Even
liet ik je vingers los betoverd
door je zilveren lach de
glans van je ivoren lichaam
Schaamteloos
rekte je je uit verleidelijk,
zoals je blik die
leek te fluisteren : Ben
ik niet mooi, o man
O
ja, eindeloos mooi was je mooi
als de dageraad die
naakt voortsnelt over
ongerepte sneeuw
Je
deed mijn bloed ruisen als
de branding in de storm de prangende hitte van passie
Toen
verstrengelden onze lichamen zich worstelden
teder in
een lawine van zoetheid
Mijn
lippen zoenden koortsig
elk
plekje van je huid mijn
tong maakte je dol gek
van pure hartstocht tot
je uiteindelijk smachtte in
een hoogtepunt van extase
Met
je ogen lokte je Weerstand
was zinloos Hijgend
reeg ik je
hitsig lijf nat
van geilheid aan
mijn kloppende speer Bijlagen: http://www.youtube.com/watch?v=5igNue4PLDI
|