Ik zocht haar
langs een onbetreden pad
vond haar
bij de verborgen bron

Ik keek haar aan
met bloemen in de ogen
Ze plukte de grootste
die opsteeg
als een sneeuwwitte vogel
de klanken van
een betoverend koraal

Zij dronk van
mijn tijdloos water
ademde kristallen
in mijn bevende mond

Toen lachte ze
en zei :
Heb me niet lief
Ik besta niet
Ben minder dan een waan

Ik zag
het eeuwige niets
naderen
achter haar woorden
de illusie uitwissend
van een wondermooie droom...

Bijlagen:
https://youtu.be/PLFVGwGQcB0