Ochtendgestamel.

Heb jij je nooit afgevraagd waarvan het komt?
Die onbewingbare dwang om geruisloze gedachten in je hoofd
om te zetten tot gedrukte letters. Vertalende vingers. Visuele transcendentie.

Vastgeklonken op papier. Als gevangenen. Blauwwit plunje.
Woorden zichtbaar geboren. Ze liggen daar weerloos.
Te kijk voor iedere vreemde lezer.
Gluren naar gedachten van een ander. Voyeur. Zomaar. Gratuit.

Geef toe, nooit zoiets in je eigen hoofd gedacht? Zo'n titel bijvoorbeeld.
En hoe zag je dat dan?

Waarom schrijf ik "zag"? Kun je 'zien' in je "gedachten"? Of 'hoor' jij ze?
Ik kan je gedachten lezen. Tja, soms zegt men dat wel.
Als je lichaam taal spreekt. Als een open boek. Zelfs in kleur. Rood worden.

Geloof me, het is soms moeilijk wonen in mijn hoofd.
Als je door dit soort gedachten al geplaagd wordt op een slaperige ochtend.
Confrontatie van die denker en die schrijver op de harde schijf
van z'n hersenen.

Ik wens jullie een rustige dag. In je hoofd.

Uvi

en

Pp
petit penseur