Die bladstille avond in het tanende licht van de nazomer dook ze op uit het niets schitterde in mijn ogen even maarÂ… heel evenÂ…... Toch scheen het mij toe als was het moment dat ik haar aura omhelsde haar glimlach mijn hart verrukte even intens zalig als eeuwigheden van tijd melkwegen van schoonheid...
Bijlagen: https://youtu.be/VTIN80XGICA
|