Ik zag dat je wegging
wegging over paden
vol ritselende bladeren
want het was herfst toen
de laatste bloemen stierven
en de wind voelde waterkoud...
*
Maar ik wou niet dat je verdween
oploste in het nevellicht
van het bleke najaar
andere oorden zocht
zeer lieflijk voor velen wellicht
en ook voor jou misschien...
*
Het werd winter
in de wereld en in mijn hart
grauw in de uren zonder jou
De rivieren waren vol ijsbloemen
De wolken broos en weerloos
maar kleurloos zonder jou...
*
Toen kwam een heldere lentedag
een dag vol zonnige hoop
waarop je weer voor me stond
en zei : “ik ben terug”
De vreugde was immens...
Onze ogen lachten en zongen...
*
Wij waren één...
Bijlagen:
https://youtu.be/hdSMZTSRQNc
|
