De wind blaast koper
in de stille wereld,
verlangt naar de koelte
van het sneeuwlicht
*
Het woud heeft
zijn groen gewaad
afgelegd,
droomt eenzaam
van de vergane bloem...
*
Het heengaan zal rustig geschieden,
zonder vrees,
want het leven en de dood zijn één,
zoals de zee en de rivier...
*
Alvorens te gaan,
zal je nog eenmaal
het herfstgoud zien,
de bleke, broze luchten,
alles wat je liefhad,
de schoonheid
van dit aardse leven..
*
Plots breekt de zilveren draad,
is het moment gekomen
om stil het licht te volgen,
te reizen naar het land
voorbij de sterren,
te verdwalen in het rijk
van naamloze vrede...
Bijlagen:
https://youtu.be/BGMwNe9WWmE
|
