Het honingzoete licht
van de zomerzon
glansde in haar ogen
Eindeloos ver
verbleef haar blik
vertoefden
haar gedachten
Eenzame roos, zo
onbereikbaar dichtbij...

In haar hart schrijnde
een traan
een smart
die niet wou wijken...

Ze vertrouwde het me toe
op een avond
in het amberschemer
van een bruine kroeg...

Verloren voelde zij zich
Broos en weerloos
als een zijden vogel
wiens vleugels braken
de dag

dat jij haar verliet...