Lankmoedig staarde de beuk
schudde zijn tanige kruin
Hij kende het verhaal niet
dat de donkere wind zong
voor de mensenkinderen...
*
Onder de eik zat jij
mijmerend in een heksenkring
Je heldere ogen parelden
in het koele maanvuur
Je was een serene vlam
die trouw brandde
winter en zomer
voorgoed straalde
in de geheime ruimten
van mijn ziel...
*
Weet je,
ik dacht dat ik je altijd
zou kunnen koesteren
in de avond
van vergane dagen
En dat jij jezelf
zou blijven schouwen
in de spiegel van verwondering
dit vreemde verhaal
van een droomwereld...
*
Ooit zag ik je gestalte
in een gloed van wit licht
Maar plots was je verdwenen
En nooit keerde je weer
Had je wel echt bestaan
Ik weet het nietÂ…
Mogelijk droomden wij dezelfde droom
Jij en ik...
Bijlagen:
https://youtu.be/zyTmMLxyHi0
|
