Verdronken
in de herinnering
Een lieve, mooie engel
Te vroeg gedwongen
volwassen
Haar ogen, in-treurig
Het besef dat het zwarte
einde
Naar haar klauwt
Sinds haar heengaan
Drijft zij
als een lotusbloem
Zweeft doelloos als een rozenblad
Gebroken
is haar hart
Smart verschroeit haar ziel
Maar zie
De
stilte fluistert
De nacht licht op
Zij hoort een ijle stem
Nauwelijks herkenbaar
Is haar zang
Helder en puur
Ween
niet, mama
Ik rust nu
In een heerlijk oord
Op lieflijke
heuvelruggen
Rijzen
Donkerblauwe ceders
Ruisen
Jadegroene tamarinden
Ik wacht op jou
Ween niet,
mama
Ik vertoef nu
Op albasten stranden
In het peilloze
azuur
Wenken
Bloedrode koralen
Ritsen
Zilveren parels
Ik wacht op jou
Ik wacht op jou
Bijlagen:
http://youtu.be/mD3tRr2CkDo
|
