Langzaam schuift
het schip van mijn dromen
onder de kolkende steen
van de brug...
De stad slaapt,
gehuld in nevels van heimwee...
*
In de klamme stilte
van het eerste dagen
zweeft een versluierd silhouet...
Het schaduwbeeld
van haar die ik noemde
mijn prinses
mijn alter ego
mi jn au-clair-de-la-lune..
*
Als een gouden vogel
die nestelt tussen de bladeren
van de hemelboom
woont zij in het huis
van mijn gedachten...
Voor altijd...
Bijlagen:
https://youtu.be/ZYRfUoR9Q4Y
|
