Het honingzoete licht van de zomerzon glansde in haar ogen Eindeloos ver verbleef haar blik vertoefden haar gedachten Eenzame roos, zo onbereikbaar dichtbij...
In haar hart schrijnde een traan een smart die niet wou wijken...
Ze vertrouwde het me toe op een avond in het amberschemer van een bruine kroeg...
Verloren voelde zij zich Broos en weerloos als een zijden vogel wiens vleugels braken de dag
dat jij haar verliet...
Bijlagen: https://youtu.be/dRRKw_N6vLg
|