Kempenland aan de Dietse kroon...
Ik schrijf de slaap uit m'n vingers.
Hang wat herinneringen aan de waslijn van het leven.
Zand tussen de tenen van m'n jeugd.
Heide en berk. Kempenland.
Ik wist toen nog niets van 'parel aan de Dietse kroon'.
De 'Asberg' was hét hoogste punt van gans het land.
Daarvan was ik zeker. En ik reed erop. Op eigen benen.
Zonder bolletjestrui. Maar zegezeker.
Later ontdekte ik de wereld. En hoe klein hij was.
Veel kleiner dan m'n dorp van toen. En zoveel leger.
Maar als ik nu die plek passeer. Waar ik mijn jeugd verloor.
Vind ik er niets meer van terug.
De mensen zijn versteend in letters op een graf.
De bossen ondergesneeuwd door industrie.
De boeren zonder zonen, koeien en weideland.
Alleen in m'n hoofd. Is 'de Asberg' nog altijd even hoog.
uvi
|
