokken..
was ik na drie dagen opnieuw thuis en...ons make liet mij nooit meer inschrijven. Windpokken staat dusvoor mij gelijk met oef-ik-ben-er- vanaf-tijd!
Titipoes
01-08-2006 om 12:00
geschreven door Titipoes
28-07-2006
ook wij hebben dit meegemaakt
als zoon van een postbode werden wij ook naar vakantiekolonie gestuurd
samen met m'n broers en zus, dit was in leeftijdsgroepen zoals je zegde en soms duurde het dagen voor we elkaar wel eens zagen... eerste jaren aan de kust, maar door last van de zeelucht werden we dan naar schoten gestuurd, de naam was ginder den horst, en eerlijk gezegd hadden we ginder wel een degelijke goeie vakantietijd hoor... telkens voor 2 maanden naar ginder want pa en ma moesten werken...maar weet je het was telkens zwaar om afscheid te nemen da's waar maar eens weer ingeburgerd was dat wel plezant en bij elke maaltijd zaten broers en zus samen....al bij al een fijne tijd...
groetjes johan
Leuke kinderpraat(met naam en leeftijd) wordt in dank aanvaard! Ook je op-en aanmerkingen worden gretig gelezen.AAN GROTE AFBEELDINGEN HEB IK GEEN BOODSCHAP en zal ik verwijderen!
You' ll win every fight you fight, every game you play you can never lose, we will be by your side all the whay you'll win every fight you fight, every game you play on't you be afraid, you will win every fight every day
never give up, my friend if you don 't see the end if you don 't see the top,don 't stop we know we know you'll win every fight you fight, every,game you play you will reach the top, at the top, that's where you will stay
Francois, Jean,Louis
Fietstochtje rond 1935
STOP zeehondenmoord!
'k zou zo gere willen leve in ne wereld zonder haat zonder macht en zonder streven waar dat al van 't zelve gaat 'k zou zo gere wille leven in ne wereld zonder pijn waar dat iedereen al kan geve en dat geestig es te zijn
'k zou zo gere wille leve in ne wereld zonder geld da de nie van schrik moet beve veur ne oorlog en geweld 'kzou zo gere wille leven in ne wereld zonder doel waar gerekend wordt mee scheefkens geen bankiers en gene boel
'k zou zo gere wille leve in ne wereld zonder werk waar dat alles gaat al spelend dat de 't werke niet en merkt 'k zou zo gere wille leve in ne wereld zonder schrik hoe dat zou zijn 't es om 't even zeker beter, dat wete 'k ik
'k zou zo gere gelijk de bome staan mee wortels in de grond en mijn takke naar omhooge en geen woord in mijne mond 'k zou zo gere kunnen vliege gelijk ne vogel in de lucht zachtjes op de wolke wiege geen lawaai zelfs gene zucht
'k Zou zo gere 'k zou zo gere 'k zou van alles willen doen schone luchtkastele bouwe en tons slape tot de noen 'k zou zo vele wille geve veur ne wereld mee veel groen waar nog veugels kunne leve en mijn liedjes niet van doen
(Walter de Buck)
TEST OEWAIGE !
Zeddenenechte Antwaarpener?
kunde dees woorde inies oât spreke zonder te doddele ? probeert morris : akosterniondoeng