Writer's block
Wel, het heeft iets. Zo'n writer's block.
Het biedt je zekerheid.
En terzelfdertijd, ook wat flou artistique.
Een kunstzinnige sjiek.
Want als het er niet meer is.
Dàn heb je het toch maar gehad.
En hebben staat hier ook voor zijn.
Je bent of was een schrijver.
Hoe kan je anders zo'n ding hebben.
Een schrijfkramp.
De vingers gaan in staking. In navolging van de hersenen.
Zij leveren niet meer. De handen willen niet meer.
En daar liggen die letters lamgelegd in hun depot.
Te gisten. Met een beperkte houdbaarheidsdatum.
Als schrijver ben je dan machteloos.
Je kijkt met weemoed en een beetje afgunst.
Naar die heerlijke zinnen.
Die voorbij zeilen op het witte blad van een collega.
Het dobberen van blauwe gevoelens.
Woorden als meeuwen die schreeuwen om aandacht.
En jijzelf zit in een woestijn van wit.
Geen kemel aan de praat te krijgen.
Je berust in de rust. En verzindt een tactiek.
Een strategie om de staking te ondermijnen.
Je doet alsof. En schrijft over die spontane opstand.
En kijk, daar staan ze dan. Die eerste letters.
Je bent bang voor een punt. Het finale.
Maar je plaatst ze. Uitdagend. Dààr waar jij hen wil.
Meester over de interpunctie.
En zie, de rest volgt vanzelf.
Staking gebroken. Voorlopig toch...
uvi
